ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν·
ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος
σώσει αὐτήν. (Μαρκ. 8, 35)
Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει. Όποιος όμως χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας του ευαγγελίου θα τη σώσει.
Για να σώσει κανείς τη ζωή του πρέπει να τη χάσει. Οξύμωρο το σχήμα που χρησιμοποιεί ο Κύριος για να μας πει ευθέως κάτι που οφείλουμε να το γνωρίζουμε καλά αν θέλουμε να μετέχουμε στην ουράνια βασιλεία Του. Αυτό που πρέπει να χάσει ο άνθρωπος, είναι η σύντομη γήινη ζωή του. Δηλαδή να μην μετέχει στην αμαρτωλή διαβίωση της αλαζονείας που διέπει τον κόσμο. Να χάσει αυτό που ο κόσμος θεωρεί «κέρδος», τις αμαρτωλές εμπειρίες! Να στρέψει την πλάτη στις υλικές απολαύσεις και στον υλικό πλούτο. Να αποφύγει την τρυφηλή και ζωή και τις σειρήνες της εφήμερης ηδονής. Αντιθέτως, να «πεθάνει» για τον κόσμο, πηγαίνοντας κόντρα στον κατήφορο της διαφθοράς. Δηλαδή, να ασκείται στην πνευματική προκοπή και στις αρετές με βάσει τη διδασκαλία του Κυρίου. Να ενσωματώσει στο βίωμά του τον ανεστημένο Χριστό. Τότε η ζωή του αποκτά την προοπτική της αιωνιότητας με την κατά χάρην θέωση στον παράδεισο. Ειδάλλως, η μεταθανάτια ζωή δίχως την ένωση με το αγαθό (το Θεό) ισοδυναμεί με αιώνιο θάνατο.
Επίσης, όποιος χάσει τη ζωή του εξαιτίας της πίστης του στον Κύριο, δηλαδή θανατωθεί όπως πολλοί μάρτυρες στην ιστορία, τότε κι αυτός επίσης θα σωθεί. Το να προτιμά κανείς το θάνατο από το να προδώσει την πίστη του, δείχνει ότι τον ενδιαφέρει περισσότερο αυτό που πιστεύει και δεν φοβάται ούτε τον κόσμο, ούτε το θάνατο. Η απώλεια της ζωής για το Χριστό, θα φέρει την αιώνια ζωή. Αρκεί να έχουμε βαθιά πίστη ώστε να απαρνηθούμε την αμαρτωλή ζωή και να τη μετατρέψουμε σε ζωή πνευματική στο δρόμο της αρετής.
