Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ. (Λουκ. 5, 11)
Ύστερα, αφού τράβηξαν τα ψαροκάικα στη στεριά, άφησαν τα πάντα και τον ακολούθησαν.
Οι μαθητές, στο ξεκίνημα της δράσης του Ιησού, τον ακολούθησαν μετά το θαύμα που έκανε (να ψαρέψουν πάρα πολλά ψάρια) στη λίμνη Γεννησαρέτ. Όμως δεν τον ακολούθησαν αφού προηγουμένως τακτοποίησαν διάφορες εκκρεμότητες ή υποχρεώσεις που είχαν. Ούτε γνώριζαν ότι ήταν Θεός και Μεσσίας. Εντυπωσιάστηκαν από το θαύμα και αντιλήφθηκαν ότι ήταν άνθρωπος του Θεού, κάποιος προφήτης. Είχαν μέσα τους μεγάλη δίψα όχι μόνο για πνευματική καθοδήγηση, αλλά για να γνωρίσουν την αλήθεια. Ζητούσαν πνευματικό φως, σε μια εποχή που η ιουδαϊκή θρησκεία βρισκόταν σε παρακμή, έχοντας στραφεί σε μία στείρα και τυπολατρική ερμηνεία του Νόμου. Η παρουσία του Κυρίου, το κήρυγμά του στη λίμνη, καθώς και το θαύμα, δεν τους άφησε καμιά αμφιβολία και κανέναν ενδοιασμό ότι σ' Εκείνον θα έβρισκαν αυτό που θα αναζητούσαν. Έτσι αμέσως, δίχως σκέψη και χωρίς να τους βαραίνει η πρότερη ζωή τους, τον ακολούθησαν. Εξάλλου οι περισσότεροι από αυτούς δεν έκαναν κάτι που συνήθιζαν και παλιότερα να κάνουν. Δεν ακολουθούσαν τον οιονδήποτε. Δύσκολη απόφαση και πράξη για εμάς βέβαια. Αν ήμασταν στη θέση τους, θα πράταμε ομοίως; Παρότι γνωρίζουμε το ποιός είναι ο Ιησούς Χριστός, θα τα αφήναμε όλα πίσω; Μπορούμε να το πράξουμε λίγο στη ζωή μας, αφήνοντας πίσω διάφορες έστω αμαρτωλές συνήθειες; Ας το σκεφτούμε λίγο. Γιατί η πίστη δεν βρίσκεται ούτε στη σκέψη, ούτε στα λόγια. Στην πράξη βρίσκεται...
