«ΝΕΟ ΣΗΜΑ»

Καλή η Κυριακή, δε λέω, αλλά σαν τη Δευτέρα καμία σχέση! Από τη βαρεμάρα στην εγρήγορση! Από το ξενέρωτο καθισιό, στην παραγωγική δραστηριότητα. Γι' αυτό και όλοι, περιμένουν πως και πως να έρθει αυτή η μέρα. Κι ας μην το ομολογούν δημοσίως. Μας φάγανε τα στερεότυπα και οι τυπικούρες που σώνει και καλά θα πρέπει να υποκρινόμαστε ότι μας αρέσουν οι αργίες και τα ρεπό από τη (σκληρή) δουλεία. Τέλος πάντων. Από το Ρομάντσο Νο 882 (26/1/1960) το παρακάτω χιουμοριστικό ποιηματάκι, το οποίο αναφέρεται στην κίνηση των πολλών αυτοκινήτων στις μεγάλες οδούς. Που και να 'βλεπε ο συντάκτης του, το τι συμβαίνει σήμερα. Κατάθλιψη θα τον έπιανε. Σαν κι αυτή που πιάνει το 50% των εργαζομένων όταν ξημερώνει η Δευτέρα. Το άλλο 50% δεν τους πιάνει, γιατί μάλλον παίρνουν αντικαταθλιπτικά από τον ψυχίατρο και τους περνάει! Ρε, λες; 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (29/01/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. (Ματθ. 15, 28)

Τότε ο Ιησούς της απάντησε: «Μεγάλη είναι η πίστη σου, γυναίκα! Ας γίνει όπως το θέλεις». Κι από κείνη την ώρα γιατρεύτηκε η θυγατέρα της.

Βλέποντας την ταπεινότητα της Χαναναίας στην προσβολή που της έκανε για να τη δοκιμάσει αυστηρά ο Ιησούς, αναφώνησε κάτι που για μοναδική φορά λέει: «Μεγάλη σου η πίστη». Στους ταπεινούς, στους οποίους βρήκε πίστη και έκανε θαύματα (η πίστη και η μετάνοια είναι οι βασικές προϋποθέσεις για να δοθεί η θεία χάρις) τόνιζε την ύπαρξη της (προφανώς επαρκούς) πίστης που είχαν. Εδώ ο Κύριος όχι μόνο βρήκε πίστη αλλά μεγάλη πίστη, δηλαδή εντυπωσιάστηκε από το μέγεθός της! Μήπως οι υπόλοιποι πιστεύσαντες είχαν λιγότερη πίστη; Όχι βέβαια, εξάλλου η πίστη δεν πάει με το ζύγι. Απλά είναι η μοναδική φορά που ο Κύριος έθεσε σε δοκιμασία με αυστηρό (για εμάς) τρόπο. Και μας τονίζει αυτό που εμείς έχουμε όχι μόνο σε έλλειψη, αλλά σε μεγάλη έλλειψη! Η στάση της Χαναναίας δεν ήταν άλλο ένα παράδειγμα προς μίμηση, αλλά ένα μεγάλο παράδειγμα για εμάς. Μεγάλο, γιατί εμείς δεν δείχνουμε καν υπομονή και καρτερία για τα όσα ζητάμε από τον Κύριο. Αν μας είχε αποπάρει κιόλας, τότε θα ήταν που μόνο ταπεινότητα δεν θα δείχναμε, ένεκα του εγωισμού μας! Το πόσο λοιπόν χαρούμενος έγινε ο Ιησούς, φαίνεται από τα λόγια του. Και ο ενθουσιασμός Του έγινε φανερός λέγοντας «γενηθήτω» μια έκφραση που την έλεγαν μόνο οι βασιλείς..., «ὡς θέλεις». Ναι, με τόση πίστη, αυτό που θες γίνεται. Πόσο εύκολο δείχνει σε εμάς, πόσο δύσκολο μας είναι όμως στην πράξη! Η πίστη, δεν είναι μόνο να θέλουμε να την έχουμε, αλλά να την καλλιεργούμε με μετάνοια και ταπεινότητα αδιαλείπτως...    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟ

Έφυγε την Κυριακή που μας πέρασε (22/1/2023) ο δημοφιλής ηθοποιός Νίκος Ξανθόπουλος. «Το παιδί του λαού» όπως ήταν το προσωνύμιο που του είχαν δώσει. Για να πω την αλήθεια, έχω δει όλες τις ταινίες του που έδειξε κατά καιρούς η τηλεόραση! Ήταν από τους αγαπημένους ηθοποιούς αλλά και τραγουδιστές του συγχωρεμένου του πατέρα μου γαρ. Καημό το είχα, να τον δω να παίζει έστω μία φορά, τον κακό πατέρα που να αρνείται να δώσει την κόρη του σε φτωχό! Όπως και να 'χει, οι (συνήθως) δακρύβρεχτες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε, ήταν τίγκα στην κοινωνική αδικία, στον έρωτα που γεφύρωνε το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών και  βέβαια στο λαϊκό τραγούδι, στο οποίο διέπρεπε ο εκλιπών.  

Δυστυχώς λόγῳ του περιορισμένου χρόνου μου, βάζω μόνο 13 αποκόμματα από τα παλιά περιοδικά μου, σχετικά με τον Ν. Ξανθόπουλο, από τα πολλά που βρήκα. Καλό του ταξίδι...     

1. Βεντέτα Νο 03 (28/5/1965)

2. Βεντέτα Νο 40 (11/2/1966)

3. Βεντέτα Νο 44 (11/3/1966)

4. Βεντέτα Νο 48 (8/1/1966)

5. Βεντέτα Νο 106 (18/5/1967)

6. Βεντέτα Νο 121 (31/8/1967)

7. Βεντέτα Νο 195 (30/1/1969)

8. Βεντέτα Νο 197 (13/2/1969)

9. Βεντέτα Νο 220 (24/7/1969)

10. Βεντέτα Νο 280 (16/9/1970)

11. Βεντέτα Νο 280 (16/9/1970)

12. Βεντέτα Νο 286 (29/10/1970)

13. Βεντέτα Νο 385 (21/9/1972)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΔΙΑ»

Γυμνάζουμε τα πόδια; Άμα κρίνουμε από την ορθοστασία στη δουλειά ή στη στάση του λεωφορείου (!), ή οπουδήποτε αλλού, τότε τα γυμνάζουμε! Αμ, δε! Έτσι τα κουράζουμε, δεν τα γυμνάζουμε. Το θέμα είναι λοιπόν, να αποφύγουμε τους κιρσούς και τις φλεβίτιδες, πριν αυτοί εμφανιστούν. Τι κάνουμε; Προφανώς γυμναστική με συγκεκριμένες ασκήσεις. Από το Ρομάντσο Νο 1247 (24/1/1967), το παρακάτω αρθράκι μας δείχνει 3 ασκήσεις για αυτό το σκοπό. Εμείς πριν ξεκινήσουμε να τις εκτελούμε, δεν έχουμε παρά να κλείσουμε τις κουρτίνες στα παράθυρα για να μη γίνουμε ρεζίλι από τυχόντα αδιάκριτα βλέμματα!  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (22/01/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν. (Λουκ. 19, 9)

Ο Ιησούς, απευθυνόμενος σ’ αυτόν, είπε: «Σήμερα σ'αυτό το σπίτι ήλθε η σωτηρία, γιατί κι αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ.

Ο Ιησούς βλέποντας τον αρχιτελώνη Ζακχαίο να μετανοεί και να είναι έτοιμος να δώσει πίσω ότι έχει υφαρπάξει από τους συντοπίτες του (στιχ. 8) μίλησε προς αυτόν δημοσίως ώστε να τον ακούσουν και οι παρευρισκόμενοι στο σπίτι (του Ζακχαίου). Σήμερα, του είπε, σε αυτό το σπίτι ήλθε η σωτηρία. Δηλαδή, η οικογένεια του Ζακχαίου σώθηκε. Υπαινίσσεται σαφέστατα δημοσίως ότι είναι ο Σωτήρας. Αν τη συγχώρεση μπορεί να τη δώσει ένας προφήτης εκ μέρους του Θεού, τη σωτηρία μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να την προσφέρει. Μπροστά του λοιπόν, έχει έναν μετανιωμένο πλούσιο, ο οποίος είναι πρόθυμος να επανορθώσει επιστρέφοντας στο τετραπλάσιο τους παραπανίσιους φόρους που εισέπραξε. Δίχως να δείχνει κάποια στενοχώρια που θα απωλέσει τα πολλά χρήματα, δίχως να προσπαθήσει να... παζαρέψει με τον Κύριο το ποσό που θα επέστρεφε. Μπροστά στη σωτηρία, τι αξία είχαν άλλωστε τα υλικά πλούτη; Ας αντιπαραβάλουμε τον πλούσιο, που όταν ζήτησε από τον Κύριο να μάθει τι πρέπει να κάνει για να αποκτήσει τη σωτηρία, και ο Ιησούς του είπε να μοιράσει τα πλούτη του στους φτωχούς, στενοχωρήθηκε (Λουκ. 18, 22-24). Βλέποντας την προθυμία του Ζακχαίου για να κάνει ριζική αλλαγή της ζωής του αφήνοντας την οδό της αμαρτίας, ο Ιησούς είπε και κάτι που ίσως λησμονούσαν οι συντοπίτες του. Ότι ήταν κι αυτός απόγονος του Αβραάμ, οπότε δικαιούται κι αυτός τη σωτηρία την οποία υποσχέθηκε ο Θεός. Όχι, αυτός δεν είναι ο κύριος λόγος που σώθηκε ο Ζακχαίος. Με αυτή τη λογική θα σώζονταν όχι οι πιστεύσαντες αλλά μόνο οι έχοντες την εβραϊκή καταγωγή. Αντιθέτως ο ίδιος ο Κύριος πρόσφερε τη θεία του χάρη σε κάθε πιστεύσαντα, ανεξαρτήτου καταγωγής. Απλά, υπενθύμισε την καταγωγή του Ζακχαίου από τον Αβραάμ, γιατί ως Θεός, στον Αβραάμ υποσχέθηκε ότι θα ευλογηθούν τα έθνη από τον απόγονό του (Γεν. 22, 18 = εννοώντας το Μεσσία). Υπαινισσόμενος και πάλι ο Κύριος, την ιδιότητά του ως Σωτήρας.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ,  και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ!

Υπάρχει άραγε βιοπαλαιστής που να μην έρχεται σε επαφή με τους λογαριασμούς; Ουδείς. Είτε σε έντυπη μορφή, είτε σε ηλεκτρονική, οι λογαριασμοί είναι εγκλέζοι στο ραντεβού τους! Έρχονται στην ώρα τους. Κι αν από λάθος δεν έρθουν κάποια φορά, τότε το ποσό προστίθεται στον επόμενο. Κακά τα ψέμματα, και μόνο ο κλειστός φάκελος της ΔΕΗ, προκαλεί ανατριχίλα! Που και οι άλλοι, ειδικώς όταν έρχονται όλοι μαζωμένοι! Και μόνο για την ψυχική υγεία των καταναλωτών, θα έπρεπε να φτιαχτεί έτσι το σύστημα, ώστε να έρχονται ένας, ένας με τη σειρά! Αλλά δεν βαριέσαι. Εξάλλου δεν δουλεύουμε για να ζούμε αλλά για να πληρώνουμε λογαριασμούς. Εκεί καταντήσαμε... Αναπολώ ώρες, ώρες τους αρχαίους μας πρόγονους, οι οποίοι ξέρετε γιατί δημιούργησαν σπουδαία πολιτιστικά επιτεύγματα; Συν τοις άλλοις και γιατί δεν πλήρωναν λογαριασμούς! Θα υπήρχαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι, οι τραγικοί ποιητές, οι πολιτικοί κλπ, κλπ εάν είχαν τους λογαριασμούς που έχουμε να πληρώσουμε εμείς μηνιαίως (και όχι μόνο); Προφανώς όχι γιατί θα έπασχαν από... κατάθλιψη! 

Και όλα τα παραπάνω τα γράφω, γιατί ξεφυλλίζοντας έναν παλιό Καζαμία του 2012, είδα στον ονειροκρίτη, την εξήγηση του ονείρου αν αυτό περιέχει λογαριασμούς! Τους βλέπουμε, που τους βλέπουμε στον ξύπνιο μας, να τους βλέπουμε και στον ύπνο μας; Ε, αν συμβαίνει αυτό... τότε ντουγρού σε ψυχίατρο! Ο οποίος να δεν έχετε να πληρώσετε επί τόπου την επίσκεψη, θα σας στείλει το λογαριασμό στο σπίτι! Φτου, φτου σκόρδα! Πάλι λογαριασμό ανέφερα! 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΨΑΡΟΣΟΥΠΑ

Η κηδεία του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, εκτός από την αναστάτωση στους οδηγούς λόγῳ των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων που θα γίνουν στην Αθήνα, μου δημιουργεί μία εύλογη απορία: Όλοι αυτοί οι ευρωπαίοι τιτλούχοι (βασιλείς, πρίγκηπες, δούκες κλπ, κλπ) που προσκλήθηκαν να παραβρεθούν στην εξόδιο ακολουθία και στην ταφή, μετά θα φάνε ψαρόσουπα κατά το πατροπαράδοτον ελληνικόν έθιμον; Δεν πιστεύω στη μάσα που θα ακολουθήσει να φάνε τίποτα άλλο... Μόνο έτσι θα ολοκληρώσουν την τιμή στον εκλιπόντα! Καφές με παξιμάδια και κονιάκ για αρχή και μετά ψαρόσουπα. Αφού ο τέως ήταν Έλλην (παρότι είχε καταγωγή από τας ευρώπας), οφείλουν να ακολουθήσουν τα ντόπια έθιμα. Για τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς, μέρα που είναι σήμερα (της κηδείας εννοώ) βάζω από το Ρομάντσο Νο 1306 (12/3/1968) συνταγή για ψαρόσουπα (μία από τις πάρα πολλές παραλλαγές που υπάρχουν) όχι τόσο για να συνάδω με την κηδεία, όσο γιατί μου αρέσει πολύ! Κι αν κάνει και λίγο κρύο, τρώγεται ακόμα πιο ευχάριστα!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (15/01/2023) ΙΒ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόῤῥωθεν (Λουκ. 17, 12)

Καθώς έμπαινε σ’ ένα χωριό, τον συνάντησαν δέκα λεπροί· στάθηκαν λοιπόν από μακριά

Κάπου στα σύνορα Σαμάρειας και Γαλιλαίας καθώς πλησίαζε ο Ιησούς ένα χωριό τον συνάντησαν δέκα λεπροί, οι οποίοι στάθηκαν μακριά του. Ασυνήθιστος ο αριθμός των ασθενούντων για την περιοχή, βάσει του νόμου απαγορεύονταν να πλησιάζουν τους υγιείς επειδή θεωρούνταν ακάθαρτοι. Ωστόσο επιτρέπονταν να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους. Μάλιστα είχαν δεχτεί στην ομάδα τους και τον Σαμαρείτη παρά τη θρησκευτική τους διαφορά. Η ασθένεια και η κοινή τους δυστυχής διαβίωση τους, είχαν γεφυρώσει τις θρησκευτικές τους αντιθέσεις. Για αυτούς ο ευαγγελιστής δεν μας λέει τίποτα περισσότερο. Ωστόσο σεβόμενοι το νόμο, δεν πλησίασαν τον Ιησού, μόνο σε κάποια απόσταση για μπορούν φωναχτά να επικοινωνήσουν. Αυτό και μόνο δείχνει ότι ήταν αφενός καλοπροαίρετοι. Δεν λήστευαν, ούτε εκμεταλλευόμενοι την ασθένειά τους τρόμαζαν τους κατοίκους θέλοντας να τους κάνουν κακό. Αφετέρου, δεν πλησίασαν τον Κύριο από περιέργεια γιατί δεν τον είχαν ξαναδεί. Κάτι που φαίνεται στον επόμενο στίχο (εδώ). Η δύναμη της παρουσίας του Ιησού, η θεϊκή του αύρα, η πίστη πως ως άνθρωπος του Θεού (οι πίστευαν ότι ο Ιησούς ήταν προφήτης, δεν ήξεραν ότι ήταν ο Μεσσίας), θα είχε κάτι για να τους απαλύνει και να τους ανακουφίσει από την αρρώστια τους, έκανε και τους δέκα μαζί με τον Σαμαρείτη, να πλησιάσουν όσο πιο κοντά τους ήταν επιτρεπτό. Δεν είναι η μοναδική φορά άλλωστε που δεκτικοί προς τον Κύριο, ασθενείς ή έχοντα κάποιον ασθενή, τον πλησιάζουν γιατί νιώθουν ότι σε Εκείνον θα βρουν την ίαση ή τη συγχώρεση. Πριν το θαύμα λοιπόν, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να συντελεστεί. Θα μπορούσαν να Τον αγνοήσουν και να μην έκαναν καν αντιληπτή την παρουσία τους. Θα μπορούσαν να βρουν πάρα πολλές δικαιολογίες για να μην πλησιάσουν καθόλου. Όπως βρίσκουμε εμείς για να μην πάμε στην Εκκλησία, που δεν έχουμε στο σώμα μας κάποια μεταδοτική ανίατη ασθένεια... Όμως το πνεύμα τους δεν ασθενούσε! Το δικό μας όμως; Ας σκεφτούμε πόσο κοντά και πόσο μακριά είμαστε εμείς από τον Κύριο, ο οποίος τριγυρνάει κοντά μας περιμένοντάς μας να κάνουμε ότι και οι λεπροί! Και μην προφασιζόμαστε ότι δεν πάμε στην Εκκλησία επειδή είμαστε αμαρτωλοί. Ακριβώς γι' αυτό οφείλουμε να πάμε, και γι' αυτό ο Χριστός μας περιμένει.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΔΗΜΟΣΙΑ... ΦΑΓΩΜΑΡΑ!

- Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Οι μεν γιορτές έφυγαν αλλά ο τέως βασιλιάς πέθανε! 

- Δεν σε πιάνω alter ego. Τι σε έπιασε σήμερα;

- Κάνω έναν γρήγορο απολογισμό των ημερών!

- Δηλαδή; 

- Πριν βαρεθούμε να λέμε τα χρόνια πολλά και το καλή χρονιά, και πριν απολαύσουμε την ρουτίνα της καθημερινότητας, τσακ, ξεκινήσαμε να ασχολούμεθα μετά της κηδείας του τέως! 

- Καλό είναι αυτό, βρε alter ego. Γιατί μειδιάς; 

- Διότι τώρα μου γίνανε άλλοι τιμητές του πολιτεύματος και λένε να μην γίνει δημοσία δαπάνη και άλλοι υπερασπιστές της ιστορίας και λένε ότι αφού υπήρξε αρχηγός κράτους να γίνει με δημοσία δαπάνη.

- Και σένα τι σε κόφτει; 

- Ε, πως. Αυτοί που υπερασπίζονται τάχα τη δημοκρατία, είναι οι κομμουνιστοαριστεροί που είναι εναντίον της δημοκρατίας και θέλουν να εγκαθιδρύσουν τον σταλινικό κομμουνιστοφασισμό! Ενώ αυτοί που μου παριστάνουν τους  ηθικούς ερμηνευτές της ιστορίας, είναι αυτοί που θα ήθελαν να επανέλθει η βασιλεία στην Ελλάδα! 

- Ναι, αλλά η κυβέρνηση βγήκε και είπε ότι θα ταφεί ως απλός πολίτης. Αφού δεν είναι εν ενεργεία βασιλιάς...

- Αυτό να το έπραττε και σε άλλους όμως, που θάφτηκαν δημοσία δαπάνη ενώ δεν ήταν εν ενεργεία αξιωματούχοι, π.χ. υπουργοί!

- Ωραία, δεν το έκανε στους άλλους, το κάνει σ' αυτόν. Τι να κάνουμε τώρα; 

- Να απαιτήσουμε το προφανές!

- Τι alter ego; 

- Να σταματήσουν όλες οι κηδείες δημοσία δαπάνη! Για όλους ανεξαιρέτως! Δηλαδή επειδή κάποιοι έγιναν βουλευτές, υπουργοί ή πρωθυπουργοί φερ' ειπείν, πρέπει να πλερώσει ο κοσμάκης την κηδεία τους; Ούτως ή άλλως κάποιοι θα πάρουν αυτές τις θέσεις. Γιατί να έχουν στο τσεπάκι δεδομένη τη δωρεάν κηδεία; Να κάνουν από τώρα οικονομίες για να έχουν οι συγγενείς τους να τους θάψουν όταν κάποια στιγμή τα κακαρώσουν! Εξάλλου 'κονομάνε ένα σκασμό λεφτά κάθε μήνα. Δεν παίρνουν μισθό ούτε 300, ούτε 400 ευρώ!

- Ρε alter ego, με εντυπωσιάζεις! Και δεν σου το 'χα! Και δε μου λες, άμα είναι κανένας καλλιτέχνης; 

- Και αυτοί 'κονομάνε. Να τα βάλει τα λεφτά το ταμείο τους. Δεν κατάλαβα δηλαδή. 

- Μπράβο, alter ego! Δικαιοσύνη πάνω απ' όλα! Στο θάνατο να είμαστε όλοι ίσοι. Ξέχασες όμως κάποιους...

- Ποιούς ξέχασα; 

- Τους πάμπτωχους! Αν κάποιος πεθάνει, χωρίς να έχει μία, μείνει στα αζήτητα στο νεκροτομείο, αυτός με τι λεφτά θα κηδευτεί; Φτωχική κηδεία μεν, αλλά αυτόν που θα σκάψει το λάκκο, ποιός θα τον πληρώσει; Δεν θα τον πληρώσει το δημόσιο ταμείο; 

- Χμ... Αυτό δεν το είχα σκεφτεί! Εντάξει, γι' αυτούς να κάνουμε μια εξαίρεση. 

- Δηλαδή οι δικαιοσύνη να εφαρμόζεται μόνο σε όσους έχουν εισοδήματα και όσοι δεν έχουν ούτε για την κηδεία τους, είναι υπεράνω; 

- Για κάτσε, δηλαδή είσαι υπέρ ή όχι της δημόσιας δαπάνης; 

- Ούτε το ένα, ούτε το άλλο alter ego! Εγώ είμαι υπέρ της σωφροσύνης!

- Δηλαδή; 

- Να είχαν κάνει από τα πριν τα κουμάντα τους εκεί στη Βουλή, και να του είχαν πει του τέως, ότι ψηφίσαμε στη Βουλή πως άμα πεθάνεις, το κόστος θα το αναλάβουν οι κληρονόμοι σου! Αφού έκλεισε το πολιτειακό με το δημοψήφισμα του 1974, όφειλαν τόσα χρόνια οι πολιτικοί να είχαν τακτοποιήσει και αυτό! Πόσο δύσκολο ήταν δηλαδή; 

- Καλά λες, δεν το είχα σκεφτεί αυτό! Δεν έχουν οι πολιτικοί τελικώς διορατικότητα...  

- Λάθος, έχουν alter ego! 

-  Τι εννοείς; 

- Άφηναν σε εκκρεμότητα την κηδεία του τέως, γιατί ήξεραν ότι άμα πέθαινε θα τρωγόμασταν με αυτό! Και εδώ που τα λέμε, ο ελληνισμός με την φαγωμάρα είναι έννοιες... αλληλένδετες! Μπορούμε να μην τρωγόμαστε αναμεταξύ μας; Δεν μπορούμε!   

- Σπάει έτσι και η ρουτίνα, δεν μπορείς να πεις...

- Σωστό alter ego! Το μόνο καλό!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΞΕΣΤΟΛΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ»

Έφτασε και φέτος η πολυπόθητη και χιλιοαγαπημένη ημέρα όσων λατρεύουν τον στολισμό των Χριστουγέννων! Ναι, την ημέρα την οποία προσμένουν με μεγαλύτερη ανυπομονησία κι από την ημέρα των Χριστουγέννων! Και βέβαια αναφέρομαι στο ξεστόλισμα του δέντρου! Και των μπαλκονιών και των λοιπών στολισμών εντός ή εκτός της οικίας βέβαια. Όμως το δέντρο είναι η πεμπτουσία του ξεστολίσματος. Αυτό είναι η βάση του στολισμένου σπιτιού, και τα υπόλοιπα απλώς η... γαρνιτούρα! Αναβαθμίστηκε λοιπόν, σε μια... ιδιότυπη ιεροτελεστία αυτό το ξεστόλισμα και θα πρότεινα να θεσπιστεί ιδιαίτερη εορτή ώστε να παραταθούν στο σύνολό τους οι γιορτές! Για να μην είναι μια άχαρη και κουραστική αγγαρεία που προκαλεί μελαγχολία. Και εορτάζοντάς το ξεστόλισμα, θα υποδεχτούμε τη λατρεμένη ρουτίνα με αισιοδοξία και περισσό χαμόγελο! Όλα αυτά τα γράφω για όσους τα Χριστούγεννα είναι δυστυχώς μόνο στολίδια και μπιχλιμπίδια με φωτάκια και τίποτε περισσότερο... Από τη Βεντέτα Νο 296 (7/1/1971) το παρακάτω αρθράκι, το οποίο δίνει συμβουλές για το ξεστόλισμα του δέντρου. 

Τελικά, όσοι δεν αντέχουν να το ξεστολίζουν το δέντρο, μήπως να μην το στόλιζαν; Αυτό είναι το φιλοσοφικό ερώτημα που τίθεται μόνο μετά τις γιορτές και όχι από τα πριν... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (08/01/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς (Ματθ. 4, 16)

ο λαός που κατοικούσε στο σκοτάδι, είδε φως δυνατό και για όσους μένουν στη χώρα που τη σκιάζει ο θάνατος ανέτειλε ένα φως για χάρη τους.

Το χωρίο παρμένο από την προφητεία του Ησαΐα για τον Μεσσία (9, 2), θα 'λεγε κανείς ότι λέει το ίδιο πράγμα δύο φορές. Οι άνθρωποι που βρίσκονταν στο σκοτάδι της θρησκευτικής πλάνης είδαν το φως της αλήθειας, δηλαδή τον Κύριο. Εντούτοις κάνει έναν διαχωρισμό: Πρώτα αναφέρεται ο λαός που θα δει το μέγα φως και έπειτα όλοι οι υπόλοιποι στους οποίους θα ανατείλει το φως. Ο λαός δεν είναι άλλος παρά οι ισραηλίτες, ο περιούσιος λαός της Παλ. Διαθήκης. Οι υπόλοιποι, είναι όλοι οι άλλοι που κατοικούσαν στις γύρω περιοχές της Ιουδαίας. Αμφότεροι έχουν ένα κοινό: Είναι «καθήμενοι» στο πνευματικό σκοτάδι της αμαρτίας. Με τη λέξη καθήμενοι καθίσταται σαφές ότι όχι μόνο ήσαν πλανεμένοι, αλλά δεν έκαναν τίποτα για να βγουν από αυτό το πνευματικό τέλμα. Και στους δύο φανερώθηκε ο Κύριος (το φως του κόσμου  Ιω. 9, 12). Ο μεν λαός είδε το «μέγα» φως, δηλαδή όσοι πίστεψαν στον Κύριο ήξεραν από τους προφήτες για την έλευση του Μεσσία και κατάλαβαν (όχι απ' την αρχή βέβαια) ότι δεν έφερνε απλώς φως αλήθειας ως ένας προφήτης απεσταλμένος από το Θεό. Οι λοιποί που ήσαν ειδωλολάτρες είδαν να ανατέλλει το φως και κάποιοι (χωρίς να γνωρίζουν τις προφητείες περί του Μεσσία) πίστεψαν σε Εκείνον. Θυμίζω εν τάχει τη Σαμαρείτισσα, τον ρωμαίο εκατόνταρχο που ζήτησε ίαση για το δούλο του, τον έναν εκ των 10 λεπρών που θεραπεύτηκε, κ.α. Το φως λοιπόν, ο Κύριος, είχε προφητευθεί ότι δεν θα έρχονταν μόνο για τους Ισραηλίτες άλλα για όλους. Και το φως, δεν είναι μόνο φως αλήθειας. Είναι το φως της ζωής. Η «χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου» που αναφέρει ο στίχος, δε σημαίνει την περιοχή αλλά το θάνατο για τους εβραίους (δες το Ψαλμ. 22, 4)! Το πνευματικό τέλμα στο οποίο βρίσκονταν άπαντες (και ισραηλίτες και ειδωλολάτρες) δεν ήταν απλώς η πλάνη και η αμαρτία που τους απομάκρυναν από το Θεό, αλλά ο θάνατος που έφερνε αυτή η απομάκρυνση. Το φως λοιπόν ανέτειλε και έλαμψε όταν η ανθρωπότητα έφτασε στα όρια του θανάτου!  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ»

Γίνεται χριστουγεννιάτικη περίοδος χωρίς τα ξωτικά, τους μάγους, τις νεράιδες, τα χόμπιτ, τα τρολ και λοιπά πλάσματα της φαντασίας που περισσότερο σχέση έχουν με παραμύθια παρά με τις εορταστικές μέρες; Δεν γίνεται. Μας τα σερβίρει ο δυτικός πολιτισμός μέσα από τις ταινίες και την τηλεόραση και εμείς τα υιοθετούμε με μεγάλη ευκολία ξεχνώντας τη δική μας παράδοση που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από τα παραμύθια των ξένων. Αντί όλων αυτών των φαντασιακών πλασμάτων, εμείς αντιπαραθέτουμε τους καλικάντζαρους, οι οποίοι είναι διαολάκια που ενοχλούν τους ανθρώπους και τα Φώτα την κοπανάνε για τα έγκατα της γης. Το παρακάτω αρθράκι που αλίευσα από το Ρομάντζο Νο 879 (5/1/1960),  αναφέρεται στους καλικάντζαρους και τις δοξασίες που σχετίζονται με αυτούς. Τμήμα της λαογραφίας μας είναι, και αξίζει να τη θυμόμαστε και να την μελετάμε.

 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΧΡΟΝΙΑ... ΠΟΛΛΑ»!

Πρώτη ανάρτηση για το 2023, και ενώ ήθελα να σου ευχηθώ φίλε αναγνώστη /-στρια το χιλιοειπωμένο και χιλιοακουσμένο «Χρόνια Πολλά», διαβάζοντας το παρακάτω αρθράκι από το Ρομάντσο Νο 878 (29/12/1959) άρχισα να... διστάζω! Δεν λέω, χιουμοριστικό το αρθράκι, εντούτοις με προβλημάτισε σχετικώς. Διάβασέ το και πριν πεις αυτήν την ευχή, σκέψου κατά πόσο αυτή η ευχή ισχύει! Εκτός κι αν δεν έχεις κάτι άλλο να ευχηθείς και... βιάζεσαι! Προσωπικώς από σήμερον το τροποποιώ σε «χρόνια καλά»! Και... Τρίκαλα, γιατί όχι; Τα «πολλά» πλέον ζαμέ! Των ζαμών! 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...