ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (28/2/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ (ΙΖ' ΛΟΥΚΑ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. (Λουκ. 15, 32)

Έπρεπε όμως να ευφρανθούμε και να χαρούμε, γιατί ο αδερφός σου αυτός ήταν νεκρός κι αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε.
Η παραβολή του ασώτου τελειώνει με μια υπόδειξη και μία εύστοχη παρατήρηση του πατέρα προς τον μεγαλύτερο αδελφό, δίχως να μας αναφέρει αν εντέλει μπήκε στο σπίτι ο τελευταίος και συμφιλιώθηκε με τον μικρότερο μετανοούντα αδελφό του. Ο πατέρας λοιπόν υποδεικνύει ότι πρέπει να χαρούν με την επιστροφή και λέει κάτι που σήμερα δυστυχώς θεωρείται αναχρονιστικό και οπισθοδρομικό! Το ότι ο άσωτος ήταν χαμένος και βρέθηκε, νεκρός και αναστήθηκε. Χαμένος ναι, αλλά και νεκρός; Και τι το οπισθοδρομικό βρίσκεται σ' αυτό; Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Έφυγε από το πατρικό του σπίτι έχοντας οικονομική άνεση. Όμως αντί να «βρει το δρόμο του», χάθηκε. Χάθηκε γιατί έκανε κακή χρήση της «ελευθερίας» που νόμιζε ότι θα αποκτούσε μακριά από την οικογένειά του. Η ελευθερία δίχως υπευθυνότητα και φρονιμάδα έγινε ασυδοσία και ασωτία. Τυφλωμένος από τον έκλυτο βίο παρασύρθηκε σε ένα τέλμα. Κατασπατάλησε την περιουσία του, αλλά κυρίως τον εαυτό του. Ο πνευματικός του θάνατος ήταν προ των πυλών. Και θα επακολουθούσε αναπόφευκτα και ο σωματικός. Τελευταία στιγμή, κατόρθωσε να αντιληφθεί το τι του συνέβαινε και να γυρίσει να ζητήσει συγχώρεση. Δίχως να νοιαστεί για το αν θα τον πουν οπισθοδρομικό που ξαναγύριζε στο πατρικό του σπίτι!

Σήμερα είναι  «προοδευτισμός» να φεύγουν τα παιδιά από το σπίτι με το που πιάσουν τον πρώτο τους μισθό. Πόσο υποτιμητικό δείχνει για κάποιον νέο αν μένει κανείς με τους γονείς του...  Δίχως κανείς να αναλογιστεί το πόσο είναι έτοιμος είναι κανείς για να απομακρυνθεί από το σπίτι του, ώστε απερίσπαστος να αφοσιωθεί σε ότι απόλαυση του «στερούσε» η γονική παρουσία αφενός και αφετέρου να ακολουθήσει οποιοδήποτε παραμύθι του πασάρουν οι «προοδευτικοί» επιτήδειοι και του το «στερούσε» η γονική συμβουλή! Ο άσωτος υιός της παραβολής προφανώς δεν συνάδει με την σύγχρονη εποχή, γιατί μετάνιωσε και σώθηκε. Αναστήθηκε από έναν θάνατο που είναι ύπουλος και όχι ορατός. Η μόδα της τάχα προόδου, θέλει το νέο δίχως πατρικό καταφύγιο και χωρίς γονική επίβλεψη. Να φουσκώνει από αλαζονεία και αυτοπεποίθηση με συνέπεια να γίνεται ευάλωτος και χειραγωγήσιμος. Και μετά; Ένα πνευματικό τέλμα. Μία μονάδα αντί ένα πρόσωπο. Ο άσωτος αναστήθηκε γιατί ξέφυγε και ξαναγύρισε. Έφτασε στο θάνατο αλλά πρόλαβε και συνήλθε πνευματικά. Αυτό για το Θεό, είναι σημάδι χαράς.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΕΙΣΒΟΛΗ» ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ;

 

Κάτι ο κορωνοϊός, κάτι οι υποθέσεις βιασμού, οι καλές ειδήσεις περνάνε χωρίς την δέουα προβολή. Από το e-daily η παραπάνω είδηση που αφορά άμεσα όλους τους Έλληνες! Επιστήμονες ερευνητές κατάφεραν να κάνουν συζήτηση με ανθρώπους που κοιμούνται και βλέπουν όνειρα. Φοβερό ακούγεται, αλλά προς τι η όλη έρευνα; Αυτό μπορούσαν πανεύκολα να το καταφέρουν στην Ελλάδα. Εδώ κοιμόμαστε όρθιοι συνέχεια και το όνειρο πάει σύννεφο! Άμα ξυπνάγαμε, έστω για κανένα διήμερο, και αντί για όνειρα βλέπαμε την πραγματικότητα, τότε το λιγότερο, θα είχαμε μεγαλουργήσει ως λαός! Τσάμπα πάει ο καφές που καταναλώνουμε σε μεγάλες ποσότητες... Δεν ξυπνάμε με τίποτα! 

Όμως πέραν της πλάκας, αυτό που κατάφεραν οι ερευνητές, δεν το έχουν καταφέρει πρώτοι οι υπνωτιστές; Άμα σε υπνωτίσουνε αντί για ένα «ναι» ή ένα «όχι», λες την ιστορία της ζωής σου, της τωρινής, της προηγούμενης, της προπροηγούμενης και ότι άλλο σε έχουν από τα πριν δασκαλέψει!  Αλλά το κυριότερο είναι ότι δεν μας λένε τι ακριβώς όνειρο βλέπουν οι ονειρευόμενοι. Γιατί άμα βλέπουν κανέναν εφιάλτη, τότε τι σόι επικοινωνία να έχουν μέσα στην τρομάρα τους; Τότε ξύπνημα θέλουν αμέσως να ανακουφιστούν! Αλλά πάλι αν βλέπουν κανένα καλό όνειρο, ας πούμε ότι κολυμπάνε στα πλούτη, θα αφήσουν τα ωραία για ν' αρχίσουν τις επικοινωνίες; Λες και τα ωραία όνειρα τα βλέπουν οι άνθρωποι όποτε θέλουν!

Και τέλος, αυτή η εφαρμογή για τα κινητά που βοηθά τους χρήστες να έχουν διαυγή ή συνειδητά όνειρα, πως λειτουργεί άραγε; Παίζει τα... κατάλληλα νανουρίσματα; Ή χαζεύεις την οθόνη και σε παίρνει ο ύπνος; Δεν αναφέρει η είδηση κάτι περισσότερο, αλλά οι περισσότερες εφαρμογές για τα σμάρτφονς μια χαρά κοιμισμένους κάνουν τους χρήστες! Και άμα ο άλλος είναι κοιμήσης, μόνο όνειρα θα βλέπει και τίποτα περισσότερο. Εδώ στην Ελλάδα έχουμε εμπειρία, ειδικά από τις νεότερες γενεές... Κοντολογίς, εμείς που ζούμε στην χώρα του ύπνου και του ονείρου, μάλλον πρέπει να κάνουμε έρευνες για το πως μπορούμε να κάνουμε συζήτηση χωρίς να κοιμόμαστε και να ονειρευόμαστε! Το αντίθετο από αυτό που βρήκαν δηλαδή οι ερευνητές! Διότι εμείς χρειαζόμαστε «εισβολή» στον ξύπνιο μας και όχι στα όνειρα...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΟΥ

Ο Φεβρουάριος συνεχίζεται, η ρουτίνα επίσης συνεχίζεται μιας και πλέον συνηθίσαμε την κορωνοκατάσταση. Το καλοκαίρι αργεί, οπότε υπομονή. Όσο για αργίες σαρακοστιανές και το ανοιξιάτικο Πάσχα, αυτά ίσως να τα δούμε από το 2023 και βλέπουμε! Μέχρι τότε ο καθείς ας κοιτά τη δουλειά του και οι νοικοκυρές τα οικιακά τους! Από την ΒΕΝΤΕΤΑ Νο 355 (24/2/1972) οι παρακάτω οικιακές συμβουλές που παρότι παλιές, παραμένουν και σήμερα χρήσιμες.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (21/2/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ & ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ (ΑΡΧΗ ΤΡΙΩΔΙΟΥ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. (Λουκ. 18, 10)

Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν. Ο ένας ήταν Φαρισαίος κι ο άλλος τελώνης.
Ξεκινά την παραβολή ο Ιησούς, με δύο αντίθετους φαινομενικά χαρακτήρες να ανέβουν στο ναό για τον ίδιο λόγο. Να προσευχηθούν. Ο μεν Φαρισαίος, ως ειδήμων και ακριβής ερμηνευτής του Νόμου, προφανώς θα τον τηρούσε και δεν θα πήγαινε να ομολογήσει στην προσευχή του κάποια παρέκκλιση απ' ότι γράφουν οι κανόνες. Ειδάλλως θα ομολογούσε ότι την αποτυχία του ως Φαρισαίος. Ο δε Τελώνης δηλαδή φοροεισπράκτορας, προφανώς και είχε πολλές αμαρτίες μιας και ήταν γνωστό ότι οι τελώνες συχνά έκαναν καταχρήσεις και αδικούσαν τους πολίτες. Οπότε θα είχε λόγους να μην φανερώσει πολλές αμαρτίες, μιας και αυτό θα ήταν μια δημόσια ομολογία των παρανομιών του. Προς τι λοιπόν η ανάγκη για προσευχή; Ο Φαρισαίος αφού τηρούσε το Νόμο, δεν την χρειάζονταν. Ο Τελώνης αφού έκρυβε τις παρανομίες του, δεν θα είχε λόγο να τις φανερώσει. Στη συνέχεια βλέπουμε όμως ότι ο Φαρισαίος χρειάζονταν την προσευχή προς δημόσια προβολή και ο Τελώνης γιατί ένιωθε τύψεις και ενοχές ζητώντας συγχώρεση. Ο πρώτος απευθύνθηκε στον κόσμο που θα τον άκουγε, ο δεύτερος στο Θεό.

Εμείς ως τι θα χρησιμοποιούσαμε την προσευχή; Για να επικοινωνήσουμε με το Θεό πρωτίστως, κατά πως μας λένε ορθώς οι Πατέρες της Εκκλησίας. Δευτερευόντως όμως; Για να καυχηθούμε και να κομπάζουμε για τα όσα καλά κάναμε (ή νομίζουμε ότι κάναμε); Ή μήπως για να ζητήσουμε ότι θα θέλαμε να αποκτήσουμε; Ή ολότελα να απαιτήσουμε κι εμείς όσα έχουν αποκτήσει άλλοι; Και τέλος, μήπως να αιτήσουμε κάτι δίχως να έχουμε την απαιτούμενη πίστη και ταπεινότητα; Τι επικοινωνία λοιπόν έχουμε με την προσευχή; Περισσεύει χρόνος για να ζητήσουμε συγχώρεση άραγε; Ή μια ανακούφιση της ψυχής μας; Έστω, να του πούμε ευχαριστώ για κάτι καλό που μας έτυχε; Πολλά τα ερωτήματα, με αυτονόητες όμως τις απαντήσεις. Η προσευχή είναι για προσφορά ψυχής και με μία μόνο αίτηση: Τη συγχώρεση. Προσφέρουμε την ψυχή που βρίσκει γαλήνη μόνο στον Κύριο και ζητάμε μόνο συγχώρεση. Προσφέρουμε την μεταστροφή μας στο καλό και ζητάμε βοήθεια στην προσπάθειά μας. Αναγνωρίζοντας ασφαλώς, τα αμαρτήματα μας. Και αυτή την προσευχή, την μεταφέρουμε στο μυστήριο της θείας εξομολογήσεως. Είναι πολύ καλό το παράδειγμα του Τελώνη. Εκτός κι μας αν βολεύει η στάση του Φαρισαίου...

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΗΣ ΜΗΔΕΙΑΣ!

- Ήρθε κι έφυγε τόσο γρήγορα! Τι κρίμα!
- Ποια alter ego;
- Η Μήδεια!
- Ποια Μήδεια; Η γυναίκα του Ιάσονα που επειδή την παράτησε σκότωσε τα παιδιά τους;
- Όχι βέβαια! Ή άλλη!
- Ποια άλλη;
- Η κακοκαιρία!
- Αααα... πες μου έτσι να καταλάβω! Και γιατί κρίμα παρακαλώ;
- Ε, να. Χρόνια είχαμε να δούμε τόσο χιόνι στη γειτονιά και δεν προλάβαμε να το χαρούμε!
- Τι εννοείς alter ego;
- Να βγούμε βόλτα στο χιονισμένο δρόμο και να παίξουμε χιονοπόλεμο!
- Και δεν μου λες, άμα γλιστράγαμε και σπάγαμε κανένα χεροπόδαρο θα σου άρεσε;
- Κρυάδες. Θα προσέχαμε.
- Κι αν παθαίναμε τίποτα χειρότερο;
- Δηλαδή;
- Να έπεφτε κανένα δέντρο και να μας άνοιγε το κεφάλι, φερ' ειπείν!
- Ε, τότε θα γινόμασταν είδηση στα κανάλια! Εἰδες τι χάσαμε;
- Τι χάσαμε; 5 λεπτά δημοσιότητας πηγαίνοντας στον άλλο κόσμο; Παλάβωσες alter ego;
- Άλλοι πάντως βγήκαν και χάρηκαν το χιόνι! Το είδα στα τουϊτερ και στα φέισμπουκ!
- Το ότι κάποιοι άλλοι πέθαναν από τα χιόνια συν και λόγῳ διακοπής ρεύματος και άλλοι ταλαιπωρούνται ακόμα δεν τα είδες;
- Ε, έτυχε!
- Ε, το ίδιο μπορεί να τύχαινε και σε εμάς. Πάντως δεν μπορείς να πεις. Ο χιονάνθρωπος που έφτιαξα στο μπαλκόνι σίγουρα σε αποζημιώσε!
- Ποιός μωρέ; Αυτός ο κακομούτσουνος; Σαν άγριος ψευτόμαγκας μοιάζει!
- Λογικό είναι alter ego!
- Μπα; Γιατί παρακαλώ;
- Ξέρεις τι ήτααν η Μήδεια στη μυθολογία και γι' αυτό ονομάσανε έτσι την κακοκαιρία;
- Τι ήταν;
- Εκδικητική και ύπουλη. Την παράτησε ο Ιάσονας για μια άλλη, σκότωσε την άλλη, σκότωσε και τα παιδιά τους.
- Και τι θες να πεις;
- Ότι ο χιονάνθρωπος, σου φαίνεται κακομούτσουνος γιατί είναι η μετενσάρκωση της Μήδειας!
- Ά παράτα μας πρωινιάτικα! Δεν λες ότι δεν ξέρεις να φτιάχνεις χιονάνθρωπο...
- Με θίγεις alter ego. Εσύ δεν ξέρεις να ξεχωρίσεις το βαθύ καλλιτεχνικό νόημα του αριστουργήματός μου! Γι' αυτό μην παρακαλάς να ξανάρθει η Μήδεια!
- Γιατί;
- Διότι τότε θα φτιάξω χιονάνθρωπο με περισσότερο καλλιτεχνικό νόημα και τότε είναι που δεν θα σου αρέσει με τίποτα! Άντε τώρα να νοσταλγήσεις το καλοκαίρι να κάνω και καμιά δουλειά!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΣΤΑ ΧΙΟΝΙΑ»

Να που επιτέλους χιόνισε! Δεν εννοώ πάνω στα βουνά, αλλά μέσα στο κλεινόν άστυ. Πολύ καιρό είχα να δω να στρώνει τα καπό των αυτοκινήτων! Έναν τέτοιο καιρό θα 'πρεπε να κάνει τα Χριστούγεννα... Εν πάσῃ περιπτώσει, χιονιού ένεκεν το σημερινό απόκομμα από τη ΒΕΝΤΕΤΑ Νο 353 (10/2/1972). Εν έτει 1972 λοιπόν, στα χιόνια της Πάρνηθας κινηματογραφούσαν μοντέλα φορώντας μαγιώ! Τελευταίως γίνεται πολύ συχνά, αλλά και τότε; Που υποτίθεται ότι τα ήθη δεν ήταν τόσο λάσκα όπως σήμερα; Όπως και να 'χει, η αντίθεση χιονιού με μπικίνι, ένα πράγμα μου φέρνει αμέσως στο νου: το ξεπάγιασμα! Εκτός κι αν πριν το τσιτσίδωμα και το ποζάρισμα στο κρύο, είχαν κοπανήσει μπόλικο τσίπουρο ή οτιδήποτε αλκοολούχον ποτόν! Αυτό που δεν έχω δει προς ώρας, είναι εν μέσῳ καύσωνα να φωτογραφίζουν μοντέλα φορώντας γούνες, σκούφους, γάντια και κασκόλ κάτω από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο... Αλλά καλύτερα ας μην λέω μεγάλη κουβέντα!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (14/2/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις.
ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. (Ματθ. 15, 26-27)

Εκείνος της αποκρίθηκε: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλάκια».
«Ναι, Κύριε», είπε εκείνη, «αλλά και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους».
Φαίνεται αυστηρή και προσβλητική η απάντηση του Ιησού στο αίτημα για βοήθεια της Χαναναίας. Την πνευματική τροφή που προορίζεται για τα τέκνα, εννοεί τους Ιουδαίους δεν πρέπει να δωθεί για να φάνε τα σκυλάκια (δηλ. τα οικόσιτα σκυλιά), εννοώντας τους πέριξ ειδολωλατικούς λαούς. Αντί να προσφέρει βοήθεια την είπε σκυλάκι! Γιατί αυτή η στάση; Διότι θα ήταν πιθανό η Χαναναία απλά λόγῳ της ανάγκης της να ζητούσε βοήθεια και μες την απελπισία της να προσέτρεχε και αλλού, μιας και στη δική της θρησκεία δεν βρήκε αυτό που ζητούσε. Τι είχε να χάσει άλλωστε... Επίσης, διότι όσοι ζητάμε βοήθεια, ενίοτε τη ζητάμε καταχρηστικά και επιπόλαια με αποτέλεσμα, αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημά μας, να γκρινιάξουμε, να νευριάσουμε και να προβούμε σε απρέπειες! Δοκίμασε λοιπόν με αυτόν τον αυστηρό τρόπο την ειδωλολάτρισσα γυναίκα για να φανούν οι πραγματικές της προθέσεις. Ήξερε, ως Θεός που είναι, ο Ιησούς τι έκρυβε μέσα της και της επέτρεψε με αυτόν τον τρόπο να το φανερώσει, για να πάρουν ένα μάθημα οι παριστάμενοι αλλά και εμείς.

Η γυναίκα αντί οποιαδήποτε αρνητικής συμπεριφοράς, συνόδεψε την πίστη της με κάτι εξίσου δύσκολο για εμάς. Την ταπεινότητα. «Ναι, σκυλάκι είμαι που δεν ζητώ παρά ένα ψίχουλο!». Δεν πήγε να στερήσει την τροφή των τέκνων, αλλά να πάρει κάτι από το περίσσευμα που θα ξέπεφτε. Αυτό το ψίχουλο θα της ήταν αρκετό! Κατάλαβε, δίχως να γνωρίζει για το Μεσσία, ότι αυτό που προσέφερε ο Ιησούς ήταν κάτι σωτήριο. Ταπεινώθηκε στη δοκιμασία για το ελάχιστο, το οποίο θα ήταν μεγάλο και υπεραρκετό. Και ας μην προορίζονταν εκείνη τη στιγμή γι' αυτήν, σαν το ψωμί των παιδιών. Και μη λησμονούμε, ότι ενίοτε τα τέκνα δείχνουν λιγότερη ευγνωμοσύνη απ' ότι τα «κυνάρια», όπως οι Ιουδαίοι στον Κύριο...

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ»

Οι πολιτικάντηδες και οι μεγαλογιατροί που κόπτονται για την υγεία μας, το να εισηγηθούν και να επιβάλουν αυστηρά μέτρα στους πολίτες, τους είναι πολύ εύκολο να το πράξουν. Σάμπως κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς λεφτά, ή τους αγγίζουν τα μέτρα; Δουλίτσα με καλά λεφτουδάκια έχουν, πάνε όπου θέλουν άνευ περιορισμούς και λογαριασμό δεν δίνουν σε κανέναν! Αν ήταν να πάρουν κανένα μέτρο που να αφορούσε την πάρτη τους, σίγουρα θα ήταν ελαστικότεροι.
Η παρακάτω ιστορία, παρμένη από το βιβλίο του Γεράσιμου Ρηγάτου, «Για καλό και για κακό», είναι μεν ελαφρώς χιουμοριστική και διδακτική, αλλά σχετίζεται με τους προαναθερθέντες... μετρολάγνους, που για το μόνο που νοιάζονται είναι η τσέπη τους παρά η υγεία μας. «Η κατάρα του παπά» όπως τιτλοφορείται η ιστοριούλα, μας λέει για το πως «καταράστηκε» εκ του ασφαλούς ένας παπάς. Όπως παίρνουν ζόρικα μέτρα οι γιατροπολιτικάντηδες, μόνον για τους άλλους...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ «ΜΗΛΟΠΙΤΑ ΤΗΓΑΝΙΤΗ»

Τα μέτρα, τα κρούσματα, η νευρικότητα από την κορωνοκατάσταση, φέρνουν κατάθλιψη και έλλειψη διάθεσης. Δίχως να περιμένουμε κάποια γιορτή ή κάποια αργία για να ξεσκάσουμε, τι πρέπει να κάνουμε για να χαλαρώσουμε (εκτός από γυμναστικές, γιόγκες, και λοιπές «υγιεινές» δραστηριότητες); Να φάμε κάποιο γλυκό! Εννοείται με ρέγουλο. Από την ΒΕΝΤΕΤΑ Νο 248 (1/2/1970) η παρακάτω συνταγή για μηλόπιτα τηγανιού και όχι φούρνου. Τηγανιτή δηλαδή. Μάλιστα, στην προτελευταία παράγραφο (κάτω κάτω) λέει πως το τηγάνισμα να γίνει σε «καφτή φυτίνη». Το «καφτή» βέβαια θέλει υ αντί φ, αλλά η φυτίνη ήταν τότε της μόδας. Σήμερα λίγο λαδάκι σε τεφάλ τηγάνι είναι αρκετό. Δεν την έχω φτιάξει ακόμα τη συνταγή, αλλά την έχω στα υπ' όψιν.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (7/02/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! (Ματθ. 25, 26)

Ο κύριός του, του αποκρίθηκε, «δούλε κακέ και οκνηρέ, ήξερες πως θερίζω όπου δεν έσπειρα, και συνάζω καρπούς απ’ όπου δε φύτεψα!»
Να μια ασυνήθιστη ἐμμεση παραδοχή από το Θεό, ο οποίος συμβολίζεται στην παραβολή των ταλάντων ως ο πλούσιος που μοιράζει τάλαντα στους δούλους του να τα αξιοποιήσουν κατά τη διάρκεια της απουσίας του. Ο δούλος που πήρε το ένα τάλαντο, του είπε πως γνωρίζει ότι θερίζει όπου δεν έσπειρε και συνάγει καρπούς απ' όπου δεν φύτεψε! Και ο Θεός αντί να το αρνηθεί και να υπερασπίσει τον εαυτό του, έκανε πως το παραδέχεται! Μην ξεχνάμε ότι ο Θεός πουθενά στην Αγ. Γραφή, δεν επιχειρηματολόγησε για να πείσει τους ανθρώπους είτε για το ποιός είναι, είτε τις προθέσεις του, είτε για το αν οι πράξεις του είναι καλές. Εδώ λοιπόν προς τι αυτή η παραδοχή; Κατ' αρχάς δεν είναι παραδοχή. Απλά επαναλαμβάνει στο δούλο την κατηγορία την οποία δέχτηκε, για να «ακολουθήσει» τη βάση στην οποία στηρίχτηκε ο συλλογισμός του πονηρού δούλου. Δεν την αποδέχεται, ούτε δικαιώνει αυτό που είπε ο δούλος, ο οποίος δεν το απέδειξε. Απλά τον αφόπλισε από τη δικαιολογία που έφερε για τη ραθυμία του. Είναι σαν να του λέει: Αφού είμαι έτσι όπως λες, γιατί τεμπέλιασες αφήνοντας αναξιοποίητο εντελώς το ένα τάλαντο;

Αλήθεια, αν ο Θεός ήταν κακός και πονηρός όπως είπε ο δούλος, γιατί να μοίραζε στους δούλους του τα τάλαντα του, και δεν τα πήγαινε ο ίδιος στην τράπεζα να έχει σίγουρα τα κέρδη; Δεν φοβόταν μήπως οι δούλοι του, του κλέψουν τα τάλαντα; Επίσης, γιατί ο δούλος δέχτηκε το ένα μόλις τάλαντο και δεν είπε εκείνη τη στιγμή πως αυτό ήταν άδικο σε σχέση με τους δύο προηγούμενους δούλους; Να λοιπόν που ο Θεός για να μοιράσει από τη δική του περιουσία, προφανώς δεν είναι κακός. Όποιος θερίζει όπου δεν έσπειρε και συνάγει καρπούς απ' όπου δεν φύτεψε, όχι δεν μοιράζει, ούτε μια πενιχρή ελεημοσύνη δεν δίνει. Και αν ήταν άδικος, τότε ίσως να μην έδινε τίποτα στον πονηρό και τεμπέλη δούλο, ή πάλι να του έδινε τόσα πολλά που να μην μπορούσε να διαχειριστεί. Και μετά θα παραπονιόταν για τα παραπανίσια τάλαντα... Και το κυριότερο, δεν τον τιμώρησε για τις ψευδείς κατηγορίες στον κύριό του. Ο Θεός λοιπόν δεν είναι πονηρός και άδικος, αλλά έτσι βολεύει να είναι, όσους είναι παραδομένοι στην εγωπάθειά τους!

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΤΑΞΙΔΑΚΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ... ΘΕΑΤΡΙΚΟ 4!

Άλλο ένα ταξιδάκι στο χρόνο σήμερα, μιας και τα τρεξίματα (τα δικά μου) πολλά και λίγη απόσταση από το σήμερα είναι χαλαρωτική. Την ταινία «Ο Στρατής παραστράτησε» (1969) σε σκηνοθεσία Κ. Καραγιάννη και με πρωταγωνιστή τον Ντίνο Ηλιόπουλο την γνωρίζουμε. Την θεατρική παράσταση που προηγήθηκε όμως; Μάλλον όχι. Με πρωταγωνιστή τον Κώστα Βουτσά και τη Μαίρη Χρονοπούλου. Από το καστ το θεατρικό μόνο ο Νίκος Ρίζος και η Καίτη Λαμπροπούλου έπαιξαν στην ταινία. Αυτά τα πολύ ολίγα, από μια ταινία η οποία κάνει νύξη για την παραχάραξη της ιστορίας μας προς χάρην του θεάματος! Κάτι που το Χόλιγουντ κάνει συνεχώς! Το τελευταίο απόκομμα αναφέρεται στην ταινία.

1,2,3 ΒΕΝΤΕΤΑ No 164 (27/6/1968)

4. ΡΟΜΑΝΤΣΟ Νο 1330 (27/8/1968)

5. ΒΕΝΤΕΤΑ Νο 232 (16/10/1969)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΑ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ»

Πρώτη του Φλεβάρη σήμερα, με τον εγκλεισμό να συνεχίζεται κανονικά περιμένοντας τον αριθμό των κρουσμάτων για να ξέρουμε αν θα είναι ανοιχτά ή όχι τα μαγαζιά. Λογικά, όταν ξεπουληθεί σε ικανοποιητικό βαθμό το χειμερινό απόθεμα εμπορευμάτων (στοκ) θα ανακοινώσουν ένα μεγάλο νούμερο κρουσμάτων (σάματι μπορούμε να ελέγξουμε αν μας λένε την αλήθεια για το νούμερο;) και τα μαγαζιά θα κλείσουν. Μέχρι τότε όμως, προλαβαίνουμε να επισκεφτούμε (εκτός τα... ρουχοπαπουτσάδικα) και τα κοσμηματοπωλεία. Τι να κάνουμε; Κάποιο δωράκι στο γυναικείο φύλο (σε δύο εβδομάδες είναι η γιορτή των ερωτευμένων), κάποια επισκευή ενός κοσμήματος και το κυριώτερο να βάλουμε μπαταρία της προκοπής στο ρολόι που φοράμε. Θα μου πεις, δεν περισσεύουν λεφτά για φάμε, κοσμήματα θ' αγοράσουμε; Όποιος έχει σοβαρή γυναίκα ασφαλώς όχι! Από την ΒΕNTETA Nο 196 (6/2/1969) το παρακάτω αρθράκι, αναφέρει «μυστικά» για τα κοσμήματα. Πόσα να φοριούνται ταυτοχρόνως και τι ώρες κλπ. Χρήσιμες πληροφορίες, μιας και τα κοσμήματα δεν θα καταργηθούν ποτέ από τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ματαιοδοξίας ένεκεν...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...