«ΤΟ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ»

Ο χειμώνας ψιλοέφτασε, και η καλή νοικοκυρά, που είναι δούλα και κυρά κατά την παροιμία, έχει ήδη ετοιμάσει το σπίτι για το χειμώνα. Η λιγότερο καλή νοικοκυρά ετοιμάζει αυτόν τον καιρό το σπίτι. Χαλιά, κουβέρτες, μάλλινα κλπ, κλπ. Βέβαια εκτός από τα βασικά, υπάρχουν και τα... λοιπά! Σε αυτά ακριβώς αναφέρεται το παρακάτω αρθράκι από την Βεντέτα Νο 182 (31/10/1968). Έπιπλα, πίνακες, μπιμπελό, κλπ, κλπ, χρειάζονται κι αυτά την ανάλογη φροντίδα από τη νοικοκυρά. Βέβαια το αρθράκι αναφέρεται στην τότε νοικοκυρά που ασχολείτο μόνο με τα οικιακά. Σήμερα, που η γυναίκα δουλεύει... ή θα βοηθήσει και ο σύζυγος, ή θα έχει λιγότερα τζιμπράγκαλα στο σπίτι, ή... αρκείται στα υπεραπολύτως απαραίτητα! Το τελευταίο ενδείκνυται για όσες δουλεύουν πολύ...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (19/10/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε· νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι. (Λουκ. 7, 14)

Και αφού πλησίασε, ακούμπησε τη σορό, ενώ αυτοί αυτοί που βαστούσαν το φέρετρο σταμάτησαν, είπε: «Νεαρέ, σου λέω να σηκωθείς»

Μπροστά στην παρουσία του Ιησού, αυτοί που μετέφεραν το φέρετρο του νεκρού γιου της χήρας έξω από την πόλη Ναΐν, σταμάτησαν. Ούτε τον απομάκρυναν, ούτε του είπαν να παραμερίσει. Η παρουσία του Κυρίου ήταν καταλυτική και η στάση του πρόδιδε ότι δεν στάθηκε εκεί μόνο για να συλλυπηθεί σε μια άγνωστη του χήρα (βέβαια ως Θεός ήξερε την καλή της προαίρεση). Όχι μόνο πλησίασε τη σορό, αλλά έκανε κάτι που θεωρούνταν μιαρό (Αριθμοί, 19, 11): Την ακούμπησε, δείχνοντας ότι έχει εξουσία σ' αυτή. Δεν τον μόλυνε ο θάνατος, Εκείνος «μόλυνε» το θάνατο, καταργώντας τον! Δίχως να επικαλεσθεί κάποιον, έδωσε ονομαστική εντολή στο νεκρό νεαρό και όχι ένα γενικό πρόσταγμα που θα ίσχυε για πολλούς. Το θαύμα της έγερσης είναι ονομαστικό, γιατί το απευθύνει στον καθένα μας ξεχωριστά όταν βρισκόμαστε σε πνευματικό τέλμα. «Σου λέω να σηκωθείς». Τι πιο απλό για τον Ιησού, που είναι πηγή της ζωής, και τι πιο δύσκολο για όλους όσους ο θάνατος τους τρομάζει και τους γεμίζει φόβο. Με μία λέξη ο Κύριος αποκαθιστά τη ζωή, δείχνοντας τη θεϊκή του δύναμη και προεικονίζοντας τη δική του ανάσταση. Δεν ήταν ένα θαύμα για το θεαθήναι, αλλά μια πράξη αγάπης προς τη μητέρα του. Μια κίνηση προς όλους μας που τον αμφισβητούμε και τον φοβόμαστε. Ο Κύριος αφού σταμάτησε την πορεία προς την ταφή για το νεαρό, μπορεί να το κάνει και για μας. Και η προσταγή του να σηκωθούμε δεν έχει παρά να βρει την καρδιά μας ευήκοη για να την ακούσει και να την εφαρμόσει.      

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ...»

Τι είναι η ηλικία; Σίγουρα κάτι που όσο περνάει ο καιρός, μεγαλώνει! Μετράει το χρόνο της ζωής, και μας γεμίζει γνώση από τις εμπειρίες. Και μέχρι εδώ καλά. Μας γεμίζει όμως και λάθη... Πολλά λάθη. Σε αντίθεση με τα ορθά, που είναι λίγα... Βέβαια υποτίθεται ότι μαθαίνουμε από τα λάθη, αλλά όχι όλες τις φορές, οπότε και τα επαναλαμβάνουμε. Έτσι, η ηλικία όσο αυξάνεται, τόσο αυξάνονται και τα λάθη! Τουλάχιστον ας μην τα κάνουμε μαζωμένα και να αφήνουμε κανένα... κενό ανάμεσα. Μπας και μάθουμε και τίποτα! Το παρακάτω ποίημα του Αριστοτέλη Ραψομανίκη, το αλίευσα από ένα παλαιότερο ημερολόγιο και είναι τόσο παραστατικό για τα λάθη που κάνουμε όσο μεγαλώνουμε, δίνοντας έμφαση στο ότι δεν μπορούμε να τα διορθώσουμε... Αν μπορούσαμε τότε δεν θα ήταν λάθη!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (12/10/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· (Λουκ. 8, 11)

Η παραβολή αυτή σημαίνει το εξής: Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού.

Ο Ιησούς δίνει με αυτή τη φράση, το κλειδί για να κατανοηθεί η παραβολή του καλού σπορέως. Ο λόγος του Θεού δεν είναι μια δυσπρόσιτη αλήθεια. Ούτε προορίζεται μόνο για μεμυημένους ή σοφούς. Είναι γνώση που δίνεται σε όλους όσους το επιθυμούν. Είναι πνευματική τροφή, που αν ληφθεί, μετατρέπεται σε ζωοποιό δύναμη. Ο Κύριος μας λέει διά της παραβολής, ότι τον ρίχνει παντού ανεξαιρέτως. Δεν φείδεται καθόλου, γιατί η προσδοκία είναι να πιάσει παντού, ει δυνατόν. Το αν δεν ριζώσει σε κάποιες περιπτώσεις για να καρπίσει, δεν σημαίνει ότι δεν είναι πάντοτε ισχυρός. Ούτε ότι υπάρχει πιο ισχυρός λόγος από αυτόν του Θεού, που υπερισχύει. Η δύναμη του θεϊκού σπόρου φανερώνεται όταν βρει γόνιμο έδαφος. Όταν δηλαδή θελήσει ο άνθρωπος να συνεργήσει εφαρμόζοντας τη διδασκαλία του Κυρίου. Αν δεν το θελήσει, έχει την ελευθερία να το κάνει, τότε θα καταλάβει με οδυνηρό τρόπο το έχασε! Στην παραβολή ο λόγος του Θεού πέφτει σαν τον σπόρο. Δεν τον επιβάλει ο Θεός στους ανθρώπους διά της βίας. Δεν εξαναγκάζει κανέναν να τον δεχτεί, ούτε φοβερίζει κανέναν. Ούτε ο σπορέας του λόγου (Χριστός) δείχνει μεγάλη εμμονή. Σέβεται απολύτως την ελευθερία του αποδέκτη ανθρώπου. Σπέρνει και περιμένει. Και όχι μόνο μία φορά. Τη σπορά του Χριστού, την επαναλαμβάνει η Εκκλησία διαρκώς και θα την επαναλαμβάνει έως τη συντέλεια του κόσμου. Η ελπίδα του Χριστού και της Εκκλησίας Του, είναι να μην καταντήσει ο άνθρωπος σαν τη στείρα και άγονη γη...     

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΚΡΕΑΤΟΠΙΤΑ

Πιτούλες τρώμε; Προφανώς τις τυρόπιτες ως επί το πλείστον, και τις σπανακόπιτες τις τσακίζουμε! Ειδικά άμα είναι ζεστές... Σήμερα η συνταγή δεν είναι ούτε για τυρόπιτα, ούτε για σπανακόπιτα. Είναι για κρεατόπιτα, ή για την ακρίβεια, κιμαδόπιτα. Από την Βεντέτα Νο 336 (14/10/1971), μια συνταγή για μια νοστιμότατη πιτούλα, για όσους /-ες τους αρέσει να φτιάχνουν πίτες και να μην αγοράζουν τις ετοιματζίδικες. Καλή σας όρεξη! 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (05/10/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

...καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. (Λουκ. 6, 32)

...και οι αμαρτωλοί αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν.

Αν αγαπάς αυτόν που σε αγαπά, προφανώς κάνεις κάτι καλό με βάσει τη λογική του κόσμου. Δεν έχεις λόγο να τον μισήσεις, σωστά; Είτε είσαι πιστός, είτε είσαι αμαρτωλός. Οπότε δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ της αγάπης των πιστών με αυτής των αμαρτωλών, θα έλεγε κανείς. Κι όμως, ο Ιησούς λέει αυτή τη φράση, επειδή υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά. Διότι η αγάπη των αμαρτωλών είναι περιορισμένη και εγκλωβισμένη στο πλαίσιο της ωφέλειας και του κέρδους. «Σου δίνω ότι μου δίνεις, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο», είναι η βάση της αγάπης των αμαρτωλών. Μια ανταπόδοση δηλαδή, μια συναλλαγή με απόκριση. Αυτό όμως πόρρω απέχει από την αγάπη που δίδαξε ο Χριστός και μας την υποδεικνύει ως τη μοναδική στάση ζωής που οδηγεί στην ουράνια βασιλεία. Και βέβαια, δεν είναι καν αγάπη! Ο Κύριος δίδαξε την ανιδιοτέλεια, την χαρά που απορρέει από την τέλεση του καλού, την ικανοποίηση της βοήθειας. Με μοναδικό όφελος, να μας την ανταποδώσει την ώρα της κρίσεως. Η αγάπη του Χριστού, δεν απορρέει από το «πρέπει», αλλά από το «θέλω». Μου αρέσει να αγαπώ και δεν το κάνω από υποχρέωση. Δεν ήταν υποχρεωμένος ο Κύριος να σταυρωθεί για 'μας, το έκανε γιατί θέλει να μας αγαπά ανιδιοτελώς. Αυτήν την ανώτερη μορφή αγάπης, οι αμαρτωλοί ούτε καν μπορούν να την αντιληφθούν, και χρησιμοποιούν ένα κακέκτυπό της, προσαρμοσμένο στην εγωπάθειά τους. Αυτού του είδους την «αγάπη» καλούμαστε να αποφύγουμε. Ολότελα καλούμαστε να μην δείχνουμε τέτοια «αγάπη» σε κανέναν γιατί αυτό είναι πνευματική κατάντια...  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΜΟΛΥΒΙΟΥ»

Πριν πολλά πολλά χρόνια, θυμάμαι, στις πρώτες τάξεις του δημοτικού γράφαμε μόνο με μολύβι. Το στυλό στην 5η και την 6η τάξη. Ξύστρα και γόμα, ήταν τα απαραίτητα συνοδευτικά. Κάναμε λάθος στην ορθογραφία φερ' ειπείν, το σβήναμε αμέσως. Στην αριθμητική ομοίως. Το καλύτερο ήταν που δεν λερωνόμασταν από το μελάνι του μπικ. Άλλες εποχές, αθώες για τα τότε παιδιά. Σήμερα το μολύβι έχει περιοριστεί στα σκίτσα, μιας και η νέα τεχνολογία έχει εισάγει τα απρόσωπα πληκτρολόγια. Ούτε καλλιγραφία, ούτε τίποτα. Όπως και να 'χει, το μολύβι είναι συνυφασμένο με τα παιδικά μου χρόνια, και το μόνο που με εκνεύριζε ήταν όταν το έξυνες και αντί να δημιουργηθεί σουβλερή μύτη, κοβόταν το ξύλο, έσπαγε ο γραφίτης, και το μισό μολύβι αναλωνόταν από το πολύ ξύσιμο! Πάντως έχει άλλη αίσθηση να γράφεις με μολύβι παρά με στυλό. 

Το παρακάτω το αλίευσα από τον Καζαμία 2023 (εκδόσεις Υδρόγειος) και μέσα από μια ιστορία της γιαγιάς στο εγγόνι, δίνεται μια άλλη διάσταση για το αγαπημένο μολύβι...   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (28/09/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Α' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον (Λουκ. 5, 9)

κατέλαβε τον Πέτρο και όσους ήταν μαζί του έκπληξη και δέος, για την αφθονία των ψαριών που έπιασαν

Ο Πέτρος εξέφρασε την αμαρτωλότητά του στον Κύριο (στχ. 8) διότι, όπως μας εξηγεί ο ευαγγελιστής, καταβλήθηκε από έκπληξη και δέος (θάμβος) από το θαύμα της αφθονίας της αλιείας. Αντιλήφθηκε ότι δεν ήταν ο Ιησούς ένας απλός διδάσκαλος αλλά κάτι περισσότερο: κάποιος που ενεργεί με θεία δύναμη. Αυτό δεν τον εντυπωσίασε μόνο εξωτερικά, αλλά τον άγγιξε εσωτερικά. Συγκλονίστηκε και συγκρίνοντας τον εαυτό του με τον Ιησού, ένιωσε το πόσο πολύ υπολείπονταν λόγῳ της αμαρτίας του. Αυτό το «θάμβος», το οποίο είναι επακόλουθο της εμπειρίας της θείας δύναμης, οδηγεί σε πλήρη μεταστροφή όταν υπάρχει ταπεινότητα στον άνθρωπο. Η αφθονία των ψαριών, δεν έγινε από τον Κύριο για να χορτάσουν τα πλήθη (όπως με τους άρτους) αλλά αφενός για να προετοιμάσει τον Πέτρο και τους υπόλοιπους μαθητές να τον ακολουθήσουν. Αφετέρου, για να λειτουργήσει ως γέφυρα για να περάσουν στην αλιεία ανθρώπων (στχ. 10). Όπου υπάρχει υπακοή στο λόγο του Κυρίου, υπάρχει μεγάλη καρποφορία, το ίδιο «θάμβος» προκαλεί η σύναξη εθνών στην Εκκλησία μέσα στη «θάλασσα» του κόσμου. Θα λέγαμε ότι εδώ προαναγγέλλεται το μελλοντικό έργο της Εκκλησίας. 

Ωστόσο, η μεταστροφή του Πέτρου είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση για μας που εύκολα αμφισβητούμε τα πάντα και εγκλωβιζόμαστε στην ατομική μας ωφέλεια. Ο Πέτρος ένιωσε «θάμβος» χωρίς να επωφεληθεί από την αφθονία της αλιείας. Αντιθέτως άφησε το επάγγελμά του για να ακολουθήσει τον Κύριο. Θα πράτταμε ομοίως; Πριν απαντήσουμε, ας αναλογιστούμε τη δική μας αμαρτωλότητα αφενός και αφετέρου αν είμαστε άξιοι να δούμε ένα τέτοιο θαύμα...      

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΚΑΤΑΝΟΗΣΙΣ»!

«Πολύ καλό για να 'ναι αληθινό» δεν λέμε όταν απρόσμενα κάτι πάει καλά; Και το λέμε γιατί μας φαίνεται απίστευτο και ψιλοαμφιβάλουμε. Λες και ζούμε μια ψευδαίσθηση... Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στον ήρωα της παρακάτω εύθυμης ιστοριούλας που αλίευσα από το Ρομάντσο Νο 1335 (1/10/1968), όπου όλα του πάνε απρόσμενα καλά, ώσπου... Ε, αυτό θα το διαβάσετε, μην τα πω εδώ όλα! Λίγο χιούμορ για να σπάσει κάπως η ρουτίνα.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (21/09/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; (Μαρκ. 8, 36)

Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει την ψυχή του;

Το ερώτημα του Ιησού απευθύνεται σε όσους πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής και στη μετά θάνατον ζωή. Όσοι τα απορρίπτουν αυτά, προφανώς και τους ενδιαφέρει μόνο ο κόσμος, με την γήινη, υλική και πεπερασμένη του υπόσταση. Εδώ τονίζεται η αντίθεση του υλικού και εφήμερου κόσμου με την (κατά χάριν) αθάνατη ψυχή καθώς και η υπεροχή της δεύτερης έναντι του πρώτου. Σε τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος αν στρέψει το ενδιαφέρον του στο να κατακτήσει τον κόσμο, δηλαδή υλικά αγαθά, εξουσία και κάθε είδους επιτυχία; Όχι μόνο δεν θα ωφεληθεί αλλά θα ζημιωθεί, μιας και όλα αυτά είναι πρόσκαιρα και καλλιεργούν τα αμαρτωλά πάθη, όπως η οίηση και η φιλαργυρία. Γιατί λοιπόν να αγαπήσει ο άνθρωπος περισσότερο τα κτίσματα από τον κτίστη τους; Διότι είναι πνευματικώς πλανεμένος και δεν βλέπει ότι το κέντρο της ύπαρξής του είναι η ψυχή του και όχι το σώμα του. Το σώμα χάνεται γρήγορα, αλλά η ψυχή θα παραμείνει να ζει. Αν όμως αποξενωθεί από το Θεό, τότε θα χαθεί κι αυτή. Η κόλαση δεν είναι παρά η μόνιμη ζημιά που κάνουμε στην ψυχή μας ακολουθώντας τα αμαρτωλά μας πάθη. Ο Κύριος μας δείχνει τη λάθος κατεύθυνση που εύκολα ακολουθούμε και θυμίζει τι πρέπει να έχουμε ως πρώτη μας προτεραιότητα. Ο κόσμος είναι γεμάτος από ψευδαισθήσεις και προσπαθεί να μας σαγηνεύσει για να μας εγκλωβίσει. Η ψυχή αντίθετα, όσο την ανεφοδιάζουμε με αρετές γίνεται ο συνδετικός κρίκος με την πηγή της ζωής και της χαράς, το Θεό. Μη λησμονούμε ότι άρχοντας του κόσμου είναι ο διάβολος, ο οποίος μάλιστα είχε το θράσος να τον προσφέρει στον Ιησού κατά τον τρίτο πειρασμό στην έρημο, ως αντάλλαγμα για να τον προσκυνήσει (Ματθ. 4, 8-9). Συνεπώς, πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στο κάλεσμα της σωτηρίας και να απορρίψουμε τη ζωή που αναζητά τις εφήμερες υλικές απολαύσεις. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ»

Κακά τα ψέματα. Όσο προχωράει ο Σεπτέμβριος (ο κάθε Σεπτέμβριος) κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του, που λέει και η λαϊκή ρήση. Μόλις υποχωρήσει το καλοκαίρι και εισέλθουμε στο φθινόπωρο, τότε ξεκινάει η γνωστή μελαγχολία... Βλέπεις, το καλοκαίρι θέλει κάμποσους μήνες για να ξανάρθει! Όμως μελαγχολία μας πιάνει φθινοπωριάτικα, ή απλώς μια νοσταλγία για το καλοκαίρι; Μήπως νοσταλγούμε μελαγχολώντας ή μελαγχολούμε νοσταλγώντας; Μάλλον τις δύο αυτές έννοιες τις έχουμε μπλέξει στο μυαλό μας και τις μπερδεύουμε. Το παρακάτω κειμενάκι της Αγγελικἠς Κορρέ από το  ΒΗΜΑ (29/12/2024) κάπως ξεδιαλύνει τα πράγματα, ανάγοντας κάμποσους σε «εργάτες» της μελαγχολίας. Ίσως η «άπιαστη προοπτική του εαυτού μας», ο οποίος βρίσκεται σε ένα φανταστικό δυνάμει του, να μας γεμίζει τη φαντασία, ως ένα χώρο αυτοχαλάρωσης... Κάπου δηλαδή που είμαστε πρωταγωνιστές / ήρωες μιας «δικής μας» πραγματικότητας. Και τότε δεν είμαστε απλώς «εργάτες» της μελαγχολίας, αλλά κάτι περισσότερο...  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (14/9/2025) ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα. (Ιω. 19, 15)

Εκείνοι όμως κραύγαζαν «Πάρε τον! Πάρε τον! Σταύρωσέ τον!» Τους λέει ο Πιλάτος «Τον βασιλιά σας να σταυρώσω;» Του απάντησαν οι αρχιερείς «Δεν έχουμε άλλο βασιλιά παρά μόνο τον Καίσαρα.»

Όταν ο Πιλάτος έφερε τον Ιησού ενώπιον των Ιουδαίων, αυτοί φώναξαν να τον πάρει και να τον σταυρώσει. Όχι απλώς αποφασισμένοι, αλλά πωρωμένοι εναντίον του Ιησού, οι Ιουδαίοι δεν έδειξαν κανένα δισταγμό. Ο Πιλάτος, παρότι ειδωλολάτρης κάνει μια ύστατη αλλά μάταιη προσπάθεια να υπερασπιστεί τον Κύριο, λέγοντάς τους ότι Εκείνος είναι ο βασιλιάς τους, ξέροντας βέβαια ότι δεν υπάρχει στην Ιουδαία βασιλιάς... Οι Ιουδαίοι συνεχίζοντας με την ίδια ένταση και πώρωση, απαντούν πως για βασιλιά έχουν τον (Ρωμαίο) Καίσαρα. Αυτός ο μικρός διάλογος είναι πολύ αποκαλυπτικός, όχι μόνο για την μανία εναντίον του Ιησού, αυτή εξάλλου ήταν υποκινούμενη από τους αρχιερείς και τους Φαρισαίους, αλλά για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε ο Κύριος. Ο μεν Πιλάτος, ο οποίος παρουσιάζεται από τον Ιώσηπο και τον Φίλωνα αδίστακτος, προκλητικός, διεφθαρμένος, σκληρός και ανελέητος κατά των Ιουδαίων κατά τη θητεία του ως έπαρχος (26 μΧ - 36μΧ), εδώ προσπαθεί να βοηθήσει κάπως τον Ιησού, χωρίς όμως κάποιο κίνητρο. Οι δε Ιουδαίοι, παρά τις κατά καιρούς επαναστάσεις που έκαναν κατά των Ρωμαίων, δηλώνουν ότι τον μόνο άρχοντα που αναγνωρίζουν είναι ο Ρωμαίος Καίσαρας και όχι ο Μεσσίας (όποτε κατ' αυτούς εμφανιστεί)! Εδώ, η απόρριψη του Μεσσία βρίσκεται στην κορύφωσή της από ένα λαό, που έδειξε το πόσο τυφλωμένος ήταν, και το πόσο ανέτοιμος να υποδεχτεί Εκείνον που όπως έλεγαν οι εξ Θεού προφητείες, θα του έφερνε τη λύτρωση (πλην κάποιων ευσεβών βέβαια). Επέλεξαν την κοσμική εξουσία αντί της θεϊκής, την ματαιότητα του κόσμου αντί της ελπίδας, την πλάνη αντί της σωτηρίας. Άλλοι τον έδιωξαν από ενοχή παρά τα θαύματα του (Γεργεσηνοί) τούτοι, προστάζουν «σταύρωσον»! Ότι θαύματα έκανε, ότι δίδαξε, τα διέγραψαν μονομιάς! «Σταύρωσον» γιατί δεν χώνεψαν ότι αυτοαποκαλέστηκε στον Καϊάφα ως ο Υιός του Θεού (Ματθ. 26, 63). Το ότι δεν ἐπευφημήθη από τον περιούσιο λαό, δεν σημαίνει ότι δεν ολοκλήρωσε το έργο Του, το αντίθετο μάλιστα. Η «θανάτωσή» Του, δεν «θανάτωσε» το σωτηριολογικό έργο αλλά το ολοκλήρωσε διότι ακολούθησε η (απαιτούμενη) ανάσταση. Όσο δε για τους Ιουδαίους, η εμπιστοσύνη τους στον Καίσαρα, επισφραγίστηκε με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. ...

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΙΚΕΣΙΑ»

Αν μη τι άλλο, μιας και μπήκε το φθινόπωρο με τους γνωστούς ρυθμούς της κουραστικής καθημερινότητας, αυτό που μας χρειάζεται είναι να πάψουμε να αναπολούμε το καλοκαίρι και να ζήσουμε φυσιολογικά χωρίς την αναμονή μιας άδειας ή μιας αργίας. Βαρετό μεν, αναγκαίο δε. Μόνοι μας θα διώξουμε την πλήξη και την άνοια αρκεί να θυμηθούμε ότι οφείλουμε να ζούμε εμφορούμενοι το συναίσθημα, όσο αυτό αντιστέκεται στη στενή λογική. Το παρακάτω ποίημα «Ικεσία» του Χρήστου Παπαδημητρίου, που το αλίευσα από το ημερολόγιο, έχει έντονο πάθος, ερωτικό προφανώς, και μας οδηγεί στο αδιέξοδο μιας εσωτερικής αγωνίας...   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (7/09/2025) ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι᾿ αὐτοῦ. (Ιω. 3, 17)

Γιατί, ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού.

Στο διάλογο που είχε ο Ιησούς με το Νικόδημο, του λέει και αυτή τη φράση η οποία ουσιαστικώς είναι «το ευαγγέλιο μέσα στο ευαγγέλιο». (Θα την επαναλάβει ο Κύριος και στο 12, 47). Τι μας λέει; Το ποιος είναι ο Μεσσίας, ποιος τον έστειλε και τι ακριβώς ήρθε να κάνει. Ο Μεσσίας δεν είναι ούτε κάποιος προφήτης, ούτε κάποιος άγγελος. Είναι ο Υιός του Θεού, δηλαδή Θεός. Μόνο ο Θεός μπορεί να προσφέρει στον εκπεσόντα άνθρωπο την επάνοδό του στον παράδεισο. Και η έλευσή Του είναι η (μοναδική) ευκαιρία του ανθρώπου να ξεφύγει από την αμαρτία και να διεκδικήσει θέση στην ουράνια βασιλεία. Ήρθε για όλο τον κόσμο και όχι μόνο για τους Ισραηλίτες, όπως εσφαλμένα δίδασκαν οι Φαρισαίοι (εξ αυτών ήταν και ο Νικόδημος). Ποιο είναι λοιπόν το έργο του; Να ξαναδώσει ελπίδα στον άνθρωπο, να του φέρει και πάλι το φως και να του δώσει τη δυνατότητα να σωθεί. Δεν ήρθε να καταδικάσει, ούτε να κρίνει. Γι' αυτό και δίδαξε την αγάπη και όχι το φόβο. Έδωσε με το κήρυγμά Του παρηγοριά και με τα θαύματά Του ανακούφιση. Δεν φοβέρισε, δεν ενοχοποίησε, δεν τιμώρησε. Η κρίση, είναι απόρροια της ανθρώπινης απιστίας και όχι εμμονή του Θεού. Αντίθετα οι Φαρισαίοι δίδασκαν τη θεία τιμωρία σ' όσους δεν εφάρμοζαν αυστηρά το Νόμο. Η πρωτοβουλία ανήκει στον Κύριο και όχι στον ασθενή άνθρωπο. Εκείνος ήρθε σε επαφή με αμαρτωλούς, ασθενείς, δαιμονισμένους και άπιστους. Εκείνον άλλοι τον αποδέχτηκαν και άλλοι όχι. Και εξ' αιτίας Εκείνου η σωτηρία δεν είναι μελλοντική (στην κρίση) αλλά έχει αρχίσει ήδη με την αποδοχή και πίστη προς τον Κύριο.     

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΤΑΡΤΑ ΜΕ ΚΟΜΠΟΣΤΑ

Το φθινόπωρο πάντα ξεκινά ως προέκταση του καλοκαιριού. Μέχρι να δροσίσει ο καιρός, δεν μας μένει παρά να κάνουμε... υπομονή. Και σ' αυτό, βοηθάει πάντα ένα γλυκό. Οποιοδήποτε γλυκό, αρκεί να τρώγεται με ρέγουλο. Η παρακάτω συνταγή από την Βεντέτα Νο 334 (30/9/1971) είναι τάρτα με κομπόστα. Εύκολη, νόστιμη και καλή σας όρεξη!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (31/08/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἐμβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι. (Ματθ. 19, 26)

Ο Ιησούς τους κοίταξε και είπε: «Αυτό είναι αδύνατο για τους ανθρώπους· για το Θεό όμως όλα είναι δυνατά».

Στην ερώτηση των μαθητών για το ποιος μπορεί να σωθεί, ο Ιησούς τους απαντά αρνητικά. Αυτό είναι αδύνατο για τον άνθρωπο. Είτε εφαρμόζει το Νόμο (της Παλ. Διαθήκης), είτε κάνει καλά έργα ο άνθρωπος, μόνο με τις δικές του ικανότητες δεν μπορεί να κερδίσει τη σωτηρία. Οι ανθρώπινες δυνάμεις δεν επαρκούν για να αποδεσμεύσουν τον μεταπτωτικό άνθρωπο από τα δεσμά των παθών του. Προηγουμένως ο πλούσιος νέος έφυγε λυπημένος που άκουσε τον Ιησού να του υποδεικνύει να μοιράζει τα πλούτη του στους φτωχούς για να σωθεί. Ολόκληρη η ιστορία της ανθρωπότητας διέπεται από το κακό, το οποίο πηγάζει από τη ροπή προς τα πάθη. Η τισάθευσή τους και η υπερνίκησή τους, δυστυχώς είναι αδύνατη. Ο Χριστός αυτό δεν μας το λέει για να αποκαρδιώσει και να μας απογοητεύσει. Μας το λέει για να μην νομίσουμε από έπαρση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε εκεί που δεν μπορούμε. Ωστόσο μας δίνει διέξοδο, λέγοντάς μας ότι με τη βοήθεια του Θεού μπορούμε να υπερβούμε τα πάθη μας. Η σωτηρία είναι εφικτή μόνο μέσα από τη συνεργασία Θεού και ανθρώπου. Η θεία χάρις μεταμορφώνει και ελευθερώνει τον άνθρωπο, τον ενισχύει και το ωθεί να οδεύσει στην οδό του Κυρίου. Κι όσο προσπαθεί ο άνθρωπος, παρά τα όποια πεσίματα που ενδεχομένως να έχει, θα καταφέρει συν Θεῷ να επιτύχει το σκοπό του. Η δύναμη της χάριτος ανοίγει τον δρόμο εκεί που η ανθρώπινη λογική βλέπει αδιέξοδα. Γι' αυτό, και οφείλουμε να εμπιστευόμαστε το Θεό στις δυσκολίες, να τον έχουμε συνοδοιπόρο και να μην απομακρυνόμαστε από Εκείνον σε όποιο στραβοπάτημα κάνουμε.    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

Η ΠΕΤΡΑ

Τι είναι η πέτρα; Ένα υλικό που το κάνεις ότι θέλεις, αρκεί να μπορείς. Πάντως ως υλικό που είναι, δεν έχει ψυχή. «Ψυχή» της έδωσε ο άνθρωπος που έχει καλλιτεχνική φλέβα. Και για να μην μακρηγορήσω, αναλόγως τη χρήση και η αξία. Το παρακάτω το βρήκα από έναν Καζαμία του 2023 όπου μιλάει για την πέτρα και καταλήγει στον άνθρωπο. Εκτός από τη φύση, βάζει κι αυτός το χεράκι του, τι να κάνουμε... Καλό το υλικό, αρκεί να μην κάνει πέτρα την καρδιά του, ε; 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (24/08/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. (Ματθ. 18, 31)

Όταν το είδαν αυτό οι σύνδουλοί του, λυπήθηκαν πάρα πολύ, και πήγαν και διηγήθηκαν στον κύριό τους όλα όσα έγιναν.

Ποια είναι η συνήθης παραίνεση που δίνουν πολλοί σήμερα; Να ακούς και να μη μιλάς. Να κάνεις τη δουλειά σου και να αδιαφορείς για τα όσα συμβαίνουν μη και και βρεις κανένα μπελά. Ευτυχώς για τον αδικημένο δούλο της παραβολής, δεν είχαν τη σημερινή νοοτροπία οι υπόλοιποι δούλοι που είδαν την αδικία που του έκανε ο ευεργετημένος δούλος από τον Κύριο, επειδή του χρώσταγε χρήματα. Ο ευεργετημένος δούλος χρωστούσε πολλά και ο Κύριος τον ευσπλαχνίστηκε και του χάρισε το χρέος. Όμως εκείνος, δεν έπραξε ομοίως για ένα μικρό χρέος που του χρωστούσε ένας άλλος δούλος και τον έστειλε φυλακή. Καταφανής η αδικία, η οποία σε κανέναν δεν αρέσει, ειδικά άμα είναι αυτός που αδικείται. Εν προκειμένῳ η αδικία δεν πέρασε απαρατήρητη. Μπορείς ο άρχοντας στην παραβολή (δηλ. ο Θεός) να μην την είδε γιατί έγινε μακριά του, ωστόσο την είδαν άλλοι. Και αυτοί πήγαν και πληροφόρησαν τον Κύριο για το τι συνέβη. Όχι γιατί ήταν καταδότες ή κατασκόπευαν το οτιδήποτε, αλλά γιατί η συνείδησή τους δεν θα ηρεμούσε αν δεν αποκαθίστατο η αλήθεια. Η αδικία δεν είναι υπόθεση μόνο μεταξύ αδικούντος και αδικημένου, αλλά όλων όσων την γνωρίζουν και είτε την καταγγέλλουν, είτε την επιδοκιμάζουν διά της ανοχής και της σιωπής τους. Πολλῷ δε μάλλον όταν αυτή συντελείται εντός του σώματος της Εκκλησίας. Η αδικία δεν έφερε οργή αλλά λύπη. Λύπη γιατί ο ευεργετηθείς ήταν ανάξιος της ευεργεσίας, λύπη γιατί η ευεργεσία δεν έφερε κι άλλη ευεργεσία. Και δεν έμεινε μόνο μεταξύ τους διότι η απανθρωπιά και η ασπλαχνία πρέπει να απομονώνονται και όχι να γίνονται ανεκτές, από όποιον κι αν προέρχονται. Και κυρίως να μην προκαλεί φόβο η όποια ενδεχόμενη αντίδραση του αδικούντος σε αυτόν που τον καταγγέλλει. Εν προκειμένῳ, τίποτα δεν μένει κρυφό από τον Κύριο μιας και ως Θεός μπορεί να βλέπει και να ακούσει τα πάντα. Είναι για μας η στάση αυτών που κατήγγειλαν την αδικία, παράδειγμα ανθρώπων που εναντιώνονται σ' αυτήν.        

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΘΕΩΡΊΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΙΣ»

Οι διακοπές πολλών, αντί να είναι τον Ιούλιο που κάνει την πολύ τη ζέστη, είναι εκεί γύρω στο 15Αύγουστο. Κι έτσι αυτήν την περίοδο, η «νέκρα» στην πόλη και ο χαμός στην παραλία είναι το συνήθες φαινόμενο. Το παρακάτω εύθυμο διηγηματάκι από την Βεντέτα Νο 327 (12/8/1971) προσφέρεται για ανάγνωσμα χαλάρωσης είτε βρίσκεσαι στην παραλία, είτε ξάπλα πουθενά αλλού! Για να περνά η ώρα όσο ο οίστρος βρίσκεται κι αυτός σε διακοπές...!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (17/08/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Ι' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. (Ματθ. 17, 15)

Κύριε, σπλαχνίσου το γιο μου, γιατί είναι επιληπτικός και υποφέρει· πολλές φορές μάλιστα πέφτει στη φωτιά και στο νερό.

Γονυπετής πατέρας ζητάει από τον Ιησού να ελεήσει το γιο του γιατί σεληνιάζεται και υποφέρει άσχημα. Παθαίνει δηλαδή επιληπτικές κρίσεις, οι οποίες καθώς πίστευαν τότε, επηρεάζονταν από τις φάσεις της σελήνης. Και όχι μόνο. Πολλές φορές άλλοτε πέφτει στη φωτιά και άλλοτε στο νερό, κινδυνεύοντας σωματικά. Κάτι που μας υποδηλώνει την ύπαρξη δαιμόνιου. Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που ούτε οι μαθητές κατάφεραν να θεραπεύσουν το παιδί (στχ. 16). Σε μια τέτοια περίπτωση, η ίαση δεν είναι ούτε εύκολη, αλλά ούτε και ανύπαρκτη. Ο πατέρας εν προκειμένῳ στρέφεται στον Κύριο, παρότι προηγουμένως οι μαθητές δεν τα κατάφεραν. Ασφαλώς θα είχε ακούσει για τις θεραπείες που έκανε ο Ιησούς και ήταν γι' αυτόν η μοναδική λύση. Το παιδί με τα συμπτώματα που είχε, κάποια στιγμή θα τραυματιζόταν θανάσιμα. Ο δαίμονας σε αυτά δεν κάνει εκπτώσεις: Αποσκοπεί στην καταστροφή του ανθρώπου, ψυχικά και σωματικά. Πλέον η κατάσταση βρισκόταν στα χέρια του Κυρίου. Θα μπορούσαμε να είμαστε κι εμείς στη θέση του δαιμονισμένου. Με αστάθεια και μεταπτωτικότητα της ψυχής χωρίς Χριστό όπως κάνει ο σεληνιασμός και με έντονα τα πάθη της οργής και της εμπάθειας (πυρ) αφενός και αφετέρου της ραθυμίας και της ψυχρότητας (ύδωρ). Αυτό το κακό σενάριο δεν μας περνάει από μυαλό όταν κλείνουμε την πόρτα στον Κύριο, και παράλληλα προσκαλούμε το δαίμονα πράττοντας αμαρτίες... Κάτι που θα φτάσει σε πώρωση και θα μας στερήσει τη δυνατότητα επιστροφής και μεταμέλειας. Η περιγραφή δαιμονισμένων μας δείχνει το που οδηγούμαστε αλλά λόγῳ αλαζονείας δεν το αποδεχόμαστε και το απορρίπτουμε.    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ! ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ!»

15αύγουστος, και οι περισσότεροι σκέφτονται την ανάπαυλα της αργίας, την απόδραση από την πόλη και ολοένα και λιγότεροι την εορτή της Εκκλησίας. Είναι δε τόσο άσχετοι που εύχονται «Καλή Παναγιά», λες και η Παναγία άλλοτε είναι καλή και άλλοτε κακιά! Καλή γι' αυτούς είναι όταν υπάρχει αργία, χωρίς αργία είναι αδιάφορη... Το παρακάτω ποίημα προέρχεται από το περιοδικό «Προς τη Νίκη» Νο 252 (15/8/1976) της Χλόης Αχαϊκού, από εποχές που ο κόσμος πίστευε περισσότερο. Ευχές για υγεία, σωματική και πνευματική. Ειδικώς τη δεύτερη...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΓΕΛΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

Η πόλη άδειασε και οι παραλίες γέμισαν. Κλασσικός Αύγουστος δηλαδή. Και με τη ζέστη σε ντουζένια, το μόνο που μπορώ να κάνω για να περάσει ευχάριστα η ώρα, είναι να βάλω ένα ανέκδοτο για ξορκίσουμε ζέστη και κούραση, έστω και στιγμιαία. Το γέλιο κάνει καλό...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (10/8/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε. (Ματθ. 14, 27)

Αμέσως όμως ο Ιησούς τους μίλησε και τους είπε: «Έχετε θάρρος! Εγώ είμαι· μη φοβάστε».

Φοβισμένοι οι μαθητές βλέποντας μες τη νύχτα τη φιγούρα του Ιησού να περπατά στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, τον άκουσαν να τους λέει να μην ολιγοπιστούν. Ανθρώπινη αντίδραση η ανησυχία σε περίπτωση θαλασσοταραχής, αλλά ο φόβος είναι δείγμα αδυναμίας. Οι μαθητές, παρότι είχαν εμπειρία από την προστασία που τους παρείχε ο Κύριος, εντούτοις φοβόντουσαν. Και όταν είδαν τη φιγούρα Του να περπατά στα κύματα φοβήθηκαν ακόμα πιο πολύ. Ο Ιησούς για να τους βγάλει από τη δύσκολη θέση, τους είπε να δείξουν θάρρος, γιατί βρίσκεται ο ίδιος εκεί. Η φράση «Εγώ ειμί» (=εγώ είμαι), χωρίς να πει το όνομά Του, αρκούσε να τους δηλώσει την παρουσία του. Η φωνή του τους είναι οικεία. Αν τους έδινε αποδείξεις για το ποιος ήταν, τότε θα είχε παρασυρθεί από τον φόβο των μαθητών. Εγώ είμαι, που σημαίνει πως όπου βρίσκεται ο Κύριος, δεν υπάρχει ούτε φόβος, ούτε πανικός, ούτε απελπισία. Συνεπώς, ούτε οι μαθητές, αλλά ούτε και εμείς αν βάλουμε το Θεό στη ζωή μας (προσκαλώντας την παρουσία Του, είτε με την προσευχή, είτε με την επίκληση του ονόματός του) θα πρέπει να νιώθουμε τρόμο και φόβο. 

«Θαρσεῖτε» λοιπόν, γιατί χωρίς το θάρρος που προέρχεται από τη βεβαιότητα της παρουσίας του Χριστού, δεν θα προχωρήσει κανείς προς την πηγή της ζωής στην ουράνια βασιλεία. (Το ακούμε κι άλλες φορές από τον Ιησού, όπως στο Ματθ. 9, 2  Ματθ. 9, 22  Ιω. 16, 33). Και κυρίως καλεί ο Κύριος σε υπέρβαση της αδύναμης ανθρώπινης θέλησης. Το «μη φοβεῖσθε» (=μη φοβάστε) είναι μια προτροπή που εύκολα θα τη  λέγαμε σε κάποιον, όμως δεν θα μπορούσαμε να του παρέχουμε με την ίδια ευκολία την εγγύηση ότι όλα θα πάνε καλά. Ο Χριστός όμως, διά της πίστης μας, είναι εγγύηση και σιγουριά, παρέχει ελπίδα και εμπιστοσύνη. Οπότε στις δικές μας φουρτούνες, αρκεί να τον καλέσουμε και θα μας διώξει τον φόβο. Αρκεί να τον πιστεύουμε (με την έννοια να κινούμαστε στο δρόμο που Εκείνος χάραξε), και να συγκρατούμε την εγωπάθεια που μας κυριεύει και μας τυφλώνει.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ»

Ζέστη, παραλία, βαρεμάρα και διάβασμα. Κοινώς... χαλάρωση. Αυτό το μοτίβο βλέπει κανείς στις παραλίες αυτόν τον καιρό. Βλέπει κι άλλα, αλλά κυρίως αυτό. Περί διαβάσματος, το παρακάτω αισθηματικό διηγηματάκι από τη Βεντέτα Νο 61 (8/7/1966), είναι μια καλή πρόταση για κάτι ευκολοχώνευτο και ευκολοδιάβαστο. Αφορά στο κόλπο που κάνει κάποια για να διαπιστώσει τα αισθήματα του μπερμπάντη αγαπητικού της. Τελικά «είναι όλοι ίδιοι;», όπως αναρωτιέται η ηρωίδα, ή είναι «όλες ίδιες;» Καλή ανάγνωση.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΜΙΑ ΚΟΜΨΗ ΣΙΛΟΥΕΤΑ...»

Πολλές φορές στα παλιά περιοδικά βρίσκω αρθράκια που δίνουν συμβουλές για τη γυναικεία σιλουέτα. Για να βάζουν τόσα πολλά, μάλλον οι αναγνώστριες δεν έκαναν τον κόπο να τα εφαρμόσουν. Καλοκαίρι διανύουμε, η όρεξη ανοίγει, οπότε η μάσα είναι στο φόρτε της (όπως και τις υπόλοιπες εποχές του έτους βέβαια) και κάποιες οδηγίες πρέπει να τις ακολουθήσουν οι φαγανούλες κυρίες ανεξαρτήτου ηλικίας. Από την Βεντέτα Νο 169 (1/8/1968) το παρακάτω αρθράκι λέγοντας πάνω κάτω γνωστές υποδείξεις. Το έβαλα γιατί μου άρεσε η έκφραση «Μην επιδιώξετε να χάσετε όλα τα περιττά κιλά σε μια εβδομάδα ή δεκαπέντε μέρες» και αναρωτήθηκα το πως γίνεται αυτό! Διότι άμα χαθούν ας πούμε 10 κιλά σε μια ή 2 εβδομάδες, τότε μιλάμε για ρεκόρ που θα γραφτεί το βιβλίο Γκίνες! Δυστυχώς περιττά κιλά λογίζονται τα πάνω των 5! Εμ, για καναδυό κιλάκια θα γραφόταν κοτζάμ άρθρο; Λέω εγώ τώρα...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (03/08/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Η' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀῤῥώστους αὐτῶν. (Ματθ. 14, 14)

Κι όταν βγήκε ο Ιησούς, είδε πολύ πλήθος, τους σπλαχνίστηκε και θεράπευσε τους αρρώστους τους.

Βλέποντας ο Ιησού να τον έχει ακολουθήσει μεγάλο πλήθος (στχ. 13) χωρίς να εκείνος ή οι μαθητές τους να τους έχουν παρακινήσει, έδειξε αμέσως την ποιμαντική του ιδιότητα. Δεν εξέφρασε μόνο τη συμπόνια του με λόγια, αλλά προχώρησε σε θεραπεία των αρρώστων. Δεν άφησε να τους χωρίζει η ασθένεια και ο πόνος. Ως στοργικός πατέρας δεν κοίταξε την ανάγκη του για απομόνωση (στχ. 13) και συνέχισε να υπηρετεί όλους αυτούς που τον ακολούθησαν γιατί η παρουσία Του τους έδινε ανακούφιση στην ταλαιπωρημένη ψυχή τους. Η καλή τους προαίρεση ήταν τόσο έκδηλη που ο Κύριος δεν θα άφηνε την ευκαιρία της προσφοράς. Δεν ζήτησε ούτε συνθήματα ούτε επευφημίες. Και μόνο η παρουσία του κόσμου ήταν μια τρόπῳ τινά επιβράβευση στα όσα έπραττε. Ως ποιμένας φρόντισε αμέσως για το καλό του ποιμνίου του προτάσσοντας τη διακονία ως μία βασική δραστηριότητα της Εκκλησίας. Ωστόσο εκεί που πρέπει να εστιάσουμε, είναι ότι δεν έβαλε κανένα όριο σ' αυτή του τη διακονία. Μπορεί οι ιερείς ως άνθρωποι να δείξουν σημάδια κόπωσης, ο Κύριος όμως ποτέ δεν σταματά να ενεργεί για το ποίμνιο που τον ακολουθεί. Σπλαχνίζεται όσους προστρέχουν σ' Εκείνον και προσφέρει. Αρκεί να είμαστε καλοπροαίρετοι...    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΤΡΩΕΙ ΑΚΟΜΗ ΑΣΤΑΚΟ»

Έχεις λεφτά να πας διακοπές; Αν δεν έχεις, κάθεσαι σπίτι σου. Και αφού τα έχεις, λες να φας και κανένα αστακό σε κάποια ταβέρνα δίπλα στη θάλασσα. Εμ, ή έχεις και ξοδεύεις ή είσαι τσιγκούνης! Οπότε μια φορά έστω, θα παραγγείλεις κανένα ακριβό έδεσμα, έτσι για να το δοκιμάσεις. Είπαμε αφού έχεις φράγκα πρέπει και να τα ξοδεύεις για να κάνεις το κέφι σου, διακοπές ένεκεν. Και τι θα παραγγείλεις, ειδικά αν νηστεύεις τον Αύγουστο; Αστακό! Σκέτο, με μακαρόνια, ή όπως αλλιώς. Πριν τον ντιρλικώσεις όμως, σκέψου ότι ο φουκαράς ο αστακός μαγειρεύεται ζωντανός! Ναι, ναι, στο παρακάτω απόκομμα από το ΒΗΜΑ (10/08/2014) γράφει ενδιαφέροντα πράγματα για τον αστακό που εμένα με αποθαρρύνουν να τον παραγγείλω, άμα ποτέ τα 'κονομήσω χοντρά. Δεν θα αρχίσω τώρα κανένα βιγκανοκήρυγμα, αλλά ο τρόπος μαγειρέματος του αστακού μου χάλασε τη διάθεση. Καλύτερα, αντί για την αστακομακαρονάδα, μια μακαρονάδα με πολλά τυριά. Κι όσο για τον αστακό... βγάζω μια φωτό σε ένα τραπέζι που τον έχουν σερβίρει για να την ανεβάσω στα σάιτ κοινωνικής δικτύωσης ότι τάχα θα τον φάω, και μετά τρώω κάτι άλλο! Εξάλλου δεν είμαστε ότι τρώμε, αλλά ότι δείχνουμε! Όχι, αυτή η φράση δεν είναι αρχαία κινέζικη παροιμία...! 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ»

Γίνεται το καλοκαίρι να είναι όλα ρόδινα; Μακάρι αλλά δεν! Το καλοκαίρι φέρνει μαζί του και προβλήματα. Πολλά προβλήματα. Άλλα κοστοβόρα και άλλα πιο... φτηνατζέικα! Εδώ δεν θα ασχοληθούμε με όλα, αλλά με κάποια που έπρεπε να προσέχουν οι γυναίκες στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Το αρθράκι από την Βεντέτα Νο 213 (5/6/1969) λέει διάφορα που ακόμη και σήμερα ισχύουν! Το τελευταίο έχει πάντως χιούμορ: Για να μην κολλάει το ρούχο στο σώμα από το πολύωρο καθισιό, δεν πρέπει να είναι από λεπτό ύφασμα αλλά από χοντρό, δηλ. χειμωνιάτικο! Άντε βγάλε άκρη...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (27/07/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· (Ματθ. 9, 32)

Ενώ αυτοί έβγαιναν, να, του έφεραν έναν άνθρωπο κωφό που ήταν δαιμονισμένος.

Δεν πρόλαβαν καλά καλά να βγούνε οι δύο τυφλοί που μόλις θεραπεύτηκαν, έφεραν στον Ιησού έναν κωφάλαλο που ήταν δαιμονισμένος. Το δαιμόνιο κατέστησε τον άνθρωπο αυτό κωφάλαλο. Και προφανώς, για να χαρακτηρίζεται ως δαιμονισμένος, προέβαινε σε πράξεις που κάνουν οι δαιμονισμένοι. Δεν ήταν απλά κωφάλαλος και οι οικείοι του το απέδιδαν αυτό σε δαιμόνιο. Αυτός ο άνθρωπος δεν πήγε στον Κύριο μόνος του, αλλά κάποιοι τον πήγαν. Πιθανώς συγγενείς του, που ήθελαν να τον βοηθήσουν. Πήγε λοιπόν καταναγκαστικά; Και ο Κύριος έκανε το θαύμα, δίχως να αναφέρεται η πίστη ούτε αυτού, ούτε αυτών που τον πήγαν. Προηγουμένως όμως ζήτησε την πίστη των τυφλών. Έκανε το θαύμα για να τον θαυμάσουν οι όχλοι (όπως και τον θαύμασαν στχ. 33); Σε κάτι παρόμοιο, στο Μαρκ. 2, 3-5 ο Ιησούς θεραπεύει τον παραλυτικό επειδή είδε την πίστη αυτών που τον μετέφεραν μπροστά του ανοίγοντας τρύπα από την οροφή. Πιθανώς και εδώ να συνέβη το ίδιο και απλά δεν το τόνισε ο ευαγγελιστής. Επίσης, η πίστη δεν προηγείται πάντοτε του θαύματος αλλά έπεται ως συνέπεια. Ας θυμηθούμε τον δαιμονισμένο στην πόλη των Γεργεσηνών (ή Γαδαρηνών) που ενώ οι συντοπίτες του έδιωξαν από την περιοχή τον Ιησού εκείνος ήθελε να πάει μαζί του και μετά από προτροπή του Κυρίου έμεινε για να διηγηθεί το θαύμα ώστε να πιστέψουν κάποια στιγμή και οι άπιστοι Γεργεσηνοί (Μαρκ. 5, 18-19). Δεν είχε ζητήσει από τον Ιησού τίποτα, και ο Κύριος πήρε την πρωτοβουλία να τον θεραπεύσει. Πολύ πιθανό να συνέβη κάτι αντίστοιχο και με τον κωφάλαλο δαιμονισμένο. Και να μη συνέβη, τουλάχιστον ο Ιησούς του έδωσε τη δυνατότητα να πιστέψει. Οπότε λοιπόν αν έχουμε κάποιον που δεν είναι σε θέση να πλησιάσει το Χριστό, είτε γιατί φοβάται, είτε γιατί έχει σκοτιστεί από την αμαρτία, είτε για οποιαδήποτε λόγο, να προσπαθούμε (όχι κατ' ανάγκη καταναγκαστικά) να τον φέρουμε στην Εκκλησία και να μην προφασιζόμαστε για να μην το κάνουμε ότι δεν πιστεύει...   

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΑΠΟ ΠΟΥ ΗΡΘΑ;» ΑΝΕΚΔΟΤΑΚΙ

Με τέτοιο καύσωνα που διανύουμε, πολλές δουλειές αναστέλλονται. Όπως για παράδειγμα οι εργασία σε εξωτερικούς χώρους το μεσημέρι κατά πως άκουσα στις ειδήσεις. Το αυτό συνέβη και με την... έμπνευσή μου! Τις έδωσα ρεπό για να μην ανάψει ο εγκέφαλος λόγῳ ζέστης και... δημιουργικής δραστηριότητας! Και άντε μετά με παγωμένες κομπρέσες να τον επαναφέρεις... Οπότε σήμερα θα αντιμετωπίσουμε την ανυπόφορη ζέστη με χιούμορ. Βρήκα από έναν Καζαμία του 2023 ένα σχετικό με καύσωνα ανέκδοτο και βουαλά. Α, δεν μιλάει ακριβώς για καύσωνα αλλά για κόλαση. Το ίδιο είναι...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ»

Ζακέτα  να πάρεις! Λέει η μανούλα σου όταν φεύγεις από το σπίτι φθινόπωρο ή χειμώνα. Το καλοκαίρι τι λέει η ελληνίδα μάνα αντιστοίχως; Να βάλεις καπέλο! Αυτό σε προστατεύει από τον ήλιο, κι ας σου χαλάει την κόμμωση μαντάμ. Τώρα με τον καύσωνα στο ζενίθ, το καπέλο είναι υποχρεωτικό αξεσουάρ. Να προσθέσω κι ένα μικρό μπουκαλάκι νερό. Από την Βεντέτα Νο 271 16/7/1970) το παρακάτω αρθράκι αναφέρεται στην αναγκαιότητα του καπέλου κυρίως στην παραλία. Δεν είχε σκεφτεί ο/η αρθρογράφος ότι και στο κέντρο της πόλης το ίδιο χρήσιμο και αναγκαίο είναι. Όπως και να 'χει, καλό είναι να έχετε δυο-τρία διότι όταν το ένα μουλιάσει από τον ιδρώτα μέχρι να στεγνώσει μετά το πλύσιμο, να έχετε το άλλο! Απλό ε; Υπομονή και θα περάσει κι ο φετινός καύσων...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (20/7/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις. (Ματθ. 6, 8)

Όταν τα πλήθη το είδαν, θαύμασαν και δόξασαν τον Θεό που έδωσε τέτοια εξουσία στους ανθρώπους.

Τι πιο λογική αντίδραση από τον κόσμο που είδε τον Ιησού να συγχωρεί τις αμαρτίες και να θεραπεύει τον παραλυτικό, να θαυμάσουν και να δοξάσουν το Θεό που έδωσε τέτοια εξουσία για να συμβούν αυτά. Η συγχώρηση των αμαρτιών αποδίδονταν μόνο στο Θεό και γι' αυτό δεν θαύμασαν τον Ιησού ως Θεό. Εξέλαβαν τον Κύριο ως έναν άνθρωπο τον οποίο εξέλεξε ο Θεός και του έδωσε εξουσία. Είχε ο ισραηλίτικος λαός εμπειρία από τέτοιους ανθρώπους, όπως οι προφήτες, οι κριτές κ.α. Συνεπώς δεν αντιλήφθηκαν τη θεϊκή ιδιότητα του Ιησού. Εδώ θα θυμίσω την απάντηση των μαθητών στην ερώτηση του Κύριου για το ποιος νομίζει ο κόσμος ότι είναι, στο Ματθ. 16, 14. Εκεί οι μαθητές απάντησαν ότι Τον συγχέουν με τον Ιωάννη το Βαπτιστή, ή με κάποιον προφήτη όπως ο Ηλίας. Επιβεβαίωσαν αυτό που βλέπουμε εδώ (το οποίο έγινε προγενέστερα). Ο ενθουσιασμένος κόσμος θαύμασε μεν το θαύμα της ίασης, αποδέχτηκε τη δυνατότητα άφεσης αμαρτιών την οποία όμως την απέδωσε ως προερχόμενη από το Θεό και δεν υποψιάστηκε καν ότι ο Ιησούς είναι Θεός. Παρότι αυτή η αντίδραση ήταν ευμενής αντίδραση (στο στχ. 9, 3 έχουμε την κακοπροαίρετη των γραμματέων) ωστόσο απείχε από την πραγματικότητα. Ο Χριστός έδινε σημάδια της θεϊκής του ιδιότητας αλλά ο κόσμος αδυνατούσε να τα δει και να αντιληφθεί ότι είναι ο Μεσσίας. Στο Ματθ. 16, 14 έχουμε πιο «σοβαρές» ερμηνείες αλλά και πάλι να απέχουν πόρρω από την αλήθεια. Ο κόσμος, παρά την καλή του προαίρεση, δίχως την εκ Θεού αποκάλυψη δεν θα μπορούσε να προσεγγίσει περισσότερο. Η απομάκρυνση από την αμαρτία είχε δημιουργήσει μία αγεφύρωτη απόσταση μεταξύ Θεού και ανθρώπου. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΚΟΛΠΟ Περιπέτεια στόν Ἀτλαντικό»

 Τον Ιούλιο η βαρεμάρα στην ψυχαγωγία βρίσκεται στο απόγειό της. Οι χιλιοπαιγμένες επαναλήψεις στην τηλεόραση είναι ότι πρέπει για να δώσεις ρεπό στο χαζοκούτι και το διάβασμα είναι μια πολύ καλή διέξοδος. Το παρακάτω διηγηματάκι από το Ρομάντσο Νο 1296 (2/1/1968) είναι μια πολύ καλή πρόταση για ένα σχετικώς γρήγορο και γεμάτο σασπένς ανάγνωσμα. Δεν είναι αισθηματικό, αλλά αστυνομικό οπότε έχει περισσότερο ενδιαφέρον από τα κουλτουροζετέμ τύπου άρλεκιν  αναγνώσματα. Καλή ανάγνωση, ειδικά αν βρίσκεστε σε κάποια ξαπλώστρα στην παραλία...  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΠΑΓΩΤΟ ΚΡΕΜΑ

Καλή η ζέστη, αλλά δεν παλεύεται, σωστά; Και τι τρώμε για να δροσιστούμε; Εκτός από κρύο καρπούζι βέβαια, τρώμε παγωτά. Καίτοι είναι τίγκα στις θερμίδες, μπροστά στη γεύση τι ειν' το πάχος θα μου πεις. Συμφωνώ και επαυξάνω. Από τον τσελεμεντέ «Πρακτική μαγειρική ζαχαροπλαστική» εκδόσεις Λιναρδάτου (δεν γράφει έτος έκδοσης, αλλά σίγουρα είναι στη δεκαετία του 1960 μιας και η μάνα μου το είχε αγοράσει λίγο πριν παντρευτεί το '67) η παρακάτω συνταγή παγωτού κρέμα. Όσοι θέλουν άλλες γεύσεις έχουν δύο επιλογές, ή να περιμένουν να ξαναβάλω συνταγή για παγωτό, ή να πεταχτούν στο κοντινό σουπερμάρκετ! Ή έστω περίπτερο, αν τα έχει λίγο πιο ακριβά...   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΓΓΕΛΙΟ (13/07/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων... (Ματθ. 5, 16)

'Έτσι να λάμψει και το δικό σας φως μπροστά στους ανθρώπους

Απευθυνόμενος ο Ιησούς στους μαθητές, τους λέει να λάμψει το «φως» τους σε όλους τους ανθρώπους όπως το φως του λυχναριού που βρίσκεται στο λυχνοστάτη για να φωτίζει όλο το σπίτι (στχ. 15). Ποιο φως εννοεί εδώ ο Κύριος; Αφενός τη διδασκαλία που θα κηρύξουν και αφετέρου την εφαρμογή της. Ούτε μόνο το ένα, ούτε μόνο το άλλο. Η διδασκαλία του ευαγγελίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το βίωμά του, διά της πίστης. Κατ' επέκτασιν αυτή η προτροπή / εντολή απευθύνεται σε όλους όσους είμαστε (ή θέλουμε να είμαστε) σωστοί χριστιανοί. Και επειδή μετέχουμε στην κοινωνία, την επηρεάζουμε σε ένα βαθμό, οπότε η στάση μας θα φανεί και θα αποτελέσει παράδειγμα προς τους άλλους. Η ιδιότητα του χριστιανού δεν είναι μοναχική και ούτε κάποιος μπορεί να είναι χριστιανός μόνο κατά μόνας ή... εσωτερικά. Η πίστη φαίνεται στα έργα. Ωστόσο, το να «λάμπουμε» σε όλους, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να καυχόμαστε και να επιδεικνύουμε το τι πράττουμε. Εξάλλου αυτό το προειδοποιεί και ο Ιησούς στο Ματθ. 6, 1. Αντιθέτως, ότι θεάρεστο κάνουμε, εμείς το πράττουμε όχι για να το δουν άλλοι, αλλά γιατί ικανοποιεί το θέλημά μας το οποίο έχουμε εναρμονίσει με το ευαγγέλιο, και όποιος το είδε έχει καλώς. Όταν ζούμε με αρετή, αναγκαστικά δεν θα περάσουμε απαρατήρητοι. Αλλά αν επιδιώκουμε τον ανθρώπινο θαυμασμό τότε έχουμε πάρει λάθος κατεύθυνση και γρήγορα θα παρασυρθούμε από την οίηση. Ουσιαστικά μέσῳ των χριστιανών πρέπει να αντανακλάται ο Θεός και να προκαλείται θαυμασμός γι' αυτόν και μόνο. Αυτή είναι σωστή η «λάμψη» που κάνει τους χριστιανούς φάρους της ηθικής και της αγάπης στον κόσμο.    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΟΚΟΡΙΤΣΟ»

Ζέστη, καύσωνας, διακοπές κλπ, κλπ, είναι τα συστατικά του καλοκαιριού. Τουλάχιστον αυτά σκεφτόμαστε. Και τι πιο απλό, να τρέχει το μυαλό στη θάλασσα. Μπορεί ο Έλληνας χωρίς τη θάλασσα; Ένα μεγάλο μέρος του εαυτού του είναι. Το πόσο καλοκαιρινό είναι το γνωστό ποίημα του Οδ. Ελύτη «το δελφινοκόριτσο» δεν χρειάζεται να το πούμε. Η γέννηση από το υγρό στοιχείο, η ακατάκτητη ομορφιά, η ζωή, συμβολίζονται στο συνδυασμό μεταξύ δελφινιού και κοριτσιού. Στην όλη σουρεαλιστική ατμόσφαιρα, το μυαλό ταξιδεύει στις ομορφιές του Αιγαίου και κοιτάει μελαγχολικά το ημερολόγιο μετρώντας τις μέρες μέχρι την άδεια. Μέχρι να έρθει, έχουμε γυρίσει όχι μόνο πέντε φορές τους ουρανούς, αλλά αμέτρητες! Τουλάχιστον ξεχάσαμε τον χειμώνα...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΚΙ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ»

Παλιότερα οι άνθρωποι μπορούσαν να διαβάσουν. Γι' αυτό και ήταν πιο έξυπνοι. Τώρα, με τα ακουστικοβιβλία (ή οντιομπούκ στην αγγλική) πολλοί δεν διαβάζουν. Προτιμάνε να... ακούνε, και μετά δεν θυμούνται σχεδόν τίποτα! Που να μιλήσουμε και για κανένα καλό βιβλίο, μιας και οι σάχλες γράφονται και τυπώνονται σωρηδόν. Το παρακάτω άρθρο Βεντέτα Νο 270 (9/7/1970) αναφέρεται στα βιβλία που διάβαζαν κάποτε στις διακοπές. Θα μείνω σε αυτό, που πολύ σωστά, υποδεικνύει να κάνουν οι γονείς. Να διαβάζουν γιατί έτσι θα τους μιμηθούν τα παιδιά τους. Αντί να τσακώνονται, αντί να αποχαυνώνονται στο κινητό τους, καλύτερο είναι το διάβασμα ως παράδειγμα προς μίμηση.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (6/7/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. (Ματθ. 8, 12)

Οι δε υιοί της βασιλείας θα εκδιωχθούν στο εξώτερο σκότος· εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών.

Οι υιοί της βασιλείας, λέει ο Ιησούς, θα εκδιωχθούν στο εξώτερο σκοτάδι. Αναφέρεται στους Ιουδαίους, που ως φυσικοί απόγονοι του Αβραάμ δεν πιστεύουν στον Χριστό. Γι' αυτούς είχε ετοιμαστεί η ουράνια βασιλεία λόγῳ της επαγγελίας και της υπόσχεσης στον Αβραάμ. Ήταν ο περιούσιος λαός, που μέσω αυτού θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης (Γεν. 12, 3). Δυστυχώς όμως, «οι υιοί της βασιλείας» θα χάσουν το προνόμιό τους διότι αφενός κυρίως δεν πίστεψαν στο Μεσσία και αφετέρου επειδή νόμισαν πως μόνο η καταγωγή τους αρκούσε για είναι κληρονόμοι της βασιλείας. Ο Ιησούς δεν φοβερίζει, ούτε με το φόβο προσπαθούσε να κερδίσει την αποδοχή. Ωστόσο, προειδοποιεί για τι μέλει γενέσθαι. Δίχως την πίστη κανείς δεν θα κερδίσει τη σωτηρία. Ούτε ο νόμος, ούτε οι υποσχέσεις που είχαν οι Ιουδαίοι επαρκούν. Προφητεύει εδώ ο Ιησούς την απόρριψη του Ισραήλ; Εδώ προφητεύει για όσους δεν τον πιστέψουν, όχι γενικώς και αορίστως επί του συνόλου. Δυστυχώς, διαφαίνεται ότι προφητεύει για τους περισσότερους... 

Ποιό είναι το «εξώτερο σκότος» και που βρίσκεται; Το σκοτάδι, ως έλλειψη φωτός, νοείται ως έλλειψη του Θεού (εκ του οποίου παράγεται το άκτιστο φως). Το εξώτερο σκοτάδι, είναι η μεγάλη απόσταση από τη θεία παρουσία. Πλέον εκεί υπάρχει η απόλυτη μοναξιά. Χαρακτηριστικό αυτής της ζοφερής κατάστασης, είναι «το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών». Μια φράση που τη χρησιμοποιεί ο Ματθαίος 6 φορές [(13, 42), (13, 50), (22, 13), (24, 51), (25, 30)] και δείχνει τον πόνο, την απελπισία, την οργή και τη μεταμέλεια χωρίς μετάνοια. Αυτούσια η φράση ωστόσο, δεν υπάρχει στην Π.Δ. αλλά τμηματικά υπάρχουν εδάφια π.χ. Ιωβ 16, 9 Ιερεμ. 31, 15 κα. Βέβαια, αλλού ο Ιησούς την κόλαση την παρομοιάζει, εκτός από εξώτερο σκότος, με άσβηστο πυρ (Ματθ. 24, 41, Μαρκ. 9, 48 κα) ή γέεννα  (=φωτιά Ματθ. 5, 22 κα). Μη νομίσει κανείς ότι όλα αυτά βρίσκονται στη σφαίρα της φαντασίας και ότι ο Ιησούς τα λέει για όσους δεν μπορεί να τους κερδίσει με το καλό. Αν δεν τον θέλουμε και τον απορρίπτουμε συνεχώς, τότε εκείνος θα μας απορρίψει μόνιμα... 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΕΡΑΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ... ΑΠΟ ΑΠΟΣΤΑΣΗ!

Ετοιμάζεσαι για τις φετινές διακοπές, έτσι; Να κάνεις τα μπανάκια σου, τις βόλτες σου, να σε δροσίσει ο αέρας από τη θάλασσα, σωστά; Ε, κοίτα να... φοράς καμιά ζακέτα ή μπουφάν! Διότι ο θαλασσινός αέρας εκτός του ότι είναι δροσερός, δεν είναι και τόσο ωφέλιμος για την υγεία. Από το Βήμα 10/8/2014 μαθαίνουμε ότι ο θαλασσινός αέρας είναι προϊόν αποσύνθεσης. Ναι, ναι, παρότι πέρασαν 11 έτη από αυτήν την επιστημονική ανακάλυψη, η οποία πέρασε στα ψιλά προφανώς από σκοπιμότητα, η αλήθεια δεν είναι καθόλου υπέρ της υγείας μας. Οπότε όποτε φυσήξει αεράκι από τη θάλασσα, να φοράτε μπουφάν! Ή έστω ζακέτα. Κι αν σας κοιτάνε οι άλλοι περίεργα, τότε θα τους δείχνετε με το κινητό σας αυτήν εδώ τη δημοσίευση ώστε να μάθουν την αλήθεια και να τρέξουν άρον άρον να προστατευτούν! Αν μη τι άλλο, θα κάνετε μεγάλο καλό στο πλησίον σας, και στα μαγαζιά όπου θα τρέξουν όλοι οι τουρίστες να προμηθευτούν  κανένα μπουφάν που είναι εκτός εποχής! Ωστόσο, το καλύτερο είναι να πάτε διακοπές σε κανένα βουνό! Για τον βουνίσιο αέρα δεν έχω ανακαλύψει μέχρι στιγμής κάτι το επιλήψιμο. Μέχρι τότε...  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ»

Ο Ιούνιος μας αφήνει και δίνοντας τη σκυτάλη στον Ιούλιο, ουκ ολίγοι ετοιμάζουν τα τρέιλερ (αυτά με τα ροδάκια) και τα σακ βουαγιάζ (οι βαλίτσες είναι ντεμοντέ) για τις συνήθως ολιγοήμερες (όπως πάει το πράγμα θα γίνουν και... ολιγόωρες) διακοπές. Πολυπόθητες μεν, πολυδάπανες δε. Τι παίρνεται συνήθως μαζί; Τα του μπάνιου και μερικές αλλαξιές λογικά. Εκτός κι αν είστε γυναίκα όποτε παίρνετε την Άρτα και τα Γιάννενα... Αυτά μέχρι να σας κάτσει το τζόκερ και πάψετε να είστε κοινοί θνητοί. 

Πριν μισό αιώνα και βάλε, στη Βεντέτα Νο 268 (25/6/1970), διαβάζω συμβουλές περί του τι να πάρετε μαζί σας στην εξοχή, που σήμερα προκαλούν το γέλιο αν μη τι άλλο, όπως τζετζερεδικά και τραπεζάκι για την κουζίνα! Όπως και να 'χει, άλλες εποχές εκείνες, όπου λιγότεροι από τους σημερινούς πήγαιναν στας εξοχάς καλοκαιριάτικα, αλλά αξίζει έναν μίνι ταξιδάκι στο παρελθόν. Έτσι, για λίγο χιούμορ. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν γνωρίζω αν υπήρχαν άνθρωποι που να ακολουθούσαν τέτοιες συμβουλές, ίσως και να υπήρχαν κάποιοι, ποιος ξέρει; 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (29/6/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

οἱ δὲ εἶπον· οἱ μὲν Ἰωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν, ἕτεροι δὲ Ἱερεμίαν ἢ ἕνα τῶν προφητῶν. (Ματθ. 16, 14)

Άλλοι λένε πως είσαι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, άλλοι ο Ηλίας, άλλοι ο Ιερεμίας ή ένας από τους προφήτες.

Στο ερώτημα του Ιησού προς τους μαθητές του, για το τι ακούνε από τον κόσμο για το ποιος είναι, οι μαθητές του είπαν τις πιο διαδεδομένες απαντήσεις. Είτε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, είτε ο προφήτης Ηλίας, είτε ο προφήτης Ιερεμίας, είτε κάποιος προφήτης. Αυτή η ασάφεια και η σύγχυση των διάφορων εικασιών δείχνει ότι, παρά τα θαύματα που είχε κάνει μέχρι τότε ο Ιησούς, ο κόσμος δεν είχε κατανοήσει το ποιος ήταν, ούτε καν υποψιαζόταν ότι ήταν ο Μεσσίας. Αυτό το βλέπουμε σε όλους όσους συνάντησαν και συνομίλησαν με τον Κύριο. [Μόνο στον Καϊάφα αποκαλύπτει δημοσίως το ποιος είναι ο Ιησούς για πρώτη φορά (η αποκάλυψη στη Σαμαρείτισσα ήταν ιδιωτικός διάλογος)]. Ωστόσο, είναι ενδιαφέρουσες οι προσεγγίσεις που δίνονται: Ότι είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής που αναστήθηκε. Αυτήν την άποψη την εξέφρασε ο Ηρώδης στο Ματθ. 14, 2. Την άποψη ότι μπορεί να είναι ο προφήτης Ηλίας ή κάποιος από τους αρχαίους προφήτες που αναστήθηκε, την ακούμε από το περιβάλλον του Ηρώδη στο Λουκ. 9, 8. Ειδικά για τον Ηλία, υπάρχει η προφητεία του Μαλαχία 4, 5 ότι θα ερχόταν πριν το Μεσσία. Η άποψη ότι είναι ο προφήτης Ιερεμίας, πηγάζει από την παράδοση ότι θα εμφανιστεί στο τέλος των χρόνων (Β' Μακκαβ. 2, 1-8). Συνολικά, οι άνθρωποι απέδιδαν μεν τιμή στον Ιησού, αλλά όχι αυτή που του άρμοζε διότι τον συνέδεαν με τα όσα ήξεραν. Προσπαθούσαν να εξηγήσουν τα θαύματα του Κυρίου μέσα από τη σύγκριση ή την ταύτιση Του με γνώριμα πρόσωπα.  Ήταν αδύνατο να αντιληφθούν ότι δεν ήταν μόνο άνθρωπος. Η πνευματική τύφλωση είναι λογικό να υπάρξει διότι η γνώση περί του Θεού, δεν μπορεί να είναι εφικτή χωρίς τη θεία αποκάλυψη. Το χωρίο αυτό, προετοιμάζει την χριστολογική απάντηση που δίνει ο Πέτρος στο στχ. 16.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΙ ΜΑΣ «ΛΕΕΙ» ΤΟ ΦΛΙΤΖΑΝΙ»

Το φλιτζάνι του καφέ, ή την κούπα, τα κοιτάμε. Το κατακάθι στον ελληνικό, μερικές το... «διαβάζουν» κιόλας. Για τον καφέ όμως τι ξέρουμε; Μόνο την τιμή του, και το παραμύθι ότι σώνει και καλά άμα δεν πιούμε καφέ το πρωί δεν μπορούμε να ξυπνήσουμε. Για να μην πω το πόσοι ξέρουν όντως να φτιάξουν καφέ. Όπως και να 'χει, έχει και ο καφές τα ενδιαφέροντα μυστικά τα οποία καλό θα ήταν να τα γνωρίζουμε. Από το Βήμα (4/2/2024) το παρακάτω αρθράκι, που λέει αρκετά για αυτό το αφέψημα. Μες τη ζέστη του καλοκαιριού που διανύουμε, μες τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ - Ιράν, κάτι διαφορετικό για να περάσει η ώρα, είναι και το παρακάτω. Αρκεί να έχετε πιει όμως πρώτα τον καφέ σας! Καλού, κακού... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ ΓΙΑΡΙΚ

Ένα είναι σίγουρο: Όποιος δεν τρώει τις μελιτζάνες, δεν ξέρει να τρώει. Δεν θα κάτσω εδώ να εκθειάσω την πεντανόστιμη μελιτζάνα, στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πάρα πολλά υπέρ της. Πάντως εμένα μου αρέσει ιδιαιτέρως στα γεμιστά. Η παρακάτω συνταγή από την Βεντέτα Νο 376 (20/6/1972) είναι νοστιμότατη και αξίζει να την φτιάξετε. Δεν αναφέρει αν οι μελιτζάνες πρέπει να είναι φλάσκες ή τσακώνικες (αποκλείω βέβαια τις άσπρες), εγώ έχω φάει τη συνταγή με φλάσκες. Καλή σας όρεξη, για να ξεκινήσει γευστικά η τελευταία εβδομάδα του Ιούνη.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (22/06/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ. (Ματθ. 4, 22)

κι αυτοί άφησαν αμέσως το καΐκι και τον πατέρα τους και τον ακολούθησαν.

Μετά τον Ανδρέα και τον Πέτρο, οι υιοί Ζεβεδαίου, Ιάκωβος και Ιωάννης, αφήνουν και αυτοί το καΐκι τους για να ακολουθήσουν τον Κύριο. Σε αντίθεση με τους δύο πρώτους, αυτοί αφήνουν πίσω και τον πατέρα τους. Και εδώ ο ευαγγελιστής δεν παραθέτει διάλογο μεταξύ του Ιησού και της δεύτερης δυάδας των κληθέντων, κάτι που τονίζει την προθυμία και την αφοσίωσή τους. Επίσης, δεν κάνει λόγο για κάποια παρέμβαση του Ζεβεδαίου για την απόφαση των υιών του. Προφανώς δεν έφερε αντίρρηση, ίσως να άκουσε τα λόγια του Κυρίου και να επηρεάστηκε θετικά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι προβάλλεται ως παράδειγμα του γονέα που αφήνει τα παιδιά του να ακολουθήσουν την (εκ Θεού) κλήση τους, παρά το κόστος που έχει αυτό (εν προκειμένῳ, τον αποχωρισμό).  Εδώ, οι κληθέντες δεν αφήνουν μόνο την εργασία τους, αλλά και την οικογενειακή και οικονομική τους ασφάλεια. (Στο Μαρκ. 1, 20 έχουμε την πληροφορία ότι ο Ζεβεδαίος είχε δούλους, συνεπώς ήταν ευκατάστατος). Μη ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Κύριος έχει πει ότι όποιος βάζει πιο πάνω από Εκείνον την οικογένειά του, δεν του είναι άξιος (Ματθ. 10, 37), οπότε εδώ ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης αποδεικνύουν (χωρίς να προγνωρίζουν το τι θα έλεγε ο Ιησούς) την πίστη τους. Άφησαν την φυσική πατρότητα και εντάχθηκαν στην πνευματική πατρότητα του Κυρίου. 

  

Εύκολα τίθεται το ερώτημα, οι δεύτεροι έδειξαν περισσότερη πίστη από τους πρώτους που αποχωρίστηκαν μόνο τη δουλειά τους για τον Κύριο; Δεν θα έπρεπε και οι πρώτοι να αποχωριστούν ότι και οι δεύτεροι; Αν δούμε τι άφησε κάθε μαθητής πίσω του για να ακολουθήσει τον Κύριο, τότε δεν θα δούμε μια ομοιομορφία στο τι θυσίασε καθένας τους. Ο καθένας θυσίασε κάτι σημαντικό, στην κατάσταση που βρισκόταν όταν κλήθηκε να γίνει μαθητής. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη μέθοδος για όλους. Για παράδειγμα, στον πλούσιο νέο που ζήτησε να γίνει μαθητής, ο Ιησούς του είπε να μοιράσει τα πλούτη του στους φτωχούς (Ματθ. 19, 21). Αυτό που μετράει είναι η προθυμία και η άμεση ανταπόκριση. Εδώ έχουμε, μια προοδευτική αυταπάρνηση, από τα υλικά στα πιο υπαρξιακά δεσμά και οι οικογενειακές σχέσεις γίνονται σχέσεις μαθητείας.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΪ ΚΙΟΥ (ΙQ), ΡΑΔΙΚΙΟΥ!

Δυστυχώς την επικαιρότητα την μονοπωλεί ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, με αποτέλεσμα οι σπουδαίες ειδήσεις να περνούν στα ψιλά. Μια τέτοια είδηση, υψίστης σπουδαιότητος, είναι ότι ερευνητές από το Παν/μιο του Οχάιο, μετά από σοβαρή έρευνα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ξανθιές, που θεωρούμε ότι είναι χαζές, είναι πιο έξυπνες από τις κοκκινομάλλες και τις μαυρομάλλες! Για πρασινομάλλες, θαλασσομάλλες και με άλλα χρώματα στο μαλλί, δεν αναφέρει κάτι η είδηση, την οποία αλίευσα από το newsbomb. Ούτε για διχρωμία ή τριχρωμία στα μαλλιά γίνεται λόγος! Οπότε οι καστανόξανθες φερ' ειπείν, μάλλον θα βρίσκονται κάπου... ανάμεσα μεταξύ ξανθιών και καστανών!

Όπως και να 'χει, τα αποτελέσματα αυτά φέρνουν τα πάνω κάτω σε βασικά στερεότυπα, με συνέπεια να δημιουργούνται... πονοκέφαλοι σε πολλούς διαχειριστές σελίδων στο ίντερνετ. Διότι άντε να αλλάξεις τη στήλη «ανέκδοτα για ξανθιές» και να την κάνεις... πως να την κάνεις; Για μελαχρινές; Για χαζές άνευ χρωματικής διάκρισης; Έλα μου ντε! Και να 'ταν μόνο αυτό. Τώρα όλες θα πλακώσουν να βαφτούν ξανθιές για να παριστάνουν, εξ όψεως, τις έξυπνες! Μέχρι βεβαίως να αρχίσουν να μιλάνε και ν' αμολάνε ρουκέτες όπως το Ισραήλ και το Ιράν... Η ξανθή μπογιά θα ακριβύνει κατά πολύ, και οι μελαχρινές, που έχουν μία ιδιαίτερη γοητεία, θα τείνουν να λείψουν... 

Υπάρχουν όμως δύο ερωτήματα για τα οποία η έρευνα δεν κάνει καθόλου λόγο. Μάλλον σκοπίμως, θα έλεγα εμφορούμενος από συνομωσιολογική διαθεση. α. Μήπως την έρευνα την χρηματοδότησε καμιά ξανθιά; Χμ... το κίνητρο είναι προφανέστατο! β. Για τους άντρες ισχύει το ίδιο; Μήπως οι ξανθοί μας βγουν ως πιο έξυπνοι; Όχι τίποτ' άλλο, αλλά άντε να βάφεις το μαλλί ξανθό καλοκαιριάτικα! Δεν το επεκτείνω, γιατί λόγῳ ζέστης ενδέχεται να υπερθερμάνω τα εγκεφαλικά μου κύτταρα και δε λέει... μπορεί να κάψουν τις ρίζες να μείνω φαλακρός στο τέλος! Φτου, φτου! Μακριά από 'μας!  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΙΟΥΛΑΚΗ

Έφυγε από κοντά μας προχθές (9/6/2025) η γνωστή ηθοποιός Κατερίνα Γιουλάκη. Οι νεότεροι θα τη θυμούνται από τις επαναλήψεις του «Ρετιρέ», οι πολύ παλαιότεροι από την «Κοκορόμυαλη» και οι περισσότεροι από τις παλιές κωμωδίες στην τηλεόραση. Λίγα αποκόμματα στη σημερινή ανάρτηση, ως ένα αντίο στην πολύ καλή αυτή ηθοποιό.

1. Βεντέτα Νο 14 (13/8/1965)

2. Βεντέτα Νο 24 (22/10/1965)

3. Βεντέτα Νο 103 (27/4/1967)

4. Βεντέτα Νο 131 (9/11/1967)

5. Βεντέτα Νο 185 (21/11/1968)

6. Βεντέτα Νο 342 (25/11/1968)

7. Βεντέτα Νο 360 (30/3/1972)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...