«Η ΟΥΡΑΝΙΤΣΑ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ...»

Σε ποιόν αρέσει ο πυρετός και οι κρυάδες; Σε κανέναν, πλην των φαρμακευτικών εταιρειών βεβαίως. Τι γίνεται όμως αν νοσήσεις και φουντώσεις από πυρετό; Επίσκεψη στο γιατρό, κλπ., κλπ. Εκτός κι αν είσαι... Έλλην και ρωτάς πρώτα τη γυναίκα σου, όπως ο ήρωας της παρακάτω εύθυμης ιστοριούλας από το Ρομάντσο Νο 882 (26/1/1960). Λίγο χιούμορ Δευτεριάτικα ουδέποτε έβλαψε κανέναν, ίσα ίσα καταπολεμά τους ιούς, και τους... κορωνοϊούς, ενίοτε!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (30/1/2022) ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε· καλὸν γὰρ χάριτι βεβαιοῦσθαι τὴν καρδίαν, οὐ βρώμασιν, ἐν οἷς οὐκ ὠφελήθησαν οἱ περιπατήσαντες. (Εβρ. 13, 9)

Μην παρασύρεστε από διάφορες ξένες διδασκαλίες. Είναι προτιμότερο να στηρίζετε την καρδιά σας στη χάρη του Θεού παρά σε φαγητά. Όσοι βασίστηκαν σ’ αυτά, δεν είδαν καμιά ωφέλεια.
Ο απ. Παύλος τονίζοντας την ενότητα της χριστιανικής αλήθειας, προτρέπει σε κάτι αυτονόητο. Να μην παρασυρόμαστε από διάφορες ξένες προς αυτήν, διδασκαλίες. Δεν εννοεί μόνο από διδασκαλίες άλλων θρησκειών, αλλά και από διδασκαλίες που εισάγουν αιρέσεις και αποκλίσεις από τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Είτε γιατί αυτές προϋπήρχαν του χριστιανισμού και ήταν αποδεκτές με συνέπεια να υπάρχει προς αυτές κάποια ανοχή, είτε γιατί αυτές παρουσιάζονται ως «αθώες» και άνευ σημαντικής αξίας. Αν δούμε σήμερα φερ' ειπείν, θεωρίες μετενσάρκωσης, μελλοντολογίες, ζώδια, ή ακόμη και πρακτικές που κατάγονται από τον παλαιότερο παγανισμό, εύκολα υιοθετούνται ειδικά από χριστιανούς που δεν ασχολούνται με τα όσα διδάσκει η Εκκλησία. Η αδιαφορία προς τη μελέτη του ευαγγελίου, πολλῷ δε μᾶλλον προς τη βίωση του, οδηγεί στην παρέκκλιση από την αλήθεια. Μόνο με την προσήλωση στην πίστη θα στερεωθεί μέσα μας, διά της χάριτος του Κυρίου, η ορθή διδασκαλία. Και όχι με αιρετικές (κατ' ουσίαν) διδασκαλίες και ανούσιες τυπολατρίες. Επί παραδείγματι, αναφέρει τις ψευτοδιδασκαλίες των εβραίων περί καθαρών και ακάθαρτων φαγητών, που δεν ωφέλησαν σε τίποτα όσους πρόσεχαν τη διάκριση αυτή στα φαγητά. Να θυμίσω εδώ, το πόσοι σήμερα, σε περίοδο νηστείας αρέσκονται να νηστεύουν μόνο στα φαγητά... Η χάρη του Θεού δεν βρίσκεται στην αυστηρή τυπολατρία (ή την προσήλωση στο γράμμα του νόμου) και βέβαια ούτε στη νόθευση της αλήθειας με οτιδήποτε κυκλοφορεί ξένο από αυτήν. Βρίσκεται στην πνευματική άσκηση και μελέτη και την πράξη που βασίζεται σε αυτήν. Και η θεία χάρη είναι το σίγουρο στήριγμα του κάθε χριστιανού που προσπαθεί για τη σωτηρία του.   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΗ ΝΥΧΤΑ»

Επιτέλους είδαμε και εμείς οι πεδινοί αστοί για φέτος χιόνι! Ωραίο το χιονισμένο μοτίβο όταν το βλέπεις μέσα από την μπαλκονόπορτα έχοντας στο φουλ την θέρμανση. Ωραίο, το να βλέπεις επιτέλους στα λευκά, το μπαλκόνι, την αυλή, τα αυτοκίνητα ή το δρόμο. Πόσο πιο ωραίο γίνεται όταν δεν έχεις κανέναν, μα κανέναν, λόγο για να βγεις έξω! Διότι άμα έχεις να πας στη δουλειά, στο γιατρό, ή σε οποιαδήποτε υποχρέωση τότε το χιόνι όχι μόνο δεν είναι ωραίο, αλλά γίνεται... εφιάλτης! Δεν θα το αναπτύξω περαιτέρω, τα ζούμε όταν κάνει χιονόπτωση κάθε φορά. Ποτέ όμως δεν μαθαίνουμε από τα λάθη ή τις παραλείψεις μας. Το παρακάτω ποίημα το αλίευσα από τα Νεοελληνικά Αναγνώσματα για τους μαθητές της Δ' τάξεως Γυμνασίων (1933) και ονομάζεται «Χιονισμένη νύχτα» του Κ. Χατζόπουλου. Βέβαια αναφέρεται στη χιονισμένη νύχτα στην ύπαιθρο, και όχι στην Αττική Οδό. Δύσκολος ο χειμώνας στην φύση, ακόμη δυσκολότερος στην πόλη...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΣΤΗΘΟΥΣ»

Μετράει το μέγεθος; Αυτή η ερώτηση παραπέμπει κυρίως στα... ανδρικά φυσικά προσόντα, εντούτοις ισχύει και για τις γυναίκες, όσον αφορά το στήθος. Κακά τα ψέμματα, τα μεγάλα έλκουν τους άντρες, τα μικρά τσου! Ευτυχώς που υπάρχουν και άνδρες που κοιτάζουν άλλα πράγματα στις γυναίκες και όχι τα... μπαλκόνια! Δεν είναι βέβαια η πλειονότητα, αλλά υπάρχουν. Το παρακάτω αρθράκι από την Βεντέτα Νο 247 (25/1/1970) δίνει κάποια τρικ για να κρυφτεί το μικρό στήθος, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν οι πλαστικές εγχειρήσεις αφενός, και αφετέρου θεωρούταν «μειονέκτημα»... Καλό θα ήταν οι άνδρες να κοίταζαν λίγο περισσότερο τα ψυχικά χαρίσματα της γυναίκας, διότι τα σωματικά κάλλη έρχονται και παρέρχονται. Να τα λέμε κι αυτά...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (23/1/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος, ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ· (Α' Τιμ. 1, 15)

Αξιόπιστος είναι ο λόγος μου και άξιος κάθε αποδοχής· ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο να σώσει τους αμαρτωλούς, των οποίων πρώτος είμαι εγώ.
Ο απ. Παύλος, για να προκαλέσει την προσοχή αλλά και να εισαγάγει μια σοβαρή αλήθεια, προλογίζει αυτό που θα πει. Τονίζει την αξία αυτού που θα ακολουθήσει και εφιστά σε αυτό, την δέουσα πνευματική εστίαση. Και τι λέει λοιπόν; Με μια μικρή φράση, μας λέει τη βασική μας πίστη περί του Ιησού Χριστού. Μας θυμίζει ότι ήλθε στον αμαρτωλό κόσμο μας για να σώσει τους αμαρτωλούς ανθρώπους. Δεν αρκέστηκε μόνο σε παρεμβάσεις μέσῳ αντιπροσώπων, όπως έκανε ο Θεός στην Παλ. Διαθήκη με τους προφήτες, ούτε προτίμησε να κάνει εκ του μακρόθεν θαύματα. Ήρθε αυτοπροσώπως, και με τη δική του διδασκαλία αλλά κυρίως με το σταυρικό Του πάθος και την ανάστασή Του, μας (ξανά)έδωσε την προοπτική της σωτηρίας. Βέβαια ήρθε μόνο για τους αμαρτωλούς, αλλά αν εξαιρέσουμε την Παναγία, η συντριπτική πλειονότητα τότε ήταν αμαρτωλοί, δυστυχώς όπως είναι και στις μέρες μας... Ο απ. Παύλος δεν εξαιρεί τον εαυτό του. Παρότι ο Θεός τον μετέστρεψε προς το καλό, υπενθυμίζει την αμαρτωλότητά του. Δεν ξεχνά ότι στο παρελθόν ήταν διώκτης των χριστιανών. Και αντί να επαίρεται για το έργο του υπέρ της Εκκλησίας, υπογραμμίζει αυτό που του βαραίνει την ψυχή. Θεωρεί τον εαυτό του πρώτο από τους αμαρτωλούς. Ταπεινώνεται μη προσπαθώντας να κρύψει την αλήθεια, δίνοντας το παράδειγμα στον Τιμόθεο, ότι όσοι υπηρετούν τον Κύριο, αντί να κομπάζουν σαν τους Φαρισαίους, θα πρέπει να έχουν ταπεινοφροσύνη και ευτελισμό του εγωισμού τους. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«Ο ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ»

Πόσο μακριά είναι η φαντασία από την πραγματικότητα, άραγε; Πολύ για κάποιους, λίγο για άλλους, πάντως θα βρίσκεται πάντα αιωρούμενη στο μυαλό, και μέσα από τα όνειρα και την ενατένιση, θα μας ταξιδεύει το νου στα μονοπάτια των πόθων και των παθών, χωρίς φρένο, φόβους και αναστολές. Ποιός δεν θα 'θελε να βιώνει την φαντασία του, έστω και για πολύ λίγο, στην καθημερινότητά του, ε; Ποιός όμως θα τολμούσε να εγκλωβίσει τον εαυτό του στη φαντασία δίχως να μπορεί να επιστρέψει στην πραγματικότητα; Σκέψεις που μου γεννήθηκαν διαβάζοντας το παρακάτω ποίημα του Ιακώβου Πολυλά, από το Αναγνωστικό της Στ' τάξης (1957) με τίτλο «Ο Ερασιτέχνης», και με κάνουν να αναρωτηθώ, εν τέλει, το πόσο άχαρη θα είναι η ζωή χωρίς το ταξίδι στο άπιαστο, το φανταστικό και το ιδεατό και πόσο άχαρη γίνεται όταν προσηλωνόμαστε σε μια πραγματικότητα που δύσκολα μπορούμε να αλλάξουμε...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΟΥ

Τώρα που απομακρυνθήκαμε από τις γιορτές και καμία αργία δεν υπάρχει στον ορίζοντα, ευκαιρία να απολαύσουμε την πολυπόθητη και χιλιοαγαπημένη ρουτίνα! Ναι, ναι ας μην το ομολογούμε, αυτή είναι η αλήθεια. Δεν μπορούμε δίχως τη ρουτίνα. Όποτε δεν την έχουμε, μας... λείπει κατά βάθος! Έστω στο περίπου. Μπορεί για παράδειγμα η νοικοκυρά χωρίς το νοικοκυριό με τα προβλήματά του; Δεν μπορεί! Αν μπορούσε ή θα ήταν πλούσια, ή δεν θα ήταν νοικοκυρά... Λέω εγώ τώρα. Όπως και να 'χει, για τις νοικοκυρές το παρακάτω αρθράκι από τη Βεντέτα Νο 351 (27/1/1972) με πρακτικές συμβουλές του νοικοκυριού. Βαρετή ασχολία, αλλά υποχρεωτική...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (16/1/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς (Κολ. 3, 7)

Στα αμαρτήματα αυτά και σεις είχατε περπατήσει και παρασυρθεί άλλοτε, τότε που ζούσατε μεταξύ αυτών.
Ο απ. Παύλος υπενθυμίζει στους Κολοσσαείς τον πρότερο αμαρτωλό βίο τους. Δίχως την πρόθεση να τους επιπλήξει, ή να τους τιμωρήσει. Τα σοβαρά και μεγάλα αμαρτήματα (στχ. 5: πορνεία, ακαθαρσία, πάθος, κακή επιθυμία, πλεονεξία, ειδωλολατρεία), για τα οποία ο Θεός θα είναι αυστηρός στην κρίση του, δεν τους είναι άγνωστα. Ίσα, ίσα μάλιστα. Όχι μόνο τα γνωρίζουν αλλά είχαν παρασυρθεί σε αυτά και είχαν συμπορεύσει το δρόμο της ζωής τους με αυτά. Πότε; Όταν συναναστρέφονταν με τα τέκνα της απείθειας. Όταν άφηναν να τους επηρεάζουν οι αμετανόητοι υπέρ της αμαρτίας, και αρνητές του ευαγγελίου. Τώρα που έμαθαν την αλήθεια του Κυρίου, οφείλουν να κρατούν απόσταση από τους αμετανόητους, και να αποστρέφονται τα επικίνδυνα αμαρτήματα. Κι αφού τα ξέρουν καλά, ας μην σκεφτούν να δικαιολογηθούν πως τάχα δεν τα γνωρίζουν. Αντιθέτως, να θυμούνται τον αμαρτωλό βίο τους ώστε να αποτελέσει ισχυρό κίνητρο για να μην ξανακυλήσουν... Η εμπειρία τους, να τους δώσει τη σοφία για να κρατηθούν μακριά. Αλίμονο σε όποιον πάθει και δεν μάθει. Η παρότρυνση του απ. Παύλου ασφαλώς απευθύνεται και σε όλους εμάς. Είτε έχουμε κυλήσει βαθύτερα στην αμαρτία, είτε λιγότερο βαθιά, να μη λησμονούμε τον αμαρτωλό βίο μας, όσο κι αν έχουμε αλλάξει και όσο κι αν ξαναδιαβαίνουμε τον δρόμο του Κυρίου. Ο κίνδυνος να παρασυρθούμε εκ νέου, πάντα θα ελλοχεύει και πάντα θα παραμονεύουν οι παγίδες να βρεθούμε μακριά από την οδό της σωτηρίας.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΜΕ... ΠΤΥΧΙΟ!

Τι είναι η καλοπέραση; Ένα από τα εθνικά μας σπορ, από αρχαιοτάτων και βάλε χρόνων. Το μαθαίνουμε από την κοιλιά της μάνας μας και το εξασκούμε με την πρώτη ευκαιρία. Είμεθα και πρωταθλητές παγκοσμίως και βέβαια οι πρώτοι διδάξαντες. Η παραπάνω όμως είδηση, που αλίευσα από το e-radio (εδώ) δυστυχώς δεν μας τιμάει καθόλου σαν λαό! Ναι, στη Γαλλία την καλοπέραση την ενάγουν σε επιστημονικό αντικείμενο και μπορείς να πάρεις πτυχίο πανεπιστημίου! Δηλαδή, να γίνεις καλοπερασάκιας με πτυχίο ανεγνωρισμένο από το κράτος! Ενώ εμείς δεν έχουμε την καλοπέραση ως... ειδικότητα ούτε καν σε ΙΕΚ! Μais ce n'est pas possible! Αν είναι δυνατόν...

Εμείς που δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο, να μην έχουμε εντρυφήσει επιστημονικώς στο «εὐ ζῆν» και να έρχονται οι Γάλλοι να φτιάχνουν σχολή για αυτό. Δυστυχώς μόνο για να αγοράζουμε ραφάλ και φρεγάτες είμαστε ικανοί... Αντί να έρχονται αυτοί εδώ να τους διδάσκουμε τι εστί καλοπέραση, όπως πάει, θα πηγαίνουν τα δικά μας παιδιά στη Γαλλία για να πάρουν το πολυπόθητο πτυχίο που εδώ δεν μπορούν να αποκτήσουν! Και οι φραντσέζοι θα μας κουνάνε το πτυχίο στη μούρη, ενώ εμείς θα αρκούμαστε να λέμε πως βγάλαμε το πανεπιστήμιο της... ζωής όσον αφορά την καλοπέραση... Τρε μπαανάλ! Και μην πει κανείς, με ένα τέτοιο πτυχίο που μπορείς να βρεις δουλειά στην Ελλάδα, γιατί το δημόσιο προσλαμβάνει αβέρτα «καλοπερασάκηδες» άνευ πτυχίου, αρκεί το μέσον και τα παραθυράκια στον ΑΣΕΠ..


Και μην πει κανείς ότι είναι δύσκολο να φτιαχτεί μία αντίστοιχη σχολή στην Ελλάδα. Ίσα ίσα μάλιστα. Αρκεί μια μεγάλη καφετέρια / εστιατόριο / μπαρ αντί για αίθουσα διδασκαλίας! Και τα υπόλοιπα είναι ευκόλως εννοούμενα... Αλλά δεν θα γίνει κάτι τέτοιο εδώ. Διότι θα χάσουν την αίγλη τους οι σχολές με τα υψηλά μόρια εισαγωγής (νομική, ιατρική κλπ) και κατ' επέκτασιν θα χάσουν πελάτες τα φροντιστήρια... Όλοι θα θέλουν να μπουν στη σχολή καλοπέρασης! Κι έτσι θα χάσει την ευκαιρία το κράτος να φτιάξει σχολή που θα προσέλκυε φοιτητές και από το εξωτερικό! Γιατί ποιός ξένος δεν θα θέλει να σπουδάζει καλοπέραση στο φυσικό χώρο που αναπτύχθηκε αυτή η έννοια, ε; Οπότε όσοι Έλληνες έχουν λεφτά θα πηγαίνουν στη Γαλλία για να κάνουν τις ονειρεμένες τους σπουδές πραγματικότητα. Πως να μην μελαγχολήσω λοιπόν; Κι άντε μετά να το ρίξω στην... καλοπέραση μπας και πάρω τα πάνω μου! Και χωρίς το πτυχίο, που θα μου γέμιζε το βιογραφικό μου...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΣΑΛΑΤΑ ΠΑΤΑΤΕΣ ΜΕ ΣΑΛΤΣΑ ΠΙΚΑΝΤΙΚΗ

Από σήμερα, ξανά στην κανονικότητα της καθημερινότητας. Οι γιορτές πάπαλα και το κλασσικό ερώτημα στη νοικοκυρά επανέρχεται... «τι θα φάμε σήμερα;» κι αφού πει το ακόμη κλασσικότερον «Έλα μου ντε!» θα πρέπει να δώσει και μια απάντηση. Τη σημερινή πρόταση λοιπόν την αλίευσα από την Βεντέτα Νο 350 (20/1/1972) και είναι ότι πρέπει για λίγη αποτοξίνωση από τα κρέατα και τα γλυκά των εορτών. Σαλάτα πατάτες με σάλτσα πικάντικη. Την έχω φτιάξει και ήταν πεντανόστιμη. Καλύτερη από τις πατάτες τηγανιτές. Απλά θέλει λίγο χρόνο παραπάνω για να γίνει...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (9/01/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους (Εφεσ. 4, 11)

Αυτός, λοιπόν, σε άλλους έδωσε το χάρισμα του αποστόλου, σε άλλους του προφήτη, σε άλλους του ευαγγελιστή και σ’ άλλους του ποιμένα και δασκάλου
Ο απ. Παύλος αναφέρεται στον Χριστό, ο οποίος μετά την ανάληψή του στους ουρανούς, δεν άφησε την Εκκλησία του χωρίς τους κατάλληλους διακόνους να την υπηρετούν. Έδωσε αξιώματα σε ανθρώπους για να συνεχίσουν το έργο Του ώστε η Εκκλησία να φέρει σε πέρας την σωτηριολογική αποστολή της. Τα αξιώματα αυτά, είναι του αποστόλου, του προφήτη, του ευαγγελιστή, του ποιμένα και του διδασκάλου. Δεν είναι αντίστοιχα των κοσμικών, που σχετίζονται με την εξουσία ή τη δημόσια προβολή. Είναι θέσεις που έχουν να κάνουν με την υπηρεσία προς τους συνανθρώπους και την απάρνηση των προσωπικών φιλοδοξιών. Ενίοτε κάποιοι έχουν είτε όλα, είτε έστω ένα από αυτά. Οι απόστολοι ήσαν και προφήτες και δύο εξ αυτών και ευαγγελιστές. Κάποιες φορές, προφήτες είναι και ποιμένες ή πολλές φορές ποιμένες είναι και διδάσκαλοι. Οι ευαγγελιστές είχαν την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, οι προφήτες έχουν εξ Θεού αποκάλυψη, οι διδάσκαλοι καλή αντίληψη από τη διαρκή μελέτη, οι ποιμένες τη διάκριση να διαχειριστούν τα προβλήματα του ποιμνίου τους. Βέβαια, όσοι έλαβαν τέτοια αξιώματα, τα έλαβαν έχοντας πρώτα ασκηθεί πολύ στον πνευματικό αγώνα. Άνθρωποι που προτίμησαν το φρόνημα του Κυρίου από το κοσμικό. Το πως, πότε και γιατί αυτούς, εναπόκειται αποκλειστικώς στην κρίση του Χριστού. Κι αν εμείς βλέπουμε ότι δεν έχουμε άξιους ποιμένες ή δεν ακούμε πλέον προφητικό λόγο, ή οι διδάσκαλοι παρεκκλίνουν της αλήθειας του ευαγγελίου, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Κύριος έπαψε να μεριμνά και να προνοεί για το σώμα του. Ούτε βέβαια αδιαφορεί. Βλέπει ότι εμείς το ποίμνιό Του, πάψαμε να έχουμε ζήλο στον πνευματικό μας αγώνα και παραχωρεί σε λιγότερο ικανούς και στοργικούς ποιμένες να μας κατευθύνουν, ώστε να μας δοκιμάσει και να μας υπενθυμίσει τα καταστροφικά αποτελέσματα της αμαρτίας.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (6/1/2022) ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

Ακούμε στη σημερινή περικοπή:

καὶ βαπτισθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος· καὶ ἰδοὺ ἀνεῴχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν καὶ ἐρχόμενον ἐπ᾿ αὐτόν· (Ματθ. 3, 16)

Βαφτίστηκε, λοιπόν, ο Ιησούς κι αμέσως βγήκε από το νερό. Κι αμέσως άνοιξαν γι’ αυτόν οι ουρανοί και είδε το Πνεύμα του Θεού σαν περιστέρι να κατεβαίνει και να έρχεται πάνω του.
Ο Ιησούς αφού βαπτίστηκε από τον Ιωάννη, είναι ο μόνος που βγήκε αμέσως από το νερό. Όλοι οι άλλοι, έμεναν εντός του ύδατος καθ' όσον εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους. Ο Ιησούς όντας αναμάρτητος, δεν ζήτησε να εξαιρεθεί από το βάπτισμα. Τη στιγμή εκείνη συνέβη κάτι που δεν ξέρουμε αν το αντιλήφθηκε κανείς πλην του Ιησού. Οι ουρανοί «άνοιξαν», για να τονιστεί το από που ήρθε το Άγιο Πνεύμα, το οποίο εμφανίστηκε με τη μορφή περιστεριού δίχως να είναι περιστέρι (απλώς του έμοιζε), και πήγε επάνω από τον Κύριο. Αυτή η εμφάνιση έγινε αισθητή από το παρεβρισκόμενο πλήθος. Φιλάνθρωπο πτηνό και σύμβολο σοφίας και πραότητας υπέδειξε τον πλέον φιλάνθρωπο και απόλυτα πράο Ιησού, ως τον προορισμό προς τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, που ταλανίζονταν από τον κατακλυσμό της αμαρτίας. Όπως το περιστέρι που έστειλε ο Νώε για να βρει γη, ως τόπο σωτηρίας των πλασμάτων που είχαν σωθεί από τον κατακλυσμό του ύδατος. Μόνο στον αναμάρτητο Υιό του ανθρώπου βρήκε ανάπαυση το Άγιο Πνεύμα, και σ' Εκείνον μας δείχνει ότι θα βρούμε κι εμείς  ανακούφιση και ανάπαυση. Αυτή η κάθοδος δεν έγινε για να προσφέρει στον ενανθρωπίσαντα Υιό του Θεού θεία χάρη ή μετάδοση ξένης δωρεάς όπως έγινε στους απόστολους κατά την Πεντηκοστή, αλλά για να σηματοδοτήσει την αρχή της δημόσιας δράσης Του ως σωτήρα του κόσμου, φανερώνοντας στον Ιωάννη και στους Ιουδαίους την ήδη συντελεσμένη εσωτερική χρίση του Κυρίου (εξ ου και η ονομασία Χριστός, ο κεχρισμένος βασιλιάς) και την ανάδειξή του ως Μεσσία.    

Άλλο σχόλιο για τη σημερινή περικοπή, εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΩΡΙΜΗ ΑΓΑΠΗ»

Τι είναι η πρωτοχρονιά; Ουσιαστικά η ξεκούραση από το ρεβεγιόν της παραμονής της πρωτοχρονιάς! Διότι για το ρεβεγιόν είναι που ετοιμαζόμαστε να πάμε καλεσμένοι ή καλούμε κόσμο, ή να πάμε έξω προς διασκέδαση. Βέβαια, υπάρχουν και άνθρωποι που δεν το περνούν με παρέα... ή πάλι κάτι τέτοιες ώρες μπορεί να σου συμβεί κάτι αναπάντεχο. Όπως συνέβηκε στον πρωταγωνιστή του παρακάτω μικρού διηγήματος που αλίευσα από τη Βεντέτα Νο 295 (31/12/1970). Για το τι και πως, δεν έχεις παρά να το διαβάσεις και να σου περάσει χαλαρά η ώρα. Πάντως η «ώριμη αγάπη» ίσως είναι η καλύτερη γιατί εμφανίζεται στην κατάλληλη στιγμή και όχι πρόωρα...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (2/1/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ. (Β' Τιμ. 4, 8)

Τώρα πια με περιμένει το στεφάνι της δικαιοσύνης, που μ’ αυτό θα με ανταμείψει ο Κύριος εκείνη την ημέρα, ο δίκαιος κριτής. Κι όχι μόνο εμένα, αλλά κι όλους εκείνους που περιμένουν με αγάπη τον ερχομό του.
Ο απ. Παύλος μιλάει με βεβαιότητα για την ανταμοιβή του από το Θεό, αισθανόμενος ότι πλησιάζει το τέλος του. Θα τον δικαιώσει ο Θεός για το έργο του. Γιατί είναι τόσο σίγουρος, ὀτι θα λάβει το στεφάνι της δικαιοσύνης; Πως γνωρίζει ότι όντως έκανε πάντα αυτά που έπρεπε και δεν υπέπεσε σε σφάλματα; Μήπως αυτή του η πεποίθηση είναι υπερβολική; Σ' αυτά τα λογικά ερωτήματα, την απάντηση την έχει δώσει ο ίδιος ο Θεός! Όταν επέμβηκε ο ίδιος και σταμάτησε τον Παύλο να καταδιώκει τους χριστιανούς αφενός και αφετέρου όταν τον ανέβασε στον τρίτο ουρανό και του απεκάλυψε ακατάληπτες αλήθειες. Αν λοιπόν έβλεπε τον Παύλο να παραστρατεί από το δύσκολο έργο του, τότε προφανώς με κάποιον τρόπο ή θα τον επανέφερε στον σωστό δρόμο ή έστω θα τον σταματούσε. Συνεπώς λοιπόν, ο Παύλος περιμένει την ανταμοιβή του από τον Κύριο εξαίροντας την δικαιοσύνη Του. Το στεφάνι του νικητή είναι στεφάνι που δεν δίδεται χαριστικά ή εις βάρος άλλων. Δίδεται δίκαια. Και όχι μόνο στον Παύλο. Ο απόστολος εδώ υπενθυμίζει ότι η ίδια ανταμοιβή θα δοθεί σε όλους όσους κράτησαν καθαρή την καρδιά τους από την αμαρτία και περιμένουν την ένδοξη εμφάνιση του Κυρίου. Αυτήν του την πεποίθηση την μεταδίδει στον Τιμόθεο και σε όλους μας. Αυτό το στεφάνι της δικαιοσύνης είναι που πρέπει να προσμένουμε όλοι όσοι προσπαθούμε να εφαρμόσουμε και να μεταδώσουμε το ευαγγέλιο του Κυρίου. Κάτι που προορίζεται για όλους μας, αρκεί να προσπαθήσουμε.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...