ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΣΑΛΑΤΑ ΙΤΑΛΙΚΗ

Σίγουρα θα τελείωσε το αρνί από το Πάσχα και αφού τις εορταστικές μέρες φαγώθηκε το... καταπέτασμα, καιρός για λίγη... τροφική συγκράτηση. Για να μην πω καλύτερα, καιρός για άγρια δίαιτα ώστε για να μπει το μαγιό! Οπότε, κάτι ελαφρύ από την Βεντέτα Νο 366 (11/5/1972), μια ψαροσαλάτα. Τώρα, το γιατί λέγεται ιταλική, δεν τον ξέρω, ίσως γιατί από 'κει προέρχεται. Σίγουρα όμως δείχνει να είναι νόστιμη, ειδικώς για αυτούς που τους αρέσει το ψάρι. Καλή δίαιτα...  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (19/5/2024) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· (Πραξ. 6, 3)

Εξετάσετε προσεκτικά, λοιπόν, αδελφοί, διαλέξτε από σας επτά άνδρες, που να έχουν καλή μαρτυρία, πλήρεις Πνεύματος Aγίου και σοφίας, τους οποίους ας τοποθετήσουμε γι’ αυτή την ανάγκη.

Οι απόστολοι απευθυνόμενοι στα μέλη της χριστιανικής κοινότητας της Ιερουσαλήμ, τους είπαν πως πρέπει εκείνοι να εκλέξουν διάκονους (=υπηρέτες) για τα την τράπεζα των τροφίμων. Δεν εξέλεξαν οι ίδιοι, αλλά έδωσαν αυτήν την αρμοδιότητα στα μέλη. Όχι για να μην έχουν μετά την οποιαδήποτε ευθύνη, αλλά για να μην υπάρξουν προς τους μαθητές είτε παράπονα για κάποιον εκλεγμένο, είτε προτροπές υπέρ κάποιου υποψήφιου. Επίσης, για να έχουν τα μέλη λόγο στη διοίκηση της χριστιανικής κοινότητας. «Ἐπισκέψασθε» τους είπαν, δηλαδή να εξετάσουν με πολύ προσοχή και όχι απερίσκεπτα τους υποψήφιους, οι οποίοι να είναι επτά. Πιθανότατα γιατί το επτά είναι ένας ιερός αριθμός και μικρότερος των αποστόλων ή γιατί υπήρχαν επτά κοινότητες ή οίκοι πιστών με κοινές τράπεζες. Με ποια προσόντα να τους εκλέξουν; α. Να έχουν καλή εξωτερική μαρτυρία. Δηλαδή να διάγουν έντιμο και αξιοπρεπή βίο. β. Να είναι πλήρεις Αγίου Πνεύματος και σοφίας. Όχι μόνο να παρουσιάζουν τον καλό χαρακτήρα τους έξωθεν, αλλά να έχουν τα χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος, κάτι που προϋποθέτει στερεή πίστη. Επίσης να έχουν σοφία. Δηλαδή, τη διάκριση να διαχειρίζονται με σύνεση και σοβαρότητα τα όσα ενδεχόμενα προβλήματα θα παρουσιάζονταν στα καθήκοντά τους. Και αφού τους εκλέξουν, οι μαθητές θα προβούν στην επικύρωση και στην εγκατάσταση τους στα καθήκοντά τους. Αυτοί, δεν χειροτονήθηκαν όπως οι σημερινοί διάκονοι, για να έχουν ιερατικά και ποιμαντικά καθήκοντα όπως σήμερα, αλλά μόνο για την διανομή των τροφίμων. Εντούτοις σιγά σιγά, άρχισαν να έχουν εκτός των καθηκόντων της κατώτερης διοίκησης και ευρύτερες δραστηριότητες όπως το να αναπληρώνουν τους αποστόλους στο κήρυγμα.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΛΑΝΣΕΛΟΤ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ»

Είμαστε, λένε, οι ήρωες της πραγματικότητας που ζούμε. Μιας και μεγαλώσαμε τι άλλο θα είμασταν; Τουλάχιστον έτσι θα πρέπει να αισθανόμαστε. Το αν είμαστε εν πολλοίς κομπάρσοι, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Όταν είμασταν παιδιά (αναφέρομαι σε κάποιες δεκαετίες πίσω στο χρόνο), γινόμασταν στην φαντασία μας, οι ήρωες με τους οποίους μεγαλώναμε. Είτε από τα μυθιστορήματα, είτε από το σινεμά, είτε από τα παραμύθια. Ωραίος τρόπος για να ξεχνάμε κάπως το τότε παρόν, με το βαρετό σχολείο και το περιορισμένο παιχνίδι. Τώρα, καμιά φορά το μυαλό τρέχει σε εκείνες τις εποχές, και ψάχνουμε σε εκείνο το συρτάρι των αναμνήσεων κάποια στιγμιαία διέξοδο, μια μικρή απόδραση θα έλεγα, από την κούραση της τωρινής βιωτής! Εμ, το να κάνεις τον «ήρωα» (ή και να είσαι όντως ήρωας), έχει κι αυτό την κούρασή του! 

Κάτι τέτοιες σκέψεις μου ήρθαν στο νου διαβάζοντας το ποίημα της Ντίνας Γεωργαντοπούλου από τη συλλογή «Απροσποίητα» (εκδ. Βακχικόν, 2017), η οποία αναπολεί τους δικούς της παιδικούς ήρωες... Ευτυχώς που όσο η φαντασία μας λειτουργεί, αυτοί δεν θα ξεχαστούν. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΛΟΥΧΟ...

Έφυγε χθες (12/5/24) από κοντά μας ο γνωστός ηθοποιός Γιάννης Μαλούχος. Χαρακτηριστική κωμική φιγούρα σε δεύτερους ρόλους. Με ένα γρήγορο ψάξιμο, βρήκα 3 αποκόμματα από τα παλιά περιοδικά μου. Καλό του παράδεισο.

1. Βεντέτα Νο 27 (12/11/1965)

2. Βεντέτα Νο 276 (20/8/1970)

3. Βεντέτα Νο 376 (20/6/1972)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (12/05/2024) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. (Πραξ. 5, 15)

Ακόμη και στις πλατείες έφερναν τους ασθενείς και τους ξάπλωναν σε κρεβάτια και σε κλίνες, για να πέσει πάνω σε κάποιον απ’ αυτούς έστω και η σκιά του Πέτρου όταν αυτός ερχόταν.

Το πόσο ραγδαία ήταν η αύξηση της χριστιανικής κοινότητας στις αρχές της Εκκλησίας, φαίνεται στο ότι οι πιστοί, έφερναν τους ασθενείς συγγενείς ή φίλους τους σε πλατείες και μεγάλους δρόμους (πλατεία σήμαινε και αυτό) προς ίαση από τους απόστολους. Και όχι μόνο φτωχοί, αλλά και πλούσιοι, μιας και οι κλίνες ήταν πιο ακριβές από τα κρεββάτια, συνεπώς δεν είναι εδώ τυχαίος ο διαχωρισμός τους. Όλοι αυτοί, προφανώς λόγῳ της σωματικής θεραπείας που λάμβαναν, αντιλαμβάνονταν ότι ο χριστιανισμός ήταν η μόνη αληθινή θρησκεία. Οι φαρισαίοι διαψεύστηκαν και πλέον ο κόσμος στράφηκε στη νεοϊδρυθείσα Εκκλησία. Κακά τα ψέμματα, αυτά τα θαύματα ήταν που τους έπειθαν, παρά το κήρυγμα από μόνο του. Τώρα βέβαια οι μαθητές επιβεβαιώνουν το κήρυγμα του Κυρίου, την ανάστασή του και τα θαύματά του. Ωστόσο το θέαμα με τους ασθενείς δεν είναι πρωτοφανές. Ασθενείς στα κρεββάτια έφερναν και επί του καιρού του Ιησού (Μαρκ. 6, 55). Όπως τότε έτσι και τώρα, ήταν τόση η πίστη τους, που τους αρκούσε να πέσει απλώς η σκιά του Πέτρου πάνω στους ασθενείς για να γίνουν αμέσως καλά. Πέραν της σωματικής θεραπείας, πουθενά δεν γίνεται λόγος για την ψυχική θεραπεία. Πουθενά λόγος για τις αμαρτίες που τους βάραιναν. Η σωματική ίαση είναι ένα δώρο πρόσκαιρο και ενδεικτικό των δωρεών εντός της Εκκλησίας. Ούτε το μοναδικό, ούτε το επουσιώδες. Δεν είναι κάτι που πρέπει να απαιτηθεί για να στραφούμε προς το Χριστό. Τώρα, γνωρίζουμε ότι πρέπει να δείξουμε πολύ μεγαλύτερη προσοχή στην ψυχή μας, απ' ότι στο φθαρτό σώμα (το οποίο ασφαλώς και δεν το υποτιμάμε).     

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΜΙΑ ΑΔΕΣΠΟΤΗ ΣΦΑΙΡΑ, ΠΡΟΚΑΛΕΙ... ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ»!

Ως γνωστόν, κυρίως το βράδυ της Αναστάσεως, τα βεγγαλικά, οι φωτοβολίδες, τα δυναμιτάκια και λοιπά μπαρουτοειδή που κάνουν κρότο, έχουν την... τιμητική τους. Πολύ παλιά, προπολεμικά και βάλε, έριχναν στον αέρα σφαίρες. Κάτι που ευτυχώς εξαλείφθηκε αλλά δεν έγινε το ίδιο και για τα μπαρουτοειδή με αποτέλεσμα είτε να αυτοτραυματίζονται τα κορόιδα που τα χρησιμοποιούν, είτε να τραυματίζουν συνανθρώπους τους. Από τη Βεντέτα Νο 361 (6/4/1972) το παρακάτω αρθράκι το οποίο αναφέρεται σε ένα ατύχημα από σφαίρα που έγινε στην Ανάσταση του 1847, και προκάλεσε σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδος και Αγγλίας! Ένα συμβάν από την μεταεπαναστατική Ελλάδα, ξεχασμένο σήμερα μεν, εντούτοις πολύ ενδιαφέρον. Πάλι καλά που η αδέσποτη σφαίρα δεν σκότωσε την Αγγλίδα... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΑΡΝΙ ΤΗΣ ΛΑΜΠΡΗΣ»

Είναι κομματάκι ενοχλητικό, αυτό το σούβλισμα του οβελία πασχαλιάτικα! Διότι οι περισσότεροι που θα σουβλίσουν, πρωτίστως μας έχουν σουβλίσει τα... αυτιά για αυτό το σούβλισμα! Άσε δε στα φέσιμπουκ και στα ινσταγκράμ που ανεβάζουν ένα σκασμό φωτογραφίες με το αρνί στη σούβλα! Πιο πολύ χρόνο τρώνε για να βγάζουν φωτογραφίες παρά για να σουβλίζουν! Κάτι τέτοια μας λέει και το παρακάτω χιουμοριστικό αρθράκι από το Ρομάντσο Νο 1311 (16/4/1968). Και φαντάσου ότι τότε δεν υπήρχε το διαδίκτυο...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (5/05/2024) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Ακούμε στη σημερινή περικοπή:

καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ Ἱεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς ἣν ἠκούσατέ μου· (Πραξ. 1, 4)

Ενόσω ήταν μαζί τους κι έτρωγε, τους παρήγγειλε: «Μην απομακρυνθείτε από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένετε από τον Πατέρα την εκπλήρωση της υποσχέσεως για την οποία σας μίλησα»

Μετά την ανάστασή του ο Χριστός, ήταν μαζί με τους μαθητές σωματικώς και όχι ως οπτασία. Κάτι που αποδεικνύεται από το ότι συνέτρωγε με αυτούς, κάτι που δεν είχε πλέον ανάγκη το αναστημένο σώμα του Κυρίου. Κάποια στιγμή ενώ συνέτρωγαν, τους πρόσταξε να μην φύγουν από τα Ιεροσόλυμα. (Ιεροσόλυμα είναι η ευρύτερη περιοχή της Ιερουσαλήμ, ενώ η αναφορά στην Ιερουσαλήμ σημαίνει την αγία πόλη) Ήταν πολύ λογικό να θέλουν απομακρυνθούν διότι εκεί σταυρώθηκε ο διδάσκαλός τους. Διότι εκεί ο κόσμος είχε αποδοκιμάσει τον Κύριο και ζητούσε τη σταύρωσή του. Διότι φοβόντουσαν μην έχουν κι αυτοί ως μαθητές του Χριστού, διώξεις από τους αρχιερείς και τους Ρωμαίους. Όμως το σχέδιο του Θεού, ήταν να επιτελεστεί το σχέδιο του στην Ιερουσαλήμ και όχι πέραν αυτής, που ενδεχομένως οι μαθητές να σκορπίζονταν. Στα Ιεροσόλυμα τελέστηκε το σταυρικό πάθος, εκεί θα γίνει η ανάληψη και εκεί θα έλθει το Άγιο Πνεύμα στους μαθητές. Να περιμένουν, τους είπε, την επαγγελία του πατρός, για τη οποία σας μίλησα. (Μια φράση που ο Λουκάς έχει ξαναχρησιμοποιήσει στο Λουκ. 24, 49 και δείχνει τη συνάφεια των δύο βιβλίων του). Με την επαγγελία του πατρός, εννοεί το Άγιο Πνεύμα, το οποίο εκπορεύεται από τον Πατέρα, κάτι που τους το είχε πει (Ιω. 14, 16 & Ιω. 14, 26). Αυτό προϋποθέτει, ότι Εκείνος θα έχει φύγει όταν έλθει το ο παράκλητος για να συνεχίσει το έργο του Χριστού.   

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

______________

Το blog της Αποκαλύψεως του 999 εύχεται στους αναγνώστες, τους επισκέπτες και όλους ανεξαιρέτως, Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα με υγεία και ευτυχία.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Aκούμε σήμερα το εξής κάυθισμα Τριωδίου μετά τα εγλώμια και τα ευλογητάρια, σε ήχο α':

Σινδόνι καθαρᾷ καὶ ἀρώμασι θείοις, τὸ Σῶμα τὸ σεπτόν, ἐξαιτήσας Πιλάτῳ, μυρίζει καὶ τίθησιν, Ἰωσὴφ καινῷ μνήματι· ὅθεν ὄρθριαι, αἱ μυροφόροι γυναῖκες, ἀνεβόησαν· Δεῖξον ἡμῖν ὡς προεῖπας, Χριστὲ τὴν Ἀνάστασιν.

Ο Ιωσήφ αφού ζήτησε το σεπτό σώμα από τον Πιλάτο, το περιτύλιξε σε σεντόνι καθαρό, το άλειψε με μύρα και το τοποθέτησε σε μνήμα καινούργιο. Για τούτο οι μυροφόρες γυναίκες που ήλθαν πολύ πρωί στο μνημείο αναβόησαν, δειξε μας Χριστέ την ανάσταση, όπως προείπες.

Ο ιερός υμνογράφος μας περιγράφει απλά και λιτά, τη σκηνή που ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, αφού είχε ζητήσει από τον Πιλάτο να πάρει το σώμα του Κυρίου, μαζί με το Νικόδημο το φρόντισαν και το ετοίμασαν στον τάφο (Ιω. 19, 38-42). Το έπλυναν, το άλειψαν με ακριβό άρωμα (μείγμα αλόης με σμύρνα) που είχε φέρει σε μεγάλη ποσότητα ο Νικόδημος και το περιτύλιξαν με λωρίδες καθαρού σεντονιού, όπως ήταν το ταφικό έθιμο των Ιουδαίων. Δίχως να αναφέρεται πουθενά η θλίψη τους για το διδάσκαλό τους, δίχως να μοιρολογούν, δίχως να δείχνουν κάποια ανησυχία για το τι μέλει γενέσθαι. Μη λησμονούμε ότι ο Ιησούς είπε προφητέψει την ανάστασή του μόνο στον κύκλο των δώδεκα μαθητών πριν εισέλθει στην Ιερουσαλήμ, και πιθανότατα να μην το γνώριζαν. Ωστόσο ετοίμασαν ευπρεπώς το ιερό σκήνωμα και το έβαλαν σε μέρος που δεν είχε ξανά ξανά χρησιμοποιηθεί ως τάφος. Κάτι που δείχνει πόσο ξεχωριστά αντιμετώπισαν τον Κύριο στην (προσωρινώς) τελευταία κατοικία του. Σε αυτό το μνήμα πολύ πρωί έφθασαν οι γυναίκες, Μαρία Μαγδαληνή η μία μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη (Μαρκ. 16, 1) φέροντας μύρα για να αλείψουν το σώμα. Σε όλο το τροπάριο πουθενά δεν υπάρχουν οι μαθητές. Μόνο αυτοί που είχαν την τόλμη και την αποφασιστικότητα. Οι μαθητές βρίσκονταν κρυμμένοι και κυριευμένοι από φόβο. Πόσο σέβας, πόσο αξιοπρέπεια και πόσο θάρρος έδειξαν δύο από τους κρυφούς ακολούθους του Κυρίου, κυρίως ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, σε μια στιγμή που δοκιμάζονταν η πίστη όσων πίστεψαν τον Κύριο. (Πόσοι άραγε είχαν την πεποίθηση της αναστάσεως του;) Το αυτό και για τις γυναίκες που δεν λογάριασαν τη ρωμαϊκή φρουρά και πήγαν χαράματα στον τάφο. Δείξε μας την ανάστασή σου, μας λέει ο ιερός υμνογράφος, πως έλεγαν οι γυναίκες, δείχνοντας ότι η πίστη τους ήταν ακέραια.     

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ (ΜΕΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα το εξής αντίφωνο σε ήχο πλ. δ', μετά την ανάγνωση του 2ου Ευαγγελίου:

Σήμερον ὁ Ἰούδας, καταλιμπάνει τὸν Διδάσκαλον, καὶ παραλαμβάνει τὸν διάβολον, τυφλοῦται τῷ πάθει τῆς φιλαργυρίας, ἐκπίπτει τοῦ φωτός, ὁ ἐσκοτισμένος· πῶς γὰρ ἠδύνατο βλέπειν, ὁ τὸν φωστῆρα πωλήσας, τριάκοντα ἀργυρίων, ἀλλ' ἡμῖν ἀνέτειλεν ὁ παθῶν ὑπὲρ τοῦ Κόσμου, πρὸς ὃν βοήσωμεν· Ὁ παθών, καὶ συμπαθῶν ἀνθρώποις, δόξα σοι.

Σήμερα ο Ιούδας εγκαταλείπει τον Διδάσκαλο και υποδέχεται το διάβολο. Τυφλώνεται από το πάθος της φιλαργυρίας, ξεπέφτει από το φως ο σκοτισμένος· πως μπορούσε να βλέπει αυτός που πούλησε αυτόν που φωτίζει (το Χριστό) για τριάντα αργύρια; Για μας ανέτειλε αυτός που έπαθε υπέρ του κόσμου, προς τον οποίο ας φωνάξουμε δυνατά, δόξα σε σένα που έπαθες και συμπαθείς τους ανθρώπους. 

O Ιούδας σήμερα εγκαταλείπει με την προδοσία του το Διδάσκαλο. Ενώ είχε την τιμή να ανήκει στο στενό κύκλο των μαθητών Του, να παρίσταται στις περισσότερες δραστηριότητες του Ιησού, να έρχεται σε συνεχή επαφή μαζί Του, δυστυχώς δεν φωτίστηκε από τον φωστήρα Χριστό. Δεν θέλησε να μεταλαμπαδευτεί μέσα του το φως της αλήθειας. Παρέμεινε πιστός στο κοσμικό φρόνημα που προτάσσει το υλικό κέρδος και τη σάρκα αντί του πνεύματος. Παραλαμβάνει το διάβολον, μας λέει εύστοχα ο ιερός υμνογράφος, δηλαδή τον υποδέχεται μέσα του, διότι είναι τυφλωμένος από το πάθος της φιλαργυρίας. Όσοι προσπάθησαν να τον δικαιολογήσουν, λένε πως ήθελε να εξαναγκάσει τον Χριστό για να μην τον σκοτώσουν οι Ρωμαίοι, να αντισταθεί με θαυματουργικό τρόπο και να ελευθερώσει έτσι τους Ιουδαίους από το ρωμαϊκό ζυγό. Τότε γιατί να δεχτεί αμοιβή για την προδοσία του; Προφανώς γιατί το χρήμα δεν έπαψε ποτέ να τον γοητεύει... (Μη λησμονούμε την αντίδραση του για τα 300 δηνάρια που κόστισε το μύρο της Μαρίας, αδελφής του Λάζαρου Ιω. 12, 5) Πνευματικά τυφλός ο Ιούδας, δεν αντιλήφθηκε ποιον πρόδωσε.  Για λίγα χρήματα, παρέδωσε αυτόν που είναι ατίμητος. Για μας τους χριστιανούς, ανέτειλε ως ήλιος ο Κύριος και έπαθε υπέρ μας λόγῳ της αγάπης του για την ανθρωπότητα. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ (ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα, το εξής τροπάριο της ε' Ωδής σε ήχο πλ. β'

Μαθηταῖς ὑποδεικνύει, ταπεινώσεως ὁ Δεσπότης τύπον· ὁ νεφέλαις δὲ τὸν πόλον περιβάλλων, ζώννυται λέντιον, καὶ κάμπτει γόνυ, δούλων ἐκπλῦναι πόδας, οὗ ἐν τῇ χειρὶ πνοὴ πάντων τῶν ὄντων.

Ο Δεπότηςς υποδεινκύει στους μαθητές το παράδειγμα της ταπείνωσης. Αυτός που περιβάλλει τον ουρανό με σύννεφα, φορά στη μέση του ποδιά και γονατίζει για να πλύνει τα πόδια των δούλων (μαθητών), ο οποίος κρατά στο χέρι του τη ζωή όλων των όντων.

Ο Δεσπότης πλένει γονατιστός τα πόδια των δούλων. Τι οξύμωρη πράξη για όσους διακατέχονται από το κοσμικό φρόνημα! Ο άρχοντας κτιστών και ακτίστων, που οι ζωές μας κρέμονται απ' το χέρι του, φόρεσε ποδιά και γονάτισε μπροστά στους δούλους. Ο διδάσκαλος στους μαθητές. Κάτι που παραξένεψε τους μαθητές με τον Πέτρο να το αρνείται αρχικώς (Ιω 13, 6-8). Ναι, ακόμη και οι μαθητές δεν γνώριζαν καλά το έργο του διδασκάλου τους. Στο τελευταίο τους δείπνο, ο Κύριος τους έδωσε το παράδειγμα της ταπείνωσης. Δεν ήλθε να τον υπηρετήσουν οι άνθρωποι, αλλά να τους υπηρετήσει (Μαρκ. 10, 45) τους είχε πει, και τώρα τους δείχνει τι εννοούσε για να το πράξουν κατόπιν κι εκείνοι, και όλοι όσοι γίνουν χριστιανοί... Με το προσωπικό Του παράδειγμα, τους έδειξε ότι με την υπερηφάνεια και τον εγωισμό δεν μπορούν να αγαπήσουν και να προσφέρουν στο συνάνθρωπο. Πως θα καταδεχτούμε και θα βοηθήσουμε τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους αν ο Ιησούς δεν έπραττε ομοίως; Πως θα υπακούαμε στην προτροπή για ταπείνωση αν ο Κύριος δεν ταπεινώνονταν (με ύψιστη ταπείνωση τα μαρτύρια και τη σταυρική του θυσία); Για να βρεθούμε πλησίον του μετά την κρίση, οφείλουμε ν' ακολουθήσουμε το παράδειγμα Του, πηγαίνοντας αντίθετα στο πνεύμα του κόσμου, αντίθετα στην οίηση και την αλαζονεία.       

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...