οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. (Ματθ. 9, 34)
Οι Φαρισαίοι όμως έλεγαν: «Με τη δύναμη του άρχοντα των δαιμονίων διώχνει τα δαιμόνια».
Οι Φαρισαίοι δεν μπορούν να εξηγήσουν το πως καταφέρνει ο Ιησούς να θεραπεύσει τους τυφλούς και το δαιμονισμένο. Παραδέχονται πως έχει υπερφυσικές δυνάμεις. Όμως όχι προερχόμενες εκ Θεού, αλλά εκ του Σατανά. Καταφεύγουν στην συκοφαντία, στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν τους Ιουδαίους που βλέπουν τα θαύματα να μην ακολουθήσουν τον Ιησού.
Γι' αυτούς η έλευση του Μεσσία, πέραν ότι τον περίμεναν να τους απελευθερώσει από το Ρωμαϊκό ζυγό, δεν είναι παρά μια ιδέα η οποία θα εφαρμοζόταν πάντα σε ένα μακρινό μέλλον. Κατείχαν υψηλά αξιώματα, πλούτο, και είχαν καλές σχέσεις με τους Ρωμαίους. Η δε πίστη τους στο Θεό, περιοριζόταν στην άκρατη τυπολατρία. Οπότε σε μια ξαφνική έλευση του Μεσσία, μάλλον θα έχαναν τα υλικά αγαθά τους. Γι' αυτό και η παρουσία, το κήρυγμα και τα θαύματα του Ιησού, φάνταζαν στα μάτια τους σαν μια απειλή!
Έχοντας εγκλωβιστεί σε μια στείρα ερμηνεία και εφαρμογή του Μωσαϊκού Νόμου, αντί να αντιληφθούν πως ο Ιησούς δεν είναι κάποιος τυχαίος προφήτης, καταφεύγουν στη εύκολη λύση της δαιμονοποίησης. Ότι φοβόμαστε και δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, το δαιμονοποιούμε! «Με τη δύναμη του αρχηγού των δαιμόνων διώχνει τα δαιμόνια» έλεγαν. Αυτή η εγωιστική τάση δείχνει και το μεγάλο βαθμό της αμαρτίας στον οποίο είχαν φτάσει. Είχαν μπροστά τους το Μεσσία, αλλά δεν μπορούσαν να τον αντιληφθούν.
Αυτό είναι το χείριστο τέλμα στο οποίο μπορεί να κυλιστεί ο αμαρτωλός άνθρωπος. Να λέει πως το εκ Θεού καλό πως είναι κακό, και προέρχεται από το Σατανά! Όπως δυστυχώς συμβαίνει στις μέρες μας, να λέμε το κακό πως είναι καλό....
Οι Φαρισαίοι βρίσκονται σε αντιδιαστολή με την πίστη όλων όσων θεράπευσε ο Ιησούς, και είναι το παράδειγμα προς αποφυγήν. Μόνο που η αμαρτία μέσα μας, εξωραΐζει και δικαιολογεί το κακό σπρώχνοντας μας προς τα εκεί. Ο Ιησούς πάντα μας καλεί κοντά του. Ας κωφεύσουμε στις συκοφαντίες της αμαρτίας και ας τον ακολουθήσουμε.
Γι' αυτούς η έλευση του Μεσσία, πέραν ότι τον περίμεναν να τους απελευθερώσει από το Ρωμαϊκό ζυγό, δεν είναι παρά μια ιδέα η οποία θα εφαρμοζόταν πάντα σε ένα μακρινό μέλλον. Κατείχαν υψηλά αξιώματα, πλούτο, και είχαν καλές σχέσεις με τους Ρωμαίους. Η δε πίστη τους στο Θεό, περιοριζόταν στην άκρατη τυπολατρία. Οπότε σε μια ξαφνική έλευση του Μεσσία, μάλλον θα έχαναν τα υλικά αγαθά τους. Γι' αυτό και η παρουσία, το κήρυγμα και τα θαύματα του Ιησού, φάνταζαν στα μάτια τους σαν μια απειλή!
Έχοντας εγκλωβιστεί σε μια στείρα ερμηνεία και εφαρμογή του Μωσαϊκού Νόμου, αντί να αντιληφθούν πως ο Ιησούς δεν είναι κάποιος τυχαίος προφήτης, καταφεύγουν στη εύκολη λύση της δαιμονοποίησης. Ότι φοβόμαστε και δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, το δαιμονοποιούμε! «Με τη δύναμη του αρχηγού των δαιμόνων διώχνει τα δαιμόνια» έλεγαν. Αυτή η εγωιστική τάση δείχνει και το μεγάλο βαθμό της αμαρτίας στον οποίο είχαν φτάσει. Είχαν μπροστά τους το Μεσσία, αλλά δεν μπορούσαν να τον αντιληφθούν.
Αυτό είναι το χείριστο τέλμα στο οποίο μπορεί να κυλιστεί ο αμαρτωλός άνθρωπος. Να λέει πως το εκ Θεού καλό πως είναι κακό, και προέρχεται από το Σατανά! Όπως δυστυχώς συμβαίνει στις μέρες μας, να λέμε το κακό πως είναι καλό....
Οι Φαρισαίοι βρίσκονται σε αντιδιαστολή με την πίστη όλων όσων θεράπευσε ο Ιησούς, και είναι το παράδειγμα προς αποφυγήν. Μόνο που η αμαρτία μέσα μας, εξωραΐζει και δικαιολογεί το κακό σπρώχνοντας μας προς τα εκεί. Ο Ιησούς πάντα μας καλεί κοντά του. Ας κωφεύσουμε στις συκοφαντίες της αμαρτίας και ας τον ακολουθήσουμε.
