Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. (Λουκ. 6, 32)
Και αν αγαπάτε όσους σας αγαπούν, ποια χάρη έχετε; Γιατί και οι αμαρτωλοί αγαπούν όσους τους αγαπούν.
Λογικό δεν είναι, να αγαπούμε όσους μας αγαπούν; Αυτονόητη είναι η καταφατική απάντηση τουλάχιστον για τους περισσότερους, μιας και υπάρχουν και εκείνοι που δεν αγαπούν ούτε αυτούς που τους δείχνουν την αγάπη τους... Όμως, είναι έτσι για τον πραγματικό χριστιανό; Αν θέλουμε να βαδίσουμε στα χνάρια του Κυρίου μας, όχι! Ο Ιησούς Χριστός, όπως ο ίδιος μας είπε, δεν ήρθε για τους δίκαιους, αλλά για να καλέσει σε μετάνοια τους αμαρτωλούς (Μαρκ. 2, 17). Δεν σταυρώθηκε μόνο για τις αμαρτίες όσων τον αγαπούσαν, αλλά για όλων των αμαρτωλών. Έδειξε την αγάπη του προς όλους, ανεξαρτήτως ηθικής ποιότητας. Και στο κάλεσμα της αγάπης Του, υπήρξαν και υπάρχουν αμαρτωλοί που Τον ακολούθησαν και άλλαξαν πορεία στη ζωή τους, από την αμαρτία, στη σωτηρία.
Αν όντως ακολουθούμε τον ανηφορικό και δύσβατο δρόμο, που χάραξε ο Κύριος, τότε την αγάπη μας, να τη δείχνουμε προς όλους. Ανιδιοτελώς. Μόνο τότε η αγάπη μας θα ανταμειφθεί με τη χάρη του Θεού. Αν περιορίσουμε την αγάπη μας μόνο σ' όσους μας αγαπούν, τότε δεν διαφέρουμε σε τίποτα από όσους αδιαφορούν ή αποστρέφονται τον Κύριο. Το ίδιο κάνουν και αυτοί. Μόνο που έτσι, αυτό που δείχνουν, δεν είναι αγάπη, αλλά συμφέρον. Στην Εκκλησία, η αγάπη έχει καθολικό χαρακτήρα και δεν εγκλωβίζεται μόνο σε λίγους εκλεκτούς. Γίνεται η γέφυρα για να ξεφύγουμε από το τέλμα της αμαρτίας. Ουσιαστικώς, η ανιδιοτελής αγάπη αντιστρατεύεται τον εγωισμό και είναι εξ ορισμού αντίθετη προς την αμαρτία.
Άλλα σχόλια για τη σημερινή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.
καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. (Λουκ. 6, 32)
Και αν αγαπάτε όσους σας αγαπούν, ποια χάρη έχετε; Γιατί και οι αμαρτωλοί αγαπούν όσους τους αγαπούν.
Λογικό δεν είναι, να αγαπούμε όσους μας αγαπούν; Αυτονόητη είναι η καταφατική απάντηση τουλάχιστον για τους περισσότερους, μιας και υπάρχουν και εκείνοι που δεν αγαπούν ούτε αυτούς που τους δείχνουν την αγάπη τους... Όμως, είναι έτσι για τον πραγματικό χριστιανό; Αν θέλουμε να βαδίσουμε στα χνάρια του Κυρίου μας, όχι! Ο Ιησούς Χριστός, όπως ο ίδιος μας είπε, δεν ήρθε για τους δίκαιους, αλλά για να καλέσει σε μετάνοια τους αμαρτωλούς (Μαρκ. 2, 17). Δεν σταυρώθηκε μόνο για τις αμαρτίες όσων τον αγαπούσαν, αλλά για όλων των αμαρτωλών. Έδειξε την αγάπη του προς όλους, ανεξαρτήτως ηθικής ποιότητας. Και στο κάλεσμα της αγάπης Του, υπήρξαν και υπάρχουν αμαρτωλοί που Τον ακολούθησαν και άλλαξαν πορεία στη ζωή τους, από την αμαρτία, στη σωτηρία.
Αν όντως ακολουθούμε τον ανηφορικό και δύσβατο δρόμο, που χάραξε ο Κύριος, τότε την αγάπη μας, να τη δείχνουμε προς όλους. Ανιδιοτελώς. Μόνο τότε η αγάπη μας θα ανταμειφθεί με τη χάρη του Θεού. Αν περιορίσουμε την αγάπη μας μόνο σ' όσους μας αγαπούν, τότε δεν διαφέρουμε σε τίποτα από όσους αδιαφορούν ή αποστρέφονται τον Κύριο. Το ίδιο κάνουν και αυτοί. Μόνο που έτσι, αυτό που δείχνουν, δεν είναι αγάπη, αλλά συμφέρον. Στην Εκκλησία, η αγάπη έχει καθολικό χαρακτήρα και δεν εγκλωβίζεται μόνο σε λίγους εκλεκτούς. Γίνεται η γέφυρα για να ξεφύγουμε από το τέλμα της αμαρτίας. Ουσιαστικώς, η ανιδιοτελής αγάπη αντιστρατεύεται τον εγωισμό και είναι εξ ορισμού αντίθετη προς την αμαρτία.
Άλλα σχόλια για τη σημερινή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.
