Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
Καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀῤῥώστους αὐτῶν. (Ματθ. 14, 14)
Κι όταν βγήκε ο Ιησούς, είδε πολύ πλήθος, τους σπλαχνίστηκε και θεράπευσε τους αρρώστους τους.
Βλέποντας ο Ιησού να τον έχει ακολουθήσει μεγάλο πλήθος (στχ. 13) χωρίς να εκείνος ή οι μαθητές τους να τους έχουν παρακινήσει, έδειξε αμέσως την ποιμαντική του ιδιότητα. Δεν εξέφρασε μόνο τη συμπόνια του με λόγια, αλλά προχώρησε σε θεραπεία των αρρώστων. Δεν άφησε να τους χωρίζει η ασθένεια και ο πόνος. Ως στοργικός πατέρας δεν κοίταξε την ανάγκη του για απομόνωση (στχ. 13) και συνέχισε να υπηρετεί όλους αυτούς που τον ακολούθησαν γιατί η παρουσία Του τους έδινε ανακούφιση στην ταλαιπωρημένη ψυχή τους. Η καλή τους προαίρεση ήταν τόσο έκδηλη που ο Κύριος δεν θα άφηνε την ευκαιρία της προσφοράς. Δεν ζήτησε ούτε συνθήματα ούτε επευφημίες. Και μόνο η παρουσία του κόσμου ήταν μια τρόπῳ τινά επιβράβευση στα όσα έπραττε. Ως ποιμένας φρόντισε αμέσως για το καλό του ποιμνίου του προτάσσοντας τη διακονία ως μία βασική δραστηριότητα της Εκκλησίας. Ωστόσο εκεί που πρέπει να εστιάσουμε, είναι ότι δεν έβαλε κανένα όριο σ' αυτή του τη διακονία. Μπορεί οι ιερείς ως άνθρωποι να δείξουν σημάδια κόπωσης, ο Κύριος όμως ποτέ δεν σταματά να ενεργεί για το ποίμνιο που τον ακολουθεί. Σπλαχνίζεται όσους προστρέχουν σ' Εκείνον και προσφέρει. Αρκεί να είμαστε καλοπροαίρετοι...
