Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
...ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. (Ιω. 3, 16)
για να μη χαθεί ο κάθε ένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια.
Η επανάληψη αυτής της φράσης από τον Ιησού (δηλωτικό της γραφής του Ιωάννη), μας τονίζει σε μια συντόμευση το βασικό στόχο του κηρύγματος του Κυρίου. Το κήρυγμα είναι καθολικό (πᾶς), απευθύνεται στον καθένα. Δεν εξαιρεί, ούτε περιορίζει ο Ιησούς. Είτε Ιουδαίος, είτε εθνικός. Ο τρόπος είναι απλός (δηλαδή όχι σύνθετος και πολύπλοκος). Διά της πίστης. Ο καθένας που πιστεύει. Ούτε λίγο, ούτε επιλεκτικά, ούτε όποτε τον συμφέρει. Η πίστη είναι διαρκές βίωμα σ' αυτόν που θα ακολουθήσει τον Κύριο. Και δεν εξαντλείται, ούτε εξανεμίζεται στους κλυδωνισμούς, ή στον παρασυρμό στην αμαρτία. Αντιθέτως βοηθάει στη σταθερότητα και στην επαναφορά προς το δρόμο που χάραξε ο Κύριος. Πίστη, σε ποιόν; Στον αληθινό Θεό, που έστειλε το μονογενή του υιό και τον παρέδωσε στο σταυρικό θάνατο για να σώσει τον άνθρωπο. Ποιά θα είναι η ανταμοιβή αυτού που δεν πιστεύει και απορρίπτει το Θεό και τι μέγεθος θα έχει; Η απώλεια. Στον παρόντα βίο η απώλεια είναι καταστροφή της ζωής και καταστροφή ενδεχομένως και άλλων που ενδεχομένως θα παρασυρθούν από τον άπιστο που θα ακολουθήσει την οδό της αμαρτίας. Στην επόμενη ζωή, είναι ουσιαστικώς ο θάνατος, γιατί θα βρίσκεται εντελώς μακριά από εκεί που πηγάζει η ζωή, τον Κύριο. Και αυτό το κακό θα είναι μόνιμο και μη αναστρέψιμο. Με το ακριβώς αντίθετο θα ανταμειφθεί ο πιστός. Με την ζωή, δηλαδή μετοχή στο αγαθό. Η διάρκεια αυτής της απολαβής, είναι αιώνια, όπως αιώνιος είναι ο Θεός που την παρέχει. Αυτήν στον παρόντα βίο ενδέχεται να την προγευτεί, στη μετά θάνατον κατάσταση θα την απολαύσει.
