Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων· κύριε, μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω. (Ματθ. 18, 26)
Έπεσε λοιπόν ο δούλος και τον προσκυνούσε λέγοντας: «Κάνε υπομονή προς εμένα, και όλα θα σου τα αποδώσω».
Στην παραβολή του Ιησού, ο δούλος που δεν είχε να πληρώσει ένα πολύ μεγάλο χρέος και για να μην πωληθούν ως δούλοι η γυναίκα του και τα παιδιά του, ικέτευσε τον κύριό του. Δεν ζήτησε χάρη για το χρέος του, αλλά προσπάθησε πονηρά να κερδίσει χρόνο. Άλλωστε το ποσό που χρωστούσε ήταν τόσο μεγάλο που δεν θα μπορούσε να το ξεχρεώσει ούτε κι αν δούλευε όλη του τη ζωή. Γιατί κατέφυγε σε ψέμματα; Θα έβρισκε εύκολα τόσα πολλά χρήματα; Όχι. Απλά προτάσσοντας με πονηριά την συντριβή του, έλπιζε ότι με ψεμματάκια και κούφιες υποσχέσεις, θα τουμπάριζε τον κύριό του. Αυτή η νοοτροπία φανερώνει ότι έκρυβε έναν πονηρό χαρακτήρα. Δεν ζήτησε συγγνώμη για το χρέος του. Δεν παραδέχτηκε ότι κακοδιαχειρίστηκε τα χρήματα που είχε δανειστεί. Και παρότι κατάφερε με τα κόλπα του να τον σπλαχνιστεί και να του χαρίσει το δάνειο ο κύριος του, δεν συνετίστηκε. Δύσκολα οι πονηροί άνθρωποι βάζουν μυαλό άλλωστε. Και το κυριώτερο, δεν έπραξε ομοίως σε εκείνον που τον παρακάλεσε για λεφτά που του χρωστούσε. Αυτή η συμπεριφορά και αυτή η νοοτροπία, δεν κρύβεται από το Θεό. Όποιος ομοιάζει με τον πονηρό δούλο, και με τα κροκοδείλια δάκρυα και τα παρακάλια κάνει τη δουλειά του, θα έρθει η ώρα της δικαιοσύνης όπου εκεί θα ανταμειφθεί αναλόγως. Ας θυμόμαστε πως στο Θεό αρέσει η ειλικρείνια και η συγγνώμη ενώ απεχθάνεται όσους χρησιμοποιούν δόλο. Προς γνώσην και συμμόρφωσην.
