ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ (ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα εξής κοντάκιο, μετά τη γ' Ωδή, σε ήχο δ':

Ὑπὲρ τὴν Πόρνην Ἀγαθὲ ἀνομήσας, δακρύων ὄμβρους οὐδαμῶς σοι προσῆξα, ἀλλὰ σιγῇ δεόμενος προσπίπτω σοι, πόθῳ ἀσπαζόμενος, τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ὅπως μοι τὴν ἄφεσιν, ὡς Δεσπότης παράσχῃς, τῶν ὀφλημάτων κράζοντι Σωτήρ. Ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου ῥῦσαί με.

Αν και αμάρτησα Κύριε, περισσότερο από την πόρνη, όμως δεν σου πρόσφερα βροχή δακρύων ματανοίας. Αλλά σιωπηλά πέφτω στα πόδια σου δεόμενος και ασπαζόμενος τα ολοκάθαρα πόδια σου, να μου δώσεις άφεση των πταισμάτων μου, κράζοντας Σωτήρα σώσε με από τον ηθικό βόρβορο των αμαρτημάτων μου.

Ο ιερός υμνογράφος παραβάλει τον εαυτό του προς την μετανοούσα πόρνη. Άραγε εμείς θα μπορούσαμε να συγκριθούμε με αυτήν που έδειξε τέτοια μετάνοια; Τα δάκρυα που έχυσε στα άχραντα πόδια του Κυρίου, ούτε ο υμνογράφος καθώς παραδέχεται, ούτε κι εμείς θα χύναμε. Ή δύσκολα θα το κάναμε. Η μετάνοια όσο πιο βαθιά είναι, τόσο πιο πολλά δάκρυα βγάζει, και μάλιστα καυτά. Τα κροκοδείλια δάκρυα είναι κρύα και ο Κύριος εύκολα τα αντιλαμβάνεται... Ωστόσο, ο ι. υμνογράφος προσπέφτει στα πόδια του Κυρίου σιωπηρά, χωρίς να αλαλάζει για έλεος και συγχώρεση. Άλλωστε ο Κύριος γνωρίζει τις αμαρτίες μας καλύτερα κι από εμάς... Και μόνο ότι ταπεινώνεται ενώπιον του δημιουργού του, ενώπιον του σωτήρα του, δείχνει πως πως παραμερίζει τον εγωισμό του, που τον έσπρωξε στην τέλεση πολλών αμαρτιών. Αναγνωρίζει ότι κυλίστηκε στον πνευματικό βούρκο και κόλλησε, ζητώντας να τον βγάλει από 'κει ο Κύριος. Περισσότερο κι από την πόρνη αμαρτωλός, μόνο στον Κύριο ελπίζει για να βρει τη λύτρωση. Μόνο ο Κύριος θα τον τραβήξει από την αγκαλιά του θανάτου προς την αιώνια ζωή. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ (ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα τον ειρμό του Α' κανόνα, η' Ωδής σε ήχο β':

Τῷ δόγματι, τῷ τυραννικῷ, οἱ ὅσιοι τρεῖς Παῖδες μὴ πεισθέντες, ἐν τῇ καμίνῳ βληθέντες, Θεὸν ὡμολόγουν ψάλλοντες· Εὐλογεῖτε τὰ ἔργα, Κυρίου τὸν Κύριον

Στο τυραννικό δόγμα (τη διαταγή) οι όσιοι μη υπακούσαντες τρεις παίδες βλήθηκαν στο (αναμμένο) καμίνι, όπου ομολογούσαν τον αληθινό Θεό, ψάλλοντας, δοξολογείτε όλα τα έργα του Κυρίου τον Κύριο.

Το δόγμα, είναι απόφαση και διαταγή που δεσμεύει τους πολίτες ενός κράτους. Ο ιερός υμνογράφος αναφέρεται στο δόγμα του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα, να τον λατρεύσουν οι υπήκοοί του ως θεό, και τους επέβαλε να προσκυνήσουν τη χρυσή εικόνα του. Επίσης, είναι η θεία αλήθεια την οποία διατυπώνει αυθεντικά η Εκκλησία δι' Αγίου Πνεύματος. Οι τρεις παίδες δεν υπάκουσαν τη διαταγή του βασιλιά και για τιμωρία τους έβαλαν σε ένα αναμμένο καμίνι για να καούν. Όμως δεν τους πτόησε αυτή η τιμωρία και συνέχισαν να ομολογούν την πίστη τους στον αληθινό Θεό. Ο Κύριος τους αντάμειψε, και με θαυματουργικό τρόπο οι φλόγες αντί να τους κάψουν τους δρόσισαν. Οφείλουμε να υπακούμε στα δόγματα του κράτους; Ναι, αρκεί αυτά να μην αντίκεινται προς την χριστιανική πίστη και τα προστάγματα του Θεού. Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις (Πραξ. 5, 29) είπε ο Πέτρος στους αρχιερείς, δηλαδή πειθαρχούμε περισσότερο στο θέλημα του Θεού, παρά στο θέλημα των ανθρώπων. Όταν θείο και κρατικό πρόσταγμα αντιτίθενται τότε για τους χριστιανούς δεν υπάρχει κανένα δίλημμα. Δίλημμα υπάρχει, σε όσους βάζουν πιο πάνω από την αγάπη του Θεού, τον φόβο της τιμωρίας. Οι τρεις παίδες εν καμίνῳ είναι παράδειγμα για μας, για να μας θυμίζουν ότι δεν μπορούμε να υπηρετούμε δύο αντίπαλους κυρίους ταυτοχρόνως (Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν Ματθ. 6, 24).

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ (ΜΕΓ. ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα το εξής ιδιόμελο σε ήχο πλ. δ' στα απόστιχα Τριωδίου:

Δευτέραν Εὔαν τὴν Αἰγυπτίαν, εὑρὼν ὁ δράκων, διὰ ῥημάτων, ἔσπευδε κολακείας, ὑποσκελίσαι τὸν Ἰωσήφ, ἀλλ' αὐτὸς καταλιπὼν τὸν χιτῶνα, ἔφυγε τὴν ἁμαρτίαν, καὶ γυμνὸς οὐκ ᾐσχύνετο, ὡς ὁ Πρωτόπλαστος, πρὸ τῆς παρακοῆς· αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς.

Ο δράκος (ο διάβολος) αφού βρήκε δεύτερη Εύα την Αιγύπτια, έσπευσε με κολακίες να παρασύρει τον Ιωσήφ, αλλά αυτός αφού έριξε τον χιτώνα του απέφυγε την αμαρτία και παρότι γυμνός δεν ντρεπόταν, όπως (δεν ντρεπόταν) ο πρωτόπλαστος προ της παρακοής. Διά των ικεσιών του, Χριστέ ελέησέ μας.

Ο ιερός υμνογράφος παραλληλίζει την Εύα με την Αιγύπτια γυναίκα του άρχοντα Πετεφρή, η οποία όμορφη και φιλήδονη, δεν είχε κανένα ενδοιασμό στο να απατά τον άντρα της, με όποιο όμορφο δούλο της έκανε κέφι. Ο διάβολος, όπως σκοτείνιασε το νου της Εύας αυξάνοντας τον εγωισμό της, να εναντιωθεί στο Θεό, εδώ άναψε τον σαρκικό πόθο της αρχόντισσας για τον όμορφο δούλο, τον Ιωσήφ. Του όρμησε, τον αγκάλιασε και εκείνος για να της ξεφύγει, έβγαλε το ρούχο του και έφυγε γυμνός. Προτίμησε τη σωματική γύμνια, από τη γύμνια της ψυχής! Πριν την αμαρτία τους δεν ντρέπονταν οι πρωτόπλαστοι για το ότι ήταν γυμνοί. Φορούσαν την αρετή στην ψυχή τους, την οποία απέβαλλαν με την παρακοή. Αντίθετα ο Ιωσήφ, με το να αποφύγει το ερωτικό κάλεσμα της Αιγύπτιας στην απιστία της, έντυσε την ψυχή του με αρετή και έδειξε εμπράκτως την πίστη του στο Θεό. Σε ένα κόσμο που είναι παραδομένος στην ακόρεστη σαρκική απόλαυση, άνευ ουδεμίας ηθικής, ο Ιωσήφ, εύκολα θα θεωρηθεί από τους κοσμικούς ως ανόητος που δεν εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία. Για το Θεό όμως, γίνεται άξιος της αγάπης Του, και για την Εκκλησία ένα πρότυπο προς μίμηση ειδικά για τους νέους. Είναι ένα διαχρονικό σύμβολο της αγνότητας και της εγκράτειας.      

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (28/4/2024) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· (Φιλ. 4, 8)

Tέλος, αδελφοί, όσα είναι αληθινά, όσα είναι σεμνά, όσα είναι δίκαια, όσα είναι αγνά, όσα είναι ευχάριστα, όσα κάνουν καλή εντύπωση, οποιαδήποτε αρετή διακρίνετε και ό,τι αξιέπαινο υπάρχει, αυτά να συλλογίζεστε.

Μια «εύκολη προτροπή» μας δίνει ο απ. Παύλος. Το τι να συλλογιζόμαστε, με τι ασχολούμαστε στις σκέψεις μας, το τι να προγραμματίζουμε να εφαρμόσουμε. Τα αληθή, τα σεμνά, τα δίκαια, τα αγνά, τα προσφιλή, τα αξιέπαινα. Αν κατεργάζεται αυτά το μυαλό μας, τότε αυτά και θα πράττει. Αν αντιθέτως κατεργάζεται το κακό και την αμαρτία, τότε θα πράττει αμαρτωλά... Δηλαδή, πράττουμε ότι προετοιμάζουμε από τα πριν στο νου μας (τουλάχιστον τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες!). Η ερώτηση είναι διττή και αυτονόητη: Μπορούμε να διακρίνουμε ποιά είναι τα καλά από τα κακά και αν ναι, μπορούμε να αποβάλουμε από το μυαλό μας τα άσχημα και αμαρτωλά; Καλά, δίκαια, αγνά, ευχάριστα κλπ, δεν είναι μόνο όσα μας βολεύουν και όσα μας συμφέρουν. Ορθότερα, για να διακρίνουμε το καλό από το κακό, πρέπει να μην κρίνουμε ότι μας συμβαίνει με γνώμονα το ατομικό μας συμφέρον, ειδικά αυτό που πιθανόν αδικεί τους συνανθρώπους μας... Συνεπώς οφείλουμε να μελετάμε τη διδασκαλία της Εκκλησίας για να μην παραβλέπουμε αυτό που είναι όντως καλό, και προέρχεται από το Θεό. Και αφού γνωρίσουμε τι είναι καλό, μπορούμε να αποβάλλουμε τους κακούς λογισμούς; Μπορούμε, αλλά μέσα από άσκηση και προσπάθεια. Τα πάθη, τα κακά συναισθήματα, η οργή από την αδικία, το μίσος, η φιληδονία, οι πειρασμοί, ξεφυτρώνουν συνεχώς μπροστά μας και για να τα αποφύγουμε πρέπει να προέχουμε πάρα πολύ. Ο διάβολος δεν χάνει καμιά ευκαιρία να μας βάζει στο νου οτιδήποτε μπορεί να μας ξεγελάσει για να παραστρατήσουμε. Χτυπά στο αδύνατο σημείο μας, στα πάθη μας και εμείς, ευάλωτοι στη θέληση, εύκολα υποκύπτουμε. Για να κρατήσουμε το λογισμό καθαρό βοηθάει η νηστεία και η προσευχή. Μόνο τότε θα δώσουμε χώρο στο νου σε όσα μας υποδεικνύει ο απ. Παύλος, και θα μεριμνήσουμε αντιστοίχως.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΕ

Το Πάσχα πλησιάζει και καλό είναι να μην περιμένουμε τελευταία στιγμή για να τακτοποιήσουμε τις υποχρεώσεις μας. Και υποχρέωση δεν είναι μόνο η εξασφάλιση του πασχαλινού οβελία, ε; Είναι και τα δώρα, αν έχουμε ανθρώπους βέβαια για να δωρίσουμε κάτι. Το παρακάτω αρθράκι από την Βεντέτα Νο 154 (18/4/1968) αναφέρεται σε δώρα που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Βέβαια, δεν έχουν μεγάλη σχέση με τα σημερινά δώρα. Τώρα, οι περισσότεροι θέλουν για δώρο κάτι που να σχετίζεται με την τεχνολογία, παρά κάποιο αξεσουάρ... Όπως και να 'χει, το Πάσχα για τους μεγάλους είναι το αρνί, και για τα παιδιά τα κόκκινα αυγά και οι λαμπάδες! Και βέβαια καλύτερο δώρο από αυτά που προσφέρει το εμπόριο, είναι να προσφέρεις την παρέα και τη συντροφιά σ' ανθρώπους που περνάνε τις γιορτές μόνοι τους όχι από επιλογή τους. Αυτό ωστόσο, δεν το αναφέρει το αρθράκι...  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ

Διανύουμε τη λεγόμενη «βουβή» εβδομάδα, μιας και δεν έχει Χαιρετισμούς, και μετά υποδεχόμαστε τη Μεγάλη. Κοντά λοιπόν το Πάσχα, οπότε η σωστή νοικοκυρά οφείλει να φροντίσει από τώρα για την ανάλογο διακόσμηση του σπιτιού. Για να μην πω ότι ήδη άργησε! Εδώ, για τα Χριστούγεννα στολίζουν από τέλη Οκτώβρη... Από την Βεντέτα Νο 205 (10/4/1969) οι παρακάτω απλές συμβουλές, οι οποίες βεβαίως απευθύνονται σε όσες όντως θέλουν να δώσουν ένα κλίμα πασχαλινό στο σπίτι. Βλέπεις, στα Χριστούγεννα, στολίζεις ένα δέντρο, κοτσάρεις και κανα δυό στολίδια δεξιά και αριστερά, τραβάς και μια φωτογραφία για το φεισμπούκ και καθάρισες! Για το Πάσχα όμως; Να γιατί οι παρακάτω συμβουλές, παρότι παλιές, παραμένουν επίκαιρες...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (21/04/2024) ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ᾿ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως (Εβρ. 9, 11)

Όταν, όμως, ήρθε ο Xριστός, ο αρχιερέας των αγαθών που επρόκειτο να ακολουθήσουν, διαμέσου τής μεγαλύτερης και τελειότερης σκηνής, όχι χειροποίητης, δηλαδή, όχι από αυτόν τον κτιστό κόσμο

Ο Χριστός ήρθε ως αρχιερέας και έφερε τα μέλλοντα αγαθά. Ο απ. Παύλος αναφέρεται στα αγαθά εκείνα τα οποία προέρχονται από τη σταυρική θυσία του Κυρίου, και για τους πιστούς της Παλ. Διαθήκης ήταν μέλλοντα, δηλ. δεν τα απολάμβαναν τότε. Η Π.Δ. τα προέβαλε σκιωδώς αυτά τα αγαθά, διότι εξαρτούνται άμεσα από αυτή τη θυσία. Εδώ ο Παύλος αναφέρεται απροσδιόριστα, αλλά παρακάτω στο κεφ. 11, 39-40 διασαφηνίζει αυτά τα αγαθά, που είναι η λύτρωση, η τελείωση και η μακαριότητα τις οποίες θα τις απολαύσουν οι πιστοί της Π.Δ. μαζί με τους πιστούς της Καινής Διαθήκης. Ήρθε ο αρχιερέας Χριστός διαμέσου της μεγαλύτερης και τελειότερης σκηνής. Εδὠ προτυπώνεται η ανθρώπινη φύση του Κυρίου με τη σκηνή του μαρτυρίου, έναν μικρό φορητό ναό που χρησιμοποιούσαν οι Εβραίοι τον καιρό που πορεύονταν στην έρημο προς τη γη της επαγγελίας και εκεί φυλάσσονταν η Κιβωτός της Διαθήκης. Όπως το σώμα είναι ναός του Πνεύματος στον άνθρωπο (Α' Κορ. 19), έτσι και στον Χριστό, η τέλεια ανθρώπινη φύση Του είναι ο τέλειος ναός της θείας φύσης Του. Εύλογο το ερώτημα: γιατί να μην προτυπώνεται η ανθρώπινη φύση του Κυρίου από το Ναό που έφτιαξαν στην Ιερουσαλήμ οι Εβραίοι; Και εκεί φυλάσσονταν η Κιβωτός της Διαθήκης (μέχρι από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους). Διότι αφενός ο ναός που είχε την Κιβωτό καταστράφηκε λόγῳ της αμαρτίας των Ισραηλιτών, ενώ η σκηνή του μαρτυρίου όσο διήρκησε η περιπλάνηση στην έρημο, παρέμεινε ακέραιη όπως (περίπου) ακέραιη ήταν και η πίστη του περιούσιου λαού. Αφετέρου δε, η σκηνή ήταν σε χρήση στην περίοδο της ερήμου, η οποία προτυπώνει την περίοδο που οι πιστοί περιπλανώμενοι στην αμαρτία οδηγούνται προς τη νέα γη της επαγγελίας, την ουράνια βασιλεία, διά του Θεανθρώπου. Εντός της σκηνή φυλάσσονταν οι θείες εντολές, εντός της ανθρώπινης φύσεως του Κυρίου, η θεότητα. Αχειροποίητη και όχι από αυτόν τον κόσμο αυτή η φύση του Χριστού, την χαρακτηρίζει ο απ. Παύλος. Μα, αν δεν προέρχεται από τον κτιστό κόσμο αυτή η φύση, τότε δεν υπήρξε συμβολή από την Παναγία; Στο φυσικό κόσμο (την κτίση) μια νέα ύπαρξη γεννιέται από το σπέρμα του πατρός. Στη γέννηση του Κυρίου όμως, δεν υπήρξε ανθρώπινο σπέρμα αλλά θεϊκό, εκ Πνεύματος Αγίου. Συνεπώς, ναι μεν πήρε στοιχεία από τη μητέρα (Παναγία) αλλά δεν ήταν εξολοκλήρου η ανθρώπινη φύση όπως την φέρουμε εμείς, η πεπερασμένη και φθαρτή, αλλά η τέλεια μορφή της. Δηλαδή, ο Χριστός έφερε την ανθρώπινη φύση στη μορφή που θα μπορούσαμε να είχαμε αν δεν φέραμε το πρωπατορικό αμάρτημα και δεν γινόμασταν φθαρτοί. Μπορούσε να μην πεθάνει, αλλά εκουσίως το υπέστη για εμάς.      

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της ζ' ωδής:

Ἰατῆρα, τῶν ἀνθρώπων ἡ κυήσασα χαῖρε Θεόνυμφε, ἡ ῥάβδος ἡ μυστική, ἄνθος τὸ ἀμάραντον, ἡ ἐξανθήσασα, χαῖρε Δέσποινα, δι' ἧς χαρὰς πληρούμεθα, καὶ ζωὴν κληρονομοῦμεν.

Χαίρε Θεόμφε, που γέννησες τον ιατρό όλων, εσύ που είσαι η μυστική ράβδος από την οποία βλάστησε το αμάραντο άνθος, χαίρε Δέσποινα, που με σένα γεμίζουμε από χαρά και κληρονομούμε την αιώνια ζωή.

Η Παναγία κυοφόρησε τον ιατρό όλων των ανθρώπων. Όπως ο ιατρός θεραπεύει το σώμα από την ασθένεια, έτσι και ο Χριστός ως μέγας ιατρός, μας έφερε την ίαση από τη μεγάλη μας ασθένεια, την αμαρτία. Εξ αιτίας αυτής απομακρυνθήκαμε από το Θεό και το σώμα μας έγινε φθαρτό και πεθαίνει. Στη συνέχεια ο ιερός υμνογράφος μας θυμίζει την ράβδο του Ααρόν (Αριθ. 17, 17-23), την οποία ο Θεός βλάστησε και έδειξε με αυτόν τον θαυματουργικό τρόπο ότι οι ιερείς θα γίνονται από την φυλή του Λευΐ (απ'την οποία κατάγονταν ο Ααρόν). Με αυτή τη ράβδο παρομοιάζει την Παναγία η οποία με θαυματουργικό επίσης τρόπο, «βλάστησε» (συνέλαβε) το ρόδο «το αμάραντο» δηλαδή τον Κύριο. Το ρόδο το οποίο ομόρφυνε τον κόσμο από την ασχήμια που απέκτησε από την αμαρτία και τον ευωδίασε, σκορπίζοντας τη μυρωδιά του θανάτου. Ο Χριστός που με τη σταυρική του θυσία, αναδείχθηκε ως ο μέγας αρχιερέας και μας επανέφερε τη χαρά γιατί θα κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΦΤΙΑΧΤΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ... ΛΑΔΑΚΙ ΑΝΤΙΓΗΡΑΝΣΗΣ!

Τη φάτσα σου την κοίταξες στον καθρέφτη σήμερα; Αν όχι, ή είσαι άγιος, ή τρελός, ή δεν έχεις καθρέφτη! Αν όπως όλος ο κόσμος, καθρεφτίζεσαι, προφανώς θα κοιτάζεις τις ρυτίδες στο πρόσωπό σου... Ναι, γερνάς και αυτό είναι φυσιολογικό. Αν πάλι θες να το κρύψεις, δηλαδή σε διακατέχει το γνωστό γυναικείο ψώνιο, τότε κάτι πρέπει να κάνεις και γρήγορα! Ο χρόνος τρέχει και είναι ανελέητος όσον αφορά τη φάτσα σου! Οπότε ή τα σκας σε πλαστικές και μπότοξ ή... κάνεις κάτι πολύ οικονομικότερο: φτιάχνεις ένα λαδάκι αντιγήρανσης! Για να μην καταφύγεις σε ακριβά «πασαλιματέρ» σκευάσματα που σου πασάρουν τα μεγάλα καταστήματα καλλυντικών, ή τις φθηνές απομιμήσεις τους από τη λαϊκή! Από τον Καζαμία του 2012 (Υδρόγειος) η παρακάτω συνταγή και ελπίζω το αποτέλεσμα να σε καταπλήξει! Είτε θετικά... είτε αρνητικά! Είτε δηλ. δεις τη νεότητα να επισκέπτεται τη φάτσα σου, είτε... να αρχίσεις να κυκλοφορείς με μάσκα για τον κορωνοϊό με μαύρα γυαλιά και καπέλο, δι' ευνοήτους λόγους! 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΦΕΡΤΗ...

Προχθές (14/4/2024) έφυγε από κοντά μας ο γνωστός ηθοποιός Γιάννης Φέρτης. Αν μη τι άλλο, αυτό που μου έχει μείνει από τις ταινίες που είχε παίξει, είναι η ήρεμη, πράα, συμπαθέστατη και κομματάκι μελαγχολική παρουσία του. Αμφιβάλω να είχε παίξει ποτέ ρόλο κακού, δεν θα του πήγαινε άλλωστε. Αυτό όσον αφορά το σινεμά γιατί στο θέατρο δεν τον είχα δει. Ένα μικρό μέρος εκ των αποκομμάτων από τα παλιά περιοδικά μου, ως ένα αντίο στον πολύ καλό αυτόν ηθοποιό... 

 1. Bεντέτα Nο 54 (20/5/1966)

2. Βεντέτα Νο 86 (30/12/1966)

3. Βεντέτα Νο 115 (20/7/1967)

4. Βεντέτα Νο 232 (16/10/1969)

5. Βεντέτα Νο 292 (10/12/1970)

6. Βεντέτα Νο 316 (27/5/1971)

7. Βεντέτα Νο 322 (8/7/1971)

8. Βεντέτα Νο 337 (21/10/1971)

9. Ρομάντσο Νο 1286 (24/10/1967)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (14/4/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Τῷ γὰρ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ᾿ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ᾿ ἑαυτοῦ (Εβρ. 6, 13)

Όταν ο Θεός έδωσε την υπόσχεσή του στον Αβραάμ, επειδή δεν υπήρχε ανώτερος για να ορκιστεί, ορκίστηκε στον εαυτό του

Ο απ. Παύλος υπενθυμίζει στους Εβραίους την εκπλήρωση των υποσχέσεων που είχε δώσει στον Αβραάμ ο Θεός, για να τους αποδείξει ότι σε Εκείνον μπορούν (και μπορούμε όλοι) να έχουν στέρεη την ελπίδα τους. Ο Θεός, ορκίστηκε στον εαυτό του, επειδή δεν υπήρχε ανώτερος να ορκιστεί (Γεν. 22, 16). Ο όρκος σε κάποιον ανώτερο, σημαίνει ένα είδος εγγύησης, ώστε αν δεν εκπληρωθεί ο όρκος σκοπίμως, τότε ο ανώτερος στο όνομα του οποίου έγινε ο όρκος, να αποδώσει την ανάλογη τιμωρία. Αυτό συμβαίνει όμως μεταξύ ανθρώπων. Ο Θεός, εφόσον δεν υπάρχει ανώτερός του, δηλαδή ισχυρότερος, γιατί να ορκιστεί; Γιατί να «υιοθετήσει» πρακτικές που απορρέουν από τον άνθρωπο ένεκα της πτώσης του από τον παράδεισο; Κατ' αρχάς, όταν ο Θεός «ορκίζεται» ουσιαστικώς μας πληροφορεί για αυτό που θέλει και αυτό που θα γίνει. Το θέλημά του, συνάδει με την πραγματοποίησή του. Εν αντιθέσει με τον άνθρωπο που όταν ορκίζεται, ή όσο και να ορκίζεται, η βεβαιότητά του είναι αμφισβητήσιμη. (Το «άλλα τάζω και άλλα κάνω» και «είπα-ξείπα», δεν υφίσταται για το Θεό). Ο Θεός δεν δεσμεύεται όμως όπως ο άνθρωπος, διότι το θέλημά του είναι αμετάβλητο και ατροποποίητο. Χρησιμοποιεί μεταπτωτικές πρακτικές για να μπορέσει ο άνθρωπος να αντιληφθεί τη σοβαρότητα των όσων ο Θεός του λέει και του υπόσχεται. Επίσης, με το να ορκίζεται στον εαυτό του ο Θεός, δηλώνει πως δεν υπάρχει άλλος θεός πλην αυτού. Εμείς οι άνθρωποι λοιπόν, εξαιτίας της απομάκρυνσής μας από το Θεό, κατανοούμε καλύτερα το θέλημά του όταν Εκείνος μας το εγγυάται υπό τη μορφή του όρκου. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Δ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' τον ειρμό της ζ' ωδής:

Ἀνυμνοῦμέν σε, βοῶντες· Χαῖρε ὄχημα, Ἡλίου τοῦ νοητοῦ, ἄμπελος ἀληθινή, τὸν βότρυν τὸν πέπειρον, ἡ γεωργήσασα, οἶνον στάζοντα, τὸν τὰς ψυχὰς εὐφραίνοντα, τῶν πιστῶς σε δοξαζόντων.

Σε ανυμνούμε και σου φωνάζουμε δυνατά, χαίρε το όχημα του νοητού ήλιου. Αληθινή άμπελος που καρποφόρησες το ώριμο σταφύλι που αποστάζει κρασί (ζωή), και γλυκαίνει τις ψυχές εκείνων που με πίστη σε δοξάζουν.

Η Παναγία χαιρετίζεται από τον ιερό υμνογράφο ως όχημα του νοητού ήλιου, δηλαδή του Υιού Λόγου, το οποίο χρησιμοποίησε ο Υιός για να κατέβει στη γη με σκοπό να βρει τον απολωλότα άνθρωπο και να τον σώσει. Στη συνέχεια, μας προβάλλει την Παναγία ως αληθινή άμπελο από την οποία βλάστησε ο ώριμος βότρυς, το σταφύλι. Μας θυμίζει την παρομοίωση που έκανε ο Χριστός με το πρόσωπό του ως άμπελο (Ιω. 15, 5), ωστόσο εδώ, ο Κύριος γίνεται ο ίδιος το σταφύλι από το οποίο παράγεται ο οίνος, και πίνοντας τον οι πιστοί αποκτούμε αιώνια ζωή. Η Παναγία ως το φυτό, ο Κύριος ως ο ζωογόνος καρπός. Ο οίνος είναι ποτό που ευφραίνει και τέρπει το σώμα και το πνεύμα, αλλά στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας μετουσιώνεται στο αίμα του Χριστού και αναζωογονεί την ψυχή. Το κρασί του Χριστού οδηγεί στη μέθεξη με την αιώνια ευφροσύνη και σ' αυτό συμπυκνώνεται η λυτρωτική οικονομία του τριαδικού Θεού.   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΩΝ ΘΟΡΥΒΩΝ»

Τι είναι τελικά ο θόρυβος; Ένας στιγμιαίος ήχος με... μεγάλη διάρκεια ενίοτε; Μας ξαφνιάζει και μας φοβίζει έστω για λίγο. Όταν προέρχεται απ' έξω, κάπως πάει κι έρχεται. Όταν προέρχεται έσωθεν όμως; Τότε πολλά μπορούν να συμβούν... Το παρακάτω ποίημα  της Nτίνα Γεωργαντοπούλου, το αλίευσα από την ενδιαφέρουσα καινούργια της ποιητική συλλογή «Αθόρυβοι Κύκλοι» (Εκδόσεις Bακχικόν, 2024) που εκδόθηκε πολύ πρόσφατα. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΣΥΓΥΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ»

Πλάκα πλάκα, μαζί με τον Απρίλη μπήκε φέτος και η άνοιξη. Όχι ότι ο Μάρτης είχε τίποτα κρύα όπως άλλες χρονιές δηλαδή. Μαζί με την αλλαγή του καιρού λοιπόν, τι πρέπει να κάνουμε στο σπίτι; Το πολυπόθητο και χιλιοαγαπημένο συγύρισμα! Άλλη όρεξη δεν είχαμε, αλλά... πρέπει να γίνει και αυτό! Από την Βεντέτα Νο 206 (17/4/1969) οι παρακάτω συμβουλές για το ανοιξιάτικο συγύρισμα, μέχρι να έρθει το αντίστοιχο για το καλοκαίρι!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (07/4/2024) ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. (Εβρ. 4, 14)

Έχοντας λοιπόν, έναν μεγάλο αρχιερέα, που έχει περάσει μέσα από τους ουρανούς, τον Iησού, τον Yιό τού Θεού, ας διατηρούμε την πίστη που ομολογούμε.

Γιατί πρέπει να κρατήσουμε γερά την πίστη μας; Σε τι στηρίζεται; Στον αρχιερέα της, τον οποίο  ονομάζει  μέγα ο απ. Παύλος. Όχι γιατί προεξάρχει άλλων αρχιερέων, αλλά διότι ο ίδιος θυσίασε τον εαυτό του για τις δικές μας αμαρτίες. Είναι μέγας διότι ο ίδιος είναι η πηγή της ιδιότητας του αρχιερέα, της αρχιεροσύνης. Ποιός είναι λοιπόν ο μέγας αρχιερέας; Είναι ο Ιησούς, όπως ονομάστηκε την περίοδο που ενανθρωπίστηκε και ήρθε ανάμεσά μας για να μας μεταφέρει το φως της αλήθειας διώχνοντας το σκοτάδι της αμαρτίας. Ο οποίος εκτός από άνθρωπος είναι συνάμα και Υιός του Θεού, δηλαδή Θεός. Ο Παύλος μας τονίζει με την αναφορά του στον Ιησού ως Υιός του Θεού, ότι στο πρόσωπο του Κυρίου ενώθηκε η δική μας φύση (η ανθρώπινη) με τη θεία. Ο μέγας αρχιερεύς λοιπόν, πέρασε μέσα από τους ουρανούς (οι πολλοί ουρανοί είναι ένα σχήμα που δέχεται η Ιουδαϊκή θεολογία), και βρίσκεται στο θρόνο του Πατρός Του συνεχίζοντας το αρχιερατικό του έργο. Εδώ θυσιάστηκε υπέρ ημών, εκεί μεσιτεύει στον Πατέρα για εμάς (Δεν μεσιτεύει όπως οι άγιοι που παρακαλούν για εμάς, αλλά μεταφέρει ως αρχιερέας την προσφορά μας προς τον τριαδικό Θεό: την αληθινή μετάνοια που δείχνουμε).  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Γ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' τον ειρμό της ζ' ωδής:

Οὐκ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει οἱ θεόφρονες, παρὰ τὸν Κτίσαντα, ἀλλὰ πυρὸς ἀπειλήν; ἀνδρείως πατήσαντες, χαίροντες ἔψαλλον. Ὑπερύμνητε, ὁ τῶν Πατέρων Κύριος, καὶ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Οι θεόφρονες (οι 3 παίδες) δεν θέλησαν να λατρέψουν τα κτίσματα αντί του κτίστη (Θεού). Αλλά αψηφίσαντες με ανδρεία την απειλή του τυράννου έψαλλαν με χαρά, Υπερύμνητε Πατέρα, Κύριε και Θεέ, είσαι ευλογημένος.

Ο ιερός υμνογράφος μας παραπέμπει στο θαύμα των τριών παίδων εν καμίνῳ (Δαν. κεφ. 3). Οι τρεις ισραηλίτες νέοι, (Ανανίας, Αζαρίας, Μισαήλ) λόγῳ της πίστης τους στο Θεό, αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τη χρυσή εικόνα του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα και γι' αυτό ο βασιλιάς τους έριξε σε ένα πυρακτωμένο καμίνι γεμάτο φλόγες να καούν. Όμως ένας άγγελος, απεσταλμένος από το Θεό, κατέβηκε και μετέτρεπε τις φλόγες σε δροσερή αύρα με συνέπεια οι νέοι να μην καίγονται. Οι νέοι ζώντας αυτό το θαύμα, γεμάτοι χαρά, έψαλλαν δοξολογώντας το Θεό και ο Ναβουχοδονόσορ αναγκάστηκε να παραδεχτεί την ανωτερότητα του Θεού του Ισραήλ.

Το θαύμα της πυρακτομένης καμίνου, προτυπώνει την άφθαρτη γέννηση του Υιού Λόγου. Όπως η φωτιά δεν κατέστρεψε τους τρεις πιστούς νέους, έτσι και η γέννα δεν κατέστρεψε την παρθενία της Παναγίας. Όλη αυτή η ενέργεια και η δύναμη που διαπέρασε την Θεοτόκο δεν της προξένησε καμία αλλοίωση.      

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΪ ΚΙΟΥ... ΡΑΔΙΚΙΟΥ!

Ένα μέγεθος το κατανοούμε καλύτερα μόνο άμα μπορούμε να μετρήσουμε. Το χάος και η άβυσσος φερ' ειπείν, δεν μπορεί να τα συλλάβει καλά το νιονιό μας γιατί είναι αμέτρητα. Για τη βλακεία μπορούμε να πούμε το ίδιο; Αν μπορέσουμε να μετρήσουμε το αντίθετὀ της μπορούμε λογικά να τη μετρήσουμε.  Οπότε τίθεται το ερώτημα, «μετριέται η εξυπνάδα;» Αν ναι, μετριέται και η βλακεία. αν όχι... 

Το παρακάτω απόσπασμα, το αλίευσα από το βιβλίο «170 αλήθειες για την υγεία» (εκδόσεις Πορφύρα 2008) και μιλάει συνοπτικά και κατανοητά για το τι είναι το περιβόητο τεστ IQ το οποίο νομίζουμε ότι δείχνει την εξυπνάδα μας. Τελικά δεν τη μετράει. Ευτυχώς γιατί αν την μετρούσαμε, τότε κάποιοι θα χαρακτηρίζονταν χαζοί ή έξυπνοι με τη βούλα! Ή θα πέρναγαν τακτικά από επιτροπή για να πιστοποιηθεί η πνευματική τους υστέρηση... Οπότε όπως έλεγε και μια αρχαία κινέζικη παροιμία, καλύτερα να έχεις πολλά πτυχία παρά μεγάλο IQ: με τα πτυχία όλο και καμιά θεσούλα στο δημόσιο μπορείς να βρεις, με το IQ δεν...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΙΑ»

Σήμερα μπαίνει ο Απρίλης με το γνωστό έθιμο, το οποίο το τηρούμε καθ' όλην την διάρκεια του έτους! Ψάχνοντας να βρω στα παλιά περιοδικά κάτι σχετικό, το οποίο μέχρι στιγμής δεν βρήκα, βρήκα από την Βεντέτα Νο 308 (1/4/1971) κάτι άσχετο μεν αλλά χρήσιμο για τις γυναίκες. Συμβουλές για να διατηρήσουν οι γυναίκες την φυσική φρεσκάδα, την λάμψη του προσώπου κλπ χωρίς μακιγιάζ. Εν πολλοίς προτείνει την υγιεινή ζωή και διατροφή, κάτι τόσο... μπανάλ και τετριμμένο! Από το να βάλω κάποιο βαρύγδουπο αληθοφανές ψέμα, καλύτερα οι συμβουλές για τη γυναικεία ομορφιά. Η εμμονή με την εμφάνιση είναι αέναη για τις γυναίκες... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...