ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε. (Ματθ. 9, 28)
Και όταν ήρθε στην οικία, πλησίασαν σε αυτόν οι τυφλοί
και τους λέει ο Ιησούς: «Πιστεύετε ότι δύναμαι αυτό να το κάνω;» Του
λένε: «Ναι, Κύριε».
Η ερώτηση του Ιησού στους τυφλούς, είναι αυτονόητη. Του ζητούν να τους γιατρέψει και εκείνος τους ρωτά αν όντως πιστεύουν αυτό που ζητούν και δεν το κάνουν είτε από συνήθεια, είτε από περιέργεια, είτε για να τον δοκιμάσουν. Θέλει να δει αν η καταφατική απάντησή τους, αντανακλά πίστη για Εκείνον. Αν το ίδιο ερώτημα το έκανε σ' εμάς, για ότι του ζητάμε, θα είχαμε την αντίστοιχη πίστη; Ή η καταφατική μας απάντηση αντανακλούσε ιδιοτέλεια και εγωισμό; Οι τυφλοί ζητούσαν το φως τους και έτρεξαν ξωπίσω του μέχρι στο σπίτι που θα επισκεπτόταν. Δίχως να ρωτήσουν που πηγαίνει και αν θα σταματούσε κάπου. Εμείς; Ακολουθούμε τα χνάρια του, ή απλώς ζητάμε; Από τους τυφλούς δεν ζήτησε τίποτε παρά πίστη. Εμείς έχουμε πίστη να του προσφέρουμε; Ή επιπλέον έχουμε το θράσος να θέλουμε το θαύμα εδώ και τώρα; Το να πούμε ένα «ναι» στην ερώτηση αν πιστεύουμε, είναι εύκολο. Το να πιστεύουμε όμως εμπράκτως και όχι στα λόγια δεν είναι εύκολο. Γι' αυτό πριν ζητήσουμε οτιδήποτε από τον Κύριο, ας κοιτάξουμε καλά τον εαυτό μας και ας προσευχηθούμε να ενισχύσει την πίστη μας. Δίχως αυτήν, όσα θαύματα και να μας κάνει δεν πρόκειται να μας ωφελήσουν.
