Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν, ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν. (Ματθ. 18, 35)
Έτσι και ο Πατέρας μου ο ουράνιος θα κάνει σ’ εσάς, αν
δεν αφήσετε τις αμαρτίες καθένας σας στον αδελφό του μέσα από τις
καρδιές σας.
Ο Ιησούς επεξηγεί την παραβολή του δούλου που ενώ έλαβε συγχώρεση για τα χρέη του από τον κύριό του, εντούτοις ο ίδιος δεν έδωσε ανάλογη συγχώρεση σε κάποιον άλλο δούλο με συνέπεια να τιμωρηθεί. Ο Θεός, παρά τις αμαρτίες που κάνουμε, είναι πρόθυμος να μας συγχωρήσει όταν δείχνουμε αληθινή μετάνοια. Όχι μόνο στα λόγια, αλλά από την καρδιά μας. Κάτι που φαίνεται στην πράξη. Αν δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε το συνάνθρωπό μας για κάτι που μας έχει κάνει, τότε δεν δικαιούμαστε να ζητήσουμε συγχώρεση από το Θεό για τις πολύ περισσότερες αμαρτίες μας. Η ευσπλαχνία προς τον καθένα που μας τη ζητά, φανερώνει την αγάπη που έχουμε παρά το συμφέρον. Αυτήν την αγάπη, όταν τη δαπανήσουμε στους συνανθρώπους μας, ο Θεός μας την ανταποδίδει. Αν αντίθετα δείξουμε σκληρή στάση, τότε θα αντιμετωπίσουμε τη θεία δικαιοσύνη, χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Ο Θεός περιμένει τη στάση μας, και στο χέρι μας είναι να δεχτούμε το έλεός Του...
Άλλο σχόλιο για τη σημερινή περικοπή, εδώ.
