Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων... (Ματθ. 5, 16)
'Έτσι να λάμψει και το δικό σας φως μπροστά στους ανθρώπους
Απευθυνόμενος ο Ιησούς στους μαθητές, τους λέει να λάμψει το «φως» τους σε όλους τους ανθρώπους όπως το φως του λυχναριού που βρίσκεται στο λυχνοστάτη για να φωτίζει όλο το σπίτι (στχ. 15). Ποιο φως εννοεί εδώ ο Κύριος; Αφενός τη διδασκαλία που θα κηρύξουν και αφετέρου την εφαρμογή της. Ούτε μόνο το ένα, ούτε μόνο το άλλο. Η διδασκαλία του ευαγγελίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το βίωμά του, διά της πίστης. Κατ' επέκτασιν αυτή η προτροπή / εντολή απευθύνεται σε όλους όσους είμαστε (ή θέλουμε να είμαστε) σωστοί χριστιανοί. Και επειδή μετέχουμε στην κοινωνία, την επηρεάζουμε σε ένα βαθμό, οπότε η στάση μας θα φανεί και θα αποτελέσει παράδειγμα προς τους άλλους. Η ιδιότητα του χριστιανού δεν είναι μοναχική και ούτε κάποιος μπορεί να είναι χριστιανός μόνο κατά μόνας ή... εσωτερικά. Η πίστη φαίνεται στα έργα. Ωστόσο, το να «λάμπουμε» σε όλους, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να καυχόμαστε και να επιδεικνύουμε το τι πράττουμε. Εξάλλου αυτό το προειδοποιεί και ο Ιησούς στο Ματθ. 6, 1. Αντιθέτως, ότι θεάρεστο κάνουμε, εμείς το πράττουμε όχι για να το δουν άλλοι, αλλά γιατί ικανοποιεί το θέλημά μας το οποίο έχουμε εναρμονίσει με το ευαγγέλιο, και όποιος το είδε έχει καλώς. Όταν ζούμε με αρετή, αναγκαστικά δεν θα περάσουμε απαρατήρητοι. Αλλά αν επιδιώκουμε τον ανθρώπινο θαυμασμό τότε έχουμε πάρει λάθος κατεύθυνση και γρήγορα θα παρασυρθούμε από την οίηση. Ουσιαστικά μέσῳ των χριστιανών πρέπει να αντανακλάται ο Θεός και να προκαλείται θαυμασμός γι' αυτόν και μόνο. Αυτή είναι σωστή η «λάμψη» που κάνει τους χριστιανούς φάρους της ηθικής και της αγάπης στον κόσμο.
