ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (08/06/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. (Ιω. 7, 46)

Οι φρουροί απάντησαν: «Ποτέ άνθρωπος δε μίλησε όπως αυτός ο άνθρωπος.».

Η απάντηση των υπηρετών (εδώ εννοούνται οι φύλακες του ναού) στους αρχιερείς και Φαρισαίους, στο γιατί δεν συνέλαβαν τον Ιησού, αν μη τι άλλο προκαλεί εντύπωση. Αντί να ακολουθήσουν τις εντολές που είχαν, δηλαδή να πράξουν το καθήκον τους, παράκουσαν και αφού άκουσαν το κήρυγμα Του, αυτενέργησαν! Ούτε καν προσπάθησαν να τον συλλάβουν. Τόσο πειστική ήταν η διδασκαλία του Κυρίου; Αν ήταν, δεν θα δημιουργούταν διχασμός ανάμεσα στο πλήθος (στχ. 43) ανάμεσα σε αυτούς που τον πίστεψαν και τους δύσπιστους. Κι όμως, το κήρυγμα ήταν πολύ δυνατό (δεν υπήρχε τότε οπτικοακουστική εγγραφή και βέβαια δεν γνωρίζουμε τον τρόπο που μιλούσε ο Κύριος), που συγκλόνισε τις δεκτικές ψυχές ενώ οι πορωμένοι επιστράτευσαν οτιδήποτε, άνευ τεκμηρίωσης, από τις γραφές για να εναντιωθούν (στχ. 41). Σε αυτό το κλίμα, οι φρουροί, εκτός από το ότι ήταν όργανα των αρχιερέων, άνθρωποι και αυτοί, επηρεάστηκαν θετικά από τον Κύριο. Κάτι, που ήταν διαφορετικό από αυτά που έλεγαν οι αρχιερείς, τους άγγιξε. Κάτι, που τους γέμισε πνευματικώς, τους ώθησε να παρακούσουν εκουσίως τις εντολές που είχαν. Αντί για τον Ιησού, μετέφεραν τον ενθουσιασμό, τη συγκίνηση και τον εντυπωσιασμό τους. Έμμεσα, θα λέγαμε, ότι το Άγ. Πνεύμα, έστειλε ένα μήνυμα στους αρχιερείς, μιας και δημιουργήθηκε τρόπῳ τινά ένας διχασμός στις τάξεις των ακολούθων τους. Οι φρουροί δεν φοβήθηκαν κυρώσεις και αντί να τους κολακέψουν ή να δικαιολογηθούν, προτίμησαν να τους πουν την αλήθεια! Σαν να ομολογούσαν δηλαδή, τη θεότητα του Ιησού, αφού κανείς δεν μίλησε σαν αυτόν! Το κυριότερο, δεν είχαν την πνευματική τύφλωση των αρχιερέων. Δέχτηκαν την αλήθεια του Κυρίου, η οποία αποκαλύπτεται σε όλους, ακόμη και στους αμετανόητους, τους σκληρόκαρδους και τους πολέμιους Του.           

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΨΥΓΕΙΟ ΣΤΟΝ... ΑΕΡΑ!

Η χρησιμότητα της (χάρτινης) εφημερίδας είναι πολλαπλή. Γι' αυτό και κρατάμε μερικές για ώρα ανάγκης. Το παρακάτω απόκομμα το αλίευσα από το ΒΗΜΑ 10/8/2014, όπου πριν χρησιμοποιήσω τη σελίδα, της έριξα μια ματιά... Ναι, μια ματιά στο παρελθόν, ποτέ δεν έβλαψε κανέναν! Όχι, αυτή η ρήση δεν είναι καμιά αρχαία κινέζικη παροιμία... Μου αρέσει να βλέπω εφευρέσεις και καινοτομίες του παρελθόντος που διαφημίστηκαν τότε αλλά σήμερα όμως δεν... φτούρισαν. Υπάρχει, αν μη τι άλλο, σ' αυτές μια δόση περίεργης φαντασίας. Εν προκειμένῳ, οι μπουρμπουλήθρες ψύξης και ο ταβανοφορτιστής, αποδείχτηκαν φούσκες, αλλά τότε τουλάχιστον βρήκαν χώρο να δημοσιευτούν και να κάνουν κάποιους να ονειρευτούν κάπως αλλιώς το μέλλον. Κρίμα που δεν υπήρχε τότε το ἐν Ἑλλάδι ντράγκονς ντεν του ΑΝΤ1, να το πήγαινε ο εφευρέτης αυτό το ψυγείο για να βρει χρηματοδότηση. Όχι ότι θα πετάγανε λεφτά σε μπουρμπουλήθρες, αλλά το βίντεο θα γίνονταν διάσημο! Βάιραλ κατά πως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι...    

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΠΡΟΣΟΧΗ, ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΠΑΝΙΟ»

Κάθε χρόνο τα ίδια! Μην ανέβει λιγάκι η θερμοκρασία, αμέσως να τρέξουν κάμποσοι στις κοντινές παραλίες για να κάνουν μπάνιο! Λες και μοναδικός τρόπος δροσιάς είναι η βουτιά στη θάλασσα! Σα λυσσασμένοι κάνουν λες και έχουν να πάνε για μπάνιο χρόνια πριν! Τέλος πάντων, αφού δεν μπορούν να περιμένουν, οφείλουμε να δώσουμε τις γνωστές οδηγίες για το πρώτο μπάνιο της χρονιάς. Όχι ότι τις τηρεί ο κάθε βιαστικός. Απεναντίας μάλιστα. Σαν γνήσιος ξερόλας, και μόνο που τους λες τη λέξη προσοχή, τον... θίγεις! Προσοχή να λες στους άλλους! Ο ξερόλας τα κάνει όλα τέλεια! Και μετά ξεκινάει η κλάψα και οι κακές συγκυρίες, ο ανάδρομος Ερμής κλπ, κλπ! Από την Βεντέτα Νο 263 (21/5/1970) το παρακάτω αρθράκι που λέει πράγματα που ισχύουν και σήμερα. Υπ' όψιν, η προσοχή είναι για το δεύτερο μπάνιο, και για το τρίτο σε μερικούς! Να ευχηθώ, καλά μπάνια; Μάλλον θα ευχηθώ καλή τύχη στα μπάνια! Ε, όπως και να το κάνουμε σ' αυτήν θα στηριχτούμε και φέτος...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (01/06/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ' ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (ΤΩΝ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α' ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς. (Ιω. 17, 13)

Τώρα όμως εγώ έρχομαι σ’ εσένα, και τα λέω αυτά όσο είμαι ακόμα στον κόσμο, ώστε να έχουν τη δική μου τη χαρά μέσα τους σ’ όλη την πληρότητά της.

Ο Ιησούς προσευχόμενος, πριν το σταυρικό πάθος, δεν απευθύνεται κατά μόνας στον Πατέρα αλλά μιλά ανοιχτά ώστε να τον ακούν οι μαθητές του. Έρχομαι προς εσένα, του λέει, δηλώνοντας την πρόθεσή του να επιστρέψει μέσῳ του θανάτου, της ανάστασης και της ανάληψης. Το ότι μιλά ἐν τῷ κόσμῳ, εν προκειμένῳ τους μαθητές του, σημαίνει ότι δεν έχει εκπληρώσει ακόμα την επίγεια αποστολή του. Πρόθεσή του είναι να αποκτήσουν τη δική του χαρά, την πεπληρωμένη, που είναι δηλαδή πλήρης χαρά. Ο Ιησούς δεν ήρθε για να μείνει μόνιμα στη γη, η ενανθρώπησή του έγινε για ορισμένο χρόνο και για να τελεστεί συγκεκριμένο έργο. Αυτό που θέλει, είναι να μεταδώσει τη δική του χαρά. Αυτή η χαρά διαφέρει από τη δική μας την ανθρώπινη. Δεν είναι συναισθηματική, ούτε προσωρινή ευφορία. Δεν πηγάζει από την απόκτηση αγαθών ή από ευτυχείς συγκυρίες. Και κυρίως, ούτε παροδική είναι, ούτε εναλλάσσεται με τη λύπη. Η χαρά του Κυρίου είναι πνευματική και πηγάζει από την ένωση με τον Πατέρα, από την επίγνωση της θείας αποστολής και από την υπακοή στο θέλημά του. Δεν εξαρτάται από εξωτερικές συνθήκες και είναι ανεξάρτητη από την θλίψη και τον πόνο. Είναι πλήρης διότι είναι απόρροια της αλήθειας, της ενότητας και της αγάπης που έφερε ο Χριστός. Ο Κύριος θέλησε για τους μαθητές του, να ζήσουν μέσα στον κόσμο αλλά να μετέχουν αυτής της θείας χαράς.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΑΪΣΙΟΥ

Το ότι ένας άγιος αναδεικνύεται όχι τόσο για τα θαύματα που έκανε, αλλά από την προβολή του μέσῳ τηλεοπτικής σειράς, είναι δυστυχώς ένα από τα κακώς κείμενα της παρακμής που περνάμε. Ασφαλώς αναφέρομαι στον Άγιο Παΐσιο, όπου τα τελευταία 2 έτη ένεκα της (καλογυρισμένης) σειράς από το MEGA, έχει μπει στο στόχαστρο του θρησκευτικού τουρισμού! Η Κόνιτσα, ένα μεγαλοχώρι των περίπου 3000 κατοίκων, γέμισε ξαφνικά από μικρά ξενοδοχεία / ξενώνες για όσους θέλουν να επισκεφτούν το πατρικό του αγίου, την Αγία Βαρβάρα (μισό χιλιόμετρο πιο μακριά, όπου είδε για πρώτη φορά την Παναγία ο άγιος) και την Μονή Παναγίας Στομίου (6 χλμ, πιο μακριά, σε πολύ δύσβατο δρόμο). Προσωπικώς, πολύ πρόσφατα τα επισκέφτηκα όλα αυτά, και εδώ παρουσιάζω φωτογραφίες από το σπίτι του Αγ. Παϊσίου, το οποίο βρίσκεται σε ανηφοριά. Όποιος σκέφτεται να επισκεφτεί την Κόνιτσα για να ακολουθήσει τα εκεί βήματα του αγίου, πρέπει να έχει καλή φυσική κατάσταση και να αντέχει τις (απότομες) ανηφοριές! Εν πολλοίς, αξίζει μια τέτοια εκδρομή, αρκεί να μην πάει κατακαλόκαιρο! Προτιμότερο το φθινόπωρο ή η άνοιξη.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΙΑ»

Κακά τα ψέματα, το καλοκαίρι μπήκε και όσες /-οι πάνε από νωρίς στας παραλίας διά τα καλοκαιρινά μπάνια, θα πάνε «φορώντας» τα παραπανίσια κιλά που απόκτησαν το χειμώνα. Όμως, υπάρχει και η δεύτερη ευκαιρία, για αυτούς που θα πάνε διακοπές τον Αύγουστο. Ή ακόμη καλύτερα τον Σεπτέμβριο! Ή ακόμη πιο καλύτερα... το ερχόμενο καλοκαίρι! Υπάρχει λοιπόν χρόνος για να σουλουπωθεί κάπως το παχουλό σώμα. Αρκεί να γίνει αδιάλειπτη αυστηρή δίαιτα συνοδευόμενη με την απαραίτητη γυμναστική. Από την Βεντέτα Νο 212 (29/5/1969) το παρακάτω αρθράκι που υποδεικνύει μερικές απαραίτητες ασκησούλες για τα ποθούμενα οπτικά αποτελέσματα. Χωρίς περαιτέρω συζήτηση, εμπρός μαρς! Ξεκινήστε δίχως καθυστέρηση! Εκτός κι δεν σας νοιάζει καθόλου! Τότε είστε οι καλύτεροι /-ες του χωριού!  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (25/05/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν ἄρτι βλέπει; (Ιω. 9, 19)

Και τους ρώτησαν λέγοντας: «Αυτός είναι ο γιος σας, που εσείς λέτε ότι γεννήθηκε τυφλός; Πώς λοιπόν βλέπει τώρα;»

Οι Φαρισαίοι, αρνούμενοι το θαύμα του εκ γενετής τυφλού από τον Ιησού, κάλεσαν τους γονείς του για να μάθουν για τον τυφλό γιο τους. Ωστόσο, περισσότερο με ανάκριση δείχνει η αντιμετώπισή που τους έδειξαν, παρά με προσπάθεια να μάθουν την αλήθεια. Προηγουμένως είχαν αποταθεί στον ίδιο το θεραπευθέντα αλλά δεν κατάφεραν να βρουν κάτι που να αντίκειται στο θαύμα. Ρωτούν τους γονείς του, με προφανή την άσκηση πίεσης, τρία πράγματα: α. Είναι ο θεραπευθείς όντως παιδί σας; Τους αρκούσε έστω και μια αμυδρά αμφιβολία, πως τάχα έμοιαζε με το γιο τους για να πουν πως ο θεραπευθείς δεν ήταν τυφλός. Μα αν δεν ήταν γιος τους δεν θα κάθονταν να τους κάνουν ερωτήσεις! Συνεπώς ήταν. β. Είστε σίγουροι ότι γεννήθηκε τυφλός, ή απλά εσείς το λέτε πως γεννήθηκε έτσι; Εδώ φαίνεται η ψυχολογική πίεση που ακούν οι Φαρισαίοι. Έμμεσα τους αποκαλούν ψεύτες για την αναπηρία του γιου τους. Και για ποιο λόγο να πουν ψέματα ότι τάχα το παιδί τους γεννήθηκε τυφλό; Αλλά και να ήταν ψέμα, δεν θα το καταλάβαινε κανείς ότι ο γιος τους βλέπει; Τόσο καλά έκρυβε το μυστικό του; γ. Πως τώρα βλέπει; Περίμεναν να ακούσουν κάτι διαφορετικό απ' ότι τους είπε ο γιος τους. Έψαχναν οι Φαρισαίοι απεγνωσμένα μια αμφιβολία των γονιών για να στηρίξουν την άρνησή τους στο θαύμα. Προσπάθησαν να εκμαιεύσουν κάποια υπερβολή των γονιών για την πάθηση του γιου τους. Ρωτούν, όπως οι άθεοι, πως γίνεται να βλέπει ο εκ γενετής τυφλός, αυτοί που υποτίθεται ότι δέχονται τα εκ Θεού θαύματα. Αυτή η καχυποψία και η άρνηση παραπέμπει στην πνευματική τους τύφλωση. Δεν τους ήταν εύκολο να δεχτούν κάτι που έγινε με υπερφυσικό τρόπο, αλλά αντί να μιλήσουν με τον ίδιο τον Ιησού για το θαύμα, έψαχναν την οποιαδήποτε λεπτομέρεια που θα ικανοποιούσε τη σκοτισμένη τους εγωπάθεια.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΓΑΛΑΝΟ

Έφυγε από κοντά μας προχθές (19/5/2025) ο γνωστός ηθοποιός Νίκος Γαλανός. Η συμμετοχή του στις ταινίες της Φίνος Φιλμ ήταν πολύ χαρακτηριστική και ήταν ένας από τους ωραίους του σινεμά. Ελλείψῃ χρόνου, βρήκα λίγα αποκόμματα στα παλιά περιοδικά που έχω, σαν ένα μικρό έστω αντίο στο σπουδαίο αυτόν ηθοποιό.   

1. Βεντέτα Νο 216 (26/6/1969)

2. Βεντέτα Νο 271 (16/7/1970)

3. Βεντέτα Νο 284 (15/10/1970)

4. Βεντέτα Νο 355 (24/2/1972)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΣ...»

Δεν είναι εύκολη δουλειά τα οικιακά, κι όποιος πει το αντίθετο μάλλον δεν το ξέρει καλά το εν λόγῳ άθλημα. Όσα και να ξέρεις, πάντα θα αγνοείς κάποια και όσα πιο πολλά μαθαίνεις επ' αυτού τόσο το καλύτερο. Από την Βεντέτα Νο 211 (23/ 5/1969) το παρακάτω απόκομμα δίνει συμβουλές για περαιτέρω βελτίωση. Εν πολλοίς ισχύουν και σήμερα, οπότε όσες /-οι, δεν τις ξέρετε, διαβάστε τις, όσες /-οι πάλι τις γνωρίζετε, απλά... τις εμπεδώνετε! Μέχρι να κάτσει το τζόκερ, οπότε θα έχετε λεφτά να προσλάβετε οικιακό προσωπικό...!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (18/05/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι. (Ιω. 4, 26)

«Εγώ είμαι (ο Χριστός)», της λέει ο Ιησούς, «εγώ, που σου μιλάω αυτή τη στιγμή».

Ο Ιησούς αποκαλύπτει για πρώτη φορά ότι αυτός είναι ο Μεσσίας, ο λεγόμενος Χριστός. Μέχρι τότε, ούτε δημόσια το είχε κάνει, ούτε στους Ιουδαίους. Το πράττει σε μια αμαρτωλή ειδωλολάτρισσα (οι Ιουδαίοι θεωρούσαν ειδωλολάτρες τους Σαμαρείτες). Είδε τη δεκτικότητά της στην αλήθεια και αυθόρμητα αποκαλύφθηκε; Παρόμοια δεκτικότητα είχε και ο Νικόδημος (Ιω. 3 1-21), αλλά ο Ιησούς δεν του αποκαλύφθηκε. Στον δε Καϊάφα αποκαλύφθηκε εμμέσως (Ματθ. 26, 64) λέγοντάς του «σὺ εἶπας». Να λοιπόν που ο Κύριος προετοίμασε κατ' αυτόν τον τρόπο την οικουμενικότητα του κηρύγματος του ευαγγελίου Του. Δεν προόρισε μόνο για τους Ιουδαίους το προνόμιο της γνώσης του Θεού και της σωτηρίας. Και κυρίως δεν το προόρισε μόνο στους ηθικούς και δίκαιους ή στους μελετητές και γνώστες των γραφών, μιας και τότε οι άνδρες ασχολούνταν κυρίως με τη μελέτη του νόμου και των γραφών. Με την αποκάλυψη αυτή ο Κύριος, έπαψε να είναι ένας τυχαίος γνώστης και συνομιλητής και έγινε για τη Σαμαρείτιδα ο κατέχων όλης της αλήθειας, αυτός που περίμεναν και οι Σαμαρείτες (το Μεσσία τον περίμεναν και αυτοί, από το Δευτ. 18, 15 και από την επαφή που είχαν με τους Ιουδαίους). Έχουμε εδώ, μία έμμεση θεοφάνεια, όπου ο Κύριος δεν της κάνει μόνο φανερή την ιδιότητά του, αλλά την καλεί σε κοινωνία. Δεν απαιτεί ούτε δουλοπρέπεια, ούτε φιλοφρόνηση, ούτε τεμενάδες, όπως αρέσκονται να τους κάνουν οι κατέχοντες αξιώματα. Η παρουσία Του, της δηλώνει ότι δεν θέλει να τον αποδεχτεί μόνο, αλλά να τον «ακολουθήσει» και να ενσωματωθεί στην εκκλησία Του.* Εξαφανίζει / διαγράφει το ότι αυτή ήταν στο περιθώριο και αποκλεισμένη και την βάζει εντός του σώματός Του (την Εκκλησία). Είναι μία ριζοσπαστική τρόπῳ τινά κίνηση που γίνεται μακριά από τους μαθητές του (οι οποίοι είχαν πάει στην πόλη για τρόφιμα), όχι γιατί αυτοί υπολείπονταν από τη Σαμαρείτιδα, αλλά αυτοί είχαν πολλές ευκαιρίες να γνωρίσουν τη θεϊκή ιδιότητα Του, ενώ εκείνη μόλις μία...    

*Εδώ, η Εκκλησία είτε προτυπώνεται, είτε βρίσκεται στα πρώτα της βήματα.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ»!

Τι δεν έχει δει ποτέ του ένα παιδί 15 ετών που ο μπαμπάς του είναι οπαδός του Παναθηναϊκού; Τον μπαμπά του να πανηγυρίζει την ομάδα του να παίρνει πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο! Ναι, το τριφύλλι μετρά 15 σεζόν άνευ πρωταθλήματος στον βασιλιά των σπορ. Να τα εκατοστίσει, θα πουν οι οπαδοί των άλλων μεγάλων του ημετέρου πρωταθλήματος. Το πως και το γιατί, θα το βρείτε διαβάζοντας αθλητικές σελίδες στις οποίες οι αθλητικογράφοι αναλύουν τα πάντα όλα! Το παρακάτω δημοσίευμα προέρχεται από τον  Καζαμία (εκδ. Ρουμελιώτη) 2011 και όπως γίνεται αντιληπτό, είναι... συλλεκτικό για τους πρασινοπαδούς! Ναι, για να θυμούνται οι παλιοί (και να μελαγχολούν) και να μαθαίνουν οι νεότεροι που δυστυχώς επέλεξαν να υποστηρίζουν τη... λάθος ομάδα! Νέοι είναι, ας ελπίσουμε να βάλουν μυαλό! Ας ελπίσουμε του χρόνου να πάρει το πρωτάθλημα ο... Ολυμπιακός ξανά! Για να γίνουν τα 15, 16! Μη σπάσει τόσο νωρίς το ρεκόρ...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΓΛΥΚΙΣΜΑ ΜΕ ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΚΡΕΜΑ

Το καλοκαίρι ουσιαστικώς έφτασε, και οι φράουλες είναι για πολλούς, από τα νοστιμότερα καλοκαιρινά φρούτα. Συνεπώς, ένα γλύκισμα με φράουλες πάει... ασορτί με την εποχή! Από την Βεντέτα Νο 01 (14/5/1965) η παρακάτω συνταγή για γλύκισμα με φράουλες και κρέμα, η οποία μπορεί μεν να... έχει τα χρονάκια της, ωστόσο δεν παύει να είναι νοστιμότατη! Βέβαια, για όσους προτιμούν μονοκούκι τα παγωτά, ας μείνουν σ' αυτά!  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (11/05/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. (Ιω. 5, 4)

Διότι ένας άγγελος κατά καιρούς κατέβαινε στην κολυμβήθρα και τάραζε το νερό· και ο πρώτος που έμπαινε μετά την ταραχή του νερού γινόταν υγιής από οποιαδήποτε ασθένεια τον κατείχε.

Εδώ ο ευαγγελιστής μας αναφέρει ένα υπερφυσικό θαύμα που συνέβαινε κάπου κάπου αλλά όχι σε συγκεκριμένα τακτά διαστήματα. Είτε κατέβαινε άγγελος, είτε αυτό ήταν μια τοπική παράδοση, το γεγονός είναι πως η θαυματουργική επίδραση όταν ταράζονταν το νερό, επιδρούσε μόνο στον πρώτο που θα βουτούσε μέσα. Συνεπώς προλάβαιναν μόνο όσοι δεν είχαν πολύ σοβαρή ασθένεια, ενώ κάποιοι σαν τον παράλυτο δεν τα κατάφερναν, ειδικά αν δεν είχαν κάποιον να τους βοηθήσει. Ασφαλώς η θεραπεία γινόταν από τη θεία χάρη, αλλά όμως όχι σε όλους. Ήταν ένα δείγμα της δυνατότητας αφενός του Θεού, και αφετέρου της υπομονής που έπρεπε να είχε ο ασθενής για να περιμένει το πότε θα ταράζονταν τα ύδατα. Θα ρωτήσει κανείς, γιατί να θεραπεύονταν μόνο ένας, και όχι περισσότεροι; Διότι το θαύμα προϋποθέτει την πίστη, και πίστη για να περιμένουν δεν είχαν πολλοί... Επίσης, με μια αλληγορική ερμηνεία, βλέπουμε την ανεπάρκεια της σωτηρίας του νόμου. Αντί της βουτιάς στην κολυμβήθρα που έδινε σε δεδομένο χρόνο σωματική ίαση, ο Ιησούς έφερε το βάπτισμα που φέρει χαρίσματα και ψυχική ίαση οποιαδήποτε στιγμή θελήσει ο άνθρωπος. Αντιπαραβάλλεται έτσι, η μερικότητα και η σχετικότητα του νόμου έναντι της μόνιμης χάρης του Χριστού. Συνεπώς, ο άγγελος και η ταραχή του ύδατος προεικονίζουν το βάπτισμα (στο όνομα της Αγ. Τριάδος) και τη θεραπευτική χάρη του Θεού. Η κίνηση του αγγέλου δηλώνει το ότι η θεία χάρις ενεργεί με συγκεκριμένο τρόπο και χρόνο, και μόνο όποιος ανταποκριθεί άμεσα μπορεί να ωφεληθεί, οπότε η πίστη είναι αναγκαία για άμεση ανταπόκριση στο Θεό. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΤΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ»

Συνήθως μετά το Πάσχα, σκεφτόμαστε το καλοκαίρι. Ποτέ το ενδιάμεσο αυτών των δύο. Το μυαλό ταξιδεύει μονίμως στο καθισιό και την χαλάρωση. Τίποτα πιο ανθρώπινο, τίποτα πιο πνευματικό. Ακολουθούμε τυφλά μια οριζόντια παράμετρο χωρίς καμία παρέκκλιση. Πιο βαρετοί δεν μπορούμε να γίνουμε! Το παρακάτω ποίημα του Κώστα Καρούσου «Στις παραμέτρους των οριζόντων» ξεφεύγει από την τετριμμένη και πεζή νοοτροπία που αναζητά τις αργίες, και ψάχνει τις μαρτυρίες των ερώτων στο πυρίμαχο φέγγος της γης. Σε ταξιδεύει σε μονοπάτια πιο προσωπικά και ιδιαίτερα.   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΔΙΑΙΤΑ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ»

Το πασχαλινό φαγητό σίγουρα είναι από τα καλύτερα, άμα έχεις να αγοράσεις αρνιά και κοκορέτσια, αλλά και πολύ θερμιδοφόρο. Βάλε και τα φαγοπότια καθ' όλον το χειμώνα, τότε η δίαιτα με τη γυμναστική είναι μονόδρομος. Βέβαια, εκτός των κιλών, θέλει γενικώς ανοικοδόμηση η εμφάνιση για το καλοκαίρι που βρίσκεται προ των πυλών. Το παρακάτω αρθράκι από τη Βεντέτα Νο 209 (8/5/1969) αναφέρεται σε όλα αυτά. Ασφαλώς αναφέρεται στις γυναίκες που έχουν ιδιαίτερο ψώνιο με τη βιτρίνα τους. Αλλά κακά τα ψέμματα: Όσες (και όσοι) τα έχουν παρακάνει, δύσκολο να βρουν το κουράγιο για να καταφέρουν πολλά με τη δίαιτα και τη γυμναστική. Οπότε... όσα δεν φτάνει η αλεπού...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (4/05/2025) ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. (Μαρκ. 15, 47)

Η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσή παρακολουθούσαν πού τον έβαλαν.

Ο Νικόδημος απ' την Αριμαθαία, κατέβασε το σώμα του Ιησού από το σταυρό, το τύλιξε με καθαρό καινούργιο σεντόνι, και το έβαλε στο μνήμα σφραγίζοντάς το με ένα βαρύ λίθο (προφανώς όχι μόνος του αλλά μαζί με κάποιους υπηρέτες του). Την όλη διαδικασία την παρακολουθούσαν η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία, η μητέρα του Ιωσή, που εδώ την αναφέρει περιληπτικά, ενώ στο στχ. 40 μας λέει ότι είναι και μητέρα του Ιακώβου του μικρού. Οι δύο γυναίκες απλά παρακολουθούσαν χωρίς να συμμετέχουν. Πιθανότατα να μην ήταν καν στην ακολουθία του Νικοδήμου. Γιατί όμως ενώ ήταν πιστές, δεν έκαναν τίποτα για το νεκρό (ως προς την ανθρώπινη φύση) Κύριο; Ήταν τόσο φοβισμένες που δεν το τόλμησαν; Ή δεν θέλησαν να φανερωθούν; Κατ' αρχάς, εκεί βρισκόταν ο Νικόδημος με τους συν αυτῷ, άρα δεν θα τις πείραζε κανείς. Επίσης, εν αντιθέσει με τους κρυμμένους από φόβο μαθητές, αυτές βρισκόντουσαν κοντά στον Κύριο στις τελευταίες του στιγμές πριν το θάνατο. Οπότε λοιπόν δεν τους πτόησε τίποτε, παρά κοινωνικοί περιορισμοί. Τότε, στην ετοιμασία και την ταφή των νεκρών, συμμετείχαν γυναίκες μόνο αν ήταν μέλη της οικογένειας. Επιπλέον, λόγῳ της αργίας του Σαββάτου δεν ανέλαβαν κάποια δραστηριότητα διότι αυτήν θα την έκαναν την επόμενη μέρα, πηγαίνοντας να αλείψουν με αρώματα το νεκρό. Συνεπώς εδώ τονίζεται περισσότερο η παρατήρηση παρά η απουσία δράσης. Προείχε η καταγραφή του μνήματος του Ιησού, κάτι που είναι ένδειξη πρόθεσης για να επανέλθουν. Και βέβαια, γίνονται μάρτυρες της ταφής του σώματος, πράγμα το οποίο θα προετοιμάσει την αποδοχή από μέρους τους την Ανάσταση.    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΤΟ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ!

Τι είναι η Πρωτομαγιά; Για τους ψωνισμένους με τα πολιτικά, υποτίθεται ότι είναι απεργία. Για τους κοινούς θνητούς είναι αργία. Από 'κει και πέρα, υποτίθεται επίσης ότι είναι και η γιορτή των λουλουδιών. Τέλος πάντων. Είναι η Πρωτομαγιά για τον καθένα, ότι αυτός θέλει. Δεν ξέρω αν φέτος κάνει καλή μέρα, ο Απρίλιος πάντως αποχαιρετά κομματάκι ψυχρός. Και επειδή είναι μια ευκαιρία για χαλάρωση, βάζω το παρακάτω διδακτικό ανεκδοτάκι, το οποίο το αλίευσα από τον Καζαμία 2023 (εκδ. Υδρόγειος). Και είναι διδακτικό, μιας και οι δικαιολογίες δεν λέγονται μόνο, αλλά πρέπει και να υποστηρίζονται από πράξεις για να πείθουν! Εκτός κι αν λέμε πάντα την αλήθεια με ότι συνέπεια έπεται!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ»

Αρνάκι φάγατε Πασχαλιάτικα; Κοψίδια; Κοκορέτσι και λοιπά εδέσματα με άφθονες θερμίδες; Οι περισσότερες σίγουρα, και πολύ καλά κάνατε. Τώρα που έφυγε το Πάσχα, ήρθε η ώρα της... νοικοκυρικής γυμναστικής! Εκτός κι αν δεν θέλετε να φτιάξετε κορμί για την παραλία! Λοιπόν, ήρθε η ώρα να τακτοποιηθεί το σπίτι ξεστολίζοντας από πασχαλινά στολίδια, και παράλληλα να ετοιμαστεί για το καλοκαίρι. Το παρακάτω αρθράκι από τη Βεντέτα Νο 259 (23/4/1970) αναφέρεται σε αυτήν την άχαρη μεν, αλλά αναγκαία δε, διαδικασία. Το καλό στην όλη ιστορία είναι ότι ο πασχαλινός στολισμός είναι πολύ πιο ελαφρύς απ' ότι ο χριστουγεννιάτικος! Καλό κουράγιο!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (27/04/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. (Ιω. 20, 28)

Ο Θωμάς τότε του αποκρίθηκε: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου».
Μετά την προτροπή του Κυρίου να βάλει το δάκτυλό του στα πλευρά Του για να πειστεί, ο Θωμάς ομολογεί τη θεότητα του Κυρίου και την υποταγή του σε Εκείνον. Δεν λέει απλά πως πείστηκε, αλλά εμμέσως πλην σαφώς, μετανοεί για αυτήν του την στάση. Δέχεται απόλυτα ότι όχι μόνο είναι Κύριος και Θεός ο Ιησούς, αλλά ότι Του είναι υποταγμένος. [Σε αντιδιαστολή με τα δαιμόνια που προσφώνησαν τον Ιησού Υιό του Θεού αλλά δεν Του υποτάχθηκαν (Λουκ. 8, 28)]. Τον έπεισε η ψηλάφηση που έκανε, ειδικά με την προτροπή του Ιησού. Δεν απαίτησε την αποδοχή και υποταγή του Θωμά ο Κύριος. Έγινε εκουσίως και αυθορμήτως. Και βέβαια, αυτό συνέβη και με τους υπόλοιπους μαθητές. Ο Ιησούς δεν διόρθωσε το Θωμά, οπότε αποδέχτηκε τον τίτλο «θεός». Με αυτήν την φράση, δόθηκε τέλος σε οποιαδήποτε αμφισβήτηση και αμφιβολία, επικράτησε η πίστη και η προσωπική σχέση με τον Κύριο, έγινε σχέση υποταγής. Δηλαδή, ακολουθείται το θέλημά Του, χωρίς αντιρρήσεις και εγωισμούς. 

Η φράση «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου» έρχεται σε σύγκρουση με την φράση Dominus et Deus noster («Κύριος και Θεός ημών») με την οποία απαιτούσε να τον προσφωνούν, ο αυταρχικός αυτοκράτορας Δομιτιανός (81-96 μΧ.). Ειπώθηκε ακριβώς έτσι από το Θωμά, ή προτίμησε έτσι να τη διατυπώσει ο ευαγγελιστής Ιωάννης (το ευαγγέλιό του το έγραψε γύρω στο 90 μ.Χ.) για να διαφοροποιήσει την ταυτότητα των χριστιανών από τους Ρωμαίους εθνικούς; Ως αυτόπτης μάρτυρας ο Ιωάννης μας έδωσε μια απολύτως αξιόπιστη μαρτυρία για το τι ειπώθηκε. Ασφαλώς είναι μια πρώιμη αντίσταση του Χριστιανισμού στην κοσμική απολυταρχία ως αντίπαλος λόγος στη ρωμαϊκή εξουσία και τη λατρεία του αυτοκράτορα. Ο Χριστός λοιπόν, είναι ο μόνος αληθινός Κύριος και Θεός και κανένας άλλος. Αυτό οφείλουμε να ομολογούμε κι εμείς οι χριστιανοί, όπως ο Θωμάς, και να μην αμφιταλαντευόμαστε αναλόγως των περιστάσεων ειδικά όταν η κοσμική εξουσία αντιστρατεύεται την Εκκλησία.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ... ΚΡΑΣΙΑΝΗΣ»!

Μετά την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, η Εβδομάδα της Διακαινησίμου είναι στην ουσία μία πασχαλιάτικη εβδομάδα. Για τους μαθητές και το εκπαιδευτικό προσωπικό η ξεκούραση συνεχίζεται, οι υπόλοιποι πίσω ξανά στις δουλειές τους. Η διάθεση πάντως παραμένει εορταστική. Και επειδή την προηγούμενη εβδομάδα το blog ασχολήθηκε με τα σχετικά μεγαλοβδομαδιάτικα τροπάρια (ως είθισται κάθε χρόνο), να ένα χιουμοριστικό ποιηματάκι από το Ρομάντσο Νο 1205 (5/4/1966), που αναφέρεται στο τροπάριο της... Κρασιανής! Όχι της Κασσιανής, λογοπαίγνιο είναι βέβαια...  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ»

Γίνεται μια μεγάλη γιορτή στην Ελλάδα να μην συνοδεύεται με έθιμα, προλήψεις, συνήθειες και διάφορα τέτοια; Αν είναι δυνατόν! Οι Έλληνες τα δημιουργούν και χωρίς να υπάρξει καν σοβαρή γιορτή! Για το Πάσχα λοιπόν, υπάρχουν ουκ ολίγα. Τόσα πολλά που κάθε περιοχή έχει και τα δικά της εκτός από αυτά που ισχύουν καθ' άπασαν την επικράτειαν. Και βέβαια το παρακάτω αρθράκι από την Βεντέτα Νο 361 (6/4/1972) έχει κάποια βασικά. Ενδιαφέροντα πάντως, διότι δυστυχώς κάποια τείνουν να εκλείψουν ειδικά στις πόλεις. Καλό είναι να τα μαθαίνουμε, γιατί τα έθιμα και οι προλήψεις είναι στοιχεία του πολιτισμού μας. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (20/04/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

εἰς τὰ ἴδια ἦλθε, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. (Ιω. 1, 11)

στους δικούς του ήρθε, αλλά οι δικοί του δεν τον δέχτηκαν.

Ο Λόγος ερχόμενος στη γη, δεν αναγνωρίστηκε από τον κόσμο (κόσμος εδώ σημαίνει τους μεταπτωτικούς ανθρώπους που διέπονται από την αμαρτία) όπως μας λέει ο προηγούμενος στίχος. Εδώ ο Ιωάννης το εξηγεί περισσότερο: Ήρθε στους «δικούς» του. Ποιοί είναι αυτοί; Ο περιούσιος λαός της Παλ. Διαθήκης, οι Ισραηλίτες. Αυτοί οι οποίοι πίστευαν σε ένα Θεό, τον αληθινό, εν αντιθέσει με τους άλλους λαούς που ήταν πολυθεϊστές και ειδωλολάτρες. Είναι αυτοί που ευεργετήθηκαν από το Θεό αρκετές φορές στην Παλ. Διαθήκη. Είναι αυτοί που έμαθαν από το Θεό (μέσῳ των προφητών) για την έλευση του Μεσσία που θα έρθει να τους λυτρώσει από την αμαρτία. Ο Υιός Λόγος προφανώς ενανθρωπίστηκε εκεί που λογικά θα ήταν προσοδοφόρα η παρουσία Του. Όμως αυτοί δεν τον δέχτηκαν. Για την ακρίβεια, δεν τον αναγνώρισαν πρώτα. Διότι η εντύπωση που είχαν για το Μεσσία είχε αλλοιωθεί από αυτήν που περιέγραφαν οι προφήτες. Φερ' ειπείν, ο Ησαΐας γράφει «Καὶ αὐτὸς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει, καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται·» (Κι όμως, αυτός σήκωσε τις αμαρτίες μας, και για χάρη μας υπέφερε πόνο Ησ. 53, 4). Για τους Ισραηλίτες όμως ο Μεσσίας δεν θα έρχονταν να τους ελευθερώσει από τις αμαρτίες αλλά από τους Ρωμαίους. Και ήταν επόμενο να μην τον δεχτούν και αποδεχτούν, διότι τους διείπε η αμαρτία, κάτι που και τους δυσκόλευε να τον αναγνωρίσουν αφενός, και δεν τον ήθελαν για να μην τους ελέγξει για τα αμαρτήματά τους αφετέρου. Η αμαρτία δεν είναι μόνο η πράξη που εναντιώνεται στο θέλημα του Θεού, αλλά και η νοοτροπία που γεννά την κακή σκέψη που προηγείται. Όταν λοιπόν η αμαρτία γίνεται συνήθεια, τότε αμαρτωλό είναι και το πνεύμα. Συνεπώς, πως να αντιληφθεί το καλό; Ο Ιωάννης αναφέρεται στο μεγαλύτερο μέρος του περιούσιου λαού. Ευτυχώς υπήρξαν και λίγοι που η αμαρτία δεν τους είχε εγκλωβίσει τελείως και είδαν το φως της θείας αλήθειας. Δυστυχώς αυτοί ήταν μικρή μειονότητα μιας και η πνευματική παρακμή ήταν ακμάζουσα. Επιπλέον, ο Κύριος δεν ήρθε να τον υποδεχτούν εξαναγκαστικώς. Ελευθέρᾳ βουλἠσει οι Ισραηλίτες τον απέρριψαν. Κάτι που τους καθιστά υπεύθυνους για τη στάση τους.     

*******

Το blog της Αποκαλύψεως του 999 εύχεται στους αναγνώστες του, και σε όλο τον κόσμο, καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα με υγεία ευτυχία και υπομονή.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Aκούμε σήμερα το εξής κάθισμα Τριωδίου μετά τα εγκώμια και τα ευλογητάρια, σε ήχο α':

Ἐξέστησαν χοροί, τῶν Ἀγγέλων ὁρῶντες, τὸν ἐν τοῖς τοῦ Πατρός, καθεζόμενον κόλποις, πῶς τάφῳ κατατίθεται, ὡς νεκρὸς ὁ ἀθάνατος, ὃν τὰ τάγματα, τὰ τῶν Ἀγγέλων κυκλοῦσι, καὶ δοξάζουσι, σὺν τοῖς νεκροῖς ἐν τῷ ᾍδῃ, ὡς Κτίστην καὶ Κύριον.

Εξεπλάγησαν οι στρατιές των Αγγέλων, βλέποντας Εκείνον που κάθεται στους κόλπους του Πατέρα, να τοποθετείται σε τάφο σαν νεκρός ο Αθάνατος. Αυτόν που τα τάγματα των Αγγέλων περικυκλώνουν και δοξάζουν, τώρα τον βλέπουν μαζί με τους νεκρούς στον Άδη, ως Δημιουργό και Κύριο.

Το (σωματικό) θάνατο του Ιησού, δεν τον είδαν μόνο οι άνθρωποι. Τον είδαν και τα άυλα όντα που υπηρετούν το Θεό, οι άγγελοι. Υπηρέτησαν πιστά το σχέδιο της θείας οικονομίας (το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου διά της ενανθρωπήσεως του Υιού Λόγου), και παρότι η δύναμή τους είναι πολύ μεγαλύτερη από των ανθρώπων, δεν έκαναν τίποτα εναντίον των εχθρών του Κυρίου. Αφού αυτό ήταν το θεϊκό θέλημα, δεν θα το παραβίαζαν. Όμως δεν μένουν, κατά τον ιερό υμνογράφο, απαθείς. Είναι τόσο μεγάλο και οξύμωρο το γεγονός του θανάτου και ενταφιασμού που δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο. Τους κυριεύει κατάπληξη και απορία συνάμα, βλέποντας να κηδεύεται σαν νεκρός, ο Χριστός που είναι ως θεός, αθάνατος. Δεν είναι μόνο σε μας τους ανθρώπους μυστήριο η κάθοδος στον Άδη, αλλά και στους αγγέλους. Βλέπουν τον Κύριο να ταπεινώνεται τόσο, ώστε να βρίσκεται μαζί με τους νεκρούς στον Άδη. Το μυστήριο της κένωσης(1) του Λόγου, που σε μας τους ανθρώπους ήταν δύσκολο να το κατανοήσουμε, οι άγγελοι το βλέπουν και ξαφνιάζονται. Όμως δεν πτοούνται, ούτε τους κυριεύει ο φόβος, όπως έγινε με τους μαθητές. Γνωρίζουν καλύτερα από 'μας ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και πράττει πάντα υπέρ του καλού. 

(1) Δόγμα της Κενώσεως: Ο Υιός Λόγος ταπεινώθηκε εκούσια, χωρίς να παύσει να είναι Θεός, παίρνοντας μορφή δούλου και ανθρώπινη φύση, με σκοπό τη σωτηρία του ανθρώπου. Δεν εγκατέλειψε τη θεότητά Του, αλλά έκρυψε τη δόξα Του και δέχτηκε τα όρια της ανθρώπινης φύσης (πόνο, θάνατο κ.λπ.), ζώντας ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος     

Για άλλα σχόλια σε τροπάρια στη σημερινή ακολουθία, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ (ΜΕΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα το εξής αντίφωνο σε ήχο πλ. δ', μετά την ανάγνωση του 2ου Ευαγγελίου:

Σήμερον ὁ Ἰούδας, παραποιεῖται θεοσέβειαν, καὶ ἀλλοτριοῦται τοῦ χαρίσματος, ὑπάρχων μαθητής, γίνεται προδότης, ἐν ἤθει φιλικῷ, δόλον ὑποκρύπτει, καὶ προτιμᾶται ἀφρόνως τῆς τοῦ Δεσπότου ἀγάπης, τριάκοντα ἀργύρια ὁδηγὸς γενόμενος, συνεδρίου παρανόμου. Ἡμεῖς δὲ ἔχοντες σωτηρίαν τὸν Χριστόν, αὐτὸν δοξάσωμεν.

Σήμερα ο Ιούδας υποκρίνεται ευσέβεια, και αποξενώνεται από το μαθητικό του χάρισμα·  διότι ενώ ήταν μαθητής, γίνεται προδότης. Κάτω από φιλική συμπεριφορά κρύβει την απάτη, και απερίσκεπτα προτιμά να απορρίψει την αγάπη του Δεσπότη γενόμενος οδηγός παράνομου συνεδρίου, για τριάντα αργύρια. Εμείς όμως, που έχουμε σωτήρα τον Χριστό, ας τον δοξάσουμε.

Στο μυστικό δείπνο ο Ιούδας, όχι μόνο υποκρίνεται τον ευσεβή μαθητή, αλλά ουσιαστικά εκπίπτει από το αποστολικό του αξίωμα. Επέλεξε να μην ακολουθήσει τον Κύριο, που τον τίμησε με το χάρισμα να τον κάνει μαθητή του. Αρνήθηκε την αγάπη και την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Διδάσκαλος. Και δεν είχε το θάρρος να δηλώσει ευθέως, ότι δεν θέλει να είναι πλέον μαθητής και να αποχωρίσει. Προτίμησε ύπουλα να παριστάνει ότι έχει φιλική διάθεση και συμπεριφορά. Το μυαλό του ήταν στην αμοιβή που του είχαν τάξει οι αρχιερείς. Ο Κύριος, μη ανεχόμενος τέτοια συμπεριφορά (που δυστυχώς κι εμείς την έχουμε όταν από τη μια δηλώνουμε χριστιανοί και από την άλλη αμαρτάνουμε ασύστολα) τον έδιωξε. Και εκείνος αντί να ντραπεί λίγο, έτρεξε για τα τριάντα αργύρια, δίνοντας την κατάλληλη πρόφαση(1) στο κακόβουλο συνέδριο των αρχιερέων να αποφασίσει τη σύλληψη του Ιησού. Ο Ιούδας άνευ ίχνου αξιοπρέπειας, υποκριτής και δόλιος φτάνει στο αποκορύφωμα του τέλματος στο οποίο εκουσίως εισήλθε. Διάλεξε το κοσμικό φρόνημα και την απομάκρυνση από την πηγή της ζωής, ακολουθώντας το δρόμο του πάθους και της υποκρισίας... Εμείς όμως που δεν θέλουμε να του μοιάσουμε, και προσδοκούμε τη σωτηρία από τον Κύριο, δεν έχουμε παρά να δοξάσουμε το Χριστό.

(1) Δεν χρειάζονταν οι αρχιερείς να τους υποδείξει κάποιος τον Ιησού, ήξεραν καλά ποιος ήταν. Το ότι όμως ένας μαθητής του τον παραδίδει στο συνέδριο, τους έδινε τη δικαιολογία προς τον κόσμο (που επευφημούσε τον Κύριο όταν έμπαινε στην Ιερουσαλήμ) ότι καλώς τον συνέλαβαν χωρίς υστεροβουλία! Ήταν ένα τεκμήριο ενοχής.    

Για άλλα σχόλια σε τροπάρια στη σημερινή ακολουθία, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ (ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα, το εξής τροπάριο από τον κανόνα α', ωδή ζ' σε β' ήχο:

Νευστάζων κάραν Ἰούδας, κακὰ προβλέπων ἐκίνησεν, εὐκαιρίαν ζητῶν παραδοῦναι, τὸν Κριτὴν εἰς κατάκρισιν, ὃς πάντων ἐστὶ Κύριος, καὶ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Ο Ιούδας, κουνώντας το κεφάλι του με δισταγμό και ταραχή, κινούσε ύπουλα τα σχέδιά του, προβλέποντας το κακό· ζητούσε την κατάλληλη στιγμή για να παραδώσει τον Κριτή σε καταδίκη — Αυτόν που είναι Κύριος όλων και Θεός των Πατέρων μας.

Κατά τη διάρκεια του Μυστικού δείπνου, ο μόνος που δεν συμμετείχε διά του πνεύματος σ' αυτήν τη μυσταγωγία, ήταν ο Ιούδας. Οι σκέψεις του ήταν αλλού. Στο σχέδιό του να παραδώσει στους αρχιερείς τον Ιησού, έναντι αμοιβής. Όπως μας λέει ο Ιωάννης (13, 27) λίγο πριν λάβει το, στο βουτηγμένο στο ζωμό, ψωμί από τον Κύριο, το πνεύμα του είχε κυριευτεί από το Σατανά. Δεν ήταν δαιμονισμένος, αλλά οι κακές και πλανερές σκέψεις είχαν πλημμυρήσει το νου του. Αδυνατούσε να δει ότι αυτό που σκόπευε να κάνει ήταν λάθος. Είχε κυριευθεί τόσο πολύ από το πάθος της φιλαργυρίας; Το πιθανότερο, μιας και είχε δείξει δείγματα ότι ήταν φιλοχρήματος και έκλεβε από το ταμείο που διαχειρίζονταν (Ιω. 12, 5-6). Κατά καιρούς, έχουν ειπωθεί θεωρίες ότι θα εκβίαζε με αυτόν τον τρόπο να χρησιμοποιήσει υπερφυσικές δυνάμεις ο Κύριος εναντίον των αρχιερέων και των Ρωμαίων για να μη συλληφθεί και έτσι θα ηγείτο (ως Μεσσίας) μιας εξέγερσης εναντίον των Ρωμαίων. Όπως και να 'χει, αν αγαπούσε τον Κύριο αφενός, και αν είχε, λίγο έστω, καταλάβει τι δίδασκε ο Ιησούς, δεν θα του περνούσε καν από το μυαλό να Τον προδώσει. Την ώρα του δείπνου, ήταν όμως αποφασισμένος να εφαρμόσει τα ύπουλα σχέδιά του. Δεν είχε καμία αμφιβολία και κανένα δισταγμό. Ήταν ήδη ξένο σώμα και περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Ο ιερός υμνογράφος μας τονίζει τη στάση του Ιούδα, υπενθυμίζοντάς μας πως δεν είχε καμία πρόθεση, καμία διάθεση να υποχωρήσει και να μετανιώσει εγκαίρως για τα κακόβουλα σχέδιά του.       

Για άλλα σχόλια σε τροπάρια στη σημερινή ακολουθία, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ (ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα μετὰ τὴν γ' Στιχολογίαν, το εξής κάθισμα Τριῳδίου, σε ήχο α':

Ἡ Πόρνη ἐν κλαυθμῷ, ἀνεβόα οἰκτίρμον, ἐκμάσσουσα θερμῶς, τοὺς ἀχράντους σου πόδας, θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς, καὶ ἐκ βάθους στενάζουσα. Μὴ ἀπώσῃ με, μηδὲ βδελύξῃ Θεέ μου, ἀλλὰ δέξαι με, μετανοοῦσαν, καὶ σῶσον, ὡς μόνος φιλάνθρωπος.

Η πόρνη κλαίουσα δυνατά φώναξε, εύσπλαχνε σκουπίζοντας θερμώς τα αμόλυντα πόδια σου με τις τρίχες της κεφαλής μου και στενάζουσα από τα βάθη της καρδιάς της: Μη με διώξεις μακριά σου και με με αηδιάσεις, Θεέ μου, αλλά δέξου με μετανοούσα και σώσε, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Η πόρνη (στο Λουκά αναφέρεται μόνο ως «αμαρτωλή» αλλά το υπονοεί εμμέσως πλην σαφώς στο 7, 39), δεν πλησίασε απλά τον Ιησού για να ζητήσει μια άφεση για τις αμαρτίες της. Δεν πήγε για να πάρει μια προσωρινή συγχώρεση. Ούτε μια πρόσκαιρη ανακούφιση. Ένιωθε τόσο πολύ ένοχη για τις αμαρτίες της, ώστε πλησίασε τον Κύριο κλαίουσα και φωνάζοντας να μην τη διώξει. Ένιωθε εκ βαθέων το ποιά ήταν και πόσο χαμηλά είχε πέσει. Οι σωματικές απολαύσεις και τα χρήματα δεν μπορούσαν να την ικανοποιήσουν, ως εφήμερα και πρόσκαιρα που είναι, ούτε μπορούσαν να ανακουφίσουν την ψυχή της. Η παρουσία του Κυρίου στην περιοχή της ήταν μια μοναδική ευκαιρία για να βρει σωτηρία στο τέλμα που βρίσκονταν. Τον θεωρούσαν ως άνθρωπο του Θεού, ως προφήτη, (δεν ήξεραν ότι ήταν Θεάνθρωπος) οπότε και έτρεξε σε Εκείνον για να ζητήσει συγχώρεση. Είναι πολύ σημαντικό το ότι είχε συνειδητοποιήσει ότι η κατάστασή που βρισκόταν ήταν κατάντια και πτωτική. Το πνεύμα της αντέδρασε ζητώντας να αφήσει επιτέλους την αμαρτωλή ζωή. Η εγωπάθεια δεν στάθηκε εμπόδιο στο να τρέξει προς τον Κύριο. «Μη με διώξεις» την βάζει να λέει ο ιερός υμνογράφος. Ναι, φοβόταν μήπως ήταν τόσο μολυσμένη από την αμαρτία, που ούτε ο άνθρωπος του Θεού δεν θα ήθελε κάποια επαφή μαζί της. «Μην αηδιάσεις αλλά δέξου με μετανοούσα». Φοβούμενη μεν, διότι η αμαρτία είναι αποκρουστική, αλλά είχε θάρρος να δείξει τη μετάνοιά της και να ζητήσει συγχώρεση. Αυτή τη στάση που αποφεύγουμε εμείς για τα δικά μας αμαρτήματα (όποια είναι αυτά), έδειξε εκείνη η γυναίκα. Εμείς δεν τολμάμε να πάμε να εξομολογηθούμε και να ζητήσουμε συγχώρεση, κι ας μην έχουμε ίσως φτάσει στο τέλμα της πόρνης. Να λοιπόν που η στάση της στον Κύριο, είναι προς μίμηση για εμάς.

Για άλλα σχόλια σε τροπάρια στη σημερινή ακολουθία, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ (ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα στον α' Κανόνα, Ωδή η' το παρακάτω τροπάριο σε β' ήχο:

Τὸ τάλαντον, ὅσοι πρὸς Θεοῦ, ἐδέξασθε ἰσοδύναμον χάριν, ἐπικουρίᾳ τοῦ δόντος Χριστοῦ, αὐξήσατε ψάλλοντες· Εὐλογεῖτε τὰ ἔργα, Κυρίου τὸν Κύριον.

Όσοι πήρατε το τάλαντο από το Θεό, να αυξήσετε την ισοδύναμη χάρη, με τη βοήθεια του Χριστού που τη δώρησε, ψάλλοντας: Εύλογείτε τα έργα Κυρίου, τον Κύριο.

Ο Θεός, διά του Αγ. Πνεύματος, μας χορηγεί χαρίσματα και δεξιότητες (τάλαντα). Όχι τα ίδια σε όλους, ούτε με την ίδια ποιότητα ή ποσότητα. Είναι ανάλογα με τη δεκτικότητα του καθενός μας σύμφωνα με τη πρόνοια του Θεού. Ασφαλώς ο ιερός υμνογράφος μας παραπέμπει με αυτό το τροπάριο στην παραβολή των ταλάντων (Ματθ. 25, 14-30). Όσοι πήραμε το τάλαντο (όχι πολλά, αλλά μόλις ένα) να μη μοιάσουμε με τον οκνηρό και τεμπέλη δούλο, ο οποίος πήρε το τάλαντο, αλλά θίχτηκε που δεν πήρε πολλά ή δεν είχε διάθεση να ασχοληθεί και πήγε και το έκρυψε. Ότι χάρισμα μας έδωσε ο Θεός οφείλουμε να το καλλιεργούμε και να το πολλαπλασιάζουμε σύμφωνα με τη δυνατότητά μας. Να μην το αφήνουμε ανεκμετάλλευτο και εν αχρηστείᾳ. Σκοπός μας είναι να γίνουμε χρήσιμοι και αποδοτικοί προς το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Αν το αρνηθούμε, ουσιαστικά αρνούμαστε τη βοήθεια που μας προσφέρει ο Κύριος να σωθούμε και τον απομακρύνουμε από κοντά μας, με ότι καταστροφικό συνεπάγεται για μας αυτό. Και βέβαια, η παραγωγικότητα και η μεγάλη πρόοδος στην καλλιέργεια του κάθε τάλαντου αφενός γίνεται με τη συνέργεια του Θεού που μας τα προσφέρει, και αφετέρου όσοι δείξουν οίηση και αλαζονεία λόγῳ της αύξησης των ταλάντων θα χάσουν την εύνοιά Του και θα απομακρυνθούν...

Για άλλα σχόλια σε τροπάρια στη σημερινή ακολουθία, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ (ΜΕΓ. ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα το εξής τροπάριο μετά τα απόστιχα Τριωδίου σε ήχο πλ. δ':

Τῆς ξηρανθείσης συκῆς διὰ τὴν ἀκαρπίαν, τὸ ἐπιτίμιον φοβηθέντες ἀδελφοί, καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, προσάξωμεν Χριστῷ, τῷ παρέχοντι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Αδελφοί, φοβούμενοι για το επιτίμιο της συκής που τιμωρήθηκε για την ακαρπία της, ας προσφέρουμε άξιους καρπούς μετανοίας στο Χριστό, που μας παρέχει το μέγα έλεος.

Ο ιερός υμνογράφος μας προτρέπει να μη λησμονήσουμε την τιμωρία της άκαρπης συκιάς (Ματθ. 21, 18-22). Ένα δέντρο που έγινε γνωστό επειδή πέρασε από 'κει ο Ιησούς, πείνασε και θέλησε να φάει από τον καρπό του. Επειδή η συκιά ήταν άκαρπη, ο Ιησούς την επιτίμησε γι' αυτό. Πολλά δέντρα δεν κάνουν καρπούς, ειδικά όταν δεν είναι η εποχή της καρποφορίας τους. Δεν το ήξερε αυτό ο Κύριος, ή είναι εκδικητικός; Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Εξάλλου οι συκιές ουδέποτε έπαψαν να παράγουν καρπό. Και όταν ο Θεός τιμωρεί, ουσιαστικώς αποδίδει δικαιοσύνη έχοντας παιδαγωγικό χαρακτήρα. Εν προκειμένῳ ήθελε ο Κύριος να δείξει αφενός την ακαρπία σε καλά έργα της Συναγωγής, με την οποία συμβολίζεται η άκαρπη συκιά, και αφετέρου να μας δώσει ένα παράδειγμα προς αποφυγήν. 

Αν μοιάσουμε σαν τη συκιά, που ήταν ένα ασήμαντο δέντρο, και αδιαφορήσουμε να καλλιεργήσουμε εαυτόν πνευματικά, αν δεν κάνουμε το ευαγγέλιο του Χριστού καθημερινό μας βίωμα, αν δεν ασκηθούμε εναντίον της αμαρτίας, τότε δεν θα έχουμε καρπό να δώσουμε όταν μας πλησιάσει ξαφνικά σε μας ο Κύριος. Νομίζουμε ότι πριν πεθάνουμε, θα προλάβουμε να μετανοήσουμε και θα τη «σκαπουλάρουμε»! Όμως ο θάνατος θα έρθει πιθανόν ως κλέπτης εν νυκτί, και τότε τι θα έχουμε να δώσουμε στον Κύριο; Θα μας πλησιάσει να βρει κάποιο καρπό αρετής μα δεν θα έχουμε τίποτα. Αυτό θα έχει συνέπεια να δρέψουμε τους καρπούς της αδιαφορίας, της πνευματικής οκνηρίας, της αμαρτίας. Δηλαδή, απομάκρυνση από το Θεό, και νέκρωση... 

Καρπούς μετανοίας να έχουμε να προσφέρουμε στον Κύριο μας προτρέπει ο ι. υμνογράφος. Ίσως να μην μπορέσουμε να επιδείξουμε πλούσιες αρετές, όπως άνθρωποι που αγίασαν κοπιάζοντας πολύ στην επίγεια ζωή τους. Τουλάχιστον όμως να δείξουμε έμπρακτη μετάνοια και σοβαρή προσπάθεια. Να δείξουμε ότι δεν αδιαφορήσαμε και δεν αποστραφήκαμε τον Κύριο, αλλά κάναμε κάποια πρόοδο. Όσο περισσότερη τόσο το καλύτερο. Για να μπορέσουμε να του ζητήσουμε το μέγα έλεος Του.        

Για άλλα σχόλια σε τροπάρια στη σημερινή ακολουθία, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (13/04/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Ἔγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ᾿ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. (Ιω. 12, 9)

Πλήθος πολύ από τους Ιουδαίους της πόλεως έμαθαν ότι ο Ιησούς βρίσκεται εκεί και ήρθαν για να δουν όχι μόνο αυτόν αλλά και το Λάζαρο, που τον είχε αναστήσει από τους νεκρούς.
Το ενδιαφέρον των Ιουδαίων άρχισε να στρέφεται μαζικά προς τον Ιησού. Κάτι που όπως βλέπουμε στον επόμενο στίχο, εκνεύρισε τους αρχιερείς μιας και ως τώρα οι περισσότεροι που στρέφονταν στον Κύριο ήταν από τη Γαλιλαία. Οι Ιουδαίοι βρίσκονταν υπό την επιρροή των αρχιερέων. Το μεγάλο πλήθος από την Ιουδαία λοιπόν, έμαθε για το θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου και πήγε στη Βηθανία για δει μεν τον Ιησού, αλλά κυρίως για δει και το Λάζαρο ως ζωντανή απόδειξη του θαύματος. Μέχρι τότε ο Κύριος, σε όλη τη διάρκεια της δραστηριότητάς του είχε κάνει πολλά θαύματα, ωστόσο αυτό ήταν που είχαν την ευκαιρία να ελέγξουν ιδίοις όμμασιν. Ίσως και να ήθελαν να μάθουν από το Λάζαρο πληροφορίες σχετικά με τη μεταθανάτια εμπειρία του. Οπωσδήποτε αυτό θα ενίσχυε την αδύναμη πίστη αρκετών και θα παρακινούσε πολλούς να πιστέψουν. Ο αριθμός των νέων πιστών που προήλθε από αυτήν την απλή περιέργεια, έγινε η αιτία για το φονικό συμβούλιο των αρχιερέων που ακολουθεί. 

Ωστόσο, όπως φάνηκε στη συνέχεια, αυτή η πίστη δεν ήταν παρά ένας ενθουσιασμός που κόπασε. Αν βλέπαμε εμείς έναν αναστημένο όπως ο Λάζαρος, δεν θα πιστεύαμε; Ή θα είμασταν επιφυλακτικοί και καχύποπτοι εξ αρχής; Μήπως θα θέλαμε κι άλλα τέτοια θαύματα για να ενισχύουμε αυτήν την πίστη; Ο χρόνος από το ωσαννά μέχρι το «άρον άρον σταύρωσον αυτόν» δεν ήταν πολύς, μόλις πέντε ημέρες. Σε τόσο μικρό διάστημα, η πίστη όλων όσων είδαν το Λάζαρο ξεθύμανε. Τότε το ότι πήγαν στη Βηθανία ήταν μόνο η περιέργεια και τίποτα περισσότερο. Δεν τους συγκίνησε το θαύμα και η μνήμη τους το λησμόνησε. Η πίστη τους εφήμερη. Ο Κύριος δεν στηρίχθηκε σ' αυτούς, ούτε πτοήθηκε από αυτούς. Τέτοιοι πάντοτε υπήρχαν και πάντοτε θα υπάρχουν. Ο νους τους προσπερνάει εύκολα όποιο θαύμα και να δουν μπροστά τους. Εμείς, που πιθανότατα αν ζούσαμε τότε, θα πράτταμε διαφορετικά; Σήμερα δεν κάνουμε το ίδιο; Με το ένα πόδι στην Εκκλησία και με το άλλο αλλού; Ας μην μιμούμαστε λοιπόν εκείνο τον ενθουσιώδη όχλο...      

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΜΑΓΕΙΡΙΤΣΑ

Πλησίασε η Μεγάλη Εβδομάς και η σωστή νοικοκυρά είναι επί ποδός πολέμου. Ψώνια, ετοιμασίες, εκκλησία κλπ, κλπ. Η καλύτερη εβδομάδα του χρόνου για μένα είναι μακράν η Μεγάλη Εβδομάδα. Διότι ασχολείται με τον Ιησού και γενικότερα τη Βίβλο. Όχι σαν τα ξενέρωτα Χριστούγεννα όπου πλέον έβγαλαν τον Χριστό από παντού, και αντί για Χριστούγεννα τα ονόμασαν... ΧΜΑΣ! Σ' αυτόν τον ξεπεσμό, αντιστέκεται η Μεγάλη εβδομάδα και το Πάσχα, όπου η διατροφή έχει κι αυτή τον συμβολισμό της. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το blog της Αποκαλύψεως του 999 θα εστιάσει στην υμνολογία των άγιων ημερών που έρχονται, οπότε σήμερα θα ασχοληθούμε με το πατροπαράδοτο φαγητό μετά την Ανάσταση, τη Μαγειρίτσα. 

Πολλοί συμβολισμοί περί αυτής κυκλοφορούν στο διαδίκτυο οι οποίοι κυρίως είναι κατοπινά αποκυήματα αχαλίνωτης φαντασίας κάποιων ζηλωτών χριστιανών που σώνει και καλά σε οποιοδήποτε έθιμο θα έπρεπε να υπάρχει βαθύ θεολογικό περιεχόμενο και όπου δεν υπήρχε φρόντισαν να του βρουν! Πολύ συνοπτικά, επειδή ετοίμαζαν το αρνί για το σούβλισμα την Κυριακή, κυρίως στην ύπαιθρο, τα εντόσθια τα κράταγαν διότι είχαν παλαιόθεν τη νοοτροπία να μην πετούν την τροφή. Τα έφτιαχναν λοιπόν σούπα, μετά την Ανάσταση ως ένα ελαφρύ πιάτο που θα τους προετοίμαζε για την κρεοφαγία του Πάσχα. Σημειωτέον ότι το κρέας το νήστευαν καθ' όλη τη διάρκεια της Μεγ. Τεσσαρακοστής. Το τι έριχναν μέσα, το έβαζαν για να νοστιμήσει η σούπα και όχι γιατί είχε κάποιο θεολογικό συμβολισμό. 

Κατά καιρούς έχω φάει πολλές εκδοχές αυτού του εδέσματος με αρκετές παραλλαγές. Εγώ προτιμώ αυτήν που έφτιαχνε η αείμνηστη μητέρα μου συμβουλευόμενη τον τσελεμεντέ της Σοφίας Σκούρα, εκδόσεις Φυτράκη 1966. Όχι ότι άλλες παραλλαγές δεν είναι γευστικές, αλλά αυτή είναι νοστιμότερη!  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΟΣΟ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ»

Ήδη μπήκαμε στη λεγόμενη «βουβή» εβδομάδα που προηγείται της Μεγάλης. Οπότε τι πρέπει να κάνει η κάθε γυναίκα εκτός από τις δουλειές του σπιτιού; Να ανανεώσει την εμφάνισή της! Σάματι έχει και τίποτα άλλο να ανανεώσει; Έχει, αλλά δεν την ενδιαφέρει! Διότι αν για μια φορά οι γυναίκες κοίταγαν να καλλιεργήσουν την προσωπικότητα τους τότε θα έπεφτε γερό χαστούκι στον παγκόσμια οικονομία! Τόσα λεφτά πετιούνται ασύστολα για τη βιτρίνα... Για το μέσα ούτε φράγκο! Με την εμφάνιση ασχολείται και το παρακάτω αρθράκι από την Βεντέτα Νο 257 (9/4/1970), μιας και η γυναίκα όσες δεκαετίες και να περάσουν θα παραμένει εγκλωβισμένη στο παρουσιαστικό της και καλά να πάθει! Αυτά, μέχρι να περάσει το Πάσχα και να ησυχάσουνε! Και μαζί μ' αυτές κι όλοι οι υπόλοιποι!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (06/04/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα· καὶ ἦν προάγων αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐθαμβοῦντο, καὶ ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο. καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν (Μαρκ. 10, 32)

Ανέβαιναν προς τα Ιεροσόλυμα. Ο Ιησούς προχωρούσε μπροστά από τους μαθητές του, που ήταν κυριευμένοι από δέος και τον ακολουθούσαν φοβισμένοι. Ο Ιησούς πήρε πάλι τους δώδεκα χωριστά κι άρχισε να τους λέει τα όσα ήταν να του συμβούν.

Στην πορεία για τα Ιεροσόλυμα ο Ιησούς έκανε μεγάλη εντύπωση στους μαθητές με τον τρόπο που πορεύονταν. Πήγαινε μπροστά χωρίς δισταγμούς και φόβους. Αντιθέτως οι μαθητές ακολουθούσαν φοβισμένοι. Γιατί αυτό; Ήδη, ο Κύριος τους είχε προφητεύσει δύο φορές (Μαρκ. 8, 31 - Μαρκ. 9, 30-32) ότι πηγαίνοντας στα Ιεροσόλυμα, θα συλληφθεί, θα βασανιστεί, θα σταυρωθεί και θα αναστηθεί. Κάτι που θα τους το έλεγε πιο λεπτομερώς για τρίτη φορά στους επόμενους στίχους. Ο μεν Ιησούς προχωρούσε σαν να ήθελε να συμβούν τα όσα τους είχε πει, ενώ οι μαθητές δεν έδειχναν καθόλου τέτοια διάθεση. Είχαν μείνει στο πάθος και στο θάνατο ενώ φαινόταν σαν να είχαν ξεχάσει την ανάσταση. [Κάτι που το είδαμε μετά τη σταύρωση όπου είχαν κρυφτεί σε ένα σπίτι με κλειστά τα παράθυρα  (Ιω. 20, 19) και δεν πίστεψαν αρχικώς τα περί αναστάσεως]. Δεν ήταν έτοιμοι για το τι έμελλε να επακολουθήσει και φυσικά φοβόντουσαν προκαταβολικά. Πάντως κανείς τους δεν τόλμησε να προτείνει στον Ιησού να μην πάνε στην Ιερουσαλήμ. Ο Κύριος επειδή κατάλαβε το πως ένιωθαν, τους πήρε χωριστά γιατί προφανώς μαζί με τους δώδεκα συμπορεύονταν και άτομα από τον ευρύτερο κύκλο μαθητών/ακολούθων του Ιησού. Θα τους ξαναέλεγε τα όσα είχε ήδη προφητέψει για να τα εμπεδώσουν ώστε μην τους προκαλέσουν έκπληξη, για να τους δείξει ότι ενώ τα γνωρίζει δεν τα αποφεύγει οπότε εκουσίως θα πάθει και για να τους τονώσει το ηθικό από την τριήμερη ανάσταση. Γιατί όμως αυτά τα είπε μόνο στους δώδεκα; Οι δώδεκα προετοιμάζονταν για το μετέπειτα αποστολικό τους οπότε σ' αυτούς μπορούσε να αποκαλυφθεί το μυστήριο του πάθους. Από τους υπόλοιπους οι ασθενέστεροι στην πίστη ίσως να σκανδαλίζονταν και οι πιο ενθουσιώδεις ίσως να εκδήλωναν μαχητική διάθεση προς προστασία του Ιησού. Σαφώς δεν ήταν έτοιμοι για να ακούσουν περί πάθους και αναστάσεως. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της ζ' ωδής:

Νηδύϊ τὸν Λόγον ὑπεδέξω, τὸν πάντα βαστάζοντα ἐβάστασας, γάλακτι ἐξέθρεψας, νεύματι τὸν τρέφοντα, τὴν οἰκουμένην ἅπασαν, Ἁγνὴ ᾧ ψάλλομεν· Τὸν Κύριον ὑμνεῖτε τὰ ἔργα, καὶ ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Στη μήτρα σου υποδέχτηκες και βάσταξες το Θεό Λόγο που βαστάζει τα πάντα. Εξέθρεψες με το γάλα σου αυτόν που με ένα νεύμα του τρέφει ολόκληρη την οικουμένη, προς τον οποίο ψάλλουμε «Τον Κύριο υμνείτε όλα τα δημιουργήματά του και υπερυψώνετε Τον σε όλους τους αιώνες».

Με μια ομηρική λέξη ξεκινάει το τροπάριο αυτό ο ι. υμνογράφος. Στη μήτρα (νηδύς) της βάσταξε το Λόγο η Θεοτόκος, αυτόν που βαστάει τα πάντα. Δηλαδή αυτόν που δίνει υπόσταση σε όλα. Δίχως το Λόγο τίποτα δεν μπορεί να σταθεί και να υπάρχει. Τον γέννησε και τον θήλασε με το μητρικό της γάλα. Αληθινός άνθρωπος ο Λόγος, με σώμα που είχε τις φυσιολογικές ανάγκες της ανθρώπινης φύσης  (αδιάβλητα πάθη). Ούτε εμφανίστηκε ξαφνικά, ούτε δεν πήρε τίποτα από την Παναγία, όπως είπαν κατά καιρούς αιρετικοί. Και είχε μεν όλες τις ιδιότητες και ανάγκες της ανθρώπινης φύσης, αλλά δεν είχε το στοιχείο της αμαρτίας και την ροπή προς το κακό που ήταν αποτελέσματα της πτώσεως. Ολόκληρη η κτίση, αυτόν που τράφηκε με το μητρικό γάλα αλλά τη ζωοποιεί με τις άκτιστες ενέργειές του, στερεώνεται από το ευαγγέλιό του, τον υπερδοξάζει σε όλους τους αιώνες.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΟΠΛΟ»!

Όταν ακούς για το... απόλυτο όπλο, το μυαλό σου σίγουρα θα πηγαίνει σε κανέναν πυρηνικό πύραυλο ή σε καμιά βόμβα υδρογόνου. Κι όμως, υπάρχει κι άλλο όπλο, το οποίο έχει μηδενικό χρηματικό κόστος!  Το αρθράκι από την Βεντέτα Νο 308 (1/4/1971), αναφέρεται σ' αυτό το όπλο, το οποίο αν δεν το βρήκες ακόμα, δεν είναι άλλο παρά το χαμόγελο. Ειδικά αν αυτό είναι ψεύτικο, τότε γίνεται πολύ επικίνδυνο όπλο... Το αρθράκι λέει πολλά που είναι πολύ επίκαιρα παρά το ότι έχει δημοσιευτεί πριν 54 χρόνια. Μάλιστα, να προσθέσω εγώ, είναι τόσο ισχυρό, που δεν θα βρεις ικανό και καπάτσο πωλητή να μην το χρησιμοποιεί. Όπως και να 'χει, αντί να είναι απαραίτητο αξεσουάρ για το πρόσωπό μας, το ξεχνάμε πολύ συχνά στο συρτάρι, είτε φύγουμε είτε δεν φύγουμε από το σπίτι...   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...