Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου (Ιω. 3, 14)
Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου
Ο Ιησούς προφητεύει την σταύρωσή του, κάνοντας μια προτύπωση. Θυμίζει το χάλκινο φίδι που ο Μωυσής ύψωσε στην έρημο σ' ένα ψηλό πάσσαλο για να το βλέπουν οι Ισραηλίτες όταν τους δάγκωνε κάποιο φίδι και να θεραπεύονταν (Αρ. 21, 9). Όπως λοιπόν υψώθηκε εκείνο το χάλκινο φίδι, έτσι θα υψωθεί ο υιός του ανθρώπου, δηλαδή ο θεάνθρωπος Ιησούς στο σταυρό. Το φίδι θύμιζε την αμαρτία και την ενοχή επειδή τη μορφή του πήρε ο διάβολος στο προπατορικό αμάρτημα. Ο σταυρός πάλι ήταν τότε ένας ατιμωτικός θάνατος που εφάρμοζαν οι Ρωμαίοι. Με το χάλκινο φίδι οι Ισραηλίτες απόφευγαν τον σωματικό θάνατο από τα δηλητηριώδη δαγκώματα των φιδιών. Με το σταυρικό πάθος, οι πιστοί έχουν την ευκαιρία να αποφύγουν τον αιώνιο θάνατο της ψυχής στην κόλαση. Η αμαρτία συμβολίζεται με το θανατηφόρο δηλητήριο των φιδιών. Είναι ύπουλη με ολέθρια αποτελέσματα. Για να εκτεθεί δημοσίως και να φανεί η ήττα της, δυστυχώς ο αδύναμος μεταπτωτικός άνθρωπος δεν επαρκούσε και χρειάζονταν ένα πρόσωπο άγιο, αναμάρτητο και συνάμα πολύ δυνατό. Ο Υιός του Θεού αυτοαποκαλούμενος και υιός του ανθρώπου για να τονίσει την κοινή ανθρώπινη φύση Του, ως αντιπρόσωπός μας, θυσιάστηκε αντί του ανήμπορου ανθρώπου. Υψώθηκε στο σταυρό ως θέαμα, υψώθηκε για να προσφέρει το αίμα του ως λύτρο για τη σωτηρία μας, υψώθηκε για να μας ανυψώσει από την πτώση μας και υψώθηκε με την ανάληψή του για να καθίσει δεξιά του Πατρός και να παράσχει άφεση αμαρτιών στους πιστούς.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου (Ιω. 3, 14)
Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου
Ο Ιησούς προφητεύει την σταύρωσή του, κάνοντας μια προτύπωση. Θυμίζει το χάλκινο φίδι που ο Μωυσής ύψωσε στην έρημο σ' ένα ψηλό πάσσαλο για να το βλέπουν οι Ισραηλίτες όταν τους δάγκωνε κάποιο φίδι και να θεραπεύονταν (Αρ. 21, 9). Όπως λοιπόν υψώθηκε εκείνο το χάλκινο φίδι, έτσι θα υψωθεί ο υιός του ανθρώπου, δηλαδή ο θεάνθρωπος Ιησούς στο σταυρό. Το φίδι θύμιζε την αμαρτία και την ενοχή επειδή τη μορφή του πήρε ο διάβολος στο προπατορικό αμάρτημα. Ο σταυρός πάλι ήταν τότε ένας ατιμωτικός θάνατος που εφάρμοζαν οι Ρωμαίοι. Με το χάλκινο φίδι οι Ισραηλίτες απόφευγαν τον σωματικό θάνατο από τα δηλητηριώδη δαγκώματα των φιδιών. Με το σταυρικό πάθος, οι πιστοί έχουν την ευκαιρία να αποφύγουν τον αιώνιο θάνατο της ψυχής στην κόλαση. Η αμαρτία συμβολίζεται με το θανατηφόρο δηλητήριο των φιδιών. Είναι ύπουλη με ολέθρια αποτελέσματα. Για να εκτεθεί δημοσίως και να φανεί η ήττα της, δυστυχώς ο αδύναμος μεταπτωτικός άνθρωπος δεν επαρκούσε και χρειάζονταν ένα πρόσωπο άγιο, αναμάρτητο και συνάμα πολύ δυνατό. Ο Υιός του Θεού αυτοαποκαλούμενος και υιός του ανθρώπου για να τονίσει την κοινή ανθρώπινη φύση Του, ως αντιπρόσωπός μας, θυσιάστηκε αντί του ανήμπορου ανθρώπου. Υψώθηκε στο σταυρό ως θέαμα, υψώθηκε για να προσφέρει το αίμα του ως λύτρο για τη σωτηρία μας, υψώθηκε για να μας ανυψώσει από την πτώση μας και υψώθηκε με την ανάληψή του για να καθίσει δεξιά του Πατρός και να παράσχει άφεση αμαρτιών στους πιστούς.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
