Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι᾿ αὐτοῦ. (Ιω. 3, 17)
Γιατί, ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού.
Στο διάλογο που είχε ο Ιησούς με το Νικόδημο, του λέει και αυτή τη φράση η οποία ουσιαστικώς είναι «το ευαγγέλιο μέσα στο ευαγγέλιο». (Θα την επαναλάβει ο Κύριος και στο 12, 47). Τι μας λέει; Το ποιος είναι ο Μεσσίας, ποιος τον έστειλε και τι ακριβώς ήρθε να κάνει. Ο Μεσσίας δεν είναι ούτε κάποιος προφήτης, ούτε κάποιος άγγελος. Είναι ο Υιός του Θεού, δηλαδή Θεός. Μόνο ο Θεός μπορεί να προσφέρει στον εκπεσόντα άνθρωπο την επάνοδό του στον παράδεισο. Και η έλευσή Του είναι η (μοναδική) ευκαιρία του ανθρώπου να ξεφύγει από την αμαρτία και να διεκδικήσει θέση στην ουράνια βασιλεία. Ήρθε για όλο τον κόσμο και όχι μόνο για τους Ισραηλίτες, όπως εσφαλμένα δίδασκαν οι Φαρισαίοι (εξ αυτών ήταν και ο Νικόδημος). Ποιο είναι λοιπόν το έργο του; Να ξαναδώσει ελπίδα στον άνθρωπο, να του φέρει και πάλι το φως και να του δώσει τη δυνατότητα να σωθεί. Δεν ήρθε να καταδικάσει, ούτε να κρίνει. Γι' αυτό και δίδαξε την αγάπη και όχι το φόβο. Έδωσε με το κήρυγμά Του παρηγοριά και με τα θαύματά Του ανακούφιση. Δεν φοβέρισε, δεν ενοχοποίησε, δεν τιμώρησε. Η κρίση, είναι απόρροια της ανθρώπινης απιστίας και όχι εμμονή του Θεού. Αντίθετα οι Φαρισαίοι δίδασκαν τη θεία τιμωρία σ' όσους δεν εφάρμοζαν αυστηρά το Νόμο. Η πρωτοβουλία ανήκει στον Κύριο και όχι στον ασθενή άνθρωπο. Εκείνος ήρθε σε επαφή με αμαρτωλούς, ασθενείς, δαιμονισμένους και άπιστους. Εκείνον άλλοι τον αποδέχτηκαν και άλλοι όχι. Και εξ' αιτίας Εκείνου η σωτηρία δεν είναι μελλοντική (στην κρίση) αλλά έχει αρχίσει ήδη με την αποδοχή και πίστη προς τον Κύριο.
