ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (01/01/2023) Η ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ (ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτό. (Λουκ. 2, 40)

Στο μεταξύ το παιδί μεγάλωνε και το πνεύμα του δυνάμωνε· ήταν γεμάτος σοφία, και η χάρη του Θεού ήταν μαζί του.

Τι έκανε ως παιδί ο Ιησούς; Τα ευαγγέλια πλην του επεισοδίου με τον Ιησού 12ετή να κηρύττει στο ναό, δεν μας λένε. Δεν χρειάζεται άλλωστε να πουν κάτι γιατί απλά ο μικρός Ιησούς μεγάλωνε μαζί με τους γονείς του στη Ναζαρέτ, όπως τα άλλα παιδιά. Το χωρίο αυτό μας λέει κάτι περισσότερο. Ότι το σώμα του μεγάλωνε, παράλληλα μεγάλωνε και το πνεύμα του, δηλαδή αύξανε σε σοφία. Ο Ιησούς φέροντας τη θεία φύση, δεν είχε κάποια περαιτέρω σοφία να μάθει, αφού ως Θεός είναι απολύτως σοφός. Και βέβαια, ούτε μέσῳ εκπαίδευσης ή παιδαγωγίας είχε να διδαχθεί κάτι επιπλέον. Είχε ηνωμένες τις δύο του φύσεις, απλά η μία (η ανθρώπινη) βρίσκονταν υπό ανάπτυξη, σωματική και ψυχική (το πνεύμα ανήκει στην ψυχή). Η πληρότητα της ανθρώπινης φύσης σε σοφία, γινόταν με την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος κάτι που φάνηκε όταν μικρός ακόμα κήρυξε στο ναό. Έτσι με αυτό το στίχο καταρρίπτεται η αρειανική πλάνη ότι ο Λόγος κατέλαβε την ψυχή του Ιησού. Ο Ιησούς είχε και  ανθρώπινη ψυχή που ήταν επιδεκτική σε ανάπτυξη και πρόοδο. Η δε χάρις του Θεού, είναι αφενός η εύνοια του Πατέρα που προέρχονταν από την ικανοποίηση που του προκαλούσε η εικόνα του αναπτυσσόμενου Ιησού. Αφετέρου είναι η αγαθοποιός δύναμη που ενεργώντας διευθύνει την ομαλή αυτή ανάπτυξη.       

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ»

Ανάμεσα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, είναι για αρκετούς, (εξαιρούνται οι μαθητές που κάθονται) μια περίεργη χρονική περίοδος. Θα έλεγα, χρησιμοποιώντας την ποδοσφαιρική γλώσσα, ότι τελείωσε το πρώτο ημιχρόνιο και κάνουμε διάλειμμα περιμένοντας το δεύτερο! Βέβαια για τους κοινούς θνητούς η ζωή συνεχίζεται, αλλά διατηρείται στο ακέραιο το εορταστικό κλίμα. Έτσι, έδωσα μια εορταστική άδεια στην... έμπνευσή μου (ώστε να μην μπει το 2023 και της χρωστάω περσινή άδεια) και σήμερα αποφάσισα να βάλω ένα πρωτοχρονιάτικο διήγημα από την Βεντέτα Νο 138 (28/12/1967). Διαβάζοντάς το ωστόσο, το βρήκα περισσότερο κουλτουροζεμέμ παρά πρωτοχρονιάτικο! Θα μου πεις, καλύτερα! Μιας και τα περισσότερα σίριαλ της τηλεόρασης κουλτουροζετέμ ιστορίες έχουνε δίχως αγωνία και σασπένς (λάτρης των αστυνομικών γαρ) οπότε θα διαβαστεί πολύ. Μέχρι να έρθει το 2023, υπομονή και καλό διάβασμα! 

Και μην ακούσω ότι δεν ξέρετε τι σημαίνει η λέξη κουλτουροζετέμ! Εδώ ξέρετε το φουμπού και το ίσταγραμ απέξω κι ανακατωτά! Σημαίνει ότι διαθέτει και κουλτούρα και κάργα αίσθημα!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΕΘΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΕΠΙ ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑΣ»

Ψάχνοντας στα παλιά περιοδικά μου για κάτι σχετικό με τα Χριστούγεννα, έπεσε το μάτι μου σε ένα δισέλιδο με διάφορα χριστουγεννιάτικα έθιμα της πατρίδας μας σε διάφορες χρονικές περιόδους. Από την Βεντέτα Νο 294 (24/12/1970) το παρακάτω απόσπασμα αναφέρεται στα χριστ. έθιμα στα χρόνια της Φραγκοκρατίας. Αν νομίζουμε ότι οι δυτικοί ήταν από τότε «πολιτισμένοι», τότε σημαίνει ότι δεν έχουμε μελετήσει ιδιαιτέρως την ιστορία μας... Έχει ενδιαφέρον το ότι από εκείνη την περίοδο σταμάτησαν να πηγαίνουν στην Εκκλησία βράδυ οι Έλληνες λόγῳ απαγόρευσης. Μην ξεχνάμε ότι η χριστουγεννιάτκη λειτουργία ήταν νυχτερινή, κάτι που μας το υπενθυμίζουν τα κάλαντα που ξεκινούν λέγοντας «καλήν εσπέρα άρχοντες» μιας και τα έλεγαν τότε μερικές ώρες πριν τη λειτουργία.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (25/12/2022) ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. (Γαλ. 4, 5)

για να εξαγοράσει αυτούς που ήσαν κάτω από τον νόμο, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία.

Ποιός ο σκοπός της ενανθρωπίσεως του Θεού Λόγου; Διττός, αφενός να εξαγοράσει με τη σταυρική του θυσία αυτούς που βρίσκονταν υποδουλωμένοι στο μωσαϊκό νόμο. Εύκολα κάποιος θα θέσει τα εξής ερώτηματα: Μα ο μωσαϊκός νόμος δεν δόθηκε από το Θεό; Πως λοιπόν αυτό που δόθηκε από το Θεό, θέτει σε κατάσταση δουλείας τους ανθρώπους; Έδωσε ο πανάγαθος Θεός εν γνώση του κάτι ανεπαρκές και κακό; Και με τη θυσία του ο Κύριος εξαγόρασε μόνο τους υπόδουλους στο νόμο και όχι τους υπόδουλους στην αμαρτία; Μήπως ο νόμος και η αμαρτία εντέλει ή ταυτίζονται ή συνάδουν; Πράγματι, ο μωσαϊκός νόμος προέρχεται από το Θεό. Και ως εκ τούτου δεν είναι κακός ούτε οδηγεί σε κακό. Μόνο που δόθηκε κατ' ανάγκην διότι ο άνθρωπος λόγῳ της αμαρτίας όχι απλά έχασε τον παράδεισο, ούτε μόνο λοξοδρόμησε. Σκοτίστηκε τελείως ο νους του και έχασε κάθε άμεση επαφή με το Θεό. Αμαυρώθηκε η ψυχή του και απώλεσε εντελώς τον προσανατολισμό του. Για να μπορέσει να δεχτεί το Μεσσία, ο οποίος θα τον επανέφερε στην οδό της σωτηρίας, χρειάζονταν προετοιμασία. Ο χρόνος λοιπόν της προετοιμασίας και της παιδαγώγησης για την εκπλήρωση του θείου σχεδίου της σωτηρίας, ήταν η περίοδος του νόμου. Η τήρηση του νόμου δεν επέφερε τη σωτηρία, αλλά άνοιγε το δρόμο για να υποδεχτεί ο άνθρωπος το Μεσσία. Δυστυχώς όμως η κακή χρήση του, επέφερε την τυπολατρεία και τη στρέβλωση του πνεύματος που τον διείπε. Με συνέπεια, ο άνθρωπος από τη μία προσπαθούσε να αποφύγει την αμαρτία, και από την άλλη εγκλωβίζονταν στο γράμμα του νόμου. Από αυτόν τον τραγικό εγκλωβισμό τον έσωσε ο Χριστός, χωρίς να καταργήσει το νόμο, αλλά τελειοποιώντας τον.  

Ο δεύτερος σκοπός της ενανθρωπίσεως του Κυρίου, ήταν να λάβουμε την υιοθεσία. Να γίνουμε παιδιά του Θεού. Μα δεν είμασταν; Όχι, είμασταν απλά δημιουργήματα, όπως όλη η πλάση. Να γίνουμε τέκνα Θεού, και ο Θεός να γίνει για εμάς Πατέρας (Η προσφώνηση του α' προσώπου της Αγ. Τριάδος ως Πατήρ, σχετίζεται με τον Υιό τον οποίο γεννάει, όχι με εμάς τους ανθρώπους). Και αυτό γίνεται όχι μόνο αποδεχόμενοι την ύπαρξη του Θεού, αλλά όταν εμπράκτως τον ακολουθήσουμε, πιστεύοντας και πράττοντας το ευαγγέλιο του Κυρίου, και να γίνουμε διά του μυστηρίου της βαπτίσεως, μέλη της Εκκλησίας, που έχει ως κεφαλή τον Ιησού Χριστό. Τότε κατά χάριν ο Θεός μας υιοθετεί και μας ανάγει σε κάτι παραπάνω από δημιουργήματα, σε τέκνα. Γι' αυτό και κατά χάριν θα κληρονομήσουμε την βασιλεία των ουρανών.   

Άλλo σχόλιo για την αυριανή περικοπή, εδώ.

* * * * * 

Το blog της Αποκαλύψεως του 999 εύχεται στους αναγνώστες και στους επισκέπτες του, όπως και σε όλο τον κόσμο, υγεία, ευτυχία και προπαντός σύνεση. Χρόνια Πολλά.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΦΑΤΝΗΣ ΣΟΥ»

Τα Χριστούγεννα έφτασαν, και παντού κατακλυζόμαστε από στολισμούς. Από τους δρόμους, τις βιτρίνες και τα μπαλκόνια έως το facebook και λοιπές ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Όλοι αυτοί οι στολισμοί, έχουν παραδόξως ένα κοινό: Λείπει ο Χριστός! Λαμπάκια έχουν. Ξενόφερτα κατάλοιπα από παραδόσεις ή παγανιστικές θρησκείες, όπως elf, χοντρούληδες σάντα κλάους, και κέρατα (αυτά που φοράνε στο κεφάλι λες και έχουμε απόκριες) έχουν. Έλατα στολισμένα έχουν, τραγουδάκια ξενόφερτα έχουν και λοιπά και λοιπά. Αραιά και που να υπάρξει κάποια φάτνη δυστυχώς. Κατάντησαν τα γενέθλια του Χριστού, να εορτάζονται χωρίς Χριστό... Πουθενά η αναφορά στην ενανθρώπηση του Θεού, πουθενά η Παναγία, πουθενά η νηστεία και η πίστη, πουθενά ύμνοι ή τραγούδια που να μιλάνε για τον Ιησού. Τα δε κάλαντα είναι ένα έθιμο που ολοένα φθίνει. Δεν πουλάει ο Χριστός, μας ενοχλεί ο Χριστός, οπότε δεν έχουμε Χριστό! 

Κόντρα σε αυτό το αθεΐστικο κοσμικό πνεύμα των ημερών, βάζω το παρακάτω ποίημα από το ημερολόγιό που έχω στο γραφείο, και μιλάει για «Το μήνυμα της φάτνης Σου» του Γιάννη Ανδρικόπουλου. Δεν μιλάει για ελαφάκια και λαμπάκια, αλλά για τα Χριστούγεννα που οφείλουμε κάποια φορά να γιορτάσουμε, αν θέλουμε να λεγόμαστε και να είμαστε χριστιανοί. Δίχως μήνυμα από την φάτνη, τα χρόνια πολλά σαν ευχή, είναι μια κατασπατάληση σάλιου...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«Ο ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ»

Το δέντρο το στολίσατε; Τι ρωτάω κι εγώ, ε; Ασφαλώς το στολίσατε, εδώ και μέρες. Βέβαια, οι περισσότερες/-οι δεν το στολίσατε μόνοι σας. Θα είχατε βοήθεια και από την οικογένεια. Το χριστουγεννιάτικο τραπέζι όμως; Το στολίσατε κι αυτό; Προφανώς όχι! Επειδή λοιπόν των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν... στολίζουν (!), να μερικές συμβουλές για το σχετικό τραπεζοστόλισμα από την Βεντέτα Νο 189 (19/12/1968). Μην πείτε ότι έχουμε καιρό μέχρι την Κυριακή, γιατί αν φερ' ειπείν το καλό σερβίτσιο που το έχετε στο ντουλάπι από... ποιός ξέρει πότε, θέλει πλύσιμο, ή έχουν ραγίσει μερικά πιάτα, ή λόγῳ καλεσμάτων τελευταίας στιγμής δεν επαρκούν κλπ, κλπ, να μην πω ότι το καλό τραπεζομάντηλο έχει κανέναν ξεχασμένο λεκέ... Όπως και να 'χει, μην το αφήσετε το τραπεζοστόλισμα για την τελευταία στιγμή, όπως το έχουμε συνήθειο εμείς οι Έλληνες! Όλα την τελευταία στιγμή. Ούτε καν την... προτελευταία!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (18/12/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Πίστει καὶ αὐτὴ Σάῤῥα δύναμιν εἰς καταβολὴν σπέρματος ἔλαβε καὶ παρὰ καιρὸν ἡλικίας ἔτεκεν, ἐπεὶ πιστὸν ἡγήσατο τὸν ἐπαγγειλάμενον. (Εβρ. 11, 11)

Mε πίστη και η ίδια η Σάρρα πήρε δύναμη στο να συλλάβει σπέρμα, και παρά τον καιρό τής ηλικίας γέννησε, επειδή θεώρησε αξιόπιστο εκείνον που της το είχε υποσχεθεί.

Στην πίστη της Σάρρας αναφέρεται ο απ. Παύλος, η οποία γέννησε σε προχωρημένη ηλικία υιό. Το θαύμα αυτό δεν έγινε μόνο λόγῳ της πίστης του Αβραάμ, ή απλά επειδή έτσι ήταν το σχέδιο του Θεού. Έγινε και με τη συναίνεση της Σάρρας. Και πως συναίνεσε, αφού δεν ρωτήθηκε; Διά της πίστης της στο Θεό. Πίστη γεμάτη καρτερία και υπομονή. Όχι μόνο είχε ασθένεια στη μήτρα της, αλλά σιγά σιγά περνούσαν τα χρόνια στα οποία ήταν ηλικιακά γόνιμη. Αντί να απογοητευτεί, εκείνη μαζί με τον Αβραάμ περίμεναν. Μεγάλη πράγματι η δοκιμασία της, όπως μεγάλο και το θαύμα που έλαβε ως ανταμοιβή. Αν είχε ασθενή πίστη, αν δεν εμπιστεύονταν το Θεό, τότε δεν θα συνέβαλε στο να έχει απογόνους ο πατριάρχης του Ισρηλίτικου λαού. Μην λησμονούμε ότι παρότι επικρατούσε η πατριαρχία και στον περιούσιο λαό, ο Θεός ουδέποτε υποβάθμισε τη γυναίκα και το ρόλο της. Το αντίθετο μάλιστα. Ο Θεός λοιπόν, δοκίμασε την πίστη της Σάρρας, (όπως αργότερα και του Αβραάμ με τη θυσία του Ισαάκ) και την ευλόγησε διά της θείας χάριτος. Στο πρόσωπο της πολύ πιστής Σάρρας, προτυπώνεται η Παναγία, η οποία γέννησε και εκείνη με θαυματουργικό τρόπο. Μπορεί να μην ήταν ηλικιωμένη όπως η Σάρρα, εντούτοις εμπιστεύτηκε πλήρως και αδιαμαρτύρητα το θέλημα του Θεού. Η πρώτη γερασμένη, με το δυναμωμένο εκ Θεού σπέρμα του Αβραάμ καρποφόρησε, η δεύτερη καρποφόρησε δίχως ανδικό σπέρμα αλλά διά της μυστηριακής ενέργειας της θείας χάριτος. Ο Θεός επενέργησε με βάση τη δυνατή πίστη, κάτι που πρέπει να μας γίνει πρότυπο και παράδειγμα για τις δύσκολες ώρες του βίου μας.        

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

Προχθές μας άφησε μια χαρακτηριστική φωνή στην αναμετάδοση των ποδοσφαιρικών αγώνων. Αναφέρομαι στο δημοσιογράφο Γιάννη Διακογιάννη. Όσοι ζήσαμε σε εποχές που δεν υπήρχαν ιδιωτικοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, η «Αθλητική Κυριακή» ήταν μόνιμη συντροφιά τα κυριακάτικα βράδια. Από 'κεινα τα χρόνια, ομολογώ ότι στην τηλεόραση μόνο δύο δημοσιογράφοι έκαναν εξαιρετικές μεταδόσεις ποδοσφαιρικών αγώνων, ο Σωτήρης Μαυρομάτης και ο Γιάννης Διακογιάννης. Όχι ότι οι υπόλοιποι δεν ήταν καλοί, αλλά αυτοί οι δύο είχαν το κάτι παραπάνω. Ο δε Διακογιάννης είχε και κάτι εμπνεύσεις όταν μετέδιδε και δεν έμενε μόνο στην ξερή «ραδιοφωνική» αναμετάδοση. Η «Αθλητική Κυριακή» και ο Διακογιάννης ήταν ένα αναπόσπαστο κυριακάτικο κομμάτι των παιδικών μου χρόνων, τότε που μετά το διάβασμα για το σχολείο, ήταν μια... χαλάρωση πριν έρθει η «πολυπόθητη» Δευτέρα! Θέλαμε να δούμε αποσπάσματα από τα ματς που παίχθηκαν την Κυριακή. Βέβαια αν είχε κερδίσει ο Ολυμπιακός, ένα παραπάνω! Να θυμίσω, ότι τότε το πρωτάθλημα παιζόταν μόνο Κυριακή, και μάλιστα νωρίς το απόγευμα, έχοντας μόνο ραδιοφωνική αναμετάδοση.  Ο πατέρας μου μάλιστα, έλεγε ότι ο Διακογιάννης (ο οποίος παρουσίαζε τότε την εκπομπή) πρέπει να ήταν Παναθηναϊκός επειδή τον έβλεπε να είναι χωρίς ιδιαίτερο κέφι αν είχε χάσει ο ΠΑΟ. Για τους νεότερους που έχουν ακούσει το γνωστό τραγούδι του Κηλαϊδόνη «Αρχίζει το ματς» όταν λέει ο στίχος πως μας ενώνει και πως μας δονεί του Διακογιάννη η φωνή, ήταν κάτι που όντως συνέβαινε! 

Το παρακάτω αρθράκι το αλίευσα από τη Βεντέτα Νο 364 (27/4/1972) και το βάζω αναπολώντας την παιδική μου ηλικία. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΟΙ ΒΛΟΣΥΡΟΙ ΣΥΖΥΓΟΙ»

Τι σημαίνει βλοσυρός; Επειδή πολλοί δεν γνωρίζουν, σημαίνει αυστηρός, αγριωπός. Είναι, όπως μας έλεγε το αρθράκι από το Ρομάντσο Νο 890 (22/3/1960), οι Έλληνες σύζυγοι βλοσυροί όταν γυρνάνε σπίτι το μεσημέρι απ' τη δουλειά ακόμη και σήμερα; Προφανώς και ναι! Υπάρχει κανείς να γουστάρει να πηγαίνει στη δουλειά; Βάλε και την κούραση..., βάλε και οτιδήποτε άσχημο έχει συμβεί στη δουλειά, για να μην πω και το αν δεν βρίσκεις παρκάρισμα κοντά στο σπίτι σου... Που λοιπόν διάθεση για χαμόγελα στο σπίτι. Άσε που μια απ' τα ίδια θα είναι και η σύζυγος άμα δουλεύει και αυτή! Το αρθράκι ωστόσο αναφέρεται στην περίπτωση που η βλοσυρότητα γίνεται από σκοπιμότητα! Αυτό δεν μου είχε περάσει από το μυαλό, ομολογώ. Λες να πιάνει σαν τρόπο για να επιβάλλεται ο σύζυγος στο σπίτι; Δυστυχώς δεν λέει κάτι για την περίπτωση που συγκατοικεί και η πεθερά μαζί... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (11/12/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ᾿ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν (Κολ. 3, 10)

και ντυθήκατε τον καινούργιο, αυτόν που ανακαινίζεται σε επίγνωση, σύμφωνα με την εικόνα εκείνου που τον έκτισε

Όσοι βαπτιστήκαμε και ζούμε σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Κυρίου, ουσιαστικά έχουμε συναναστηθεί (στχ. 3, 1) μαζί με Εκείνον. Δηλαδή έχουμε νεκρώσει τον παλιό εαυτό μας, τον αμαρτωλό, και έχουμε φορέσει τον νέο μας εαυτό, τον καινούργιο, ο οποίος ανακαινίζεται συνεχώς. Δηλαδή συνεχώς βελτιώνεται και ολοένα γίνεται καλύτερος. Δεν θα ξαναγίνει όπως ήταν βέβαια σε αρχέγονη κατάσταση (προ του προπατορικού αμαρτήματος) αλλά θα πλησιάζει βήμα, βήμα την ουράνια βασιλεία. Ο νέος μας εαυτός δεν είναι σαν τα καλά μας ρούχα που τα φοράμε μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Είναι ένδυμα που οφείλουμε να το φοράμε συνεχώς και με αυτό θα δηλώνουμε την νέα μας πνευματική κατέθυνση. Με αυτόν, θα ομοιάσουμε με τον δημιουργό μας, διότι πλάστηκαμε κατ' εικόνα Του και το δημιουργό μας θα έχουμε ως καθοδηγητή και πρότυπο. Ωστόσο, αυτό θα πρέπει να είναι το βασικό μας μέλημα και θα πρέπει να καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια και αγώνας. Δεν είναι στην πράξη ούτε εύκολη, η ένδυση του νέου εν Χριστῷ εαυτού, ούτε όμως ανέφικτη. Η ενδυνάμωση του χαρακτήρα και η μείωση της επηρέπειας προς την αμαρτία, πρέπει είναι ο στόχος μας σε καθημερινή βάση, με μεγάλη προτεραιότητα. Μη λησμονούμε ότι με το νέο μας εαυτό, όχι μόνο θα καλυτερεύσουμε εμείς, αλλά θα βοηθήσουμε να ενδυθούν νέο εν Χριστῷ εαυτό και άλλοι που θα δουν το παράδειγμά μας. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ... ΥΓΡΟ ΣΑΠΟΥΝΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ!

Μπαίνεις στο σούπερ μάρκετ και το πρώτο που διαπιστώνεις, δεν είναι βέβαια το αν έχουν στολίσει για τα Χριστούγεννα, αλλά η ακρίβεια των προϊόντων σε σχέση με την προηγούμενη φορά που πήγες! Όλα ακριβαίνουν. Οι τιμές ανηφορίζουν δίχως να υπάρχει ταβάνι να τις σταματήσει. Έτσι, όσο μπορούμε, πρέπει να ψάχνουμε για... εναλλακτικές λύσεις ώστε να αποφύγουμε να ξεπαραδιαστούμε στο σούπερ μάρκετ. Βέβαια για κάποια προϊόντα εναλλακτικές δεν υπάρχουν, υπάρχουν όμως για άλλα. Την παρακάτω συνταγή, την αλίευσα από έναν Καζαμία του 2012, και τι μας λέει; Το πως να φτιάξουμε υγρό σαπούνι για το πλυντήριο ρούχων. Αμέ. Όχι θα πλερώνουμε ένα σκασμό λεφτά στα επώνυμα υγρά πλυντηρίων. Μην ξεχνάμε ότι και οι παλιές γυναίκες (αιώνες πίσω) πριν ανακαλυφτεί το σαπούνι, έφτιαχναν αλισίβα. Δεν ξέρω ωστόσο το κατά πόσο καλά βγάζει τους λεκέδες, γιατί ακόμη δεν χρειάστηκε να το φτιάξω. Όμως τη συνταγή δεν την πετώ, γιατί έτσι όπως πάει...   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΟ: ΠΛΕΚΤΑ»

Αν και ακόμη ο βαρύς χειμώνας αργεί, εντούτοις το κρύο έφτασε και έχουμε ασφαλώς ανάγκη για θέρμανση. Τι κάνουμε λοιπόν και μάλιστα χωρίς να ανάψουμε σόμπες, καλοριφέρ κ.α. που κοστίζουν σε ρεύμα και πετρέλαιο; Φοράμε ρούχα! Και μάλιστα ρούχα μάλλινα που είναι ζεστά. Περί της περιποίησης των μάλλινων αναφέρεται το παρακάτω αρθράκι από τη Βεντέτα Νο 22 (8/10/1965), όπου δίνει σχετικές συμβουλές και δη ενδιαφέρουσες. Μέχρι να μας κάτσει το... τζόκερ, για να μπορούμε να σπαταλάμε αφειδώς λεφτά για κεντρική θέρμανση στο σπίτι...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (4/12/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ Ι' ΛΟΥΚΑ (ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Λέγω δέ, ἐφ᾿ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν (Γαλ. 4, 1)

Λέω δε ότι, για όσον χρόνο ο κληρονόμος είναι νήπιος, δεν διαφέρει από τον δούλο, αν και είναι κύριος όλων·
Τι διαφορά έχει ο δούλος από ένα νήπιο; Καμία, όπως μας λέει και ο απ. Παύλος. Παρότι το νήπιο να είναι ο κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Όσο παραμένει νήπιο, δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί όχι μόνο την κληρονομιά του, ούτε καν τον ίδιο του τον εαυτό. Όπως ο δούλος, ο οποίος βέβαια δεν διαθέτει περιουσία, αλλά δεν διαχειρίζεται τίποτα, ούτε καν για τον εαυτό του δεν μπορεί να αποφασίσει. Μια σύγκριση όχι και τόσο... κολακευτική ειδικά αν τα νήπια ουσιαστικά είμαστε εμείς οι χριστιανοί. Και η περίοδος της νηπιακής ηλικίας παρήλθε και ήρθε ο Κύριος ο οποίος μας πρόσφερε την κληρονομιά της ουράνιας βασιλείας. Κι όμως, οφείλουμε να αναρωτηθούμε, αν όντως ενηλικιωθήκαμε και δεν παραμένουμε ακόμη νήπια. Αν δεν θέλουμε να προχωρήσουμε και βολευτήκαμε στο να είμαστε σαν τους δούλους, άκληροι και έρμαια των αποφάσεων είτε αλλοθρήσκων, είτε άθεων! Ο Χριστός μας πρόσφερε τη δυνατότητα της σωτηρίας, αλλά είμαστε εμείς σε θέση να την αξιοποιήσουμε; Έχουμε σκεφτεί ότι είμαστε δούλοι των παθών μας; Αντιλαμβανόμαστε ότι εξαρτόμαστε πνευματικά από έναν κόσμο, ο οποίος βρίσκεται μακριά από το θέλημα του Θεού; Εντέλει, προσπαθούμε καθόλου μπας και ενηλικιωθούμε κάποια στιγμή; Θέτω το ερώτημα του απ. Παύλου σε σένα, «Σε τι διαφέρεις από ένα δούλο και ένα νήπιο;» σε σχέση με την πνευματική σου πρόοδο. Πριν απαντήσεις, δες το κατά πόσο μπορείς να ακολουθήσεις το ευαγγέλιο του Κυρίου πηγαίνοντας κόντρα στο κοσμικό φρόνημα. Το κατά πόσο μπορείς να δείξεις την πίστη (που λες, ή νομίζεις ότι έχεις) με έργα, δίχως να σκεφτείς το κόστος! Το κατά πόσο είσαι έτοιμος να λες αρκετά όχι στις αμαρτωλές απολαύσεις. Εύκολη η νηπιακή ηλικία, ή η περίοδος της υποδούλωσης μιας και δεν έχει ευθύνες. Ωστόσο είναι και επικίνδυνη γιατί όχι μόνο δεν είναι εφικτή η διαχείριση της ουράνιας κληρονομιάς, αλλά μπορεί αυτή να χαθεί! 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΤΕ...

Αυτά είναι! Επιστροφή χρημάτων από τον ΟΤΕ. Αυτό θα πει τύχη! Βέβαια λόγῳ θανάτου συνδρομητή, αλλά η επιστροφή, είναι επιστροφή για τον κληρονόμο. Δυστυχώς το ποσό δεν είναι μεγάλο, (εικ. 1) αλλά κάτι είναι κι αυτά τα 4,97 ευρώ. Αν υπολογίσουμε το εισιτήριο για το λεωφορείο μέχρι τον ΟΤΕ 1,20, τότε το καθαρό ποσόν είναι 3,77. Κάτι είναι κι αυτό, απ' τα ολότελα!

Δεν βαριέσαι... Και αφού περάσει κάμποση ώρα στην ουρά για το ταμείο, σου λέει ο ταμίας ότι δικαιούσθε την επιστροφή του αναγραφέντος ποσού. Ανοίγεις το πορτοφόλι για να βάλεις τα λεφτά μέσα και ο ταμίας σου κοτσάρει ένα χαρτί και σου λέει, για να πάρετε το ποσόν θα πρέπει να προσκομίσετε αυτά τα δικαιολογητικά! (εικ. 2)

Αμάν! Τ' ειν' όλα τούτα; Σίγουρα όλα αυτά; -Ασφαλώς! Για να τα μαζέψω όλα αυτά χρειάζομαι λεφτά και χρόνο! Μόνο και μόνο το πήγαιν' έλα στο Δήμο, θέλει λεφτά για εισιτήρια. Κι αν χρειαστεί να ξαναπάς; Κι αλλά λεφτά... Βάλε και ξανά λεφτά για εισιτήριο για τον ΟΤΕ... Συν για την φωτοτυπία της ταυτότητας, την υπεύθυνη δήλωση, βάλε το χρόνο για όλα αυτά... Τελικώς δεν συμφέρει να έχεις λαμβάνειν μικροποσά από τον ΟΤΕ. Κοστίζουνε περισσότερο! Τσάμπα οι χαρές...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...