ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΟΠΩΣ ΤΑ ΦΙΔΙΑ; ΚΙ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ...

Εντέλει, παρότι στις σελίδες περί επιστήμης των ειδησεογραφικών ιστοτόπων κυριαρχούν ειδήσεις περί του κορωνοϊού, που και που βγαίνουν στο φως πολύ ενδιαφέρουσες έρευνες, οι οποίες όπως έχω ξαναγράψει, θα έπρεπε να γίνονταν στην χώρα μας. Από το e-daily.gr (εδώ) προέρχεται η παραπάνω τρομακτική ομολογουμένως είδηση. Υπό τις κατάλληλες περιβαντολλογικές συνθήκες λοιπόν, οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παράγουν δηλητήριο από το στόμα όπως μερικά φίδια! Για φαντάσου... Λες και δεν γίνεται! Στην Ελλάδα, ουκ ολίγοι και ολίγες, παράγεται τόσο δηλητήριο στο στόμα που το χρησιμοποιούν για σάλιο! Και εννοείται το εκσφεδονίζουν σε κάθε κουβέντα που θα πουν! Δεν είναι τυχαίος ο χαρακτηρισμός «φαρμακόγλωσσα», που μόνο στο ελληνικόν λεξικόν απαντάται...

Γιατί αρκετούς, ἐν Ἑλλάδι, τους χαρακτηρίζουμε ως φίδια; Και δη ως φίδια κολοβά; Προφανώς διότι εδώ αναπτύσσονται οι κατάλληλες συνθήκες για να παράγουν φαρμάκι στο στόμα τους! Γίνεται πουθενά αλλού; Προφανώς όχι! Να δεις φερ' ειπείν μια αμερικάνικη ταινία και να πει κάποιος τον άλλον, τον κακό, you are snake stump (έτσι μεταφράζει το google τη λέξη «κολοβό»)! Εγώ προς ώρας δεν έχω δει και ακούσει κάτι τέτοιο... Να λοιπόν που εδώ θα μπορούσε αυτή η γενετική δυνατότητα παραγωγής δηλητηρίου να πραγματοποιηθεί, σε όσους ακόμη δεν έχει πραγματοποιηθεί γιατί παραμένουν ακόμη αφελείς. Και μην ξεχνάμε ότι έχουμε εξοπλιστεί γλωσσικώς με τας κατάλληλας εκφράσεις τας οποίας δεν θα αναφέρω λόγῳ χώρου.

Βέβαια, θα υπάρξει μια δυσκολία προσαρμογής. Για φαντάσου εκεί που βάζεις μια γουλιά στο στόμα σου καφέ να αναμειχθεί με δηλητήριο και να το πιεις. Μετά θα ξεφουρνιστεί η κλασσική φράση «τι καφές είναι αυτός που μου 'φτιαξες; Σκέτο φαρμάκι»! Μάλλον αιτία για συζυγικά καυγαδάκια θα είναι η όλη ιστορία. Για να μην επεκταθώ σε τροφές και γλυκά! Το χειρότερο είναι, τι θα συμβεί άμα κανείς δαγκώσει τη γλώσσα του. Θα δηλητηριαστεί; Αυτό δυστυχώς δεν το προέβλεψαν οι επιστήμονες. Κρίμα γιατί δεν θα ήταν κακό να βγάζαμε δηλητήριο. Σε περίπτωση ατιμπαραθέσεως μετά ελληνίδος πεθεράς θα ήταν χρήσιμο για... άμυνα! Δεν έχουμε λοιπόν παρά να περιμένουμε για την τυπική αυτή μετάλλαξη μας, γιατί κυριολεκτικώς αυτό όχι μόνο το έχουμε καταφέρει, αλλά το έχουμε εξελίξει και είμαστε εξπέρ! Τι, εσύ που διαβάζεις αυτές τις αράδες, «δεν έχει στάξει ποτέ ο στόμας σου φαρμάκι;» Ε, ή είσαι επικίνδυνα αφελής (οπότε τράβα σε ψυχίατρο) ή δεν είσαι Ἕλλην/-ίδα!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΜΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΛΛΗ Τ' ΕΙΝ' Ο ΠΟΝΟΣ»

Μετά την επέτειο των 200 ετών από την επανάσταση του 1821, η σημερινή ανάρτηση έχει σχέση με κάτι που προήλθε από την περίοδο που ακολούθησε την επανάσταση και την ανεξαρτησία της χώρας μας. Από το ΡΟΜΑΝΤΣΟ Νο 1308 (26/3/1968) μαθαίνουμε πως η γνωστή φράση «μπρος τα κάλλη, τ' ειν' ο πόνος» προέρχεται από την περίοδο της βασιλείας του Όθωνος. Ειδικά για τα κάλλη, ο πόνος πάει περίπατο όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι γυναίκες που έχουν ψώνιο με την εξωτερική τους εμφάνιση! Και όσοι εκ των αντρών βεβαίως πάσχουν από το αυτό κουσούριον!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (28/3/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; (Μαρκ. 2, 6-7)

Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους:
Γιατί αυτός εκστομίζει τέτοιες βλασφημίες; Ποιός μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες, παρά μόνον ένας, ο Θεός;
Σίγουρα, το τι συλλογάται σιωπηρώς κανείς, παραμένει κρυφό. Εδώ όμως, γίνονται φανεροί σ' εμάς οι λογισμοί των γραμματέων καθόσον έβλεπαν τον Ιησού να δίνει άφεση αμαρτιών στον παραλυτικό πριν τον θεραπεύσει με θαυματουργικό τρόπο. Προφανώς θα ήταν έκδηλη η εχθρική στάση τους προς αυτά που έλεγε ο Κύριος. Με τα όσα είχαν διαβάσει στην Παλ. Διαθήκη, πράγματι μόνον ο Θεός είχε τη δυνατότητα να συγχωρεί αμαρτίες. [Στον βιβλίο του προφ. Ησαΐα (43, 25) αναφέρεται επί λέξει: ἐγώ εἰμι, ἐγώ εἰμι ὁ ἐξαλείφων τὰς ἀνομίας σου ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τὰς ἁμαρτίας σου καὶ οὐ μὴ μνησθήσομαι.εγώ είμαι, εγώ είμαι εκείνος που τις ανομίες σου εξαλείφω και δε φυλάω στη μνήμη μου τις αμαρτίες σου.] Συνεπώς λοιπόν, αφού ο Ιησούς συγχωρούσε κι αυτός, ή θα ήταν βλάσφημος ή θα ήταν Θεός οπότε και θα ήταν ο Μεσσίας! Αλλά στο μυαλό τους μόνο η πρώτη εκδοχή θα έπρεπε να ισχύει. Ο Ιησούς δεν έμοιαζε με το Μεσσία όπως τον περίμεναν, αν όντως τον περίμεναν!

Εκεί δεν βρίσκονταν για να διαπιστώσουν ή να ερευνήσουν τη μεσσιανική ιδιότητα του Κυρίου, αλλά για να του προσάψουν την οποιαδήποτε κατηγορία. Δεν τους πέρασε καθόλου απ' το μυαλό η υποψία μήπως έλεγε την αλήθεια ή έστω πριν να βγάλουν συμπεράσματα, να Τον αφήσουν να ολοκληρώσει την ομιλία και οτιδήποτε είχε προγραμματίσει να πράξει εκεί ο Ιησούς και μετά να του προσάψουν ότι κατηγορία θέλουν. Παραμόνευαν σε κάθε λέξη και πράξη για να βρουν ψεγάδια. Δεν πήγαν για ν' ακούσουν και να γνωρίσουν όπως οι άλλοι, αλλά για να εναντιωθούν μόλις θα έβρισκαν ευκαιρία. Αυτή τη στάση δυστυχώς δεν τη έχουν μόνο οι γραμματείς, αλλά και όλοι όσοι εχθρεύονται τον χριστιανισμό. Την έχουμε κι εμείς όταν δεν μας πηγαίνουν καλά τα πράγματα και κατηγορούμε τον Θεό γι' αυτό. Οι περίεργοι ή κακοί λογισμοί είναι κάτι που οφείλουμε να περιορίσουμε δραστικά, κατά την περίοδο της νηστείας που διανύουμε. Δεν μένουν δυστυχώς κρυφοί από τον Κύριο και σίγουρα δεν μας οδηγούν σε κανένα καλό. Μη λησμονούμε ότι δεν χρειάστηκε καν να μιλήσουν οι γραμματείς και ο Ιησούς έσπευσε να τους απαντήσει καταλλήλως (στχ. 8). Ας είναι για εμάς παράδειγμα προς αποφυγήν...  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Β' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το επόμενο τροπάριο της δ' ωδής μετά τον ειρμό:

Ἐν φωναῖς ᾀσμάτων πίστει, σοὶ βοῶμεν Πανύμνητε, Χαῖρε πῖον ὄρος, καὶ τετυρωμένον ἐν Πνεύματι, χαῖρε λυχνία καὶ στάμνε, Μάννα φέρουσα, τὸ γλυκαῖνον, τὰ τῶν εὐσεβῶν αἰσθητήρια.

Με δυνατά άσματα εκ πίστεως, σου φωνάζουμε Πανύμνητε, χαίρε εσύ που είσαι μεγάλο και εύφορο (πλούσιο) όρος διά της χάρητος του Αγίου Πνεύματος, χαίρε λυχνία και στάμνα που φέρεις μέσα σου το μάννα, που γλυκαίνει τα πνευματικά αισθητήρια των ευσεβών.

Γνώριμη στην υμνολογία, η παρομοίωση της Παναγίας με όρος. Όρος μεγάλο και στερεό, γεμάτο με πυκνό και παρθένο δάσος (πῖον). Η φράση στο τροπάριο είναι παρμένη από τον ψαλμό 67, 16. Σ' αυτήν την εικόνα προτυπώνεται η Θεοτόκος, για το πόσο μεγάλη είναι η συμβολή της στο σχέδιο του Θεού, και για την παρθενία της. Οι προτυπώσεις συνεχίζονται με τις προσφωνήσεις, λυχνία και στάμνα. Την παρομοιάζει ο ιερός υμνογράφος με την επτάφωτη λυχνία, στην Παλ. Διαθήκη, όπου ήταν χρυσή και βρίσκονταν στη σκηνή του Μαρτυρίου. Για τους χριστιανούς δεν είναι απλώς μία λύχνος για να φωτίζει τη νύχτα, αλλά είναι το φως του Θεού, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός που λάμπει ως ήλιος της δικαιοσύνης και μεταδίδει το φως και τη ζέση της θείας Του χάριτος. Τέλος παρομοιάζεται με στάμνα η Παναγία, τη γνωστή στάμνα στην οποία κατ' εντολή του Θεού φύλασσαν οι Ισραηλίτες το μάννα (Εξ. 16, 33) με το οποίο τους έτρεφε ο Θεός κατά την περιπλάνησή τους στην έρημο. Ως στάμνα η Παναγία φύλαξε μέσα της το νέο μάννα, το Λόγο του Θεού, που έφερε την πνευματική τροφή όχι να ταΐσει το σώμα, αλλά την ταλαιπωρημένη από την αμαρτία ανθρώπινη ψυχή, και να την οδηγήσει στην ουράνια βασιλεία. Όπως το μάννα ήταν ευχάριστο και γευστικό, το νέο μάννα (ο Κύριος) γίνεται αισθητό ως γλυκό και ηδύ στα πνευματικά αισθητήρια των πιστών.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟΥ ΚΛΕΦΤΗ ΤΟ ΚΙΒΟΥΡΙ»

200 χρόνια λοιπόν από την επανάσταση. Πως περνάνε τα χρόνια... Ευτυχώς μόνο τα χρόνια περνάνε. Η μνήμη παραμένει ζωντανή και η ιστορία δεν ξαναγράφεται. Αν και πολλοί (ξένοι και ημεδαποί, τσιράκια των ξένων) θα το ήθελαν διακαώς! Όπως και να 'χει, ένεκα της ημέρας, βρήκα στο Ανθολόγιο το παρακάτω δημοτικό ποίημα, σχετικό με την επανάσταση του 1821. Ναι, στο Ανθολόγιο που το διδάχτηκε η γενιά μου στην ΣΤ' του Δημοτικού, εκδόσεως 1979. Με το πολυτονικό ακόμη. «Τοῦ κλέφτη το κιβούρι» λοιπόν, όπου στο ποίημα ο καπετάν Δήμος (αγνώστου επωνύμου) στα τελευταία του, δίνει εντολές στα παλικάρια του για το πως θα τον ξεπροβοδίσουν για το αιώνιο ταξίδι και πως θα του φτιάξουν το κιβούρι (= τάφος). Αντιμετωπίζει το θάνατο χωρίς κλάψες και αδιαμαρτύρητα. Δίνοντας το παράδειγμα για το πως πεθαίνουν οι γενναίοι. Από τέτοιο φρόνημα έχουμε μια έλλειψη σήμερα...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: «ΣΠΑΓΕΤΤΟ ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ (Ιταλική συνταγή)»

Το σύνηθες εύκολο φαγητό, μετά τα τηγανητά αυγά, τι είναι; Όχι βέβαια τα σουβλάκια που παραγγέλνεις τηλεφωνικώς, αλλά η μακαρονάδα. Εν προκειμένῳ ωστόσο, η παρακάτω συνταγή από το ΡΟΜΑΝΤΣΟ Νο 890 (22/3/1960) δεν είναι κι από τις πιο εύκολες. Εντούτοις το αποτέλεσμα είναι νόστιμο και... θερμιδοπάροχο! Μια συνταγή για όποιον έχασε κιλά στις περιόδους εγκλεισμού, και καίγεται πως να τα... ανακτήσει! Η σημείωσις στο τέλος εξάλλου είναι ενδεικτική. Την βάζω ένεκα ότι δημοσιεύτηκε σαν σήμερα πριν από ακριβώς 61 χρόνια.   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (21/3/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ Α' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. (Ιω. 1, 49)

Λέει σε αυτόν (Ιησού) ο Ναθαναήλ, «Από πού με ξέρεις;». Κι ο Ιησούς του απάντησε, «Προτού σου πει ο Φίλιππος να έρθεις, σε είδα που ήσουν κάτω απ’ τη συκιά».
«Από που με ξέρεις;» ρωτάει ο Ναθαναήλ τον Ιησού. Μια λογική απορία για κάποιον που δεν γνώριζε το Μεσσία, ούτε είχε φανταστεί ότι θα τον γνωρίσει, τουλάχιστον όχι κατ' αυτόν τον τρόπο. Μια απορία που συνάμα υπονοεί και μια άλλη, «από που κι ως που, εμένα;». Γιατί να τον ξέρει; Δεν είναι κάποιος επιφανής για να τον γνωρίζει Εκείνος για τον οποίο με τόσο ενθουσιασμό του μίλησε προηγουμένως ο Φίλιππος. Ενώπιον του Μεσσία, αντί να κομπάσει για κάτι περί του εαυτού του έδειξε, εμμέσως, ταπεινότητα. Ασφαλώς, δεν είχε πρόθεση να αμφισβητήσει την ιδιότητα του Ιησού να γνωρίζει πράγματα που εμείς ως άνθρωποι αδυνατούμε να γνωρίζουμε. Σαν να του είπε λοιπόν, δεν είμαι κάποιος σημαντικός για να με ξέρεις. Απάντησε με τον τρόπο του στον χαρακτηρισμό που του έδωσε ο Κύριος στον προηγούμενο στίχο (48) λέγοντας ότι ο Ναθαναήλ ήταν Ισραηλίτης δίχως δόλο.

Ο Κύριος απάντησε στο Ναθαναήλ ότι τον είχε δει πριν ακόμα τον συναντήσει ο Φίλιππος, ενώ ήταν μόνος του στον ίσκιο μιας συκιάς. Ναι, ο Ιησούς τον είχε εντοπίσει όταν ήταν μόνος του, πριν πληροφορηθεί για τον Μεσσία. Ίσως να είχε αποτραβηχτεί για να σκεφτεί ή για να προσευχηθεί. Σ' εκείνη την «μοναχική» στιγμή, ο Κύριος με τον τρόπο του ήταν παρών. Είδε τον άνθρωπο που θα του γνώριζε ο Φίλιππος. Και ως Θεός, είδε τι άνθρωπος ήταν. Τίποτα για τον Κύριο δεν είναι τυχαίο. Προγνώριζε ποιόν θα του σύστηνε ο Φίλιππος και απλά έκανε φανερή αυτήν του την ιδιότητα. Όχι για να προκαλέσει τον γενικότερο εντυπωσιασμό, αλλά για να προσελκύσει τον ενδιαφέρον του Ναθαναήλ, ως μια ελάχιστη απόδειξη ότι βρήκε αυτόν που έψαχνε. Ας θυμόμαστε ότι το σιωπηλό παρών Του, το δίνει σε όλους και είναι δίπλα μας ακόμα κι αν δεν τον αισθανόμαστε. Ακόμα και την ελάχιστη απόδειξη της ύπαρξης του μας δίνει, κι ας μην είναι αυτό που του ζητάμε. Ας βάλουμε λοιπόν στόχο, με τη νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να ομοιάσουμε στην αγαθότητα με το Ναθαναήλ. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Α' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Στη Δ' Ωδή ακούμε σήμερα τον ειρμό σε ήχο δ':

Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ ἐπὶ θρόνου Θεότητος, ἐν νεφέλῃ κούφῃ, ἦλθεν Ἰησοῦς ὁ ὑπέρθεος, τῇ ἀκηράτῳ παλάμῃ, καὶ διέσωσε, τοὺς κραυγάζοντας· Δόξα Χριστέ, τῇ δυνάμει σου.

Αυτός που κάθεται στην Τριαδική δόξα της θεότητας, ήλθε μέσα σε ελαφρύ σύννεφο, ο Ιησούς ο υπέρθεος, ο οποίος με τη δύναμη της αμόλυντης παλάμης Του έσωσε (από την αμαρτία) αυτούς που κραυγάζουν, δόξα Χριστέ, στην θεία σου δύναμη.

Ο Χριστός, ως υπόσταση και πρόσωπο, μετέχει της θείας δόξας η οποία απορρέει από την θεία ουσία, που είναι κοινή και στα τρία πρόσωπα του τριαδικού Θεού. Ερχόμενος στη γη, δεν συνέβη καμία αλλαγή σε αυτό. Ωστόσο στα ανθρώπινα μάτια, η θεία δόξα δεν ήταν άμεσα ορατή αλλά κρατήθηκε κρυφή, και καλύφθηκε από την ταπεινότητα της φτωχής και λιτής ζωής. Το μυστήριο της κένωσης του Λόγου κατά την περίοδο της ενανθρώπησης είχε σκοπό και αυτό. Ήρθε στη γη μέσω του ελαφρού σύννεφου της Παναγίας. Νεφέλη κούφη όπως μας λέει παραστατικά ο ιερός υμνογράφος. Ελαφρά λοιπόν γιατί ήταν ταπεινή και δεν την βάρυνε η φθορά της αμαρτίας. Και παρότι ήρθε ως άσημος και ταπεινός, με την καθαρή και αμόλυντη παλάμη του συνέτριψε την φθορά της αμαρτίας σώζοντας αυτούς που τον πιστεύουν και κραυγάζουν το όνομα του, δοξάζοντας και ανυμνώντας Τον.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΟΙ ΠΟΛΥΤΡΟΠΕΣ»

Όταν ξεκινά η περίοδος της Μεγ. Τεσσαρακοστής, ένα πράγμα μου έρχεται στο μυαλό. Αυτό που είχε κάποτε ένας πνευματικός, ότι είναι περίοδος για πολλή σκέψη και λίγα λόγια. Το μυαλό να δουλεύει πολύ και το στόμα λίγο. Ενίοτε για κάποιους δύσκολο, εντούτοις βοηθάει στην πνευματική όραση. Οι λέξεις είναι περίεργες «οντότητες» που άλλοτε λειτουργούν ως φάρμακα ψυχής και άλλοτε ως βέλη. Για αυτές τις λέξεις μιλά το παρακάτω ποίημα του Θανάση Παπαθανασόπουλου «Οι λέξεις οι πολύτροπες» όπως το φωτογράφησα από το ημερολόγιο στο γραφείο μου. Μου άρεσε και αντί πολλών λέξεων λοιπόν, προτιμώ να ξεκινήσω τη Μεγ. Τεσσαρακοστή, «ταξιδεύοντας» με αυτό.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ»

Καθαρά Δευτέρα σήμερα, η δεύτερη ημέρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (η πρώτη ήταν χθες αλλά τις Κυριακές επιτρέπεται το λάδι) και κουτσουρεμένη εθίμων, περιορίζοντάς τα μόνο εις την κλαπακίασην των σχετικών νηστίσιμων εδεσμάτων, κορωνοϊού ένεκεν. Αντί λοιπόν χαρταετών και εκδρομών, θα αράξουμε μέσα χαζεύοντας είτε το χαζοκούτι, είτε το ίντερνετ για να περάσει η ώρα. Εκτός κι αν δεν είμεθα τεμπέληδες! Σήμερα διάλεξα από το ΡΟΜΑΝΤΣΟ Νο 1306 (12/3/1968) κάτι χιουμοριστικό, έτσι για να ανέβει λίγο η διάθεση. Μέχρι να ξημερώσει η... καθαρά Τρίτη και καθείς να ξαναμπεί στη ρουτίνα του! Υπομονή, το Πάσχα δεν είναι πολύ μακριά...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (14/3/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. (Ματθ. 6, 15)

Αν όμως δε συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε κι ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα δικά σας παραπτώματα.
Εδώ ο Κύριος μας λέει αντίστροφα αυτό που είπε στον στίχο 14 (εδώ). Όχι απλά για να δώσει ρητορικώς έμφαση, αλλά για να δείξει ότι ισχύει και αντίστροφα. Δηλαδή, θα συγχωρέσει ο Πατέρας τα αμαρτήματα μας αν συγχωρέσουμε τα αμαρτήματα των άλλων ανθρώπων, αλλά αν δεν συγχωρέσουμε τους άλλους, ούτε Εκείνος θα συγχωρέσει εμάς. Αυτή η διευκρίνηση είναι πολύ σημαντική διότι εύκολα κάποιος πονηρά σκεπτόμενος, θα μπορούσε να πει ότι αφού το αντίστροφο δεν ειπώθηκε, δεν ισχύει! Μην ξεχνάμε αφενός, ότι οι φαρισαίοι τότε ερμήνευαν το νόμο με τέτοιο «νομικίστικο» πνεύμα, και αφετέρου, όταν θέλουμε εμείς να δικαιολογήσουμε τις δικές μας πονηριές, κάπως έτσι «νομικίστικα» σκεφτόμαστε!

Αλλά η διευκρίνηση του Κυρίου μας λέει κάτι ακόμη περισσότερο, απευθυνόμενη κυρίως στον εγωισμό μας. Αρνούμαστε κάτι από το συνάνθρωπο και δεν του προσφέρουμε κάτι που το αξίζει; Δηλαδή, του αρνούμαστε τη συγχώρεση ενώ έδειξε εμπράκτως μεταμέλεια; Δεν θέλουμε να εξομοιωθούμε με τον αμαρτάνοντα θεωρώντας τον κατώτερό μας επειδή αδικώντας μας, αμάρτησε; Νομίζουμε ότι η εκδίκηση είναι η μοναδική τιμωρία; Με τι λοιπόν ικανοποιείται ο εγωισμός μας ενώπιον του μεταμεληθέντος; Ο Κύριος δεν λέει να τιμωρήσουμε εμείς αυτόν που μας αδίκησε. Γι' αυτό υπάρχουν οι νόμοι της πολιτείας. Μιλά για συγχώρεση. Λέει να διώξουμε το μίσος από την καρδιά μας. Ξέρει ότι αυτό θα μας φθείρει και θα μας κάνει κακό. Αν μπροστά στην αμαρτία του άλλου γεμίσουμε με μίσος, τότε η αμαρτία εκείνου αντανακλάται σε 'μας. Μας τη μεταδίδει και πνευματικά μας εκτρέπει. Αντ' αυτού λοιπόν, η αντιπροσφορά στον αμαρτάνοντα είναι μια κίνηση αγάπης. Συγχώρεση και όχι κακία.

Ας το δούμε διαφορετικά. Γιατί να μας συγχωρέσει ο Θεός Πατέρας τις δικές μας αμαρτίες; Προφανώς γιατί αισθανόμαστε πως μετανοήσαμε. Αυτό που νιώθουμε εμείς όμως, το νιώθουν και αυτοί που μας αδίκησαν. Αν θέλουμε από τον Κύριο έλεος, τότε θα δείξουμε εμείς πρώτοι ότι μπορούμε να το παρέχουμε. Αν δείξουμε άρνηση και μίσος στους μεταμεληθέντες αδικούντας μας, τότε τι να περιμένουμε από το Θεό; Θα λάβουμε ότι προσφέραμε! Ο Θεός, είναι θεός αγάπης και δικαιοσύνης και όχι θεός μίσους και αδικίας. Αν δεν προσφέρουμε αγάπη, δεν θα τη λάβουμε. Και μιας ξεκινά η Μεγ. Τεσσαρακοστή ας θυμηθούμε ότι η νηστεία (διατροφική & πνευματική) αποσκοπεί στην πνευματική μας άσκηση προς το (κατά Χριστόν) καλό, γιατί όταν αυτό το δαπανούμε στο συνάνθρωπο, τότε με αυτό θα μας ανταμείψει ο Κύριος. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΟΣΟ ΠΙΟ ΜΙΚΡΗ ΠΑΤΟΥΣΑ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ... ΓΥΝΑΙΚΑ!

Τελικά, όταν γίνεται μια έρευνα σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη μας, πρέπει πρώτα να γίνεται στην Ελλάδα και μετά αλλού! Διότι από εδώ μπορούν οι ερευνητές επιστήμονες να εντρυφήσουν τα μυστικά της γνώσης στην πορεία τους για την κατάκτηση της αλήθειας! Η παραπάνω... πρωτότυπη έρευνα (από το e-daily) μας εξηγεί γιατί οι άντρες προτιμούν τις γυναίκες με τις μικρές πατούσες! Περίεργο, γιατί νόμιζα μέχρι στιγμής, ότι προτιμούν τις γυναίκες με το μεγάλο στήθος... Το να κοιτάς τας καμπύλας σε στήθος και περιφέρεια είναι ασφαλώς πιο εύκολο, αλλά να που δείχνει ξεπερασμένο! Φαίνεται ότι οι πιο... καπάτσοι παριστάνουν τους ντροπαλούς, και σκύβοντας το κεφάλι ενώπιον της κυρίας που ενδιαφέρονται, το κάνουν για να δουν καλύτερα το μἐγεθος των πελμάτων της! Φοβερό, ε;

Όμως πρέπει να ομολογήσουμε ότι οι επιστήμονες ναι μεν έκαναν μια ανακάλυψη, αλλά δεν ανακάλυψαν το γιατί! Εμ, δεν έκαναν στην Ελλάδα την έρευνα όπως προανέφερα... Λοιπόν, η γυναίκα με τα μικρά πέλματα δεν είναι πιο... θηλυκή. Απλά φοράει μικρό νούμερο παπούτσι! Ναι, αυτό είναι το μυστικό! Διότι ο Έλλην είτε είναι σε σχέση, είτε είναι παντρεμένος, ξέρει πολύ καλά τι εστί αυτό. Η παντόφλα πάει σύννεφο κι ας μην το παραδέχεται! Φαντάσου γυναίκα με μεγάλες πατούσες. Δεν θα φοράει αντιστοίχως μεγάλες σε μέγεθος παντόφλες; Μυαλό θέλει λοιπόν; Κοιτά ο Έλλην τη γυναίκα στα πέλματα γιατί το μυαλό του πάει στο... μετά! Όταν περάσει ο καιρός που η σχέση είναι στα μέλια της και ξεκινήσει η μακρά περίοδος της γκρίνιας! Για να μην αναφερθώ στα παπούτσια με τα τακούνια...

Κοντολογίς, ο έξυπνος ανήρ κοιτά τη γυναίκα πρώτα από... τα νύχια (των ποδιών) και μετά ως την κορυφή! Με τις απαραίτητες βεβαίως στάσεις στα επίμαχα ενδιάμεσα! Γι' αυτόν, η διατήρηση της σωματικής του ακεραιότητας επηρεάζει στο που να εντοπίσει τη θηλυκότητα στη γυναίκα. Ο μη έξυπνος, που εγκλωβίζεται μόνο στα επίμαχα, ανακαλύπτει πολύ αργά το λάθος του να μην κοιτάξει παρακάτω! Και με οδυνηρές συνέπειες δυστυχώς! 

Υ.Γ. Σημαντικό μήνυμα προς τις γυναίκες: Πουθενά δεν αναφέρει η έρευνα κάτι για τα νύχια! Οι άντρες ουδόλως ασχολούνται και τους αφήνουν παγερώς αδιάφορους. Το λέω γιατί η περιποίηση των νυχιών είναι ένα μεγάλο και περιττό έξοδο...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«Η ΜΙΑ ΟΨΙΣ...»

Σήμερα (8/3) είναι, λέει, η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Λες και οι υπόλοιπες μέρες δεν είναι των γυναικών... Εν πάσῃ περιπτώσει, τα πολλά λόγια για τη γυναίκα είναι περιττά. Εξάλλου η πολυλογία είναι ένα άθλημα στο οποίο παίρνουν σε μόνιμη βάση το πρωτάθλημα! Από τη ΒΕΝΤΕΤΑ Νο 304 (4/3/1971) το παρακάτω άρθρο που μιλάει για το δίκιο που έχει η γυναίκα ότι ο κόσμος είναι φτιαγμένος για τους άντρες. Το 1971 σίγουρα, αλλά δεν έχουν γίνει και πάρα πολλές αλλαγές από τότε. Αλλά πάλι, μπορεί ο κόσμος να «ευνοεί» τους άντρες, εντούτοις οι γυναίκες είναι που τους κουμαντάρουν! Οπότε, ζυγά - μονά, όλα δικά τους είναι...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (7/3/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. (Ματθ. 25, 45)

Τότε θα τους απαντήσει λέγοντας· «αλήθεια σας λέω· εφ' όσον δεν κάνατε καλό σ' έναν από αυτούς, που θεωρούνται πολύ μικροί, ούτε για 'μένα κάνατε».
Τι θα πει την ώρα της κρίσεως ο βασιλεύς στους δίκαιους που δεν τον είδαν να πεινά, να διψά, ή να είναι στην φυλακή; Εφόσον δεν έπραξαν κάτι καλό στους έχοντες ανάγκη, τότε δεν έκαναν τίποτα για Εκείνον. Σ' αυτόν το στίχο ο Κύριος τους ελάχιστους δεν τους αποκαλεί αδελφούς του όπως στον στίχο 40. Όχι για να τους αποδομήσει, ή να τους υποτιμήσει, ή για να εξάρει τους υπόλοιπους. Αλλά για να τονίσει ότι αυτοί είναι ελάχιστοι μόνο στα μάτια των υπόλοιπων που αυτοαποκαλούνται δίκαιοι, ή νομίζουν ότι είναι δίκαιοι, αλλά όμως δεν είναι. Δεν μπορούν να αντιληφθούν ποιά είναι η σχέση του Κυρίου με τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, γιατί η στείρα εμμονή τους στο γράμμα του νόμου, δεν τους αφήνει περιθώριο να αντιληφθούν ότι Εκείνος ως καλός ποιμένας μεριμνά και για το ένα πρόβατο που ξώκυλε και θέλει να το επαναφέρει. Οι ελάχιστοι για τους δίκαιους, δεν είναι ελάχιστοι κατ' ανάγκην για το Θεό. Ούτε αντιστοίχως και οι δίκαιοι. Ελάχιστος για το Θεό είναι αυτός που δεν του προσφέρει απολύτως τίποτα παρά τις δυνατότητες που έχει. Όπως ο δούλος, στην παραβολή των ταλάντων, που επέστρεψε το ένα τάλαντο που είχε πάρει, ανεκμετάλλευτο. Και τι ανάγκη έχει ο Θεός και μπορούμε να του την καλύψουμε; Καμία! Ο Θεός δεν έχει ανάγκες, έχουν όμως τα τέκνα του. Οπότε βοηθούμε στις ανάγκες τους, των συνανθρώπων μας δηλαδή, που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα και χρείζουν βοηθείας. Σπαταλούμε το τάλαντό μας, όχι μόνο για τον εαυτό μας αλλά και για τους άλλους. Αν δεν στέρξουμε τους έχοντες μεγαλύτερη ανάγκη απ' ότι εμείς, πως θα ζητήσουμε το έλεος του Θεού; Για εμάς, ο Θεός βρίσκεται στο συνάνθρωπο και κάθε ανακούφιση που αφιλοκερδώς προσφέρουμε, είναι μια ένδειξη σε Εκείνον ότι κάτι αξίζουμε. Ελάχιστοι γινόμαστε όταν η σκέψη μας παρασύρεται από τον εγωισμό και την ιδιοτέλεια. Τότε τίποτα καλό δεν πράττουμε...

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΜΑΣΚΑΡΕΜΑ»

Δυστυχώς έφτασε και η Τσικνοπέμπτη... Δεν μπορούσε να το αργήσει κανένα τρίμηνο μπας και την γιορτάσουμε χωρίς μέτρα; Εδώ ούτε τριώδιο με αποκριές γιορτάζουμε. Σα να τα ξεχάσαμε ένεκα του κορωνοϊού. Και για να μην τα θυμηθούμε, μας βάζουν επιπλέον μέτρα επειδή τάχα τα κρούσματα αυξήθηκαν. Λες και μπορούμε να διαπιστώσουμε αν μας λένε αλήθεια ή ψέμματα για τον αριθμό των κρουσμάτων. Δηλώνουν ότι τους βολεύει, βάζουν και τους πουλημένους δημοσιογράφους να τα αναπαράγουν και τρέχα γύρευε! Το παρακάτω εύθυμο αρθράκι από το ΡΟΜΑΝΤΣΟ Νο 886 (23/2/1960), σχετικό με την περίοδο που (θα 'θέλαμε να) διανύουμε, το βάζω μόνο και μόνο για να αναπολήσουμε άλλες εποχές και για να ευθυμήσουμε λιγάκι. Τσικνοπέμπτη σήμερα μεν, αλλά η απλή κρεωφαγία δεν αρκεί δίχως... το ανάλογο κλίμα!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΦΡΑΝΤΖΟΛΙΤΣΑ ΜΕ ΚΙΜΑ

Το Τριώδιο μπορεί να άνοιξε, αλλά καρναβάλια και λοιπά έθιμα φέτος, δεν πρόκειται να ζήσουμε. Μόνο... από τηλεοράσεως. Έτσι, ο Μάρτης που μπήκε σήμερα, θα γίνει ακόμα πιο βαρετός... Μάθαμε από πέρσι οπότε και δεν θα γκρινιάξουμε. Για να περάσει δημιουργικά η ώρα, να μια συνταγή από το ΡΟΜΑΝΤΣΟ Νο 887 (1/3/1960) που δημοσιεύτηκε μια πρωτομαρτιά (!) πριν από 61 χρόνια... η οποία προορίζεται για όσους θα ξεκινήσουν τη δίαιτα του καλοκαιριού μετά το κλείσιμο του Τριωδίου! Φραντζολίτσα με κιμά λοιπόν για δυνατή κρεατική γεύση και αναπλήρωση τυχόν χαμένων κιλών!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...