Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ. (Λουκ. 7, 15)
Ο νεκρός ανακάθισε κι άρχισε να μιλάει. Ο Ιησούς τότε τον παρέδωσε στη μητέρα του.
Ο Ιησούς μόλις ανέστησε το μοναχογιό μιας χήρας στην πόλη Ναΐν, το παιδί όχι μόνο συνήλθε και άνοιξε τα μάτια, αλλά είχε δυνάμεις να ανακαθήσει και να μιλάει. Δεν τον επανέφερε ο Κύριος μόνο στη ζωή, αλλά του έδωσε ταυτόχρονα τη δύναμη να συμπεριφέρεται αμέσως ως υγιής. Αυτή η συμπεριφορά δυσκολεύει ὀσους δύσπιστους ορθολογιστές προσπαθούν να αποδομήσουν το θαύμα, λέγοντας πως το παιδί δεν ήταν νεκρό αλλά βρίσκονταν σε κόμμα ή σε κατάσταση λήθαργου. Επιπλέον, ο Ιησούς ότι είχε φτάσει στην πόλη και δεν γνώριζε το παιδί με τα προβλήματα υγείας που είχε, πόσο μάλλον να ήξερε την ώρα και τη στιγμή που θα αφυπνούνταν το παιδί.
Ζωντανό και υγιές λοιπόν το παιδί, ο Κύριος το παρέδωσε στη μητέρα του. Του άνηκε για να της το παραδώσει; Σε ποιόν άνηκε; Το παιδί πριν αναστηθεί, άνηκε στη μητέρα του μόνο κατά το άψυχο σώμα του. Ένα σώμα που μετά θα θάβονταν. Συνεπώς, το παιδί ως ζώσα πνευματική οντότητα δεν υπήρχε και δεν άνηκε πουθενά. Είχε παραδοθεί στον Άδη, σε μια κατάσταση στάσιμη δίχως τη δυνατότητα της ανάστασης και της εισόδου στην ουράνια βασιλεία. Ο Κύριος, ως Θεός και πηγή της Ζωής, επανέφερε από τον Άδη το παιδί και του έδωσε και πάλι το δώρο της ζωής. Και αμέσως το παρέδωσε στη μητέρα του, που ήταν ο φυσικός κηδεμόνας του. Δεν το κράτησε για να το παρουσιάσει ως απόδειξη του θαύματος που έκανε, ούτε το προέτρεψε να τον ακολουθήσει. Διότι αφενός δεν έκανε θαύματα για να αυτοπροβληθεί, αλλά αφετέρου εδώ έκανε ένα διπλό θαύμα. Ένα μεγάλο και υπερφυσικό (για εμάς) την ανάσταση του παιδιού, και ένα μικρότερο αλλά εξίσου σημαντικό. Δίνοντας πίσω το παιδί ζωντανό στη μητέρα του, έδωσε και σε 'κείνη ζωή! Ναι, δεν είναι λίγες οι φορές που όταν οι γονείς χάνουν τα παιδιά τους, μαραζώνουν από τη στενοχώρια και παύουν να ζουν. Πολλῷ δε μάλλον όταν χάνουν μοναχοπαίδι. Της ξανάδωσε ο Κύριος την ελπίδα και το στήριγμά της. Της ξανάφερε το χαμόγελο στο πρόσωπό της και την ξανάκανε χαρούμενη. Το κείμενο δεν αναφέρει την αντίδραση της μάνας, όμως δεν είναι δύσκολο να τη φανταστούμε. Και συνάμα, σ' όσους είδαν το θαύμα, ενίσχυσε την πίστη τους στο Θεό.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.
