Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
...οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· (Ματθ. 5, 14)
η χτισμένη πόλη που βρίσκεται ψηλά στο βουνό, δεν μπορεί να κρυφτεί.
Παρομοιάζει τους μαθητές ο Ιησούς με πόλη που είναι χτισμένη ψηλά σε βουνό. Πιθανότατα από την θέση που μιλούσε να υπήρχε σε κοντινό βουνό κάποια πόλη και βρήκε την ευκαιρία να κάνει αυτήν την παρομοίωση. Όμως εδώ δεν προβάλλει κάποιο καθήκον, όπως στο πρώτο ημιστίχιο του 5, 14 (Εσείς είστε το φως για τον κόσμο) αλλά παραθέτει ένα γεγονός. Διότι αυτό το γεγονός προϋποθέτει το ότι με το έργο τους θα γίνουν το φως του κόσμου. Και ως έτσι, δεν θα κρύβονται αλλά θα φαίνονται απ' όλους στα χαμηλά. Γιατί να μοιάζουν όμως με πόλη και όχι με κάποιο χωριό ή με κάτι σύνηθες ορατό στα βουνά όπως τα δάση ή οι απόκρημνοι βράχοι; Μήπως λοιπόν εννοούσε κάποια συγκεκριμένη πόλη ο Κύριος; Αφού οι μαθητές ως απόστολοι θα αντανακλάσουν το φως του Κυρίου (το ευαγγέλιό Του και τη σταυρική θυσία Του) θα δημιουργηθεί το θεμέλιο της «πολιτείας» Του. Δηλαδή της Εκκλησίας. Η οποία δεν θα είναι κάποιο χωριό για να έχει (ή να προορίζεται) περιορισμένο αριθμό κατοίκων, αλλά πόλη με πολλούς κατοίκους (ει δυνατόν και όλους τους ανθρώπους). Η Εκκλησία θα βρίσκεται ψηλά και θα φαίνεται για να μπορούν να πάνε προς αυτήν όσοι δεν αντέχουν το σκοτάδι της αμαρτίας που τους κρατάει χαμηλά. Οι απόστολοι θα οικοδομήσουν την Εκκλησία του Χριστού (διά της χάριτος του Αγ. Πνεύματος), οπότε θα γίνουν μαζί της η πόλη που δεν θα κρύβεται, αλλά θα βρίσκεται ψηλά, προτυπώνοντας την ουράνια βασιλεία.
