«Η ΤΡΟΜΕΡΗ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ»

Μένουμε σπίτι, ε; Και τι κάνουμε για να περάσει η ώρα; Χαζεύουμε στην τηλεόραση και στο facebook να υποθέσω! Λοιπόν, ήρθε ο καιρός για διάβασμα. Και για να μην τα πολυλογώ, το παρακάτω διήγημα προέρχεται από το ΡΟΜΑΝΤΣΟ Νο 924 (15/11/1960) και είναι μία ιστορία παρμένη από την Παλαιά Διαθήκη. Αναφέρεται στον Ιωσήφ, τον επονομαζόμενο πάνγκαλο (παν + καλός = καλός στα πάντα ή και στους πάντες) τον οποίο πούλησαν τα αδέλφια του και κατέληξε σκλάβος στην Αίγυπτο κλπ., κλπ. και στην αρχόντισσα που τον είχε βάλει στο μάτι! Ο τίτλος είναι «Η τρομερή αρχόνισσα» αλλά για να κάνω πιο ευανάγνωστο το κείμενο συνένωσα τις στήλες και αφέρεσα τον τίτλο.
Καλή ανάγνωση και καλή υπομονή. Το σπίτι δεν είναι φυλακή, αλλά καταφύγιο!

***

***

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (29/3/2020) ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή (από τηλεοράσεως λόγῳ κορονοϊού):

ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος· (Εβρ. 6, 16)

Οι άνθρωποι ορκίζονται σε κάποιον ανώτερό τους, κι ο όρκος δίνει γι’ αυτούς τέλος σε κάθε αμφισβήτηση και υποδηλώνει επιβεβαίωση.

Ο απ. Παύλος εδώ μας παραθέτει τη γενική αρχή που εφαρμόζουν οι άνθρωποι όταν ορκίζονται. Ορκίζονται όχι στον εαυτό τους, που μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά σε κάποιον ανώτερό τους, όπως το Θεό. Ο Θεός είναι πάρα πάσης αμφισβήτησης και δύναται να τιμωρήσει αυτό που ορκίζεται σ' Εκείνον και δεν τηρήσει τον όρκο του. Συνεπώς λειτουργεί ως ένα είδος εγγύησης. Τι είναι όμως ο όρκος εν προκειμένῳ;  Για τον άνθρωπο είναι μια απλή αλλά σοβαρή υπόσχεση και μια δέσμευση. Για το Θεό είναι μια δήλωση. Είναι μια φανέρωση. Είναι μια αποκάλυψη! Τίνος; Του θελήματός του, και του σχεδίου που έχει για τον άνθρωπο και απορρέει από αυτό το θέλημα. Το αναλλοίωτο, αμετάβλητο, ατροποποίητο και αμετάθετο θέλημά του, ο Θεός απλά το ανακοινώνει στον άνθρωπο. Δίχως να επικαλείται κάτι ανώτερο, μιας και δεν υπάρχει κάτι ανώτερο. Ούτε όμως είναι μια δέσμευση που τον εγκλωβίζει διότι απλά το θέλει. Αντίθετα ο άνθρωπος είτε αλλάζει γνώμη και ο όρκος τον βαραίνει, είτε πάλι ορκίζεται απερίσκεπτα με μεγάλη ευκολία! Και μάλιστα, ουκ ολίγες φορές παραβαίνει τον όρκο του αδιαφορώντας για τον Θεό στον οποίο ορκίστηκε... Ο Θεός πάλι, ως επιβεβαίωση έχει την εκπλήρωση των υποσχέσεών του. Αυτό, ας το θυμόμαστε καλά, είτε όταν ορκιζόμαστε στο όνομά Του, είτε χάνουμε την πίστη μας προς Εκείνον...

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.    

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Δ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Στη γ' ωδή ακούμε (από τηλεοράσεως λόγῳ κορονοϊού) το παρακάτω τροπάριο σε ήχο δ':

Ὄρθρος φαεινὸς χαῖρε ἡ μόνη, τὸν Ἥλιον φέρουσα Χριστόν, φωτὸς κατοικητήριον, χαῖρε τὸ σκότος λύσασα, καὶ τοὺς ζοφώδεις δαίμονας, ὁλοτελῶς ἐκμειώσασα. 

Χαίρε φωτεινή αυγή, που μόνη εσύ έφερες τον ήλιο τον Χριστό και αναδείχθηκες κατοικητήριο του Φωτός. Χαίρε εσύ που διέλυσες το (πνευματικό) σκοτάδι και εκμηδένισες ολοτελώς τους σκοτεινούς δαίμονες.

Το φως χρησιμοποιεί ο ιερός υμνογράφος για να εικονίσει το μυστήριο του Χριστού και της Θεοτόκου. Η αυγή του μεγάλου μυστηρίου της ενανθρωπήσεως του Υιού, έγινε στη σάρκα της Παρθένου. Έγινε η ίδια κατοικητήριο του θείου φωτός. Ανέσπερο, αΐδιο και άκτιστο, πηγάζει από την θεία ουσία και λάμπει ως Ήλιος στον κόσμο. Η Θεοτόκος έγινε η ανατολή του φωτός που πλημμυρίζοντας τη γη, διεσκόρπισε το σκοτάδι της αμαρτίας. Το φως του κόσμου, ο Χριστός έφερε την απαγκίστρωση και τον απεγκλωβισμό από το ψεύδος και την πλάνη που είχαν σπείρει οι δαίμονες. Γεννιέται πλέον η φωτεινή ελπίδα της εξιλέωσης και της σωτηρίας για τον ταλαιπωρημένο, απομακρυσμένο και απελπισμένο άνθρωπο.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (22/3/2020) ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή (έστω κι από τηλεοράσεως):

μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· (Εβρ. 5, 2)

Είναι σε θέση να δείχνει ανοχή σ’ όσους ζουν στην άγνοια και στην πλάνη, αφού κι ο ίδιος έχει ανθρώπινες αδυναμίες.

Ο απ. Παύλος αναφέρεται στον αρχιερέα (στχ. 1) και στην κρίση που πρέπει να έχει με τους αμαρτωλούς. Εν προκειμένῳ τονίζει δύο πολύ βασικά πράγματα:

1. Υπάρχουν αμαρτωλοί ένεκα πλάνης και άγνοιας. Αυτή η κατηγορία αποτελείται από ανθρώπους που δεν γνώριζαν το τι διδάσκει το ευαγγέλιο του Κυρίου αφενός, και αφετέρου είχαν πλανηθεί από παρερμηνείες ή παραποιήσεις της ορθής διδασκαλίας. Αυτοί λοιπόν, χρειάζονται μεταχείριση με μετριοπάθεια. Συμπάθεια και κατανόηση. Διότι μέσα από μια ήπια αντιμετώπιση θα μπορέσουν να γνωρίσουν ορθά την αλήθεια και θα επανέλθουν στη σωστή οδό προς τη σωτηρία.

2. Είναι εύκολο να εξοργιζόμαστε και να αγανακτούμε με τα αμαρτήματα των άλλων. Ενώ παράλληλα για τα δικά μας να εξαντλούμε κάθε επιείκεια... Σε αυτό λοιπόν ο αρχιερέας, οφείλει να αντισταθεί. Οφείλει να θυμάται πως και ο ίδιος είναι άνθρωπος και ενδεχομένως αν δεν συγκρατηθεί και χαλαρώσει τον πνευματικό του αγώνα, θα υποπέσει στην αμαρτία. Γι' αυτό, ας μην δείχνει αυστηρότητα εκεί που δεν πρέπει. Η αυστηρότητα υπάρχει μεν και αυτή στην «εργαλειοθήκη» αλλά για περιπτώσεις που κάποιοι εκ πεποιθήσεως ή πονηρής διάθεσης πράττουν το κακό. Οφείλει επιπροσθέτως, να είναι επιεικής ασχέτως με το τι θέλει το πλήθος. Ας θυμάται ο αρχιερέας πως και ο μέγας αρχιερέας, ο Χριστός, πόσες φορές έδειξε τη μεγαλοψυχία του στους μετανοούντες παρότι έτσι «σκανδαλίστηκε» ο καθωσπρεπισμός του κόσμου!   

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Γ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Στη γ' ωδή ακούμε (από τηλεοράσεως λόγῳ κορονοϊού) το παρακάτω τροπάριο σε ήχο δ':

Δάμαλις τὸν μόσχον ἡ τεκοῦσα, τὸν ἄμωμον, χαῖρε τοῖς πιστοῖς, χαῖρε ἀμνὰς κυήσασα, Θεοῦ ἀμνὸν τὸν αἴροντα, κόσμου παντὸς τὰ πταίσματα, χαῖρε θερμὸν ἱλαστήριον.

Χαίρε δάμαλη (νεαρή αγελάδα) που γέννησες το μόσχο τον καθαρό και αψεγάδιαστο, χαίρε αμνάδα που κύησες τον αμνό του Θεού, που σήκωσε τις αμρτίες του κόσμου. Χαίρε εσύ (που αναδείχτηκες) θερμό ιλαστήριο.

Παρομοιάζει με νεαρή αγελάδα και νεαρή προβατίνα ο ιερός υμνογράφος την Παναγία. Έφερε στον κόσμο το μοσχάρι το καθαρό και τον αμνό του Θεού. Η δάμαλη, ο μόσχος και ο αμνός ήταν ζώα που είχαν εξιλαστήριο ρόλο στη λειτουργικότητα της Παλ. Διαθήκης. Δηλαδή, τα θυσίαζαν ως εξιλαστήρια θύματα. Νόμιζαν οι Εβραίοι πως στο προσφερόμενο προς θυσία ζώο, μεταφέρονταν οι αμαρτίες αυτού που το πρόσφερε. Υπήρχε μεν η ανάγκη για άφεση των αμαρτιών, εντούτοις οι θυσίες δεν την παρείχαν. Απλά ήταν προτύπωση της σταυρική θυσίας του Κυρίου, ως αμνός του Θεού που σήκωσε όλες τις ανθρώπινες αμαρτίες και διά του πάθους του και της αναστάσεώς του, έδωσε την άφεση, φέροντας την καταλλαγή (συμφιλίωση) μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Η Παναγία αναδείχτηκε ιλαστήριο γεμάτο από τη θεία χάρη, διότι διά του Αγ. Πνεύματος, έδωσε την ανθρὠπινη φύση στον Υιό και συνδέθηκε έτσι άρρηκτα με το λυτρωτικό του έργο.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΝΕΥ ΣΥΝΤΑΓΗΣ ΙΑΤΡΟΥ ΙΙ

Συνεχίζω και σήμερα τις υπόλοιπες διαφημίσεις περί φαρμάκων από τα παλιά περιοδικά. Το τι επιτυχία είχαν στο να επιτελέσουν αυτό το οποίο υπόσχονταν στη διαφήμιση δεν το γνωρίζω. Πάντως, αυτά είχε, αυτά και χρησιμοποιούσε ο κόσμος τότε. Αυτό που μου κέντρισε την προσοχή, είναι η ασπιρίνη για παιδιά! Σήμερα δεν υπάρχει τέτοιος διαχωρισμός... 

Μέχρι να ετοιμαστεί, αφού βρεθεί, το εμβόλιο κατά του κορονοϊού, ας συνεχίσουμε τη βόλτα στις παλιές διαφημίσεις.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (15/3/2020) ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

...σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι. (Εβρ. 1, 12)

Εσύ όμως παραμένεις πάντα ο ίδιος, τα χρόνια σου ποτέ δε θα τελειώσουν.

Η φράση είναι παρμένη από τον 101 ψαλμό (στχ. 28) και αναφέρεται στο Θεό. Αέναος ο Θεός παραμένει αιώνιος, παντοτινός. Εκτός χρόνου. Δίχως τέλος. Δίχως αλλοίωση ούτε στην ουσία του, ούτε στο θέλημά του. Πόσο αντίθετος από την ανθρώπινη φύση... Εμείς υποκείμεθα σε χρόνο και σε φθορά. Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε. Ερχόμαστε και φεύγουμε. Εκείνος σταθερός και αμετάβλητος. Ουδεμία λοιπόν σύγκριση μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Κάτι που ο άνθρωπος δυστυχώς λησμονά καμιά φορά πολύ εύκολα. Όταν όλα του πηγαίνουν καλά, όταν δεν έχει δυσκολίες και σκοτούρες, εύκολα παρασύρεται στην αλαζονεία. Εύκολα νομίζει τον εαυτό του ως... θεό! Γιατί να ακολουθήσει πιστά, αυτά που δίδαξε ο Χριστός; Αγνοεί ο άνθρωπος το ποιός είναι ο Θεός; Όχι! Αλλά δεν του αρέσει ο δρόμος της ταπείνωσης  για να κερδίσει τη σωτηρία. Δεν θέλει το δύσκολο δρόμο του σταυρού... Προτιμά να γίνει θεός κατά χάριν (όπως του υποσχέθηκε ο Θεός) αλλά άνευ προσπάθειας! Δίχως κόπο και απολαμβάνοντας πλήρως την αμαρτία! Πόσο διαφορετικός λοιπόν απ΄ εμάς ο Θεός αλλά και η μοναδική οδός για να γίνουμε κι εμείς αθάνατοι. Μπορεί να μας χαρίσει την αιωνιότητα, αλλά ας του δείξουμε ότι την αξίζουμε. Περίοδος νηστείας η μεγάλη Τεσσαρακοστή, και περίοδος μεγάλης πνευματικής προσπάθειας προς αυτόν το στόχο.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Β' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Στη γ' ωδή ακούμε μετά τον ειρμό το παρακάτω τροπάριο σε ήχο δ'

Στάχυν ἡ βλαστήσασα τὸν θεῖον, ὡς χώρα ἀνήροτος σαφῶς, χαῖρε ἔμψυχε τράπεζα, ἄρτον ζωῆς χωρήσασα, χαῖρε τοῦ ζῶντος ὕδατος, πηγὴ ἀκένωτος Δέσποινα.

Χαίρε εσύ που βλάστησες το θείο στάχυ (το Χριστό), σαν χωράφι που δεν καλλιεργήθηκε ποτέ.  Χαίρε Δέσπινα, που είσαι το έμψυχο τραπέζι στο οποίο χώρεσε ο άρτος της ζωής, χαίρε πηγή αστείρευτη απ' την οποία αναβλύζει το νερό της ζωής.

Ο ιερός υμνογράφος παρομοιάζει την Παναγία ως ένα χωράφι που χωρίς να δεχτεί την καλλιέργεια με το αλέτρι και τη σπορά, γέννησε το στάχυ του Θεού. Μέσα της βλάστησε και αναπτύχθηκε με υπερφυσικό τρόπο. Έτσι έγινε η σοδειά του Θεού και ο θείο διφυές στάχυ, δηλαδή το θείο βρέφος μετεξελίσσεται σε άρτο της ζωής (Ιω. 6, 35 «ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς). Η Παναγία ως τραπέζι γίνεται η βάση που στηρίζει τον άρτο που δίνει αιώνια ζωή. Τον άρτο που ήρθε να δώσει τροφή στον άνθρωπο που υπέφερε από το λιμό της αμαρτίας. Παράλληλα έδωσε και το νερό, εξίσου σημαντικό για την ανθρώπινη ζωή. Δροσερό και ακένωτο ύδωρ, αναγεννά τον διψασμένο άνθρωπο. Νερό που ξεδιψά παντοτινά (Ιω. 4, 14) γιατί αναβλύζει από αστείρευτη και ανεξάντλητη πηγή, την Παναγία. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΝΕΥ ΣΥΝΤΑΓΗΣ ΙΑΤΡΟΥ!

Μάσκα προμηθευτήκαμε; Κανέναν τενεκέ με αντισηπτικόν υγρόν διά απολύμανση χειρών; Φαρμακάκια παίρνουμε, προληπτικώς διά παν ενδεχόμενον; Καιρός είναι να... αυξήσουμε τας επισκέψεις στο φαρμακείον της γειτονιάς μας, ε; Κορονοϊός είναι αυτός, δεν είναι παίξε γέλασε. Λίγος φόβος ποτέ δεν έβλαψε το εμπόριο... Ίσα ίσα μάλιστα! Εν πάσει περιπτώσει, ένεκα της πιθανής πανδημίας, βάζω μερικές διαφημίσεις από τα παλιά περιοδικά που έχω, και αφορούν φάρμακα. Αυτά βέβαια που δεν χρειαζόταν συνταγή ιατρού για να τα προμηθεύονταν κανείς τότε. 

(Παλαιότερα εν ἔτει 2011 τα είχα ξαναδημοσιεύσει αλλά λόγῳ πτώσης του σέρβερ με τις εικόνες αναγκάστηκα να σβήσω εκείνη την ανάρτηση)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (8/03/2020) ΚΥΡΙΑΚΗ Α' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. (Εβρ. 11, 40)

Αυτός είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για μας, έτσι ώστε να μη φτάσουν εκείνοι στην τελειότητα χωρίς εμάς.
Ο Θεός είχε προβλέψει για εμάς κάτι καλύτερο απ' ότι για τους πιστούς της Παλ. Διαθήκης. Δεν κοπίασαν εκείνοι λιγότερο, ούτε η πίστη η δική μας είναι περισσότερη. Κοντολογίς, ο απ. Παύλος δεν κάνει διάκριση μεταξύ των πιστών της ἐν Χριστῷ εποχής και της εποχής προ της ελεύσεώς Του. Και οι μεν και οι δε έφτασαν στην τελειότητα. Δηλαδή στην κατάκτηση της ουράνιας βασιλείας. Ωστόσο οι τότε δεν είχαν δει την τελείωση του Νόμου στο πρόσωπο του Μεσσία και τον ανέμεναν. Δεν είχαν ακούσει και ούτε έγιναν κοινωνοί με το ευαγγέλιο του Κυρίου. Η πίστη τους βασίστηκε στην υπόσχεση του Θεού ότι θα στείλει τον Υιό Του να απελευθερώσει τους ανθρώπους από την αμαρτία. Εμείς όμως είδαμε, ακούσαμε τον Ιησού και ελευθερωθήκαμε διά του σταυρικού Του πάθους και της αναστάσεώς Του. Η πίστη μας πλέον βασίζεται στη νέα προοπτική που έδωσε στον άνθρωπο, ο νέος ανακαινισμένος Αδάμ. Όλοι μαζί ως ενιαίο σύνολο, οι της Παλ. Διαθήκης και οι της Καινής Διαθήκης φτάνουμε στην τελειότητα. Ούτε προηγούνται οι μεν, ούτε είναι μόνο για τους δε. Η πίστη και των δύο μερών είναι επαρκής και μαζί δυνάμεθα να απολαύσουμε τον προορισμό για τον οποίο πλαστήκαμε. Εκείνοι απλά περίμεναν περισσότερο, έως την έλευση του Χριστού. Εκείνοι είχαν την ελπίδα για τον Μεσσία, ενώ εμείς την βεβαιότητα.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Α' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Στην γ' ωδή ακούμε τον ειρμό σε δ' ήχο:

Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους Θεοτόκε, ὡς ζῶσα καὶ ἄφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας πνευματικόν, στερέωσον· καὶ ἐν τῇ θείᾳ δόξῃ σου, στεφάνων δόξης ἀξίωσον.

Εκείνους που σε υμνολογούν Θεοτόκε, ως ζωντανή και πλούσια πηγή δωρεών, έχοντας συγκροτήσει πνευματικό θίασο, στερέωσέ τους (στον πνευματικό αγώνα τους) και αξίωσέ τους στη θεία δόξα σου, να λάβουν στεφάνια δόξας.

Η Θεοτόκος είναι πλούσια και αέναη πηγή δωρημάτων. Διότι γέννησε την ίδια την πηγή της αιώνιας ζωής, το Χριστό. Δι' αυτής ο Υιός αγίασε την ανθρώπινη φύση. Όσοι λοιπόν προστρέχουν σ' εκείνη, προσβλέπουν και στις μεσιτείες της στον Κύριο, και την έχουν ως πρότυπο αγιότητος. Συγκροτούν κατά τον ιερό υμνογράφο, έναν θίασο πνευματικό. Και δεν εννοεί κάποια μερίδα των πιστών, αλλά ουσιαστικά όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Ζητά από την Θεοτόκο στήριξη, προστασία και ενδυνάμωση στον δύσκολο πνευματικό αγώνα. Να ενισχύσει στην πνευματική προκοπή, το (πνευματικό) σώμα του Χριστού, την Εκκλησία. Επιπλέον ζητά στεφάνια δόξας για όσους βεβαίως προσπάθησαν, κοπίασαν και εργάστηκαν αδιάλειπτα κατά την επίγεια ζωή τους. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ

Καθαρά Δευτέρα σήμερα και τα διατροφικά έθιμα πρωτοστατούν. Δυστυχώς μόνο για σήμερα ενώ υποτίθεται ότι διαρκούν έως και την Ανάσταση. Για όσους νηστεύουν ή παριστάνουν ότι νηστεύουν λόγῳ της ημέρας, οι παρακάτω συνταγές από τη ΒΕΝTETΑ Νο 195 (30/1/1969) είναι ότι πρέπει. Το απόκομμα δίνει δύο τρόπους τα πεντανόστιμα καλαμάρια. Ωστόσο, αμφότεροι χρησιμοποιούν λάδι, μιας και μην πέσουμε από σήμερα στα... βαθιά της νηστείας (αλαδιές και ξηροφαγίες)! Αυτά για όσους μαγειρεύουν και δεν ψάχνουν την εύκολη λύση σε κονσέρβες...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...