Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. (Ματθ. 9, 31)
Αυτοί όμως, μόλις βγήκαν έξω, διέδωσαν τη φήμη του σ’ όλη την περιοχή εκείνη.
Ο Ιησούς όταν θεράπευσε δύο τυφλούς, τους παράγγειλε να μην πουν σε κανέναν για αυτό το θαύμα (στχ. 30). Εντούτοις αυτοί οι δύο, με το που έφυγαν από το σπίτι που βρίσκονταν ο Κύριος, διέδωσαν τη φήμη Του σ' όλη την περιοχή. Να λοιπόν ένα δείγμα μιας... περίεργης ανυπακοής! Ο Ιησούς ουδέποτε επεδίωξε να κάνει θαύματα προς εντυπωσιασμό των μαζών, ούτε για να πείσει με αυτά ότι είναι ο Μεσσίας. Στόχος Του ήταν και είναι η σωτηρία του ανθρώπου, έστω και διαμέσου των θαυμάτων. Εδώ, οι τυφλοί για να θεραπευτούν διέθεταν την ανάλογη πίστη (στχ. 29). Όμως διέθεταν και μεγάλο ενθουσιασμό... Ήταν τέτοια η χαρά τους, που αγνόησαν την προτροπή του Κυρίου. Γεμάτοι με παιδική αφέλεια έτρεξαν να φωνάξουν και να διαφημίσουν το καλό που τους έτυχε. Εξάλλου οι ίδιοι ήταν η ζωντανή απόδειξη ότι ο Ιησούς δεν ήταν απλά ένας περαστικός διδάσκαλος. Δεν ήξερε το τι θα επακολουθούσε ο Κύριος; Ασφαλώς και το ήξερε ως Θεός που είναι. Δεν τους εμπόδισε όμως. Ούτε παρενέβηκε μετά για να τους τιμωρήσει ή να τους συνετίσει. Διότι ούτε το θαύμα μπορεί να παραμείνει κρυφό, ούτε η χαρά που πηγάζει από αυτό. Όπως μια πόλη που δεν μπορεί να κρυφτεί όταν είναι χτισμένη πάνω στο βουνό (Ματθ. 5, 14). Οι δύο ανυπάκουοι πρώην τυφλοί θέλησαν αμέσως να μοιραστούν με τους πλησίον τους τη χαρά τους, δείχνοντας με αυτόν τον παράδοξο τρόπο την ευγνωμοσύνη τους. Ήταν το δικό τους «ευχαριστώ» που εκπορεύονταν από μια άδολη ανυπακοή και αφέλεια. Δεν έκατσαν να σκεφτούν ούτε πιθανές αντιδράσεις από τους φαρισαίους, ούτε αν θα γίνονταν πιστευτοί. Βίωσαν τον Κύριο, και τον Κύριο διαφήμισαν. Ας τους έχουμε κατά νου, όταν βιώσουμε (ή βιώνουμε) κι εμείς τον Χριστό. Ο τρόπος της ευγνωμοσύνη τους, ίσως φέρει κι άλλους ανθρώπους στο να Τον γνωρίσουν και να τον βιώσουν το ίδιο...
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.
οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. (Ματθ. 9, 31)
Αυτοί όμως, μόλις βγήκαν έξω, διέδωσαν τη φήμη του σ’ όλη την περιοχή εκείνη.
Ο Ιησούς όταν θεράπευσε δύο τυφλούς, τους παράγγειλε να μην πουν σε κανέναν για αυτό το θαύμα (στχ. 30). Εντούτοις αυτοί οι δύο, με το που έφυγαν από το σπίτι που βρίσκονταν ο Κύριος, διέδωσαν τη φήμη Του σ' όλη την περιοχή. Να λοιπόν ένα δείγμα μιας... περίεργης ανυπακοής! Ο Ιησούς ουδέποτε επεδίωξε να κάνει θαύματα προς εντυπωσιασμό των μαζών, ούτε για να πείσει με αυτά ότι είναι ο Μεσσίας. Στόχος Του ήταν και είναι η σωτηρία του ανθρώπου, έστω και διαμέσου των θαυμάτων. Εδώ, οι τυφλοί για να θεραπευτούν διέθεταν την ανάλογη πίστη (στχ. 29). Όμως διέθεταν και μεγάλο ενθουσιασμό... Ήταν τέτοια η χαρά τους, που αγνόησαν την προτροπή του Κυρίου. Γεμάτοι με παιδική αφέλεια έτρεξαν να φωνάξουν και να διαφημίσουν το καλό που τους έτυχε. Εξάλλου οι ίδιοι ήταν η ζωντανή απόδειξη ότι ο Ιησούς δεν ήταν απλά ένας περαστικός διδάσκαλος. Δεν ήξερε το τι θα επακολουθούσε ο Κύριος; Ασφαλώς και το ήξερε ως Θεός που είναι. Δεν τους εμπόδισε όμως. Ούτε παρενέβηκε μετά για να τους τιμωρήσει ή να τους συνετίσει. Διότι ούτε το θαύμα μπορεί να παραμείνει κρυφό, ούτε η χαρά που πηγάζει από αυτό. Όπως μια πόλη που δεν μπορεί να κρυφτεί όταν είναι χτισμένη πάνω στο βουνό (Ματθ. 5, 14). Οι δύο ανυπάκουοι πρώην τυφλοί θέλησαν αμέσως να μοιραστούν με τους πλησίον τους τη χαρά τους, δείχνοντας με αυτόν τον παράδοξο τρόπο την ευγνωμοσύνη τους. Ήταν το δικό τους «ευχαριστώ» που εκπορεύονταν από μια άδολη ανυπακοή και αφέλεια. Δεν έκατσαν να σκεφτούν ούτε πιθανές αντιδράσεις από τους φαρισαίους, ούτε αν θα γίνονταν πιστευτοί. Βίωσαν τον Κύριο, και τον Κύριο διαφήμισαν. Ας τους έχουμε κατά νου, όταν βιώσουμε (ή βιώνουμε) κι εμείς τον Χριστό. Ο τρόπος της ευγνωμοσύνη τους, ίσως φέρει κι άλλους ανθρώπους στο να Τον γνωρίσουν και να τον βιώσουν το ίδιο...
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.
