καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους,
λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν
εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς
ὄχλοις. (Ματθ. 14, 19)
Και διέταξε (ο Ιησούς) τα πλήθη να καθίσουν πάνω στο χορτάρι,
έλαβε τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια, σήκωσε πάνω το βλέμμα στον
ουρανό και ευλόγησε το Θεό και, αφού τα έκοψε με τα χέρια, έδωσε στους
μαθητές τούς άρτους και οι μαθητές στα πλήθη.
Πόσο λιτά μας περιγράφει ο ευαγγελιστής, τη στιγμή του θαύματος. Χωρίς να διατυμπανίσει στο πλήθος, τι θα κάνει ο Ιησούς, τους λέει να καθίσουν. Κοιτώντας στον ουρανό επικαλέστηκε τον Πατέρα και έκοψε τα ψωμιά. Μια κίνηση η οποία προπαρασκεύασε το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και την ξαναβλέπουμε στο Ματθ. 15, 36 και στο Λουκ. 24, 30.
Το θαύμα περιορίζεται μόνο στην αύξηση της τροφής και όχι στη διανομή της. Χωρίς την επίδειξη δυνάμεως. Προορισμένο σ' ένα πλήθος που έτρεξε να τον ακούσει αδιαφορώντας για την υλική τροφή. Και η πίστη του κόσμου ανταμείφτηκε. Σ' ένα θαύμα που έγινε ορατό μόνο από τους μαθητές και το καταμαρτυρούν και οι 4 ευαγγελιστές.
Άλλο σχόλιο για τη σημερινή περικοπή εδώ.
