ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (1/05/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου (Πραξ. 5, 17)

Ο αρχιερέας και όλοι όσοι ήταν μαζί του, δηλαδή αυτοί που ανήκαν στη θρησκευτική αίρεση των Σαδδουκαίων, κυριεύθηκαν από φθόνο

Οι Απόστολοι έκαναν πολλά θαύματα με συνέπεια να προσελκύονται στην πίστη προς τον Χριστό μεγάλα πλήθη. Αυτό φυσικά δεν άρεσε στον αρχιερέα. Αναφέρεται στον Άννα, παρότι εν ενεργεία αρχιερεύς ήταν ο Καϊάφας, αν λάβουμε υπ' όψιν το Πραξ. 4, 6. Ο αρχιερέας μαζί με τους Σαδδουκαίους, των οποίων στην αίρεση είχε προσχωρήσει, κυριεύθηκαν από μίσος και φθόνο. Δεν τους έφτανε που θανάτωσαν τον Ιησού, τους ενοχλούσε η διάδοση του ευαγγελίου και η αύξηση των πιστών. Εξάλλου πρέσβευαν διαφορετικά πράγμα απ' ότι ο χριστιανισμός. Ήταν υλιστές και δεν δέχονταν αόρατο κόσμο και ανάσταση νεκρών. Δεν έμεναν λοιπόν ούτε αδιάφοροι, ούτε απαθείς. Φοβήθηκαν και πάλι ότι αυτή η νέα πίστη, που τη συνέχισαν οι μαθητές του Χριστού, θα τους δημιουργήσει προβλήματα στην εξουσία και τα αξιώματα που κατείχαν. Θα έχαναν σιγά σιγά την επιρροή τους στους Ιουδαίους, και θα κλονίζονταν η αυθεντία τους. Ήταν επόμενο, να κυριευθούν από τα πάθη τους και διαταραχθεί η ψυχική τους κατάσταση. Γι' αυτούς οι Απόστολοι έγιναν εχθροί! Το χειρότερο γι' αυτούς ήταν ότι δεν μπορούσαν να τους αντιμετωπίσουν με θεολογικά επιχειρήματα. Τι να έλεγαν και ποιόν να έπειθαν τη στιγμή που στο όνομα του Κυρίου, οι Απόστολοι όχι μόνο κήρυτταν αλλά έκαναν θαύματα. Δυστυχώς ο τυφλωμένος τους νους, δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ότι υπηρετούσαν τον ίδιο Θεό. Όπως δεν αντιλήφθηκαν ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας... Η προσκόλησή τους στους τύπους και στα κοσμικά αξιώματα ήταν τέτοια που και μόνο η σκέψη ότι μπορεί να τα χάσουν, η ψυχή τους ταλανίζονταν από την ταραχή. Δεν έβλεπαν ότι η δράση των Αποστόλων έφερνε θετικά αποτελέσματα στους Ιουδαίους μιας και ουσιαστικά δεν ενδιαφέρονταν γι' αυτούς αλλά για την πάρτη τους. Ούτε καν αναρωτήθηκαν μήπως αυτά που κάνουν οι Απόστολοι προέρχονταν από το Θεό... Εύλογα παρασύρθηκαν στη ζηλοτυπία και το μίσος διότι πίσω από το σκοτισμό της καρδιάς παραμονεύει πάντοτε η κακία...   

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΜΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΘΑ»

Εβδομάδα του Πάσχα αυτή που διανύουμε και η έμπνευση μου ακόμη βρίσκεται σε... αναστάσιμες διακοπές. Το αυτό και η διάθεση! Όπως οι μαθητές δηλαδή που κάθονται... Ούτως ή άλλως, από την ερχόμενη εβδομάδα θα ξαναμπούμε στη γνωστή ρουτίνα, με το καλοκαίρι να κάνει ολοένα και περισσότερο αισθητή την παρουσία του. Σήμερα λοιπόν, ένα επίκαιρο διηγηματάκι από τη Βεντέτα Νο 310 (15/4/1971) ονόματι «Μια Ανάσταση για τη Μάρθα». Αισθηματικό είναι, που απλά διαδραματίζεται κάποιο βράδυ Ανάστασης, κάποτε... Έτσι για όσους θέλουν να περάσουν την ώρα τους διαβάζοντας παρά να βλέπουν στην τηλεόραση τα ίδια και τα ίδια! 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ... ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ!

Εκτός από τα πασχαλινά έθιμα που έχουν καταγραφεί, ενδιαφέροντα είναι και διάφορα περιστατικά που συνέβηκαν κατά την περίοδο αυτή, όπως τα παρακάτω που αλίευσα από τη Βεντέτα Νο 205 (10/4/1969). Ευτράπελα ή περίεργα, σίγουρα ενδιαφέροντα για να περάσει η ώρα διαβάζοντάς τα σε μια μέρα όπως η σημερινή που μας βρίσκει σε πλήρη χαλάρωση μετά τη χθεσινή Κυριακάτικη κρεοκατάνυξη...!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (24/4/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Ακούμε από την αποστολική περικοπή, στη λειτουργία μετά την Ανάσταση:

εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ (Πραξ. 1, 7)

Κι αυτός τους απάντησε: «Εσείς δεν μπορείτε να γνωρίζετε τον ακριβή χρόνο·  αυτόν τον κρατάει ο Πατέρας στην αποκλειστική του εξουσία.
Στην ερώτηση των μαθητών για το πότε θα αποκαταστήσει τη βασιλεία στον Ισραήλ, ο Κύριος δεν τους το λέει. Αναφέρει και πάλι ότι τους είχε ήδη πει παλαιότερα (Μαρκ. 13, 32), ότι αυτή την χρονική στιγμή τη γνωρίζει αποκλειστικά μόνο ο Πατήρ. Ο Θεός που είναι ο Υιός, σαφώς και γνωρίζει, όμως δεν μας το αποκαλύπτει. Όπως δεν μας απεκάλυψε ο Θεός στην Παλ. Διαθήκη το πότε θα γεννηθεί ο Μεσσίας. Είχε μεν προφητευθεί ως γεγονός, αλλά μόνο αυτό. Έτσι και τώρα, μας έχει πει ότι θα επανέλθει με τη Δευτέρα Παρουσία του, αλλά δεν λέει το πότε. Αυτό δεν σημαίνει έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους μαθητές. Ήδη τους είχε αποκαλύψει πάρα πολλά. Ωστόσο, είναι μια άσκηση πίστης προς όλους μας. Αν φερ' ειπείν γνωρίζαμε την ακριβή ημερομηνία, τότε εύκολα θα χαλαρώναμε την πνευματική μας άσκηση με το σκεπτικό ότι έχουμε πολύ καιρό μπροστά μας. Ή θα μας δυσαρεστούσε αν μαθαίναμε ότι θα γίνονταν πολλά χρόνια μετά από μας και θα απογοητευόμασταν. Ή θα το αμφισβητούσαμε και θα είχαμε αμφιβολίες κατά πόσο αυτό θα συνέβαινε. Και πολλά άλλα που θα ήταν τροχοπέδη στο να ακολουθήσουμε την οδό που μας δίδαξε ο Κύριος προς τη σωτηρία. Η πίστη, για να είναι αληθινή, πρέπει να φυτρώνει μες στη βεβαιότητα για τα όσα μας υποσχέθηκε ο Χτιστός και στην πεποίθηση της συνεχούς παρουσίας Του στη ζωή της Εκκλησίας. Ξέρουμε για παράδειγμα ότι θα έρθει το καλοκαίρι, δίχως δεν ξέρουμε ακριβώς την ημέρα, αλλά έχουμε σημάδια ότι πλησιάζει. Έτσι και με την Δευτέρα Έλευση του Κυρίου, ξέρουμε ότι θα συμβεί, δίχως να γνωρίζουμε την ακριβή ημέρα αλλά μας έχει πει σημάδια που θα συμβούν όσο περνάνε τα χρόνια. Το βέβαιο είναι ότι Θεός κάποια στιγμή θα πραγματοποιήσει και αυτήν του την υπόσχεση και οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι, όσο διαρκεί η ζωή μας, γιατί αυτό είναι το χρονικό μας όριο για να διεκδικήσουμε τη σωτηρία μας. Και μη λησμονούμε πως όπως δεν γνωρίζουμε το πότε ο επανέλθει ο Κύριος, δεν γνωρίζουμε το πότε (και πως) θα πεθάνουμε!  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

Το blog της Αποκαλύψεως του 999 εύχεται στους αναγνώστες του, στους επισκέπτες του και σε όλο τον κόσμο, Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα με υγεία και ευτυχία. Μακάρι να φωτιστούν οι άνθρωποι ώστε οι ασθένειες και οι πόλεμοι να πάψουν να μας απειλούν και να ζήσουμε επιτέλους με ειρήνη χωρίς φόβο... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα το εξής τροπάριο από την Ωδή Στ' σε ήχο πλ. β':

Βασιλεύει, ἀλλ' οὐκ αἰωνίζει, ᾍδης τοῦ γένους τῶν βροτῶν· σὺ γὰρ τεθεὶς ἐν τάφῳ, Κραταιέ ζωαρχικῇ παλάμῃ, τὰ τοῦ θανάτου, κλεῖθρα διεσπάραξας, καὶ ἐκήρυξας τοῖς ἀπ' αἰῶνος ἐκεῖ καθεύδουσι λύτρωσιν ἀψευδῆ, Σῶτερ γεγονὼς νεκρῶν πρωτότοκος.

Βασιλεύει ο Άδης στο γένος των θνητών, αλλά όχι αιώνια. Διότι εσύ κραταιέ τέθηκες στον τάφο και με την παλάμη σου η οποία δίνει ζωή, συνέτριψες τις κλειδαριές του θανάτου και κήρυξες αληθινή λύτρωση σ' αυτούς που από παλιά (από την εποχή του Αδάμ) είχαν κατέβει εκεί, Σωτήρα μας με το να γίνεις ο πρώτος που αναστήθηκε.

Η βασιλεία του Άδη στις ψυχές των ανθρώπων δεν ήταν αιώνια. Ήταν μια παρένθεση στην ανθρώπινη ιστορία. Για να ήταν αιώνια θα έπρεπε να το θέλει ο αιώνιος Θεός. Εφόσον υπήρξε προαιώνιο σχέδιο για τη σωτηρία του εκπεσόντος ανθρώπου, ο Άδης είχε ημερομηνία λήξης. Από τη στιγμή που ο Ιησούς Χριστός πέθανε ως προς την ανθρώπινη φύση του, το βασίλειο του Άδη έφτασε στο οριστικό τέλος του. Η παλάμη του Κυρίου, η οποία έδωσε ζωή στον κόσμο κατά τη δημιουργία, και έδωσε ζωή όταν ανέστησε νεκρούς ο Χριστός, δεν μπόρεσε να βρει καμία αντίσταση στις κλειδαμπαρωμένες πύλες του βασιλείου του θανάτου. Τις έσπασε και άνοιξε τις πύλες, κηρύττοντας σ' όλους όσους από την δημιουργία του ανθρώπινου γένους δεν είχαν προλάβει την έλευση του Μεσσία. Ο Κύριος δεν ενανθρωπίστηκε μόνο για τους τότε σύγχρονούς του ανθρώπους και τους μετέπειτα, αλλά και για όσους είχαν ήδη πεθάνει. Η αληθινή λύτρωση προορίζονταν και γι' αυτούς. Ανοίγοντας για πάντα τις πύλες του θανάτου, τσάκισε τον θάνατο, διά της αναστάσεώς Του, δίνοντας πλέον την προοπτική της αιώνιας σωτηρίας.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ (ΜΕΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα το εξής αντίφωνο σε ήχο πλ. δ', μετά την ανάγνωση του 5ου Ευαγγελίου:

Μικρὰν φωνὴν ἀφῆκεν ὁ Λῃστὴς ἐν τῷ σταυρῷ, μεγάλην πίστιν εὗρε, μιᾷ ῥοπῇ ἐσώθη, καὶ πρῶτος Παραδείσου, πύλας ἀνοίξας εἰσῆλθεν. Ὁ αὐτοῦ τὴν μετάνοιαν προσδεξάμενος, Κύριε δόξα σοι.

Λίγα λόγια είπε ο ληστής επάνω στο σταυρό, και βρήκε μεγάλη πίστη στον Κύριο. Εκείνη τη στιγμή σώθηκε και πρώτος μπήκε στον Παράδεισο αφού άνοιξε τις πύλες του. Σε σένα Κύριε που δέχτηκες τη μετάνοιά του, ανήκει η δόξα.

Ο Κύριος είχε ακούσει και άλλες φορές μετανοιωμένους ανθρώπους και θαύματα έκανε και άφεση αμαρτιών έδωσε. Όμως για μοναδική φορά, όχι μόνο συγχώρεσε, αλλά άνοιξε την πύλη του Παραδείσου στον μετανοούντα! Με λίγα λόγια, δίχως δάκρυα, ο ληστής πρόσφερε τόση πίστη, τόση μετάνοια, τόση ταπείνωση. Στην ύστατή του ώρα, έδειξε στον Κύριο ότι δεν ήταν ένας αμετανόητος εγωιστής που λήστευε και σκότωνε. Του έδειξε ότι μέσα του έκρυβε πολλή ταπείνωση... Γνώστης της καρδιάς και του νου μας ο Ιησούς, είδε αυτό που κανείς δεν θα αντιλαμβανόταν. Έναν άνθρωπο που αντί να προσπαθήσει να καλοπιάσει, ή να τον κοροϊδέψει μπας και τον βοηθήσει να σωθεί από το σταυρό, απέδωσε δικαιοσύνη λέγοντας στον έτερο ληστή, ότι εκείνοι μεν τιμωρούνται δικαίως, ο Ιησούς όμως άδικα (Λουκ. 23, 41). Έναν παράνομο που αναγνώρισε, δίχως να το γνώριζε, τον Κύριο ως Θεό! (Λουκ. 23, 40). Κάποιον αμαρτωλό που δεν προσπάθησε να επικαλεστεί κάποια καλή πράξη για να δικαιολογήσει τη μετάνοιά του... Και κυρίως μια συντετριμμένη ψυχή που ζήτησε από τον Ιησού, να μην τον ξεχάσει, όταν έλθει με δόξα στη βασιλεία Του (Λουκ. 23, 42). Και μην ξεχνάμε ότι ο ληστής δεν θα είχε την ευκαιρία να επανορθώσει για τα όσα είχε κάνει, ούτε να ζήσει έναν ενάρετο βίο μετά τη μεταμέλειά του. Σε αντίθεση με τον άλλο ληστή, που το μόνο που τον ένοιαξε ήταν μπας και σωθεί από το θάνατο. Δίχως διάθεση μετάνοιας, ούτε καν αυτοκριτικής. Να λοιπόν, που στη μεγάλη ταπείνωση του ληστή, ο Παράδεισος άνοιξε τις πύλες του για πρώτη φορά. Ο έσχατος των αμαρτωλών, έγινε πρώτος! Και ο Ιησούς, στην μεγάλη ώρα της αδικίας που του πρόσφεραν οι άνθρωποι, προσέφερε τον Παράδεισο!     

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ (ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Θα ακούσουμε στον Κανόνα μετά το ευαγγέλιο το εξής τροπάριο σε ήχο πλ. β':

Ἡ πανταιτία, καὶ παρεκτικὴ ζωῆς, ἡ ἄπειρος σοφία τοῦ Θεοῦ, ᾠκοδόμησε τὸν οἶκον ἑαυτῆς, ἁγνῆς ἐξ ἀπειράνδρου Μητρός· ναὸν γὰρ σωματικὸν περιθέμενος, ἐνδόξως, δεδόξασται, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν.

Η άπειρη Σοφία του Θεού (ο Λόγος), που είναι η αιτία της δημιουργίας των πάντων και παρέχει ζωή στα όντα, έκτισε το δικό της οίκο, από μια αγνή που δεν γνώρισε άνδρα Μητέρα, γιατί περιβληθείς με σωματικό ναό (το άγιο σώμα του), δοξάστηκε με δόξα ο Χριστός και Θεός μας.

Ο ιερός υμνογράφος, κάνοντας λόγο για τη Σοφία του Θεού, αναφέρεται στον Χριστό και Λόγο του Θεού. Ως Θεός είναι η δημιουργική αιτία των όλων και δι' αυτού ο Πατήρ εποίησε τα πάντα. Είναι η (αιώνια) ζωή, όπως ο ίδιος μας είπε (Ιω. 11, 25). Ως άνθρωπος, έκτισε το άγιο σώμα του, τον οίκο του σώματος (όπως μας λέει χαρακτηριστικά ο ι. υμνογράφος, παραπέμποντας μας στο Παροιμ. 9, 1) από την αγνή σάρκα και το αγνό αίμα της Μητέρας του, η οποία ήταν ανέγγιχτη από άνδρα. Το άγιο σώμα Του, που δεν έφερε τη φθορά του προπατορικού αμαρτήματος, έγινε ο ναός που κατοίκησε ο Θεός για να πλησιάσει τον άνθρωπο στη γη και να τον σώσει. Σε αυτό το σώμα οι δύο φύσεις του Χριστού, θεϊκή και ανθρώπινη ενώθηκαν ασυγχύτως, αδιαιρέτως, ἀτρέπτως, και αχωρίστως στο μοναδικό πρόσωπο του Λόγου.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ (ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα εξής ιδιόμελο στα απόστιχα Τριωδίου σε ήχο πλάγιο του β':

Σήμερον ὁ Χριστός, παραγίνεται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, καὶ γυνὴ ἁμαρτωλὸς προσελθοῦσα, τοῖς ποσὶν ἐκυλινδοῦτο βοῶσα· Ἴδε τὴν βεβυθισμένην τῇ ἁμαρτίᾳ, τὴν ἀπηλπισμένην διὰ τὰς πράξεις, τὴν μὴ βδελυχθεῖσαν παρὰ τῆς σῆς ἀγαθότητος· καὶ δός μοι Κύριε, τὴν ἄφεσιν τῶν κακῶν, καὶ σῶσόν με.

Σήμερα ο Χριστός έρχεται στην οικία του φαρισαίου και γυναίκα αμαρτωλή προσελθούσα κυλιόταν στα πόδια του λέγοντας «κοίταξέ Κύριε, αυτή που είναι βυθισμένη στην αμαρτία, την απελπισμένη για τα αμαρτωλά έργα της την οποία όμως δεν βδελύχθηκε η αγαθότητά σου και δώσε μου την άφεση αμαρτιών».

Η περιγραφή του δράματος από τον ιερό υμνογράφο είναι πολύ παραστατική. Η πόρνη όχι μόνο πλησίασε τον Κύριο, αλλά κυλιόταν στα πόδια του. Κυριευμένη από την ενοχή, έψαχνε μια ανακούφιση στην ψυχή της. Απελπισμένη από τον αμαρτωλό βίο της ζητούσε άφεση αμαρτιών. Ταπεινωμένη εκλιπαρούσε για μια δεύτερη ευκαιρία! Βλέποντας τον αγαθό Κύριο να μην την διώχνει, να μην την αποστρέφεται, ένιωσε όλο και δυνατότερη την πίστη της προς Εκείνον. Δεν ζητούσε μια άφεση με δόλο και για τα μάτια του κόσμου. Ούτε παρίστανε την μετανοούσα για να πειράξει τον Κύριο. Βίωνε να τις κυριεύουν οι τύψεις και το έδειχνε. Δεν επικαλέστηκε μάλιστα κανένα ελαφρυντικό για τις πράξεις της. Βρήκε τη μοναδική ευκαιρία που της παρουσιάστηκε για να ζητήσει συγχώρεση και την εκμεταλλεύτηκε. Ούτε αργοπόρησε, ούτε το άφησε για κάποια άλλη στιγμή, όπως κάνουμε εμείς συνήθως... Γίνεται έτσι, ένα πρότυπο για μας, που δεν πολυαισθανόμαστε τύψεις για τα δικά μας αμαρτήματα (όποια είναι αυτά, μεγάλα ή μικρά). Που δεν μας αρέσει να ταπεινώνουμε τον εγωισμό μας και να πάμε στο μυστήριο της θείας εξομολόγησης να ζητήσουμε συγχώρεση και άφεση.    

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ (ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα στον α' Κανόνα, Ωδή θ' το παρακάτω τροπάριο σε β' ήχο :

Τοῖς Μαθηταῖς ὁ ἀγαθός, γρηγορεῖτε ἔφησας· ᾗ γὰρ ὥρα ἥξει ὁ Κύριος, ἀγνοεῖτε, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ.

Εσύ ο αγαθός, είπες στους μαθητές σου, αγνοείτε την ώρα που θα έρθει ο Κύριος (για δεύτερη φορά) στη γη για να αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τις πράξεις του.

Ο Κύριος είπε στους μαθητές ότι το πότε θα ξαναέρθει στη γη, δεν θα τους το πει. Η ώρα εκείνη της Δευτέρας Παρουσίας είναι άγνωστη. Δεν μας την αποκάλυψε. Δεν την ήξερε; Στο Ματθ. 24, 36 αναφέρει ότι την γνωρίζει μόνο ο Θεός Πατέρας Του. Ως Θεός που είναι παντογνώστης, την ήξερε. Αν πούμε ότι ως άνθρωπος δεν την ήξερε τότε χωρίζουμε το ένα πρόσωπο του Χριστού και παίρνουμε την ανθρώπινη φύση ξεχωριστά στην οποία αποδίδουμε ξεχωριστό πρόσωπο. Κάτι που μας οδηγεί στη Νεστοριανή αίρεση. Απλά δεν ήθελε να μας την φανερώσει. Στους μαθητές έδωσε ωστόσο διάφορα σημάδια προγνωστικά της δεύτερης έλευσης του (Λουκ. 21, 24-27, Β' Τιμ. 2, 3, Β' Θεσ. 2, 3). Χωρίς να είναι προκαθορισμένος ο χρόνος. Θα έρθει όταν δεν θα το περιμένει κανένας, ως «κλέπτης εν νυκτί» (Α' Θεσ. 5, 2). Έτσι οφείλουμε λοιπόν να βρισκόμαστε συνεχώς σε πνευματική εγρήγορση. Να επαγρυπνούμε και να έχουμε την ψυχή μας έτοιμη για να τον ακολουθήσει στην ουράνια βασιλεία. Μη ξεχνάμε, ότι και να ξέραμε ότι η Δευτέρα Παρουσία αργεί, αυτό που δεν ξέρουμε είναι το πότε εμείς θα πεθάνουμε. Συνεπώς η εγρήγορση είναι μονόδρομος και η όποια επανάπαυση και παράδοση στην αμαρτία μας καταστά ανέτοιμους στην κρίση του Κυρίου κατά την δεύτερη έλευσή του.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ (ΜΕΓ. ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα το εξής τροπάριο στην θ' Ωδή του α' Κανόνα σε ήχο β':

Ἀφορῶντες εἰς ἐμέ, εἶπας Κύριε τοῖς σεαυτοῦ Μαθηταῖς, μὴ φρονεῖτε ὑψηλά, ἀλλὰ συναπάχθητε τοῖς ταπεινοῖς, ἐμὸν ὅπερ πίνω, πίεσθε ποτήριον, ὅτι ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Πατρός, ἐμοὶ συνδοξασθήσεσθε.

Κοιτάζοντας εμένα, είπες Κύριε στους μαθητές σου, να μην υπερηφανεύεστε αλλά να είστε κοντά στους ταπεινούς. Το ποτήριο του μαρτυρίου που πίνω, θα το πιείτε κι εσείς διότι στη βασιλεία του Πατρός μου θα δοξαστείτε μαζί μου.

Ο Κύριος συμβουλεύει τους μαθητές του να μην υπερηφανεύονται. Η υπερηφάνεια, είναι όχι μόνο το μεγαλύτερο αμάρτημα αλλά η ρίζα πολλών αμαρτημάτων. Το ότι έγιναν μαθητές Του, δεν θα πρέπει να τους φουσκώνει τα μυαλά από εγωισμό. Εξάλλου ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους και τους αποστρέφεται. Μέγα παράδειγμα υπερηφάνειας, ο Εωσφόρος. Η υπερηφάνεια οδηγεί στη μοναξιά με συνέπεια την απώλεια... Αντίθετα, τους προτρέπει να ακολουθήσουν το δρόμο της ταπείνωσης. Από εκεί μπορούν να οδεύσουν προς το Θεό. Αν ο υπερήφανος δεν βλέπει την αρρώστια του και τυφλώνεται από τα πάθη του, ο ταπεινός αισθάνεται την αμαρτωλότητά του, νιώθει τύψεις στη συνείδησή του για τα παραπτώματα του, και με το βάρος της ενοχή του ζητά το έλεος του Θεού. Οι πιστοί οφείλουν να μην τάσσονται μαζί με τους εγωιστές και τους επηρμένους και να ακολουθούν όσους έχουν γήινη εξουσία, δύναμη και πλούτο. Αλλά να βρίσκονται με τους ταπεινούς, που βρίσκονται μακριά από τα υλιστικά ιδεώδη και βρίσκονται στο περιθώριο του κόσμου. Η ζωή της ταπείνωσης, προσφέρει μεν το ποτήριο των θλίψεων, όπως ήπιε ο Σωτήρας μας, στην παρούσα ζωή, αλλά θα τους οδηγήσει αυτό το ποτήριο στην αιώνια ζωή και δόξα.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (17/4/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ὑμῶν. (Φιλ. 4, 9)

Αυτά που μάθατε, παραλάβατε κι ακούσατε από μένα, αυτά που είδατε σ’ εμένα, αυτά να κάνετε κι εσείς. Και ο Θεός που δίνει την ειρήνη θα είναι μαζί σας.
Τι προτρέπει ο απ. Παύλος τους Φιλιππησίους να πράττουν; Όσα ακούσαν και όσα παρέλαβαν εγγράφως, και όσα είδαν από το προσωπικό του παράδειγμα. Ούτε όσα οι ίδιοι ενδεχομένως να επινοήσουν, ούτε όσα ακούσουν από άλλους, ούτε να πράττουν μόνο όσα τους βολεύουν! Το ίδιο κατ' επέκτασιν προτρέπει και εμάς. Να μελετάμε την Αγία Γραφή και τα κείμενα της Ιεράς Παράδοσης, να ακούμε πνευματικούς ιερείς και θεολόγους που έχουν εντρυφήσει στη χριστιανική διδασκαλία και να παραδειγματιζόμαστε από την (ηθική και χριστιανική) συμπεριφορά των ιερέων, μοναχών και πνευματικώς ασκημένων χριστιανών. Τίποτε μόνο επιλεκτικά, τίποτε πλημμελώς, τίποτε όχι τακτικά... Αυτά που πράττουμε αντανακλούν την πρόοδο από αυτά τα οποία μαθαίνουμε και ασκούμαστε. Έτσι θα είναι μαζί μας ο Θεός, όχι γενικώς και αορίστως, αλλά ως πηγή της ειρήνης, να μας φέρνει την ειρήνη μέσα μας. Με το Θεό της ειρήνης στην ψυχή μας γαληνεύουμε και διώχνουμε κάθε τι που μας προκαλεί αναστάτωση. Θα αντέχουμε δυσκολίες που θα συναντούμε και κυρίως θα μπορούμε να μεταδίδουμε και στους άλλους αυτήν την ειρήνη. Όσο αμελούμε την πνευματική μας πρόοδο, τόσο απομακρύνουμε το Θεό και τη γαλήνη που μας γεμίζει. Η σωστή και αδιάκοπη πνευματική πρόοδος είναι η μόνη οδός για να μην παρεκκλίνουμε από την κατεύθυνση που οδηγεί κοντά στο Θεό.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΠΑΣΧΑ»

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι πια προ των πυλών. Και τι μας νοιάζει; Το κατά πόσο το πασχαλινό τραπέζι θα είναι ακριβότερο από πέρσι! Όλο το ενδιαφέρον είναι στο αρνί και τα λοιπά εδέσματα. Μη και δεν τηρηθεί το πατροπαράδοτο έθιμο... Μόνο που το «έθιμο», θέλει και 40 μέρες νηστείας να προηγούνται! Τότε είναι ολοκληρωμένο το «έθιμο». Όχι νηστεία μόνο... μερικές ώρες το πολύ! Και το βάζω το έθιμο εντός εισαγωγικών («») διότι για τον πραγματικό χριστιανό δεν είναι έθιμο! Είναι άσκηση και προσπάθεια βελτίωσης της πνευματικής ζωής...

Αντί να ασχοληθώ με την επικαιρότητα ή οτιδήποτε άλλο, προτίμησα να βάλω το παρακάτω κείμενο του Γρηγορίου Ξενόπουλου «Το πρώτο μου Πάσχα» όπως το αλίευσα από το Ανθολόγιο (τάξη ΣΤ' 1979) που διδάχθηκα στο δημοτικό σχολείο, και πραγματικά μιλάει για την περίοδο αυτή τόσο γλαφυρά, ζώντας ως παιδί την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα μέσα από την συμμετοχή του στις εκκλησιαστικές ακολουθίες, μεταδόδοντάς μας μια νοσταλγική διάθεση. Νοσταλγία για λίγη εκκλησιαστική εμπειρία. Βλέπεις, η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα δεν είναι τα φαγητά και η απόδραση στο εξοχικό, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο, πολύ πνευματικότερο... Αλίμονο σ' όποιον δεν το 'χει νιώσει! Κι όπως λέει στο κείμενο «Για να μου δώσει τόση χαρά η Ανάσταση, έπρεπε να προηγηθεί το Πάθος· για να μου κάμει τόση εντύπωση το Πάσχα, έπρεπε να γνωρίσω τη Μεγάλη Εβδομάδα.»

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΤΣΟΥΡΕΚΑΚΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

Μπήκαμε πλέον στη λεγόμενη «βουβή» εβδομάδα, η οποία προηγείται της Μεγάλης Εβδομάδος. Το φετινό Πάσχα ζυγώνει, και μαζί του πλησιάζουν και οι «υποχρεώσεις» των νοικοκυρών στην κουζίνα! Εκείνες βέβαια, που διαθέτουν χρόνο και προτιμούν να φτιάχνουν σπιτικά, αντί να παίρνουν τα ετοιματζίδικα που είναι αμφιβόλου ποιότητος. Σε ποιά αναφέρομαι; Στα τσουρεκάκια. Από τη Βεντέτα Νο 258 (16/4/1970) η παρακάτω για τσουρεκάκια πολίτικα, που και μόνο που τη διαβάζω μου άνοιξε η όρεξη...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (10/4/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

οὐδὲ δι᾿ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. (Εβρ. 9, 12)

ούτε διαμέσου του αίματος τράγων και μόσχων, αλλά διαμέσου του δικού Του αίματος, εισήλθε μια φορά για πάντα στα Άγια των Αγίων και βρήκε για μας αιώνια λύτρωση.
Ο απ. Παύλος μας μιλά για τη θυσία του Κυρίου, η οποία προτυπώνεται στην Παλ. Διαθήκη στη θυσία που έκανε ο αρχιερέας κατά την ημέρα του Εξιλασμού. Εδώ αρχιερέας είναι ο ίδιος ο Χριστός και δεν χύνει προς εξιλέωση αίμα τράγων (για τις αμαρτίες του λαού), ούτε αίμα μοσχαριών (για τις αμαρτίες του αρχιερέα). Χύνει το δικό Του αίμα, εξολοκλήρου για εμάς, διότι ως πλήρως αναμάρτητος δεν είχε ανάγκη να προσφέρει για τον εαυτό Του θυσία. Το αίμα στην Παλ. Διαθήκη ήταν αίμα ζώων και λαμβάνεται ως σύμβολο και τύπος χωρίς να έχει τη δυνατότητα να καθαρίσει εσωτερικά τις αμαρτίες εκείνων για τους οποίους προσφέρονταν. Το αίμα του Χριστού αντιθέτως είναι ατίμητο διότι προέρχεται από τον Θεάνθρωπο, έχει ανεξάντλητη ισχύ και απαλλάσσει τον εκπεσόντα άνθρωπο από την αμαρτία, προσφέροντάς του την ευκαιρία της διά παντός λύτρωσης. Δι' αυτού μπορούμε να διεκδικήσουμε και πάλι την αιώνια σωτηρία. Γι' αυτό η θυσία του Κυρίου έγινε μία φορά και για πάντα. Αυτή δεν ήταν απλά η αποστολή Του αλλά το δείγμα της μεγάλης του αγάπης για τον άνθρωπο, για τον οποίο ουδέποτε αδιαφόρησε και αμέλησε.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της ε' ωδής:

Πυρίμορφον ὄχημα, τοῦ Λόγου χαῖρε Δέσποινα, ἔμψυχε Παράδεισε τὸ ξύλον, ἐν μέσῳ ἔχων ζωῆς τὸν Κύριον, οὗ ὁ γλυκασμὸς ζωοποιεῖ, πίστει τοὺς μετέχοντας, καὶ φθορᾷ ὑποκύψαντας.

Χαίρε Δέσποινα που έγινες πύρινο άρμα του Λόγου, που είσαι έμψυχος Παράδεισος όπου στο μέσον του έχεις τον Κύριο της ζωής, του οποίου η γλυκύτητα ζωοποιεί αυτούς που με πίστη μετέχουν σ' αυτό και οι οποίοι προηγουμένως είχαν υποκύψει στη φθορά.

Όχημα που βγάζει φωτιά, παρομοιάζει ο ιερός υμνογράφος την Παναγία. Σ' αυτό το πυρίμορφο όχημα κάθησε ο Λόγος για να κατέβει στη γη. Και αυτό το όχημα, το ετοίμασε το Άγιο Πνεύμα το οποίο ευλογεί και αγιάζει την ενανθρώπιση. Την παρομοιάζει επίσης με έμψυχο Παράδεισο. Σε αντίθεση με τον επίγειο παράδεισο της Εδέμ, αντί για το δέντρο της ζωής, έχει στο μέσον του το νέο δέντρο της ζωής, τον Κύριο. Αυτό το δέντρο ρίζωσε στην άχραντη μήτρα της Παρθένου και άπλωσε τα κλαδιά του σ' όλο τον κόσμο. Δεν είναι σαν το παλιό δέντρο της παρακοής, απ' όπου οι άνθρωποι τρύγησαν την αμαρτία και το θάνατο. Οι καρποί του είναι γλυκείς και ζωοποιητικοί. Είναι αναλλοίωτοι και δεν τους αγγίζει η φθορά. Αυτοί που δρέπουν τους καρπούς του, δεν προέρχονται από την περιέργεια, όπως η Εύα, αλλά από την πίστη του θεομητορικού θαύματος. Η νέα Εύα της χάριτος νίκησε και μεταμόρφωσε την πρώτη Εύα της παρακοής.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΙΑ ΚΟΥΠΑ... ΜΑ ΤΙ ΚΟΥΠΑ!

- Καλημέρα. Τι είναι αυτό;
- Σαν τι σου μοιάζει βρε alter ego; Με τενεκέ;
- Όχι, με κούπα!
- Και τότε γιατί ρωτάς;
- Για να μάθω πως προήλθε!
- Δώρο, alter ego.
- Αααα... για να δω από κοντά τι γράφει το κείμενο.
- Διάβασέ το, μη χάσεις!
- Δε μου λες, όλα αυτά είσαι εσύ;
- Εννοείται!
- Σοβαρά; Από πότε;
- Ανέκαθεν! Και δεν σηκώνω κουβέντα alter ego!
- Κάτσε βρε παιδί μου, να το κουβεντιάσουμε!
- Σ' ακούω.
- Όλοι όσοι φέρουν το ίδιο όνομα, έχουν τον ίδιο χαρακτήρα;
- Προφανώς όχι.
- Άρα δεν ισχύει το κείμενο για όλους τους Σταμάτηδες!
- Εννοείται βρε alter ego!
- Οπότε αυτός που το έγραψε έβαλε ένα κείμενο στα κουτουρού!
- Μπράβο βρε alter ego, ούτε ο Αϊνστάιν να ήσουν!
- Ε, τότε γιατί να ανταποκρίνεται σε σένα;
- Γιατί βρε μπούφο, δώρο μου το έκαναν, δεν το αγόρασα!
- Δηλαδή;
- Τι δηλαδή; Ο δωρίζων είδε στο κείμενο κάτι που αντικατοπτρίζει τον εαυτό μου, και σκέφτηκε να μου κάνει την κούπα δώρο, ως μια εύστοχη κίνηση! Ότι βρήκε κάτι που ανταποκρίνεται στην αλήθεια!
- Και αν έγραφε διαφορετικά πράγματα;
- Τότε, δεν θα μου την έκανε δώρο!
- Και δε μου λες, δεν πρέπει να κάνεις κι εσύ κάποιο αντίστοιχο δώρο;
- Τι εννοείς, alter ego;
- Μία κούπα με κείμενο που να ταιριάζει σε αυτόν που σου δώρισε αυτήν την κούπα!
- Μάλλον, ναι...
- Κι αν δεν βρεις να έχει κείμενο που να αρμόζει με το άτομο που θα του δωρίσεις την κούπα τι θα κάνεις; Εδώ σε θέλω!
- Είναι απλό βρε μπουμπούνα. Θα πάρω μια άσπρη κούπα και θα γράψω κάτι δικό μου!
- Ααααα....
- Kλείσε τώρα το στόμα σου μη μπει καμιά μύγα, alter ego!
ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΤΕ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΧΕΙΛΙΩΝ»

Το τι λέει το γυναικείο στοματάκι πολλές φορές δεν περιγράφεται... Μεγάλη ποικιλία: κουτσομπολιό, γκρίνια, τσιρίδες, μουρμούρα με τη σέσουλα κλπ, κλπ! Όμως, μόνο για την εξωτερική εμφάνιση του στόματος ενδιαφέρονται οι γυναίκες. Και δη τα χείλη. Όσο παραμένουν κλειστά, η γυναίκα σίγουρα φαίνεται ομορφότερη! Από τη Βεντέτα Νο 256 (2/4/1970) το παρακάτω αρθράκι αναφέρεται στη γραμμή των γυναικείων χειλιών, δίνοντας οδηγίες για τον καλλωπισμό τους. Καλλωπισμό για τι ξεστομίζουν τα χειλάκια δεν λέει...  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (3/4/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος (Εβρ. 6, 19)

Αυτή μας η ελπίδα μάς ασφαλίζει και μας βεβαιώνει σαν άγκυρα, και μας οδηγεί στα ενδότερα του καταπετάσματος.
Ο άνθρωπος μπροστά σε εμπόδια, σε κινδύνους, σε θλίψεις και απογοητεύσεις, μοιάζει με πλοίο που προσπαθεί με δυσκολία να πλεύσει στην φουρτουνιασμένη θάλασσα. Οι κλυδωνισμοί και τα κύμματα εύκολα μπορούν είτε να τον 'ξωκοίλουν από την πορεία του, είτε να τον βυθίσουν! Σε αυτήν την ζόρικη κατάσταση, ο απ. Παύλος μας υπενθυμίζει ότι ως άγκυρα για να κρατάει σταθερούς και μην παρασυρθούμε, έχουμε τον όρκο που έδωσε και πραγματοποίησε ο Θεός: τη σωτηρία μας. Το υποσχέθηκε στον Αβραάμ και το έκανε πράξη στέλνοντας τον Υιό του να σταυρωθεί για τις αμαρτίες μας. Αυτή είναι η μόνη άγκυρα, στην οποία μπορούμε να ελπίζουμε για να παραμείνουμε στην μόνη οδό που οδηγεί στην ουράνια βασιλεία. Ο Θεός αντίθετα από τον άνθρωπο, δεν αλλάζει γνώμη, ούτε την τροποποιεί, ούτε την μεταθέτει, ούτε την αθετεί. Γι' αυτό και είναι πλέον στο χέρι μας αν θα φτάσουμε πλησίον Του. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο απόστολος, «στα ενδότερα του καταπετάσματος», το οποίο καταπέτασμα χώριζε τον υπόλοιπο ναό από τα Άγια των Αγίων, εκεί που έμπαινε μόνο ο αρχιερέας και θεωρούταν ο χώρος της ιδιαίτερης παρουσίας του Θεού. Τέτοια προνομιακή θέση μας περιμένει, αρκεί να τον έχουμε ως το θεμελιώδες στήριγμα μας. Να θυμόμαστε τη θυσία του Κυρίου και τη θεία χάρη που μας δίνει διά των μυστηρίων της Εκκλησίας για να διαβούμε σώοι τις όποιες φουρτούνες μας παρουσιάζονται στη ζωή μας. 


Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Δ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της ε' ωδής:

Ἰσχὺς καὶ ὀχύρωμα, ἀνθρώπων χαῖρε Ἄχραντε, τόπε ἁγιάσματος τῆς δόξης, νέκρωσις ᾍδου, νυμφὼν ὁλόφωτε, χαῖρε τῶν Ἀγγέλων χαρμονή, χαῖρε ἡ βοήθεια, τῶν πιστῶς δεομένων σου.

Χαίρε Άχραντε που είσαι η ισχύς και το ανάχωμα των ανθρώπων, τόπος άγιος της δόξας του Θεού, νέκρωση του θανάτου ολόφωτο νυφικό δωμάτιο. Χαίρε που είσαι η χαρά των αγγέλων, χαίρε η βοήθεια εκείνων που με πίστη σε επικαλούνται.

Χαιρετίζει ως την ισχύ και το οχύρωμα την Παναγία για τους πιστούς, ο ιερός υμνογράφος, και την αποκαλεί Άχραντο, δηλαδή άσπιλη και αμόλυντη από την αμαρτία. Είναι η μόνη γυναίκα που στην καθηγιασμένη φύση της λάμπει η δόξα του Θεού. Με τη θαυματουργική κύησή του Υιού έγινε άγιος τόπος, ναός, όπου ηττήθηκε ο θάνατος και καταργήθηκε ο Άδης που εγκλώβιζε τις ψυχές των ανθρώπων. Στη μήτρα της στήθηκε το νυφικό δωμάτιο που τελούνται οι γάμοι του Θεού και της Νύμφης, του σώματος των αγιασμένων και εξαγορασμένων διά του αίματος του Αρνίου. Εκεί χοροί των αγγέλων εορτάζουν και πανηγυρίζουν. Είναι η Μαρία η χαρμονή τους και σκιρτούν από χαρά υμνώντας τη μητέρα στην οποία διάλεξε ο Θεός για να στήσει σ' αυτήν τη δόξα της βασιλείας του. Είναι συνάμα η βοήθεια όλων των πιστών που προστρέχουν στη χάρη της για να βρούν έλεος στις δυσκολίες και στον αγώνα τους εναντίον των δυνάμεων της αμαρτίας. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...