ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΜΟΣΧΑΡΑΚΙ - ΣΤΗΘΟΣ ΓΕΜΙΣΤΟ

Ο φθινοπωρινός καιρός έχει μπει για τα καλά, οπότε πρέπει να τρώμε και καλά. Όσο μας επιτρέπει η τσέπη μας βέβαια... Μιας και πλησιάζει η νηστεία των Χριστουγέννων στις 15/11, προλαβαίνουν όσοι θα κατέβουν στην αρένα της ασκήσεως να φάνε κανένα κρεατικό μέχρι να το στερηθούν. Από το Ρομάντσο Νο 925 (22/11/1960) η παρακάτω συνταγή με στήθος μοσχαράκι γεμιστό με χοιρινό κιμά! Μιλάμε για μια πεντανόστιμη κρεατική πανδεσία, για όσους είναι φανατικοί κρεατοφάγοι! Για τις θερμίδες ωστόσο δεν θα πω τίποτα, είναι κάργα, αλλά μπρος την γαστρονομική απόλαυση, αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Με λίγη νηστεία και σωματική άσκηση, τις καίμε στο πιτς φυτίλι! Και καλή σας όρεξη!  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (09/11/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ' ΛΟΥΚΑ

Λέει ο Ιησούς στην σημερινή περικοπή:

καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; (Λουκ. 8, 45)

Και είπε ο Ιησούς: Ποιος με άγγιξε; Ενώ όλοι το αρνούνταν, είπε ο Πέτρος και όσοι ήταν μαζί του: Διδάσκαλε, τα πλήθη σε συνωθούν και σε πιέζουν, και εσύ λες: Ποιος με άγγιξε;

Ο Ιησούς δεν ρωτούσε επειδή δεν ήξερε ποιος τον άγγιξε. Ως Θεός ασφαλώς και ήξερε. Ήθελε να αναδείξει την πίστη της γυναίκας που τον άγγιξε και με αυτό το μόνο άγγιγμα θεραπεύτηκε. Ο Πέτρος όμως, αδυνατώντας να καταλάβει αυτό, εξέφρασε μια φαινομενικώς ρεαλιστική θέση: Από τη στιγμή που σε πιέζουν και σε ακουμπούν πλήθη κόσμου, γιατί αναζητάς το ποιος σε άγγιξε; Ο Πέτρος έβλεπε τον όχλο που ακολουθούσε τον Ιησού, ο Κύριος την πίστη που είχαν όλοι αυτοί. Τι κι αν τον ακολουθούσε σε απόσταση αναπνοής μάλιστα πλήθος, μόλις μία γυναίκα είχε την απαιτούμενη πίστη για να της δοθεί η θεία χάρη και να θεραπευτεί. Μη λησμονούμε πως ο Κύριος όταν βλέπει πίστη ανταποκρίνεται αμέσως, και εδώ έκανε το θαύμα δίχως καν να σταθεί ενώπιον της γυναίκας. Τόσο πλήθος τον ακουμπούσε κι όμως κανείς δεν είχε πίστη, ή ορθότερα ισχυρή πίστη. Είχαν την περιέργεια να δουν και να ακούσουν αλλά μέχρις εκεί. Όπως σήμερα που κάμποσοι συρρέουν στις εκκλησίες, ειδικά σε εορταστικές ημέρες, αλλά όχι από πίστη, αλλά από συνήθεια... Να λοιπόν γιατί ο Κύριος αναζήτησε αυτήν που τον άγγιξε. Για να την κάνει παράδειγμα σε όλους τους άλλους, και βέβαια σε 'μας. Εκεί ήταν για όλους, αλλά επιβράβευσε την πίστη και αυτήν αναζήτησε. Δεν ωφελεί λοιπόν να βρισκόμαστε απλώς στο πλήθος. Ούτε η παρουσία άνευ πίστης έχει κάποια αξία. Τουναντίον μάλιστα. Αν μείνουμε στην οπτική αντίληψη του Πέτρου, τότε δεν κατανοούμε την πνευματική διάσταση του θαύματος. Μέχρι τότε ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές βρίσκονταν στο στάδιο της αισθητής εμπειρίας και όχι της πνευματικής διάκρισης. Ακόμη δεν είχαν ανέβει από τη φυσική στην πνευματική κατανόηση των πραγμάτων. Εμείς όμως, ως μέλη της Εκκλησίας, γνωρίζουμε ότι η σχέση με το Χριστό δεν είναι φυσική επαφή, αλλά μυστική κοινωνία με τη θεία χάρη.    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

Ο ΣΟΦΟΣ ΘΑΛΗΣ, Ο ΜΑΚΡΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ!

Το να είσαι σοφός, σίγουρα είναι σπουδαίο πράγμα αλλά και θεμιτό από πολλούς. Βέβαια, η σοφία έχει το ελάττωμα να... σε παρασέρνει και να χάνεις τη γη από τα πόδια σου! Θέλει κι αυτή το ρέγουλό της, πως ν το κάνουμε. Στο παρακάτω κειμενάκι το πάθημα του σοφού Θαλή του Μιλήσιου είναι ωστόσο διδακτικό: Καλό το κυνήγι της σοφίας αλλά η προσοχή δεν πρέπει μόνο να μονοπωλείται σε αυτήν. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα, όπως τα ατυχήματα! Το θέμα είναι να μαθαίνουμε από τα παθήματά μας, εκεί βρίσκεται η σοφία ή έστω κάτι από αυτήν.  (Το απόσπασμα το αλίευσα από το βιβλίο του καθηγητή Ι. Τουλουμάκου «Το χιούμορ την αρχαία Ελλάδα», 2003)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (02/11/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. (Λουκ. 16, 23)

Στον άδη που ήταν και βασανιζόταν, σήκωσε τα μάτια του και είδε από μακριά τον Αβραάμ και κοντά του το Λάζαρο.

Ο άδικος και άσπλαχνος πλούσιος της παραβολής, που βασανιζόταν στον Άδη, σήκωσε τα μάτια και είδε από μακριά τον Αβραάμ έχοντας κοντά του τον Λάζαρο που έζησε μέσα στις αρρώστιες και τη δυστυχία. Ο μεν υπέφερε εξαιτίας της αμαρτωλής ζωής που είχε κάνει, ο δε ανακουφιζόταν και ευφραίνονταν μιας και είχε αδικηθεί στην επίγεια ζωή του. Κατ' αρχάς μεταξύ των δύο καταστάσεων, μας αναφέρει η παραβολή ότι υπάρχει απόσταση. Υπάρχει όμως οπτική και ακουστική επαφή; Πως είδε ο πλούσιος από μακριά το Λάζαρο και τον Αβραάμ; Εδώ πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι δεν αναφέρει ο Κύριος τη σωματική όραση, αλλά την πνευματική συνείδηση ή θεία αποκάλυψη. Δηλαδή ο Θεός επέτρεψε στον πλούσιο να δει τη μακαριότητα των εν παραδείσῳ όχι για να τον παρηγορήσει, αλλά για να μεγαλύτερη οδύνη! Ναι, δυστυχώς η αλήθεια σε όσους είναι εγκλωβισμένοι στην εγωπάθειά τους, αν δεν τους βολεύει, τους προκαλεί πόνο. Εν προκειμένῳ η ψυχή του πλούσιου βλέπει τι έχασε με τις επιλογές που έκανε, και του προκαλεί θλίψη. Συνεπώς οι αμετανόητοι στην κόλαση έχουν επίγνωση της απώλειάς τους, και αυτή η επίγνωση είναι μέρος της ίδιας της κόλασης. Στην παραβολή οι εικόνες έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα και δεν περιγράφουν κάποιο φυσικό χώρο. Ο παράδεισος και η κόλαση δεν έχουν γεωγραφικά πλαίσιο αλλά είναι καταστάσεις σχέσης με το Θεό. Επίσης, η επίγνωση της απώλεια του παραδείσου, είναι η επιβεβαίωση σε αυτούς, της διδασκαλίας της Εκκλησίας για την μετά θάνατον ζωή, την οποία απέρριψαν. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ»

Δεν υπάρχει χειρότερη περίοδος όταν η επόμενη αργία, αργεί! Κοιτάς με το... κιάλι το ημερολόγιο και δεν έχεις παρά να περιμένεις... Σπαστικό, ε; Οπότε ψάχνουμε τις μικρές εκείνες απολαύσεις που μας ανακουφίζουν κάπως από την βαρεμάρα και τη ρουτίνα. Το χιούμορ είναι μία από αυτές, και το παρακάτω αρθράκι από το Ρομάντσο Νο 920 (18/10/1960) είναι πολύ χιουμοριστικό. Αναφέρεται στο κόλπο του φουκαρά πρωταγωνιστή για να μάθει αν τον αγαπάει η γυναίκα του. Η αντίδρασή της... όλα τα λεφτά! Μάλλον καλό θα ήταν να μην ψάχνεις να μάθεις το κατά πόσο σε αγαπάει το... «άλλο σου μισό», ποτέ δεν ξέρεις τι θα... αντιμετωπίσεις!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (26/10/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν (Λουκ. 8, 35)

Τότε βγήκαν (από την πόλη) να δουν τι είχε συμβεί· και ήρθαν στον Ιησού και βρήκαν τον άνθρωπο, από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια, να κάθεται ντυμένος και λογικός στα πόδια του Ιησού· και φοβήθηκαν.

Οι Γαδαρηνοί έτρεξαν έξω από την πόλη να δουν τι είχε συμβεί. Είδαν το δαιμονισμένο να έχει θεραπευθεί και να κάθεται στα πόδια του Ιησού. Η αντίδρασή τους είναι λογική για όσους δεν πιστεύουν: Φοβήθηκαν! Τι τους φόβισε; Η νέα κατάσταση του πρώην δαιμονισμένου. Εκεί που ήξεραν ότι ήταν γυμνός και έμενε στα μνήματα, τον είδαν ντυμένο, με την πνευματική του λειτουργία να έχει επιστρέψει, και κοντά στον Ιησού. Η αποκατάσταση προς την κανονικότητα τους ξένισε και τους έκανε καχύποπτους. Τον πρώην δαιμονισμένο τον είχαν ξεγράψει, και το κυριότερο, δεν έλπιζαν ότι θα βρισκόταν κάποιος να τον θεραπεύσει. Συνηθισμένοι στο κακό και την αμαρτία, ως συνήθη φαινόμενα στην καθημερινότητά τους, τους ξένισε το καλό! Τους φάνηκε αφύσικο! Γιατί όμως; Γίνεται να μην δεν θέλει κανείς το καλό; Θεωρητικά όλοι το θέλουμε, υποκειμενικά όμως μόνο όταν εξυπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα! Σε μια κοινωνία που το συμφέρον υπερέχει του (γενικού) καλού, που ως ιδανικό προτάσσεται ότι ικανοποιεί τα πάθη και που είναι συνηθισμένη η αμαρτία, πως να μην ξενίζει το όντως καλό; Και κυρίως, πως να μην προκαλεί τον φόβο; Μιας και πάει κόντρα στις ηθικές αξίες αυτής της κοινωνίας. Έτσι και εδώ οι Γαδαρηνοί αντί να χαρούν για την ολική μεταστροφή του δαιμονισμένου, αντέδρασαν αρνητικά. Αντί να τρέξουν στα πόδια του Ιησού και εκείνοι, προτίμησαν την απόσταση. Φοβήθηκαν ότι αν θα έπραττε ο Κύριος και γι' αυτούς ομοίως, αυτό θα ήταν εναντίον τους, μιας και ήταν συνηθισμένοι στην αμαρτία. Είδαν τον Ιησού αντί για ευεργέτη ως τιμωρό! Δείγμα της πνευματικής ατροφίας τους... Φοβήθηκαν το φως και προτίμησαν το πνευματικό σκοτάδι τους. Τους ένοιαξε περισσότερο η υλική απώλεια των χοίρων παρά η πνευματική χαρά. Αυτή η αντίθεση μεταξύ του λυτρωμένου ανθρώπου από τα δαιμόνια και της φοβισμένης κοινωνίας μας δείχνει την απόσταση που πρέπει να καλύψουμε για να δεχτούμε τον Κύριο στη ζωή μας. Όσο κυριαρχεί μέσα μας ο φόβος (λόγῳ των αμαρτιών μας) τόσο θα απέχουμε από τη σωτηρίας μας.   

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ»

Ο χειμώνας ψιλοέφτασε, και η καλή νοικοκυρά, που είναι δούλα και κυρά κατά την παροιμία, έχει ήδη ετοιμάσει το σπίτι για το χειμώνα. Η λιγότερο καλή νοικοκυρά ετοιμάζει αυτόν τον καιρό το σπίτι. Χαλιά, κουβέρτες, μάλλινα κλπ, κλπ. Βέβαια εκτός από τα βασικά, υπάρχουν και τα... λοιπά! Σε αυτά ακριβώς αναφέρεται το παρακάτω αρθράκι από την Βεντέτα Νο 182 (31/10/1968). Έπιπλα, πίνακες, μπιμπελό, κλπ, κλπ, χρειάζονται κι αυτά την ανάλογη φροντίδα από τη νοικοκυρά. Βέβαια το αρθράκι αναφέρεται στην τότε νοικοκυρά που ασχολείτο μόνο με τα οικιακά. Σήμερα, που η γυναίκα δουλεύει... ή θα βοηθήσει και ο σύζυγος, ή θα έχει λιγότερα τζιμπράγκαλα στο σπίτι, ή... αρκείται στα υπεραπολύτως απαραίτητα! Το τελευταίο ενδείκνυται για όσες δουλεύουν πολύ...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (19/10/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε· νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι. (Λουκ. 7, 14)

Και αφού πλησίασε, ακούμπησε τη σορό, ενώ αυτοί αυτοί που βαστούσαν το φέρετρο σταμάτησαν, είπε: «Νεαρέ, σου λέω να σηκωθείς»

Μπροστά στην παρουσία του Ιησού, αυτοί που μετέφεραν το φέρετρο του νεκρού γιου της χήρας έξω από την πόλη Ναΐν, σταμάτησαν. Ούτε τον απομάκρυναν, ούτε του είπαν να παραμερίσει. Η παρουσία του Κυρίου ήταν καταλυτική και η στάση του πρόδιδε ότι δεν στάθηκε εκεί μόνο για να συλλυπηθεί σε μια άγνωστη του χήρα (βέβαια ως Θεός ήξερε την καλή της προαίρεση). Όχι μόνο πλησίασε τη σορό, αλλά έκανε κάτι που θεωρούνταν μιαρό (Αριθμοί, 19, 11): Την ακούμπησε, δείχνοντας ότι έχει εξουσία σ' αυτή. Δεν τον μόλυνε ο θάνατος, Εκείνος «μόλυνε» το θάνατο, καταργώντας τον! Δίχως να επικαλεσθεί κάποιον, έδωσε ονομαστική εντολή στο νεκρό νεαρό και όχι ένα γενικό πρόσταγμα που θα ίσχυε για πολλούς. Το θαύμα της έγερσης είναι ονομαστικό, γιατί το απευθύνει στον καθένα μας ξεχωριστά όταν βρισκόμαστε σε πνευματικό τέλμα. «Σου λέω να σηκωθείς». Τι πιο απλό για τον Ιησού, που είναι πηγή της ζωής, και τι πιο δύσκολο για όλους όσους ο θάνατος τους τρομάζει και τους γεμίζει φόβο. Με μία λέξη ο Κύριος αποκαθιστά τη ζωή, δείχνοντας τη θεϊκή του δύναμη και προεικονίζοντας τη δική του ανάσταση. Δεν ήταν ένα θαύμα για το θεαθήναι, αλλά μια πράξη αγάπης προς τη μητέρα του. Μια κίνηση προς όλους μας που τον αμφισβητούμε και τον φοβόμαστε. Ο Κύριος αφού σταμάτησε την πορεία προς την ταφή για το νεαρό, μπορεί να το κάνει και για μας. Και η προσταγή του να σηκωθούμε δεν έχει παρά να βρει την καρδιά μας ευήκοη για να την ακούσει και να την εφαρμόσει.      

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...