οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ. (Ματθ. 4, 20)
Εκείνοι αμέσως άφησαν τα δίχτυα και τον ακολούθησαν.
Στο κάλεσμα του Ιησού, ο Ανδρέας με τον Πέτρο έκαναν κάτι που εμείς πιθανότατα δεν θα κάναμε! Άφησαν τα δίχτυα τους και τον ακολούθησαν. Παράτησαν την περιουσία τους, για τον Ιησού. Δίχως να δουν κάποιο θαύμα για να πειστούν για το τι είναι ο Κύριος. Άφησαν την καρδιά τους, την οποία έλκυσε η πηγής της Ζωής, να τους οδηγήσει. Εμείς στη θέση τους, θα εκλαμβάναμε το κάλεσμα «να γίνουμε αλιείς ανθρώπων» ως καλαμπούρι. Ή έστω, θα διαπραγματευόμασταν με τον Ιησού για τα (υλικά) οφέλη που θα πρόσφερε για να τον ακολουθήσουμε. Θα ζητούσαμε αν μη τι άλλο, κάποιο δείγμα των δυνάμεών του, εγκλωβισμένοι στην αμφισβήτηση και τη δυσπιστία. Παραταύτα, ενώ σήμερα που γνωρίζουμε για το Θεάνθρωπο, στο κάλεσμά του να τον ακολουθήσουμε, βρίσκουμε δικαιολογίες για να το αποφύγουμε! Ας θυμόμαστε τη στάση των μαθητών, οι οποίοι έκαναν τη μεγαλύτερη υπέρβαση στη ζωή τους, και ας του μιμηθούμε για να κάνουμε τη δική μας υπέρβαση, αφήνοντας τις εν αμαρτίαις προφάσεις για χάρη της αιώνιας Ζωής...
