ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ... ΚΟΜΨΗ ΣΑΝ ΜΑΝΕΚΕΝ!

Τι έχουμε σ' ένα μήνα, περίπου; Τα Χριστούγεννα! Όπερ σημαίνει ρεβεγιόν και μάσα! Για να είστε έτοιμες (δεν αναφέρομαι στους άντρες επειδή δεν την έχουν τόσο ψώνιο με τη σιλουέτα τους) για τις ρεβεγιόν και τις εξόδους, τι χρειάζεστε; Δίαιτα! Για τη μάσα μόνο όρεξη... Και επειδή οι περισσότερες είστε φαγανές, ιδού μία δίαιτα από την  Βεντέτα Νο 184 (14/11/1968). Με την πρώτη ματιά, βέβαια, δεν προορίζεται διά όσες νηστεύουν αφού είναι γεμάτη στα κρεατικά! Δεν ξέρω τι ποσοστά επιτυχίας είχε τότε, όμως καλού κακού, άμα ξεκινήσετε δίαιτα (κανονική δίαιτα και όχι... μόνο στα λόγια) συνδυάστε την με λίγη γυμναστική (όχι μόνο της κάτω γνάθου, αλλά ολοκλήρου του σώματος) καλού κακού! Και ποιός ξέρει; Ίσως να σουλουπωθείτε και να σας μπαίνουν τα περσυνά ρούχα! 

ΥΓ: Βλέποντας στο απόκομμα να γράφει Α' Εβδομάς, Β' Εβδομάς κλπ, μου θύμισε τα μικρά βιβλιαράκια με τα τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας που έγραφε στο εξώφυλλο ( στην καθαρεύουσα) η Μεγάλη Εβδομάς! 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (26/11/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ' ΛΟΥΚΑ (ΑΓΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν. (Λουκ. 18, 27)

Κι εκείνος τους απάντησε, «Αυτά που για τους ανθρώπους είναι αδύνατα, για το Θεό είναι δυνατά».

Στην ερώτηση των ακροατών Του, ποιός μπορεί να σωθεί αφού όλοι θέλουν να πλουτίζουν και είναι αδύνατο να σωθούν οι πλούσιοι, ο Ιησούς δεν υπέδειξε άμεσα κάποια κατηγορία ανθρώπων. Δεν είπε απλώς όσοι έχουν τη δύναμη να αντισταθούν στον πλούτο. Με την παραπάνω φράση Του, είπε μια μεγάλη αλήθεια που την ξεχνάει πολλές φορές ο άνθρωπος. Ότι για το Θεό είναι δυνατό αυτό που για τον άνθρωπο δεν είναι. Ο άνθρωπος έχει όρια και φτάνει έως εκεί. Αυτά τα όρια, μόνο ο Θεός μπορεί να ξεπεράσει. (Κι ας νομίζει ο άνθρωπος πολλές φορές ότι είναι από μόνος του θεός και μπορεί να καταφέρει τα πάντα μακριά από τον Θεό...) Ναι, είναι αδύνατον να σωθεί από μόνος του ο άνθρωπος, και αδύνατον να εναντιωθεί στα θέλγητρα του κακού (ἐν προκειμένῳ τον υλικό πλούτο). Μόνο ο Θεός έχει αυτήν τη δύναμη. Και για να καταφέρει να σωθεί ο άνθρωπος, πρέπει να στραφεί στο Θεό για να τον βοηθήσει. Ο Θεός σ' όποιον πιστεύει σε Εκείνον και προσπαθεί να πάει αντίθετα από τα ύπουλα κελεύσματα του κακού, τον ενισχύει διά της χάριτος και τον βοηθά να διαβεί τη δύσβατη οδό προς τη σωτηρία. Η σωτηρία του ανθρώπου λοιπόν, είναι αποτέλεσμα της συνέργειας της συνεχούς προσπάθειας του ανθρώπου αφενός και αφετέρου της ενδυνάμωσης του από τον Θεό. Αν μας φαίνεται αδύνατη η επάνοδος από το παραστράτημα, τότε ας στραφούμε στον Θεό και θα την κάνει εφικτή. Ο Ιησούς εδώ μας δείχνει το μοναδικό σωσίβιο που έχουμε, αρκεί να τον πιστεύουμε από καρδίας και όχι πλημμελώς και όποτε μας βολεύει! Η δύναμή Του θα γίνει και δική μας. Εμείς, αν μη τι άλλο, έχουμε δει αυτό που είπε ο Ιησούς εφαρμοσμένο στους αγίους της Εκκλησίας.      

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΤΑ... 7 ΒΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ!

«Και που λες Ευτυχία, ευτυχία δεν βρήκαμε» λέει ένα παλιό τραγούδι, και προφανώς ο στιχουργός δεν είχε υπ' όψιν του τις παραπάνω οδηγίες, τις οποίες δίνει ένας «διεθνούς» φήμης (έτσι τον αποκαλεί η εφημερίδα ΒΗΜΑ 1/10/2023 απ' όπου το παραπάνω απόκομμα) ψυχολόγος ονόματι Ταλ Μπεν-Σαχάρ. Κατ' αυτόν τον ψυχολόγο λοιπόν, δυστυχισμένε αναγνώστα μου, η ευτυχία εξαρτάται από την κατάσταση του νου σου και όχι από την κατάσταση του τραπεζικού σου λογαριασμού (όπως λέει στο 3). Κοίτα να δεις πρωτοπορία ο άνθρωπος... 

Σου παίρνει η τράπεζα το σπίτι; Το παιδί σου έπεσε στα ναρκωτικά; Μαθαίνεις ότι η γυναίκα σου συνωμοτεί με τον εραστή της να σε καθαρίσουν για να σου φάνε την περιουσία; Ή ο ραδιούργος διευθυντής σου, σου έστησε παγίδα για να φανείς εσύ ότι καταχράστηκες το μεγάλο ποσόν που βούτηξε αυτός από το ταμείο της εταιρίας; Για να μην πω, να χρειάζεσαι επειγόντως αίμα, αλλά να μην υπάρχει σταγόνα από τη σπάνια ομάδα του αίματός σου... Όλα αυτά κακώς σε κάνουν δυστυχισμένο! Διότι θα μπορούσες να ευτυχείς (παρά τα μύρια όσα σε ταλανίζουν) επειδή η ευτυχία εξαρτάται από την κατάσταση του νου σου! Δηλαδή φταίει το κακό σου το κεφάλι, να το πούμε λαϊκά. Μωρέ μπράβο ο ψυχολόγος! Φοβερή ανακάλυψη! 

Και τι άλλο μας λέει; Να πλακωθούμε στην υγιεινή διατροφή και το γυμναστήριο (Νο 5), οπότε το αραλίκι μπροστά στην τηλεόραση τρώγοντας σουβλάκια το ξεχνάμε, αλλά να απολαμβάνουμε το φαγητό (Νο 6) το οποίο προφανώς θα είναι κανένα νερόβραστο μπρόκολο με μαρούλι και καρότα! Να λέμε όχι στους άλλους (Νο 4), φερ' ειπείν όταν έχουν να μας προσφέρουν κάτι (φαντάσου την όμορφη συναδέλφισσα να σου την πέφτει, και να της λες όχι!) και να λέμε «ναι» στον εαυτό μας, όπως στο να κάνεις κατάχρηση στο ποτό! Τι ψυχολογάρα είναι αυτός ο τύπος; Υπάρχουν άραγε κι άλλοι σαν κι αυτόν; 

Τα πράγματα είναι απλά. Άμα έχεις πολλά λεφτά, τότε μια χαρά τα καταφέρνεις με την ευτυχία. Απλώς οι ψυχολόγοι προσπαθούν να αυξήσουν την πελατεία τους, πείθοντάς σε ότι όλα είναι σώνει και ντε στο μυαλό σου, και αυτοί μπορούν να σε βοηθήσουν. Υπό μία βασική προϋπόθεση: Να έχεις να τους πληρώσεις την επίσκεψη! Διότι αν δεν σου περισσεύουν για ψυχολόγο, τότε άρον τη δυστυχία σου και περιπάτει! Ή αλλιώς απόλαυσέ την, άμα δεν μπορείς να την αποφύγεις! Και από συμβουλές του αέρα... να φαν και οι κότες!  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΓΙΑ ΤΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΑ ΠΑΡΤΑΚΙΑ ΣΑΣ»

Για «πρόχειρα» παρτάκια μας λέει το παρακάτω αρθράκι από την Βεντέτα Νο 392 (9-11-72), στα οποία σερβίρονται αντιστοίχως πρόχειρα μεζεδάκια! Γιατί να κουράζεται η νοικοκυρά; Από την άλλη πάλι, τα ετοιματζίδικα δεν έχουν γούστο. Βέβαια, αντί για παρτάκια, έχουμε να κάνουμε με κατ' οίκον συμμάζωξη μιας παρέας. Το παρακάτω αρθράκι μας παρουσιάζει μια έξυπνη ιδέα παρουσίασης μεζεδακίων τα οποία είναι φτιαγμένα από απλά υλικά που λίγο πολύ βρίσκονται στα περισσότερα σπίτια. Αν λοιπόν υπάρχει παρέα και διάθεση, αυτή είναι μια σχετικά οικονομική λύση από το ξόδεμα σε μεζέδες από παραγγελία διά τηλεφώνου.   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (19/11/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; (Λουκ. 12, 17)

και σκεφτόταν εκείνος και έλεγε: «τι να κάνω; Δεν έχω που να συγκεντρώσω τους καρπούς μου!

Αφού έβγαλε πολύ καρπό η γη του πλούσιου και ήταν πολύ καλή η χρονιά, εκείνος αντί να χαίρεται, έπεσε σε περισυλλογή. Παραήταν πολλά τα γεννήματα και δεν τα χώραγαν οι αποθήκες. Τι να το κάνει όλο αυτό το περίσσευμα; Μεγάλο το πρόβλημα... Δεν έχουν μόνο οι φτωχοί στενοχώριες λόγῳ της φτώχιας τους, έχουν και οι πλούσιοι εξαιτίας του πλούτου τους! Τι τον ενδιέφερε τον πλούσιο; Κατ' αρχάς, να καλλιεργήσει τη γη του για να βγάλει κέρδος. Έπειτα, εφόσον η καρποφορία ήταν μεγάλη πέραν κάθε προσδοκίας, στεναχωρήθηκε που δεν είχε προβλέψει κάτι τέτοιο και έπρεπε να βρει λύση στο πρόβλημα! Πουθενά δεν βλέπουμε να λέει ένα ευχαριστώ στο Θεό, που πήγαν όλα πέραν του δέοντος καλά. Δυστυχώς το Θεό τον θυμόμαστε μόνο στις συμφορές... Αφού το περίσσευμα ήταν τόσο πολύ, δεν πέρασε από το μυαλό του καν το να κάνει κάποια δωρεά ή κάποια φιλανθρωπία. Γιατί άλλωστε; Αυτό θα ήταν μια άσκοπη χασούρα. Το ιδεώδες είναι να έχει όσο το δυνατόν περισσότερα για να μπορεί να διασκεδάζει και να καλοπερνάει. Τι κι αν πεινάνε δίπλα του άνθρωποι, ή δυσκολεύονται πολύ να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι πρωτίστως η πάρτη του και μόνο. Έτσι δεν σκεφτόμαστε κι εμείς; Αυτό δεν ονειρευόμαστε; Ποιός δεν κάνει σχέδια σε περίπτωση που κερδίσει πολλά λεφτά στο τζόγο; Σκέφτεται με αυτά τα λεφτά να κάνει φιλανθρωπίες; Όχι βέβαια. Διαφέρουμε σε τίποτα από τον άφρονα πλούσιο; Αν είχαμε μεγάλο περίσσευμα σε περίπτωση που ήμασταν πλούσιοι, θα το μοιράζαμε αντί να το αποθηκεύαμε; Και ο Κύριος μίλησε στην παραβολή αυτή μόνο για το περίσσευμα που δεν χώραγε στις αποθήκες. Που και να έλεγε να δώσει και από την ήδη υπάρχουσα περιουσία... 

Όλοι μας, λίγο πολύ, έχουμε μέσα μας έναν άφρονα πλούσιο που το μόνο που ενδιαφέρεται είναι να μαζεύει και να αποθηκεύει τον πλούτο, δίχως να βρίσκει ευχαρίστηση με τον χαρίζει ανακούφιση και βοήθεια σ' αυτούς που έχουν ανάγκη. Μα δεν είμαστε όλοι πλούσιοι, το εναντίον μάλιστα, θα έλεγε κανείς. Σωστά, αλλά δεν είναι μόνο ο υλικός πλούτος. Αν όλα πηγαίνουν καλά στη ζωή μας και είμαστε χαρούμενοι, προσπαθούμε να στηρίξουμε ψυχολογικά κάποιον που δυσκολεύεται ή τον αποφεύγουμε για να μην μας μεταδώσει την... αρνητική του ενέργεια; Εύκολα δεν κατηγοριοποιούμε ανθρώπους ως «τοξικούς» για να τους απομακρύνουμε αντί να τους βοηθήσουμε; Προτιμούμε να απολαμβάνουμε την καλή μας διάθεση δίχως να θέλουμε να κοινοποιήσουμε τη χαρά μας, όταν την έχουμε. Ας σκεφτούμε και αυτή τη διάσταση, διότι η πλεονεξία δεν περιορίζεται μόνο στο χρήμα.    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ... ΙΣΟΠΑΛΙΑΣ!

Μιας και σήμερα είναι η επέτειος της εξέγερσης των φοιτητών κατά της χούντας, αντί αφιερώματος, θα μιλήσουμε για τη δημοκρατία και την... πρακτική εφαρμογή της. Από το ΒΗΜΑ (1/10/2023) το παρακάτω κουίζ, το οποίο ουσιαστικώς αναφέρεται σε κάποιο εκλογικό αδιέξοδο, και σε μια λύση την οποία καλείται ο αναγνώστης να βρει διά μαθηματικού τρόπου αν είναι σωστή ή λάθος:

Γρίφος είναι, άρα θα υπάρχει λύση. Ότι μας πασάρουν ως γρίφο, ως αίνιγμα, ως σπαζοκεφαλιά έστω, μας βάζει στη διαδικασία να βρούμε τη λύση και ξεχνάμε να αναρωτηθούμε αν όντως υπάρχει λύση και δεν είναι λαθεμένος ο γρίφος ή υπάρχει άλλη λύση από αυτή που μας προσφέρεται να αποδεχτούμε άνευ λογικής επεξεργασίας! Θα μου πεις, ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει στον παραπάνω γρίφο; Ναι, αυτό ακριβώς. Κοιτώντας τη «λύση» του (θα τη δεις παρακάτω στο τέλος), διαπίστωσα ότι είναι ένας άρπα κόλα αχταρμάς αυθαιρεσίας για να αποδειχτεί ότι ο Β έχει δίκιο. Όμως δεν έχει, και κυρίως, ο γρίφος δείχνει πρόβλημα που μπορεί να συμβεί στην εφαρμογή της δημοκρατίας, δηλαδή τις εκλογές.

Αν όλοι ψηφίζουν μονοκούκι τον δικό τους υποψήφιο, δίχως να ψηφίσουν κανέναν άλλον, τότε αν πάνε σε εκλογές ο Β με τον Γ, οι οπαδοί του Α είτε θα ρίξουν λευκό/άκυρο, είτε δεν θα πάνε καν να ψηφίσουν. Οπότε Β και Γ θα είναι ισόπαλοι. Αυτό στη λύση όμως, ως σοβαρή πιθανότητα δεν λαμβάνεται υπόψιν διότι έτσι δεν θα υπάρχει λύση! Και τότε για να βγει επιτέλους νικητής στην εκλογική διαδικασία, θα πρέπει να γίνει κάτι το οποίο δεν θα είναι δημοκρατικό, μιας και δημοκρατία έχουμε μόνο μέσα από εκλογικό αποτέλεσμα. Δηλαδή, αν φερ' ειπείν γίνει κλήρωση, τότε ο χαμένος θα επικαλεστεί ότι η «θεά τύχη» δεν έχει θέση στη δημοκρατία, παρά μόνο η βούληση των εκλογέων διά της ψήφου! Ειδάλλως να έβαζαν εξ αρχής την κληρωτίδα και να μην γινόντουσαν καν εκλογές... 

Αν πάλι χωρίσουν την 4ετία σε 3 ίσα μέση και ο κάθε ισόψηφος υποψήφιος διοικήσει για το 1/3 της 4ετίας, τότε θα επικαλεστούν δικαίως, ότι δεν θα προλάβουν να κάνουν έργο διότι είναι λίγος ο χρόνος. Οπότε να που η δημοκρατία έρχεται σε αδιέξοδο! Και λογικά μόνο η ανατροπή της (σε σχετικό ή απόλυτο πλαίσιο) δίνει λύση! Μήπως τελικά κακώς εξεγέρθηκαν οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο; Απλά έπρεπε να ζητήσουν μια καλύτερη χούντα από αυτήν που τότε κυβερνούσε; Να λοιπόν το παράδοξο! Η αλήθεια είναι, ότι ο γρίφος πατάει στο πρόβλημα των εκλογών στην περίπτωση της απολύτου και εμμονικής ισοπαλίας. Η λύση του, δεν βρίσκεται στα μαθηματικά, αλλά στην ανάγκη του διαλόγου και της συνεννόησης  μεταξύ των υποψηφίων. Αν οι υποψήφιοι είναι εντελώς αδιάλλακτοι και μαζί με αυτούς και οι ψηφοφόροι τους (ή ορθότερα οι οπαδοί τους), τότε μάλλον η δημοκρατία δεν είναι και η καλύτερη λύση... Η δημοκρατία δίχως κάποιους συμβιβασμούς για το γενικό καλό, δεν γίνεται να λειτουργήσει.

Η επίσημη λύση του γρίφου όπως δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ στις 8/10/23. Εκεί ο συντάκτης «ξεχνάει» την περίπτωση Γ>Α>Β και σώνει και ντε πρέπει ο Γ να είναι Γ<Α<Β τη στιγμή που και οι 3 παίρνουν τους ίδιους ψήφους. Όπως ξεχνάει ότι οι οπαδοί του Α, δεν θα ψηφίσουν ούτε τον Β ούτε τον Γ! Και βάζει αυθαίρετα δύο φορές (στη δεύτερη στήλη δεξιά) Β>Γ μόνο και μόνο για να του βγουν τα «κουκιά»!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ ΣΠΥΡΟ ΦΩΚΑ...

Έφυγε προχθές 10/11/2023 ο γνωστός ηθοποιός Σπύρος Φωκάς. Με διεθνή καριέρα, ήταν ένας από τους ωραίους άντρες της εποχής του. Ψάχνοντας στα παλιά περιοδικά μου, βρήκα αρκετά αποκόμματα, κατ' επιλογήν βάζω μερικά, ελλείψει χρόνου. Καλό του ταξίδι...

1. Βεντέτα Νο 22 (8/10/1965)

2. Βεντέτα Νο 72 (23/9/1966)

3. Βεντέτα Νο 161 (6/6/1968)

4. Βεντέτα Νο 314 (13/5/1971)

5. Βεντέτα Νο 324 (22/7/1971)

6. Βεντέτα Νο 328 (19/8/1971)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (12/11/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ Η' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς;

ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως. (Λουκ. 10, 36-37)

Ποιος λοιπόν απ’ αυτούς τους τρεις κατά τη γνώμη σου αποδείχτηκε «πλησίον» εκείνου που έπεσε στους ληστές;» Ο νομοδιδάσκαλος απάντησε: «Εκείνος που τον σπλαχνίστηκε». Τότε ο Ιησούς του είπε «Πήγαινε, και να κάνεις κι εσύ το ίδιο».

Αφού είπε την παραβολή με τον καλό Σαμαρείτη ο Ιησούς για να δείξει στον πονηρό νομοδιδάσκαλο τι εννοεί λέγοντας «πλησίον», τον ρώτησε ποιόν θεωρεί πλησίον από τους τρεις που συνάντησαν τον πληγωμένο και μισοπεθαμένο από τους ληστές. Χρησιμοποιώντας θα λέγαμε τη μαιευτική μέθοδο, αναγκάζει το νομοδιδάσκαλο να παραδεχτεί κάτι που εάν δεν χρησιμοποιούσε το παράδειγμα της παραβολής ο Ιησούς, δεν θα το παραδέχονταν. Αντί να προβεί σε αναλύσεις και φιλολογικές ερμηνείες, ο Κύριος, έδειξε το τι σημαίνει «πλησίον» μέσα από ένα πιθανό υποθετικό παράδειγμα, και το ερώτημα «ποιός ήταν 'πλησίον';» το μετέτρεψε σε κάτι πιο προσωπικό, «σε ποιόν μπορώ να είμαι εγώ 'πλησίον';». Ρωτώντας λοιπόν, κάνει τον άλλον να παραδεχτεί αυτό που ο ίδιος (ο Κύριος) θεωρεί «πλησίον». Η προφανής απάντηση του νομοδιδάσκαλου, ουσιαστικά είναι αντίθετη με τα όσα δίδασκαν οι ραβίνοι όπου θεωρούσαν «πλησίον» μόνο τους Ισραηλίτες εξαιρώντας τους αλλοεθνείς. Και μπορεί να απαγορεύονταν ο φόνος ενός εθνικού, όμως δεν υπήρχε η υποχρέωση να βοηθούν εθνικούς αν βρίσκονταν σε ανάγκη. Έτσι ο Κύριος χωρίς να καταργήσει το νόμο, του δίνει πληρότητα με την ερμηνεία που του δίνει. Ποιός ήταν «πλησίον»; Εκείνος που τον σπλαχνίστηκε, απάντησε σωστά ο νομοδιδάσκαλος. Δηλαδή εκείνος που αδιαφόρησε αν αυτός που έχει ανάγκη είναι ομόφυλος και ομόθρησκος, αλλά βοήθησε δίχως ανταμοιβή. Δεν τον ρωτά ο Κύριος, αν μπορεί ο νομοδιδάσκαλος να πράξει ομοίως. Το αν μπορεί ή δεν μπορεί, είναι δική του επιλογή. Το ίδιο ασφαλώς εννοείται και για εμάς. Μπορούμε να γίνουμε «πλησίον»; Μπορούμε να χαλιναγωγήσουμε τον εγωισμό μας και να αρχίσουμε να αγαπούμε όχι μόνο τους φίλους και τους συγγενείς ή όσους έχουμε ανάγκη; Αν θέλουμε, ας προσπαθήσουμε. Ο Κύριος λέει στο νομοδιδάσκαλο και σ' εμάς κατ' επέκτασιν, να πράξουμε το ίδιο. Ξέρει ότι μπορούμε και είναι στο χέρι μας, αρκεί να θέλουμε βέβαια. Μην ξεχνάμε ωστόσο, ότι η παραβολή λέχθηκε για να δείξει τι είναι για το Θεό το «πλησίον», και πως να γίνουμε «πλησίον». Ισχύει η εντολή να αγαπούμε το Θεό ολοκληρωτικά (στχ. 10, 27) γιατί χωρίς αυτήν, η αγάπη προς το «πλησίον» δεν μπορεί να εφαρμοστεί.    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«QUERELA» (ΠΑΡΑΠΟΝΟ)

Πως να συμβιβαστείς με μια πληκτική καθημερινότητα, και μια κανονικότητα ενός πνευματικού τέλματος; Πως να συμπλεύσεις με μια στασιμότητα της προόδου; Κάποιοι το παλεύουν προσπαθώντας να «γιορτάσουν» πρόωρα τα κοσμικά Χριστούγεννα, ενώ κάποιοι άλλοι παραδίδονται αμαχητί σε ότι τους αδειάζει την ψυχή! Όταν οι μέρες ομοιάζουν μεταξύ τους, γίνονται πιο βαρετές και πιο «ασήκωτες». Λίγη ποίηση για να οδεύσουμε σε πνευματικά μονοπάτια, είναι μια ανακούφιση, αν μη τι άλλο. Διάλεξα από το περιοδικό «Σείστρο» (τ. 4 2021, Χίος) το παρακάτω ποίημα, της Σταματίας Γεωργούλη ονόματι «Querela (Παράπονο)», μιας και σ' ένα παράπονο αναφέρεται... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«Η ΩΡΙΜΟΤΗΣ ΣΤΟ ΑΝΤΡΟΓΥΝΟ»

Που βρίσκεται η ωριμότητα στο γάμο; Προφανώς στην όποια ωριμότητα κουβαλάει καθένας από τους συζύγους. Η δε γυναίκα, κατά το άρθρο από τη Βεντέτα Νο 183 (7/11/1968), όσο πιο πολύ κοντά είναι στην ηλικία με τον άντρα, τόσο πιο πολύ ωριμότερη είναι από αυτόν. Εμμέσως, υποστηρίζει την άποψη να υπάρχει ικανή διαφορά ηλικίας διότι ο άντρας αργεί να ωριμάσει! Άμα ωριμάσει... Αν και το αυτό ισχύει και για τις γυναίκες εξίσου, ειδικώς στην σύγχρονη εποχή. Βέβαια, το περιοδικό τότε είχε ὡς ἐπί τό πλεῖστον γυναικείο αναγνωστικό κοινό, οπότε τα έβλεπε μονόπαντα τα πράγματα. Οι οδηγίες περί ωριμότητος που δίνει, ισχύουν για τον ωριμότερο σύζυγο είτε ανδρός, είτε γυναικός.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (05/11/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

εἶπε δὲ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· (Λουκ. 16, 25)

Ο Αβραάμ όμως του απάντησε: «παιδί μου, θυμήσου ότι εσύ απόλαυσες την ευτυχία στη ζωή σου, όπως κι ο Λάζαρος τη δυστυχία. Τώρα λοιπόν αυτός χαίρεται εδώ, κι εσύ υποφέρεις»

Στην παράκληση του πλούσιου που βασανίζονταν στον Άδη, να λάβει λίγη ανακούφιση, ο Αβραάμ χωρίς να αρνηθεί άμεσα, του εξηγεί κατευθείαν το λόγο που δεν πρόκειται να το κάνει. Και μάλιστα σε ήρεμο τόνο, δίχως να τον αποπάρει που τόλμησε να ζητήσει έστω προσωρινά μια διακοπή των βασανιστηρίων που βίωνε. Τον αποκαλεί τέκνο (παιδί) διότι και ο πλούσιος ήταν ιουδαίος, οπότε απόγονος του γενάρχη Αβραάμ. Επίσης είναι τέκνο του Θεού, ως δημιουργού του ανθρώπου. Και επιπλέον με αυτήν την προσφώνηση κάνει βαρύτερη την άρνηση. Ήταν τέκνο, και ως τέκνο θα μπορούσε να διεκδικήσει χώρο στην αγκαλιά του Αβραάμ όπως ο φτωχός Λάζαρος. Όμως λόγῳ της δικαιοσύνης του Θεού, έλαβε την τιμωρία για την ανυπακοή του. Θυμήσου, του λέει ο Αβραάμ, ότι επέλεξες την ευτυχία από τα υλικά αγαθά σου στη ζωή σου στη γη, απορρίπτοντας κάθε καλό για την ψυχή σου στη μεταθανάτια ζωή. Μη λησμονούμε εδώ, ότι η μνήμη μετά θάνατον όχι μόνο υπάρχει, αλλά είναι ενδυναμωμένη και αποτελεί βάσανο για όσους επέλεξαν να απομακρυνθούν από το Θεό. Την επιλογή σου, του λέει, την έκανες. Απόλαυσες τα αγαθά σου και δεν τα μοιράστηκες. Δεν έδωσες μια αντίστοιχη ανακούφιση από αυτήν που ζητάς τώρα, στο μαρτύριο του Λάζαρου. Εσύ χάρηκες τα πλούτη σου, και ο Λάζαρος απόλαυσε ομοίως τα κακά, δηλαδή άσχημες καταστάσεις οι οποίες δεν ήταν όμως δικές του. Ούτε ήταν συνέπεια δικών του αμαρτημάτων. Τώρα ο καθένας πήρε αυτό που του άξιζε. 

Αυτή η απάντηση του Αβραάμ εξήγησε πολύ εύστοχα το τι συμβαίνει μετά θάνατον. Όση συμπάθεια και να έχει στον πλούσιο, ο οποίος πήγε στον Άδη όχι γιατί ήταν πλούσιος αλλά γιατί έκανε κακή χρήση του πλούτου του, δεν μπορεί να διακόψει την τιμωρία του. Επειδή η ψυχή είναι αιώνια, η τιμωρία είναι αιώνια επίσης. Αν τη διέκοπτε, τότε θα μπορούσε να διακόψει ομοίως και την καλή ανταπόδοση που είχε ο Λάζαρος. Αυτό που οφείλουμε να γνωρίζουμε, είναι ότι η παρούσα ζωή έχει τέλος και πρέπει να την εκμεταλλευτούμε σωστά για να προετοιμάσουμε εαυτόν για την επόμενη ζωή. Θα μπορούσε ο Αβραάμ να μην απαντήσει καθόλου στην παράκληση του πλούσιου. Όμως του υπενθυμίζει αυτό το οποίο γνώριζε ο πλούσιος από το νόμο αλλά δεν το εφάρμοζε. Και κατ' επέκτασιν το υπενθυμίζει και σε εμάς, που γνωρίζουμε το ευαγγέλιο και το πράττουμε... όποτε μας βολεύει!      

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΦΟΡΕΣΕ ΟΤΙ (ΔΕΝ) ΦΟΡΑ ΤΟ ΕΚΘΕΜΑ!

Όταν οι ειδήσεις από τον έξω κόσμο περιορίζονται σε πολεμικά ανακοινωθέντα από τη Γάζα, ειδήσεις όπως η παραπάνω, (την αλίευσα από την iefimerida, εδώ) περνάει δυστυχώς στα ψιλά. Βλέπεις, ο πολιτισμός περνάει σε δεύτερη μοίρα και όσοι δεν τον διαθέτουν, επιδεικνύουν την πνευματική τους γύμνια, παραλλήλως της σωματικής τους!

Τι φοβερό επιχείρημα λοιπόν εκ μέρους του μουσείου προς τους επισκέπτες «να θαυμάσουν τα έργα ποζάροντας στην ίδια κατάσταση με αυτά, εντελώς γυμνοί και περιτριγυρισμένοι από άλλα σώματα»! «Να αισθάνονται (οι επισκέπτες) ακριβώς το ίδιο με το έργο που βλέπουν»! Λες και τα έργα είναι έμψυχα και μπορούν να αισθάνονται... Αυτή η στάση του μουσείου, δεν προσβάλει μόνο το τι πρεσβεύουν τα εκθέματα, αλλά και την ίδια την τέχνη. Αν είχαν τοποθετήσει τα έργα σε υπαίθριο χώρο, και έκανε κομματάκι παγωνιά, τι θα αισθάνονταν όσοι θα πήγαιναν να τα δουν γυμνοί; Προφανώς τα ίδια τα εκθέματα τίποτα, αλλά οι επισκέπτες το κρύο! Αν το έκθεμα ήταν, φερ' ειπείν, ο πίνακας του Πικάσο «Γκουέρνικα», θα βομβάρδιζαν τον χώρο για να αισθανθούν αναλόγως οι επισκέπτες; Προφανώς όχι. Αν πάλι αντί για γυμνά αγάλματα, παρουσίαζαν πανοπλίες, θα έβαζαν τους επισκέπτες να φορούν αντιστοίχως πανοπλίες; Ή αν παρουσίαζαν πίνακες με τα πάθη του Χριστού, τότε τι;

Συνεπώς λοιπόν, ο σκοπός τους δεν είχε σχέση με κάποια... πρωτοποριακή «επαφή» του κοινού με την τέχνη, αλλά η προώθηση του γυμνισμού (ως προπομπού άραγε του σεξισμού;) και πέραν της παραλίας. Τώρα η πρόφαση ήταν τα αρχαία αγάλματα, αύριο κάτι άλλο σχετικό με τη γύμνια. Το κακό είναι ότι εμπλέκουν την τέχνη στα αποκυήματα της αχαλίνωτης νοσηρής φαντασίας τους. Και μάλιστα όχι τη δική τους τέχνη. Μην προσβάλλουν τα της Ισπανίας... κορόιδα είναι; Ενώ την αρχαία ελληνική τέχνη όμως... Δυστυχώς η πρωτοποριακή τους ιδέα, εξ όσων είδα στη σελίδα τους, δεν επεκτείνεται πέραν των δύο αγαλμάτων. Πολύ θα ήθελα να δω κάτι αντίστοιχο σε εκθέματα που αφορούν την Ισπανική βασιλική οικογένεια... Λίγος σεβασμός στην τέχνη δεν βλάπτει. Ίσα ίσα, ο σεβασμός είναι δείγμα πολιτισμού. Κάτι που μάλλον έχουν προς ώρας, σε έλλειψη... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...