«ΓΙΑΤΙ ΕΣΒΗΣΕ ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ;»

Το παρακάτω ποίημα του Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ ομολογώ είναι αφοπλιστικό. Μέσα από τρία «γιατί», βάζει σε σκέψεις το κατά πόσο οι αγαθές προθέσεις δεν φέρνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Μιας και οι προθέσεις, δεν είναι εν τέλει τόσο «αγαθές» όσο μας φαίνονται... Μάθαμε να βλέπουμε τα πάντα με τα γυαλιά του εγωισμού και μετά μένουμε με να αναρωτιόμαστε «γιατί;»!  Φοβόμαστε να τα βγάλουμε και οι «αγαθές» προθέσεις μας, μας οδηγούν σε ατραπούς και αδιέξοδα...
(Το ποίημα το αλίευσα από ένα παλιό ημερολόγιο και ήταν άτιτλο)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΙ ΟΙΣΤΡΟΙ»

Πέρασε η επέτειος του 1821 με την παρέλαση να είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Όπως και να το κάνουμε, ο στρατός με τα νέα οπλικά μας συστήματα και το υψηλό φρόνημα που έχει, μας τονώνει την αίσθηση της ασφάλειας έναντι των επεκτατικών ορέξεων των τουρκαλάδων. Βέβαια, κι εμείς οφείλουμε να «οπλιστούμε» πνευματικώς, διαβάζοντας την ιστορία μας, αν μη τι άλλο, για να ξέρουμε τι ακριβώς έγινε στην επανάσταση του 1821 και κυρίως... ποιοί έλαβαν μέρος! Το παρακάτω χιουμοριστικό αρθράκι από το Ρομάντσο Νο 890 (22/3/1960) αναφέρεται στο τι παθαίνει κανείς όταν εμφορείται μεν από... πατριωτικό οίστρο, αλλά στις γνώσεις... γίνεται ένας αχταρμάς! 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (27/3/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. (Εβρ. 5, 3)

Εξαιτίας της είναι υποχρεωμένος να προσφέρει, όπως για το λαό, έτσι και για τον εαυτό του, θυσίες για τη συγχώρηση των αμαρτιών.
Τονίζει ο απ. Παύλος εδώ, κάτι το αυτονόητο. Ότι ο αρχιερέας εξαιτίας της ανθρώπινης αδυναμίας που έχει ως άνθρωπος, οφείλει να προσφέρει θυσίες και για τη συγχώρηση των δικών του αμαρτιών, όχι μόνο του λαού. Ο αρχιερεύς πρωτίστως είναι άνθρωπος. Με αρετές βεβαίως και ασφαλώς με δυνατό πνευματικό αγώνα που αποδίδει καρπούς. Γι' αυτό προφανώς εκλέχθηκε για να φέρει το αρχιερατικό αξίωμα, το οποίο έχει μεγάλες ευθύνες έναντι του ποιμνίου του. Ωστόσο, δεν παύει να έχει αδυναμίες, πάθη και να κάνει λάθη. Ουδείς αναμάρτητος άλλωστε. Το γεγονός λοιπόν ότι είναι αρχιερέας, ούτε τον κάνει αυτομάτως «άγιο», ούτε τον διαχωρίζει από το ποίμνιο ως μη αναμάρτητο! Όπως όλοι μας, έτσι κι εκείνος θα κριθεί για τα πεπραγμένα του και οφείλει να συνεχίζει αδιαλείπτως τον πνευματικό του αγώνα. Πολύ περισσότερο και πολύ πιο έντονα διότι αποτελεί πρότυπο για τους πιστούς και τους επηρεάζει με το προσωπικό του παράδειγμα. Δυστυχώς, τα εκκλησιαστικά αξιώματα μπορούν να παρασύρουν αυτούς που τα απέκτησαν στην οίηση και στην αλαζονεία νομίζοντας ότι θα έχουν επιεικέστερη μεταχείριση για τα αμαρτήματά τους από τον Κύριο. Επίσης εύκολα πλανώνται και υπερβαίνουν τα πνευματικά όρια της αρχιερωσύνης και ορέγονται κοσμική εξουσία... Ο απ. Παύλος λοιπόν, υπενθυμίζει ότι και ο αρχιερέας αμαρτάνει, οπότε οφείλει να κάνει θυσίες και για τον εαυτό του. Κυρίως επ' ουδενί να χαλαρώσει τον πνευματικό του αγώνα. Το αρχιερατικό αξίωμα είναι θέση πολύ μεγάλης ευθύνης και όχι αυτοσκοπός για κάποιον που θέλει να κάνει «καριέρα» στην Εκκλησία!  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Γ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της ε' ωδής:

Ὁδὸν ἡ κυήσασα, ζωῆς χαῖρε Πανάμωμε, ἡ κατακλυσμοῦ τῆς ἁμαρτίας, σώσασα κόσμον, χαῖρε Θεόνυμφε, ἄκουσμα καὶ λάλημα φρικτόν, χαῖρε ἐνδιαίτημα, τοῦ Δεσπότου τῆς κτίσεως.

Χαίρε Πανάμωμε που κυοφόρησες την οδό που οδηγεί στη ζωή, και έσωσες τον κόσμο από τον κατακλυσμό της αμαρτίας. Χαίρε Θεόνυμφε που είσαι λάληλα και άκουσμα που προκαλεί δέος, χαίρε κατοικία του Δεσπότη της κτίσεως.

Ο Χριστός είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή (Ιω. 14, 6). Κανείς δεν μπορεί να απολαύσει την αιώνια ζωή παρά μόνο μέσῳ Εκείνου. Έτσι, η Παναγία γεννώντας την οδό προς τη σωτηρία, έγινε η κιβωτός που μας σώζει από τον κατακλυσμό της αμαρτίας. Όπως ο Θεός έσωσε το Νώε στην κιβωτό, πνίγοντας με κατακλυσμό τις σάρκες της αμαρτίας (Γεν. 6, 12-13), με τη νέα κιβωτό, την Θεοτόκο, έσωσε το ανθρώπινο γένος από τον πνιγμό της φθοράς και του πνευματικού θανάτου. Χαιρετίζουμε τη θεόνυμφη κόρη γιατί είναι φρικτό λάλημα στους πιστούς. Δηλαδή, σκορπίζει δέος γιατί είναι η κατοικία του δεσπότη της κτίσεως. Σε αυτήν κατοίκησε ο Υιός όχι μόνο με τη χάρη του, αλλά με την πληρότητα της φύσης, της υπόστασης και της θείας του ενέργειας. Αυτό το μυστήριο μπορεί να μην μπορεί να το κατανοήσει η λογική μας, αλλά το λατρεύουμε και μας ευφραίνει ψυχικά. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΑΦΟΒΟΣ Σ' ΟΛΑ»

Η επέτειος της επαναστάσεως του 1821, όπως και να το κάνουμε μας γεμίζει υπερηφάνεια μιας και απελευθερώθηκαν οι πρόγονοί μας από τους Τούρκους, οι οποίοι μέχρι και σήμερα δεν μπορούν να το χωνέψουν και εποφθαλμιούν την κυριαρχία μας... Αυτό που έχουμε να πάρουμε από τους γενναίους ήρωες του '21, ασφαλώς είναι το φρόνημα και το παράδειγμά τους. Διαβάζοντας το Ανθολόγιο του 1979 (το οποίο διδάχθηκα στην Στ' τάξη του δημοτικού) στάθηκα στο παρακάτω απόσπασμα, το οποίο αναφέρεται στον ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη. Όχι μόνο δεν φοβόταν τα τούρκικα καράβια, αλλά μήτε τη θαλασσοταραχή! Από αρχαιοτάτων χρόνων οι Έλληνες είχαν στο πετσί τους τη ναυτοσύνη, και ο Μιαούλης απλά αποδείκνυε την ένδοξη καταγωγή του...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΕΙΝΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΡΕΠΕΙ...»

Υποτίθεται ότι μπαίνουμε στην άνοιξη, αλλά το κρύο δεν λέει να μας αφήσει προς ώρας. Έτσι για να μας κάνει να ξοδεύουμε παραπάνω λεφτά για τη θέρμανση, μιας και ακρίβυνε το ρεύμα... Το παρακάτω αρθράκι από τη Βεντέτα Νο 202 (20/3/1969) μιλάει για κάποιους βασικούς κανόνες υγιεινής, που έχουν να κάνουν με τον αερισμό κυρίως του σπιτιού. Άντε να αερίσεις το σπίτι όταν κάνει κρύο... Και μόνο που θα μπει μέσα η παγωμάρα, κάνει τον αερισμό όχι και τόσο δελεαστική κίνηση! Έλα που όμως είναι αναγκαία... Κρίμα να μην υπάρχουν οδηγίες για να αερίζονται και τα μυαλά εκτός από τα σπίτια, αλλά αυτό είναι θέμα για κάποια άλλη στιγμή.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (20/3/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ σὺ κατ᾿ ἀρχάς, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· (Εβρ. 1, 10)

Εσύ, Κύριε, αρχικά στερέωσες τη γη κι έργο δικό των χειρών σου είναι οι ουρανοί.
Ο απ. Παύλος εξαίροντας την υπεροχή του Υιού, μας υπενθυμίζει στίχους από τον 101 ψαλμό, εν προκειμένῳ τον στίχο 26. Στην αρχή της δημιουργίας ο Υιός ως πρόσωπο της Αγίας Τριάδος έφτιαξε τη γη και τους ουρανούς. Ότι δηλαδή υλικό βλέπουμε, προέρχεται από την ενεργητική δύναμη του Κυρίου. Μπορεί κανένα άλλο ον, πλην του Θεού, να δημιουργήσει την ύλη εκ του μηδενός, και να φτιάξει πλανήτες; Ασφαλώς και όχι. Αυτή είναι φυσική δυνατότητα για τον Κύριο, υπερφυσική για τα πλάσματά του. Εμείς δεν έχουμε παρά μόνο να θαυμάσουμε τα δημιουργήματα και να αναλογιστούμε το πόσο πολύ υπολοιπόμαστε από το δημιουργό μας. Να θυμόμαστε πάντοτε το πόσο ανίσχυροι και μικροί είμαστε ενώπιόν Του, και να μην υψώνουμε την αλαζονεία μας και τον εγωισμό μας! Ο Κύριος, ανώτερος των αγγέλων, είναι ο απόλυτα δυνατός και με σοφία δημιούργησε τον κόσμο. Τίποτα δεν προϋπήρχε και τίποτα δεν φτιάχτηκε από μόνο του. Το μόνο που οφείλουμε να του προσφέρουμε είναι η ταπεινότητα και η ευγνωμοσύνη που μας έκανε διαχειριστές σ' αυτήν πλάση. Μην λοιπόν λησμονούμε το τι δύναται ο Θεός και ας προτρέχουμε σ' Εκείνον, που είναι το μόνο γερό στήριγμα, η μόνη προφύλαξη, σε ότι μας παρασέρνει, μας καταπονεί και μας οδηγεί μακριά από τον δρόμο που οδηγεί στην ουράνια βασιλεία Του.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Β' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' τον ειρμό της ε' ωδής:

Ἐξέστη τὰ σύμπαντα, ἐπὶ τῇ θείᾳ δόξῃ σου· σὺ γάρ, ἀπειρόγαμε Παρθένε, ἔσχες ἐν μήτρᾳ, τὸν ἐπὶ πάντων Θεόν, καὶ τέτοκας ἄχρονον Υἱόν, πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Όλος ο κόσμος εξεπλάγη με τη θεία δόξη σου, διότι εσύ απειρόγαμε Παρθένε αξιώθηκες να δεχτείς στη μήτρα σου το Θεό που εξουσιάζει όλα τα κτίσματα, και έχεις γεννήσει τον Άχρονο Υιό του Πατρός, ο οποίος χαρίζει τη σωτηρία σαν βραβείο σ' όσους σε ανυμνούν.

Όλος ο κόσμος, δηλαδή τα σύμπαντα κατά τον ιερό υμνογράφο, πέφτει σε έκσταση. Καταπλήσεται όταν βλέπει κάτι που δεν μπορεί να το εξηγήσει με τη λογική του και πόσο μάλλον όταν αυτό υπερβαίνει τους φυσικούς νόμους όπως το θαύμα της γεννήσεως του Υιού από την Παρθένο. Ήταν άξια να συλλάβει και να γεννήσει χωρίς να λειτουργήσουν σ' αυτήν οι νόμοι της φυσικής συλλήψεως και της κυήσεως. Και επιπλέον, το ότι μπόρεσε να χωρέσει μέσα της, ο αχώρητος και ακατέσχετος Θεός, ο οποίος εξουσιάζει τα πάντα και βρίσκεται έξω από τα χρονικά όρια. Όσοι εγκλωβίζονται στη λογική τους και μένουν μόνο σ' αυτήν, αυτά δεν μπορούν ούτε να τα αντιληφθούν ούτε φυσικά να τα δεχτούν. Αντίθετα όσοι πιστεύουν στο θαύμα του Θεού και αποδέχονται με ταπείνωση αυτά που αδυνατεί να δεχτεί η ανθρώπινη διάνοια, δοξάζουν την Παναγία και θα λάβουν από τον Υιό της το βραβείο της σωτηρίας.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ»

Τι είναι ένα τηλεφώνημα; Για άλλους χαμένος χρόνος, για άλλους επικοινωνία, για άλλους κουβεντούλα να περνά η ώρα. Για όλους πάντως, μονάδες που κοστίζουν! Εν πάσῃ περιπτώσει, στο παρακάτω αισθηματικό διηγηματάκι από τη Βεντέτα Νο 153 (11/4/1968), το τηλεφώνημα είναι μια απόδειξη... όχι από αυτές που βγάζει η ταμειακή μηχανή, αλλά... αγάπης ή ζήλιας! Για το πως και τι αρκεί να το διαβάσει κανείς, έτσι, για να ξεφύγει από τον πόλεμο που μονοπωλεί την επικαιρότητα. Ψυχαγωγία παραμένει και το διάβασμα...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

Η ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΥΓΕΙΑ

Τι κι αν μπήκαμε σε περίοδο νηστείας, τι κι αν η βενζίνη ακρίβυνε, τι κι αν το ρεύμα ακρίβυνε ακόμα περισσότερο. Τίποτα δεν πτοεί τους φαγανούς και τις φαγανές στο να κάνουν δίαιτα! Οπότε μόνο η γυμναστική σώζει κάπως την κατάσταση... Από την Βεντέτα Νο 201 (13/3/1969) το παρακάτω αρθράκι δίνει τρεις ασκήσεις για υγεία, ευεξία και ομορφιά. Για να έχουν αποτέλεσμα, αρκεί να γίνονται τακτικότατα, και να συνοδεύονται από κάποια δίαιτα. Ειδάλλως...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (13/3/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ Α' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν (Εβρ. 11, 25)

προτίμησε να υποφέρει μαζί με το λαό του Θεού, παρά ν’ απολαμβάνει την πρόσκαιρη αμαρτωλή ζωή.
Ο απ. Παύλος αναφέρεται στο Μωυσή, ο οποίος αφού έμαθε την αληθινή καταγωγή του, προτίμησε να πάει να ζήσει με τους Εβραίους που ήταν υπόδουλοι στον Φαραώ, παρά να απολαμβάνει την πλούσια ζωή ως πρίγκηπας της Αιγύπτου. Πολύ μεγάλη και δύσκολη η απόφαση του Μωυσή, να απαρνηθεί τα πλούτη και τα μεγαλεία. Σίγουρα εμείς δεν θα πράτταμε το ίδιο αν ήμασταν στη θέση του, ε; Λογικό είναι, μιας και δεν έχουμε τόσο μεγάλη και δυνατή πίστη. Και όχι μόνο λοιπόν άφησε την πλούσια ζωή, αλλά προτίμησε να υποφέρει μαζί τους Εβραίους που δεινοπαθούσαν κάτω από το ζυγό των Αιγυπτίων. Αυτό το παράδειγμα μας φέρνει ο απ. Παύλος για να μας δείξει ότι είναι καλύτερα να αφήσουμε αν έχουμε, ή να μην επιθυμούμε διακαώς, τα υλικά αγαθά. Αυτά είναι πρόσκαιρα, εφήμερα και οδηγούν όχι μόνο μακριά από τον δρόμο του Θεού, αλλά και στην απώλεια... Είναι προτιμότερες εντέλει οι κακουχίες γιατί αυτές μας βοηθούν στον πνευματικό μας αγώνα δυναμώνοντας τη θέληση και την πίστη μας. Δι' αυτών καταλαβαίνουμε το πόσο ευάλωτοι και αδύναμοι είμαστε, και το πόσο ανάγκη έχουμε τη στήριξη του Θεού. Αντιθέτως η ζωή μέσα στις υλικές απολαύσεις μας κρατά σε πνευματική ύπνωση και σε τέλμα, αυξάνοντας την εγωπάθεια και την αλαζονεία... Ο Μωυσής έμαθε την αλήθεια για την καταγωγή του και δεν την αγνόησε, ούτε την έκρυψε. Την αποδέχθηκε και ακολούθησε το δύσκολο δρόμο. Εμείς που γνωρίζουμε την αλήθεια για τη σωτηρία μας, όπως μας τη δίδαξε ο Χριστός και τη διαφυλάττει η Εκκλησία, μπορούμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Μωυσή; Αυτήν την απάντηση καλούμαστε να δώσουμε στον εαυτό μας για να ακολουθήσουμε τη νηστεία της Μεγ. Τεσσαρακοστής που ήδη διανύουμε.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Α' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το εξής τροπάριο της δ' ωδής μετά τον ειρμό:

Σὲ τὴν πλέξασαν τῷ κόσμῳ, ἀχειρόπλοκον στέφανον, ἀνυμνολογοῦμεν· Χαῖρέ σοι Παρθένε κραυγάζοντες, τὸ φυλακτήριον πάντων καὶ χαράκωμα, καὶ κραταίωμα, καὶ ἱερὸν καταφύγιον.

Ανυμνούμε εσένα που έπλεξες για τον κόσμο στεφάνι που δεν το έπλεξαν ανθρώπινα χέρια. Σου απευθύνουμε το χαίρε, Παρθένε, που είσαι το φυλακτήριο όλων, το χαράκωμα, το στήριγμα και το ιερό καταφύγιο.

Ο ιερός υμνογράφος παρομοιάζει τον παρθενικό τόκο της Μαρίας με στεφάνι που δεν το έπλεξαν χέρια ανθρώπινα αλλά από την ενέργεια του Πνεύματος του Θεού. Με αυτό το στεφάνι η Παναγία στεφάνωσε τον κόσμο για να τον στολίζει και να τον ομορφαίνει. Και βέβαια αυτό το στεφάνι είναι ο ίδιος ο Χριστός, από τον οποίο προήθλε ο κόσμος και σε Αυτόν καταλήγει. Η Θεοτόκος έβγαλε το παλιό στεφάνι της παρακοής που έφερε τα δεινά της αμαρτίας και το αντικατέστησε με το νέο στεφάνι, της χαράς και της χάριτος. Είναι στεφάνι της υπακοής στο θείο θέλημα, και ευωδιάζει από τα άνθη του παραδείσου. Οι πιστοί με αισθήματα χαράς, εξωτερικεύοντας την ευγνωμοσύνη τους, της απευθύνουν μεγάλο χαιρετισμό. Την αισθάνονται πλέον ως το φυλακτήριό τους, διότι πους προφυλάσσει από κάθε κίνδυνο που προέρχεται κυρίως από τις δαιμονικές δυνάμεις. Η Παναγία είναι το γερό στήριγμα που ενισχύει όσους παλεύουν με την αμαρτία, και το σίγουρο καταφύγιο, ένα απάνεμο λιμάνι, όπου καταφεύγουν οι πιστοί που θαλασσοδέρνονται από τα μανιασμένα κύματα και τους άγριους ανέμους της επίγειας ζωής.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΝΗΣΤΕΙΑ... ΣΤΗ ΒΕΝΖΙΝΗ!

 - Για πες μου, τώρα που ξεκίνησε η Σαρακοστή, θα νηστέψεις;
- Πες μου εσύ πρώτα alter ego.
- Χμ... είναι πολλές οι ημέρες της νηστείας και δεν το αντέχω τόσο πολύ. Για πες εσύ τώρα.
- Κοίτα, παρότι δεν πολυνηστεύω, φέτος θα νηστέψω πιο ευλαβικά από ποτέ!
- Όπα τις! Σκέφτηκες λοιπόν επιτέλους να σώσεις την ψυχή σου; Ε, τότε να νηστέψω κι εγώ να σώσω τη δική μου!
- Βρε, βρε δεν ήξερα ότι ήθελες παρέα στη νηστεία! Μόνο που θα σε απογοητεύσω alter ego!
- Τι εννοείς;
- Εγώ δεν θα νηστέψω ακριβώς για... την ψυχή μου!
- Δηλαδή;
- Να σου εξηγήσω. Ας ξεκινήσω με τα βασικά: Θα νηστέψεις το κρέας;
- Εννοείται!
- Τα γαλακτοκομικά;
- Το καταδύναμιν!
- Το ψάρι;
- Ναι.
- Το λάδι;
- Κάτσε, λαδερά θα τρώω.
- Οκ. alter ego, μέχρι εδώ καλά. Συνεχίζω με τα δυσκολότερα: Θα νηστέψεις τις βλασφημίες και τους κακούς λογισμούς;
- Όσο μπορώ...
- Τις κρεπάλες και τις ασωτίες;
- Εεεε... θα το προσπαθήσω...
- Μη ζορίζεσαι, κατάλαβα! Και τώρα πάμε στο πιο... ζόρικα!
- Έχει και πιο ζόρικα;
- Βεβαίως! Θα νηστέψεις τη βενζίνη;
- Ορίστε; Από πότε τρώγεται η βενζίνη για να τη νηστέψω;
- Από τότε που πήγε το λίτρο στα 2 ευρώ και βάλε!
- Και τι σχέση έχει αυτό;
- Εμ, πως! Άμα νηστέψεις τη βενζίνη σημαίνει ότι θα πηγαίνεις πιο πολλές διαδρομές με το λεοφορείο ή τα πόδια! Δηλαδή θα γυμνάζεις το σώμα!
- Και τι μ' αυτό;
- Ε, με λίγη ταλαιπωρία παραπάνω θα ασκηθείς πνευματικώς στην αρετή της υπομονής, alter ego!
- Σοβαρά μιλάς;
- Όσο η βενζίνη θα πωλείται ως είδος πολυτελείας, σοβαρότατα!
- Ωχ, δύσκολη η νηστεία στη βενζίνη...
- Μην αγκομαχάς alter ego. Το πιο ζόρικο στο άφησα για το τέλος!
- Για πες!
- Θα νηστέψεις το ρεύμα; Εδώ σε θέλω!
- Χμ... τώρα το χόντρινες!
- Μα γιατί alter ego; Δεν βλέπεις πόσο ακριβό έγινε το ρεύμα; Καιρός για γενναία νηστεία!
- Ναι αλλά για μισό λεπτό!
- Σ' ακούω.
- Η νηστεία της Σαρακοστής τελειώνει το Πάσχα. Μετά το Χριστός Ανέστη, τρώμε. Σωστά;
- Ολόσωστα!
- Στη βενζίνη και στο ρεύμα, πότε τελειώνει η νηστεία;
- Πάρε τηλέφωνο τον Πούτιν!
- Πως;
- Να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και βλέπουμε...
- Δηλαδή, νηστεία εσαεί;
- Όχι βέβαια. Άμα συνηθίσεις, δεν λέγεται πλέον νηστεία αλλά τρόπος ζωής! Απλό είναι...!
- Κατάλαβα! Καλή μας Σαρακοστή...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΜΑΚΑΡΟΝΑΚΙ ΚΟΦΤΟ ΜΕ ΣΑΛΤΣΑ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΗ

Η Καθαρά Δευτέρα έφυγε, η Μεγάλη Τεσσαρακοστή βρίσκεται στην αρχή της για φέτος, και η νηστεία για όσους νηστεύουν έχει μπροστά της 7 εβδομάδες μαζί με την τρέχουσα. Η παρακάτω συνταγή που προέρχεται από το Ρομάντσο Νο 919 (11/10/1960) είναι νηστίσιμη για όσους δεν νηστεύουν το λάδι, και είναι ότι πρέπει για αυτές τις μέρες. Η «πορτογαλική» σάλτσα δείχνει εύκολη στην παρασκευή της, οπότε είναι ένα πιάτο και για... αρχάριους μάγειρες!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ (6/3/2022) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν. (Ρωμ. 14, 4)

Ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις έναν ξένο υπηρέτη; Μόνο ο Κύριός του μπορεί να κρίνει αν στέκεται ή όχι στην πίστη του, γιατί ο Θεός έχει τη δύναμη να τον στηρίξει.
Είναι εύκολο το να κρίνουμε και να κατακρίνουμε κάποιον που νηστεύει ή δεν νηστεύει. Γενικώς, εύκολα γινόμαστε κριτές των άλλων. Όχι όμως του εαυτού μας... Ο απ. Παύλος με αυτήν την αποστροφή, μας θυμίζει ότι ο ρόλος μας είναι να βοηθάμε όσους είναι ασθενέστεροι στην πίστη και όχι να τους κρίνουμε. Εξάλλου τη θέση του κριτή την έχει αποκλειστικώς ο Κύριος, διότι είναι σε θέση να βλέπει βαθύτερα και να γνωρίζει τα πάντα. Εν αντιθέσει με τον άνθρωπο που εύκολα βγάζει επιπόλαια και εσφαλμένα συμπεράσματα... Εντούτοις αρεσκόμαστε να παριστάνουμε αυτό που δεν είμαστε, «κλέβοντας» τα δικαιώματα του Κυρίου. Όμως ας μη λησμονούμε ότι όλοι μας είμαστε συνδούλοι στον έναν κύριο, τον Ιησού Χριστό. Και η αλαζονική στάση μας δεν διαφεύγει από την προσοχή Του. Αντί λοιπόν να κοιτάξουμε τα δικά μας παραστρατήματα και τη δική μας διαγωγή, θα ασχολούμαστε με τους άλλους; Επίσης, μας υπενθυμίζει και κάτι άλλο ο απ. Παύλος. Ότι ο Θεός, ως κύριός μας, μπορεί να μας ανορθώσει και να μας στηρίξει. Εννοείται, όταν μετανοούμε για τις αμαρτίες μας. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε εμείς σε όσους κρίνουμε; Όχι βέβαια. Πολλές φορές ούτε καν για τον ίδιο μας τον εαυτό. Είμαστε λοιπόν πολύ μικροί και οφείλουμε να επικεντρωθούμε στο πως θα βοηθήσουμε τον εαυτό μας και κατ' επέκτασιν τους γύρω μας. Και αν κάνουμε πρόοδο στον πνευματικό αγώνα, αυτό θα φανεί με την ταπεινότητα που θα δείχνουμε προς τους άλλους και όχι με την κατάκριση.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...

Εμβόλιο για τον κορωνοϊό βγάλανε. Τζούφιο ξετζούφιο, κάτι φτιάξανε. Για τον πόλεμο όμως εμβόλιο δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται. Βλέπεις, ο ιός της εγωπάθειας δεν πολεμάται με τίποτα. Ο πολιτισμός μας βρίσκεται σε διαρκή πνευματική και αξιακή οπισθοχώρηση, ο χριστιανισμός θεωρείται σκοταδισμός και γίνεται αποδεκτός μόνο στο βαθμό που βολεύει (!) και όλοι μας παριστάνουμε τους ανίδεους βλέποντας από τηλεοράσεως να γίνεται πόλεμος λες και δεν είχε άλλα προβλήματα ο πλανήτης... Δεν θα πω άλλα, δεν έχει νόημα. Αφού τα αξιακά πρότυπά μας είναι ο ατομικισμός και το άρπα κόλλα, ο πόλεμος θα είναι αναπόφευκτος κάθε ώρα και στιγμή.

Αντί άλλων σκέψεων, παραθέτω το παρακάτω κειμενάκι του Νικηφόρου Βρεττάκου, όπως το βρήκα στο εξώφυλλο ενός παλιού ημερολογίου του 2001 αφιερωμένο στην ειρήνη. Λέει κάτι πολύ σημαντικό, που όμως ποιός να το διαβάσει, ποιός να το καταλάβει, και ακόμα περισσότερο ποιός να το εφαρμόσει... «Αν δεν αισθανθούμε το δικό του εγώ (του ανθρώπου) μέσα στο δικό μας και το δικό μας μέσα στο δικό του. Μόνο μια πίστη βαθύτερη προς τον άνθρωπο...» Αφού μάθαμε να κοιτάζουμε μόνο την πάρτη μας και τη βόλεψή μας, τότε καληνύχτα στην ειρήνη!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...