καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν
ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν
ἀκουέτω. (Λουκ. 8, 8)
Και άλλος έπεσε στη γη την αγαθή και, όταν φύτρωσε,
έκανε καρπό εκατονταπλάσιο». Λέγοντας αυτά, φώναζε: «Όποιος έχει αυτιά
για να ακούει ας ακούει».
Ο Ιησούς αναφέρεται στο σπόρο που όταν πέσει σε μαλακή και εύφορη γη, φυτρώνει και κάνει πολύ περισσότερους καρπούς απ' ότι ήταν ο ο σπόρος. Εννοώντας (όπως ο ίδιος διευκρινίζει στους μαθητές παρακάτω) ως σπόρο, το λόγο του Θεού, ο οποίος όταν τον δεχτούν καλοπροαίρετοι άνθρωποι με αγαθή καρδιά, τότε καρποφορούν αρετές και οδεύουν τον δρόμο προς την ουράνια βασιλεία. Και όχι απλώς μας το λέει, αλλά μας το φωνάζει! Για να δώσουμε την προσοχή μας, ώστε να βάλουμε σκοπό να γίνουμε κι εμείς γόνιμοι όπως η εύφορη γη. Να μην γίνει το κήρυγμά Του, μια παραβολή που ίσως μας ενθουσιάσει μόνο προσωρινά ή μια αδιάφορη παραίνεση.
Αν θέλουμε να εμβαθύνουμε τον πνευματικό μας ορίζοντα, οφείλουμε τα αυτιά του πνεύματός μας να τα χρησιμοποιούμε για να ακούσουμε και να δεχτούμε το λόγο του Κυρίου. Δηλαδή το κήρυγμά Του, που θα μας αφυπνίσει και θα μας κάνει καλύτερους. Μην κωφεύουμε και αδιαφορούμε σ' αυτό που όντως θα μας βελτιώσει και θα μας απεγκλωβίσει από τη ματαιοδοξία του υλικού κόσμου. Είναι δική μας η απόφαση να γίνει το κήρυγμά Του, καρπερό.
