«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΒΓΑΛΕΙ;»

Τι κάνουν οι περισσότεροι όπου βρεθούν κι όπου σταθούν; Τραβάνε φωτογραφίες σωρηδόν! Τσάμπα είναι, κι αν δεν τους αρέσουν τις σβήνουν και τραβάνε άλλες. Που εκείνες οι εποχές με τα ακριβά φιλμ... Και εννοείται, με το που τις τραβάνε, τις ανεβάζουν στα φέισμπουκ, στα τουίτερ, στα ινσταγράμ και όπου αλλού μπορούν! Λες και δεν είχαμε άλλη έγνοια από το να βλέπουμε τον καθένα να μας μοστράρεται σε κάθε μέρος που πήγε! Μόνο από τον καμπινέ δεν ανεβάζουν, αλλά που ξέρεις, ίσως ζήσουμε να το δούμε κι αυτό κάποια στιγμή. 

Πως να μην μείνω έκπληκτος όταν στο μακρινό 1960, τότε που φωτογραφικές μηχανές είχαν  μόνο οι ευκατάστατοι, βλέπω στο Ρομάντσο Νο 921 (25/10/1960) να γράφει κανόνες του σαβουάρ βιβρ για τις φωτογραφίες που τότε τραβούσαν και τις έστελναν άνευ ελέγχου, σε γνωστούς και φίλους για να τις δείξουν! Από τότε είχαμε το ψώνιο της αυτοπροβολής άλλωστε. Σήμερα δεν υπάρχει ανάλογο σουάρ βιβρ, και γιατί να υπάρξει άλλωστε; Οι κακές φωτογραφίες, έχουν το πλεονέκτημα ότι σκορπούν το χιούμορ, κι ας μην το εκδηλώνουν ανοιχτά οι φίλοι του ψωνισμένου που αυτοπροβάλλεται ένθεν κακείθεν! 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (29/10/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. (Λουκ. 8, 41-42)

Τότε ήρθε κάποιος που τον έλεγαν Ιάειρο και ήταν άρχοντας της συναγωγής. Και αφού έπεσε στα πόδια του Ιησού και τον παρακαλούσε να πάει στο σπίτι του, γιατί είχε μια μοναχοκόρη δώδεκα χρόνων, που ήταν ετοιμοθάνατη.

Μπροστά στο μεζεμένο πλήθος που πήγε για να δει και να ακούσει τον Ιησού, εμφανίζεται ο αρχισυνάγωγος ονόματι Ιάειρος να κάνει κάτι ασυνήθιστο. Έπεσε στα πόδια του Ιησού για να τον παρακαλέσει για την ετοιμοθάνατη κόρη του. Δεν ήταν κάποιος από τους ακολούθους Του, ούτε κάποιος πιστός από το πλήθος. Αλλά μία εξέχουσα προσωπικότητα της τοπικής συναγωγής. Το λογικό θα ήταν να τον έβλεπε με καχυποψία, παρά να γονάτιζε ενώπιόν Του. Τι τον ώθησε σ' αυτήν την πράξη; Η μεγάλη θλίψη του ως γονιός, ή η πίστη του; Αν δεν πίστευε καθόλου στο ότι ο Ιησούς ήταν άνθρωπος του Θεού, τότε δεν θα πίστευε και στη φήμη που είχε αποκτήσει ένεκα των θαυμάτων που είχε κάνει. Οπότε και δεν προσέτρεχε σ' Εκείνον. Απ' την άλλη, τι είχε να χάσει; Αφού η κόρη του ούτως ή άλλως θα πέθαινε... Εν προκειμένῳ αν είχε παρακαλέσει δίχως πίστη και αμφέβαλε όντας καχύποπτος, ο Κύριος δεν θα ανταποκρινόταν. Όμως, ο Ιάειρος αδιαφόρησε για το αξίωμά του και πλησίασε τον Ιησού με ταπεινότητα. Τον παρακάλεσε να πάει στο σπίτι του για να θεραπεύσει την κόρη του, παρότι ο χρόνος ήταν πολύ λίγος για να προλάβουν το κορίτσι ζωντανό. Αντιθέτως ο εκατόνταρχος όταν προσέτρεξε για το δούλο του, είπε στον Κύριο να επέμβει θαυματουργικώς με μία Του φράση, δίχως να χρονοτριβούν (Λουκ. 7, 7). Είχε λιγότερη πίστη ο Ιάειρος από τον εκατόνταρχο, όπως αναφέρουν κάποιοι μελετητές; Αυτό μόνο ο Θεός μπορεί να το κρίνει και δικό μας έργο είναι να ενισχύουμε την πίστη και όχι να τη συγκρίνουμε. Για να αναστήσει πάντως το κορίτσι (που στο συνάμα πέθανε) ο Ιησούς, βρήκε επάρκεια πίστης στους γονείς του.

Δεν είναι η μοναδική φορά που συναντά μοναχοπαίδι ο Κύριος. Όπως ο γιος της χήρας (7, 12) και ο δαιμονισμένος νέος (9, 38). Αυτό προκαλεί περισσότερο την ευσπλαχνία του Ιησού. Ωστόσο δεν είναι κάποια επινόηση του ευαγγελιστή για να δείξει το πόσο φιλεύσπλαχνος ήταν ο Κύριος. Αφενός ήταν σύμπτωση, αφετέρου μη λησμονούμε ότι έκανε και πολλά θαύματα σε άλλους που δεν ήταν μοναχοπαίδια. Σίγουρα όμως αυτό, κάνει ακόμα χειρότερη τη θέση του αρχισυνάγωγου, ο οποίος κατέφυγε σ' αυτή τη δύσκολη στιγμή στο Θεό, δίχως να αναλογιστεί αν έχει την απαραίτητη πίστη...  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΛΙΠΟΤΑΚΤΗ»

Και τι επαινετικό δεν έχει γραφτεί για τους ήρωες του ελληνοϊταλικού πολέμου. Πολλά και δικαίως. Όμως πίσω τους έκρυβαν γονείς που τους ενέπνευσαν πατριωτικό φρόνημα καθήκοντος και αυτοθυσίας. Κι όχι γονείς που τους μάθαιναν το να κοιτούν μόνο την πάρτη τους με κάθε κόστος. Κι ούτε λόγῳ αδυναμίας, τους παραχάιδευαν και δικαιολογούσαν κάθε τους αταξία. Το παρακάτω ποίημα του Ιωάννη Πολέμη, «Η μάνα του λιποτάκτη» το αλίευσα από το αναγνωστικό «Οι ρόδες γυρίζουν» (Αθήναι 1952) και μιλάει για τη μάνα του στρατιώτη που λιποτάκτησε. Που πάνω κι από το λιποτάκτη κανακάρη της, βάζει την τιμή και την αξιοπρέπειά της... Η τιμωρία του λιποτάκτη, από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι η αποξένωση και η μοναξιά...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ... ΟΜΟΡΦΙΑ

Διανύοντας τον Οκτώβρη, οι γυναίκες οφείλουν να μεριμνούν και την ομορφιά τους. Τρόπος του λέγειν βέβαια, διότι αυτό είναι το μόνο που κάνουν ανελλιπώς ανεξαρτήτου εποχής. Στο παρακάτω αρθράκι από την Βεντέτα Νο 24 (22/10/1965) δίνονται συμβουλές στην τότε γυναίκα για την περιποίηση της εν γένει. Σε τι διαφέρουν με το σήμερα; Σε τίποτα! Αρκεί αυτά που λέει να γίνονται... καθημερινά και όχι όποτε λάχει, σαν μερικές μερικές (για να μην πω, κάμποσες!)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (22/10/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων·

ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς. (Λουκ. 8, 38-39)

Ο άνθρωπος από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια τον παρακαλούσε να τον πάρει μαζί του. Ο Ιησούς όμως του είπε να φύγει, λέγοντάς του, «Γύρισε στο σπίτι σου και διηγήσου όσα έκανε σ’ εσένα ο Θεός». Εκείνος έφυγε διαλαλώντας σ’ όλη την πόλη όσα έκανε σ’ αυτόν ο Ιησούς.

Οι Γαδαρηνοί βλέποντας από τη μια τον δαιμονισμένο που έκανε καλά ο Ιησούς, και από την άλλη την καταστροφή του κοπαδιού των χοίρων από τα δαιμόνια προτίμησαν να διώξουν από την πόλη τους τον Κύριο, λόγῳ του φόβου τους να μην τιμωρηθούν για τις αμαρτίες τους. Ο μόνος που αντέδρασε διαφορετικά, ήταν ο ίδιος ο θεραπευμένος. Δεν εναντιώθηκε στους Γαδαρηνούς, αλλά ζήτησε από τον Ιησού να πάει μαζί του. Φοβήθηκε ότι ίσως η απομάκρυνση του Κυρίου, θα ξανάφερναν πίσω τα δαιμόνια; Ή φοβήθηκε τους συμπολίτες του, ότι θα ήταν απέναντί του εχθρικοί επειδή τον θεράπευσε κάποιος τον οποίο φοβήθηκαν; Και τα δύο είναι πιθανά. Εντούτοις, ήθελε να δείξει την ευγνωμοσύνη του στο σωτήρα του. Κατάλαβε το προφανές, ότι μόνο αν είναι κοντά στον Κύριο θα έχει σιγουριά και καταφύγιο εναντίον των δαιμόνων. Επίσης, την ίαση την έλαβε δωρεάν, δίχως κάποιο αντάλλαγμα κάτι που ενίσχυσε την πεποίθησή του να αφήσει τους φοβισμένους και αμαρτωλούς Γαδαρηνούς και πάει εκεί όπου πηγάζει η υγεία και η ανακούφιση. Ο Κύριος όμως δεν τον δέχτηκε κοντά του. Όχι γιατί δεν τον ήθελε, αλλά γιατί του επεφύλασσε μία δύσκολη αποστολή. Μπορεί οι Γαδαρηνοί να τον φοβήθηκαν και τον παρακάλεσαν να φύγει, όμως ο Ιησούς δεν τους απαρνήθηκε. Έστειλε τον πρώην δαιμονισμένο πίσω στο σπίτι του, να διηγηθεί το τι έγινε και το τι βίωσε. Με αυτόν τον τρόπο έδωσε μια ευκαιρία στους αμαρτωλούς Γαδαρηνούς να καταλάβουν το λάθος τους και να μετανοήσουν. Ίσως να μην ήταν έτοιμοι να έρθουν σε επαφή με τον ίδιο τον Κύριο. Όμως το θαύμα που έκανε, θα έμενε πίσω και θα ήταν η ζωντανή απόδειξη ότι ο Θεός θα τους δεχτεί αν απαλλαχτούν από τον φόβο της τιμωρίας και ακολουθήσουν την οδό της μετανοίας. Ο θεραπευμένος, δέχτηκε την αποστολή του δίχως επιφυλάξεις ή αντιρρήσεις. Κατάλαβε ότι η υπακοή στο Σωτήρα του, θα έφερνε σωτηρία και σε άλλους συμπολίτες του. Έφυγε και σε όλη την πόλη διαλαλούσε το τι έκανε σ' αυτόν ο Ιησούς. Μετέδιδε την εμπειρία του θαύματος και την επαφή του με τη θεία χάρη. Σε ένα σκοτεινό τόπο από την αμαρτία, άναψε έτσι, ένα κερί που αντανακλούσε το φως του Κυρίου.        

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ»

Ο καιρός επιτέλους έγινε φθινοπωρινός. Με ότι αυτό συνεπάγεται για την ψυχολογική μας κατάσταση... Δεν εννοώ τη γνωστή μελαγχολική διάθεση, όσο για τα έξοδα που έρχονται στον χειμώνα που είναι προ των πυλών! Κακά τα ψέμματα, μεγαλύτερη κατάθλιψη από το ξόδεμα των λιγοστών χρημάτων που κερδίζονται με ιδρώτα (λέμε τώρα) δεν υπάρχει. Τι θέλει και αλλάζει ο καιρός; Μας ρώτησε εμάς αν θέλουμε τις βροχές και τις ψύχρες; Όπως και να 'χει, ο ήρωας στο παρακάτω χιουμοριστικό ποιηματάκι απο το Ρομάντσο Νο 919 (11/10/1960), έρχεται αντιμέτωπος με τα... φθινοπωρινά ξοδέματα, που δεν μπορεί να αποφύγει!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΓΑΛΕΤΑΚΙΑ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΗΣ

Άλλη μια βαρετή Δευτέρα έφτασε, και για να γλυκάνουμε τη ρουτίνα, να μια συνταγή από το Ρομάντσο Νο 920 (18/10/1960). Παλιά η συνταγή μεν, ωστόσο η παλαιότητα δεν μειώνει καθόλου την αξία της. Ίσα ίσα μάλιστα που με τις παλιές συνταγές τρώμε πιο... παραδοσιακά! Οι πολλοί νεωτερισμοί έχουν κάνει τις συνταγές έναν αχταρμά που δεν ξέρεις τι τρως! Γαλεττάκια της Βρετάνης λοιπόν (με 2 τ γραφόταν τότε η γαλέτα) για όσους βεβαίως δεν κοιτάζουν τη σιλουέτα τους...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (15/10/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι. (Λουκ. 8, 14)

Αυτοί που έπεσαν στ’ αγκάθια, είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο, συμπορεύονται όμως με τις φροντίδες, με τον πλούτο και τις απολαύσεις της ζωής, πνίγονται απ’ αυτά και δεν καρποφορούν.

Έπεσαν σπόροι σε αγκάθια και δεν καρποφόρησαν. Ποιοί είναι τα αγκάθια κατά τον Κύριο; Αυτοί οι οποίοι είναι προσκολλημένοι στην απόκτηση πλούτου, στις σαρκικές απολαύσεις του βίου και ασχολούνται μόνο με την φροντίδα για οτιδήποτε άλλο εκτός από την πνευματική τους προκοπή. Θυμίζουν αυτούς που απέρριψαν την πρόσκληση του Θεού στην παραβολή του Μεγάλου Δείπνου (Λουκ. 14, 16-24, άλλος λόγῳ γάμου, άλλος επειδή αγόρασε αγρό κλπ). Ακούνε το λόγο του ευαγγελίου, τον αποδέχονται μεν αλλά δεν τον εφαρμόζουν. Δίνουν προτεραιότητα στην εγωπάθειά τους και μεριμνούν για πολλά αλλά όχι ουσιώδη. Από τη μια πάνε στην Εκκλησία, και από την άλλη προσπαθούν να συσσωρεύσουν πλούτη με οποιανδήποτε τρόπο (θεμιτό ή μη). Από τη μια λένε ότι είναι χριστιανοί, αλλά από την άλλη βρίσκουν δικαιολογία για να μην πολυπατούν το πόδι τους στην Εκκλησία επειδή έκαναν οικογένεια και έχουν υποχρεώσεις. Από τη μια κάνουν το σταυρό τους και από την άλλη δεν έχουν πρόβλημα να παρασυρθούν σε ασωτίες, μοιχεία και λοιπές προγαμιαίες σαρκικές απολαύσεις. Είναι μόνο κατ' όνομα χριστιανοί δηλαδή. Σε αυτούς το πολύ πολύ ο σπόρος να βλαστήσει, αλλά δεν θα καρποφορήσει. Η νοοτροπία τους έχει διαποτιστεί από τον εγωισμό και την αμαρτία, οπότε δεν είναι εύκολο να μεταστραφούν και να ακολουθήσουν το κήρυγμα του Χριστού. Όχι ότι είναι αδύνατο βέβαια. Αν ήταν αδύνατο, τότε ούτε καν θα έπεφτε πάνω τους ο σπόρος του ευαγγελίου. 

Μήπως σ' αυτήν την κατηγορία, λίγο πολύ, είμαστε οι περισσότεροι; Λίγο χριστιανοί, λίγο αμαρτία, λίγο υλικές απολαύσεις, ε; Με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω! Έχοντας βέβαια κατά νου (ως δικαιολογία) ότι κάποια στιγμή στο μέλλον (γενικώς και αορίστως) θα μπορέσουμε να ασχοληθούμε περισσότερο με την Εκκλησία για να σώσουμε την ψυχή μας! Ουσιαστικώς, χωρίς να το καταλαβαίνουμε έχουμε έτσι και τα δύο πόδια εκτός Εκκλησίας (και σωτηρίας), αλλά δεν το παραδεχόμαστε. Μας αρέσει να ζούμε τυλιγμένοι με αγκάθια; όχι βέβαια. Όμως τα αγκάθια της αμαρτίας, όσο θελκτικά κι αν δείχνουν, είναι γεμάτα δηλητήριο. Ο σπόρος του ευαγγελίου πέφτει και σε εμάς γιατί μπορούμε να τον καρποφορήσουμε. Μπορούμε να διώξουμε τα αγκάθια από μέσα μας και να γίνουμε γόνιμοι. Αν δεν μπορούσαμε, αν η αμαρτία ήταν συστατικό της φύσης μας, τότε ο σπόρος θα ήταν κάτι ξένο για εμάς. Όμως δεν είναι έτσι. Την αμαρτία μπορούμε να την αποβάλλουμε και να δεχτούμε το σπόρο. Ο Κύριος δεν είπε εμάς αγκάθια, αλλά τα όσα με την (αδύναμη για να κάνει το καλό) θέλησή μας αποδεχόμαστε να μας δυναστεύουν. Ας θυμόμαστε ότι αν προσπαθήσουμε να απαλλαγούμε από αυτά, δίνει το παρών, με τον τρόπο Του, για να μας βοηθήσει.   

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΕΙΡΗΝΗ»

Τι είναι η τελικά η ειρήνη; Μία απλή λέξη την οποία την χρησιμοποιούμε σε τυπικές ευχές, και τυποποιημένες ελπίδες! Τίποτα περισσότερο. Σαν έννοια, καλή είναι, αλλά την εφαρμόζουμε μόνο όποτε μας βολεύει, αν μας βολεύει δηλαδή. Εξάλλου έχουμε τον πόλεμο για... μπαμπά, όπως λέει ο Ηράκλειτος, οπότε τι να την κάνουμε την ειρήνη; Να μας φλομώνει στη ρουτίνα και τη βαρεμάρα ή για να μας θυμίζει την φτώχεια μας; Α, πάνω απ' όλα τα συμφέροντα και τα πάθη. Και γι' αυτά, μόνο ο πόλεμος αρμόζει. Απλά πράγματα δηλαδή. 

Είχαμε τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, τώρα μας προέκυψε και ο πόλεμος στην Παλαιστίνη μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, Χεσμπολάχ, και λοιπών ισλαμικών δυνάμεων. Θα τον παίξουνε στα κανάλια για καναδυό μήνες, μέχρι να προκύψει κάτι άλλο ενδιαφέρον και μετά... θα βαλτώσει όπως και ο ρωσοουκρανικός! Ο πόλεμος εξάλλου φέρνει νούμερα στην τιβί. Και η ειρήνη μένει μόνο στα ποιήματα να ταξιδεύει όσους ρομαντικούς πιστεύουν σε ένα... καλύτερο αύριο! Το παρακάτω ποίημα του Κωστή Παλαμά το αλίευσα από ένα παλιό ημερολόγιο τσέπης του 2001 αφιερωμένο στην ειρήνη, από το βιβλιοπωλείο «Βιβλία για όλους» (Αιόλου 104, Αθήνα).   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ ΣΤΗ ΜΑΙΡΗ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ

Έφυγε από κοντά μας και η Μαίρη Χρονοπούλου... Πασίγνωστη, που παρότι οι περισσότερες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε ήταν δραματικές, αυτή που μου έρχεται κατ' ευθείαν στο μυαλό είναι το «Μια κυρία στα μπουζούκια». Μη λησμονούμε ότι είχε συν τοις άλλοις και καλή φωνή... Πολλά τα αποκόμματα από τα παλιά περιοδικά, βάζω τα παρακάτω κατ' επιλογήν αποχαιρετώντας την. 

1. Βεντέτα Νο 125 (28/9/1967)

2. Ρομάντσο Νo 1308 (26/3/1968)

3. Βεντέτα Νο 152 (4-4-68)

4. Βεντέτα Νo 183 (7/11/1968)

5. Βεντέτα Νo 209 (8/5/1969)

6. Βεντέτα Νo (214 12/6/1069)

7. Βεντέτα Νo 234 (30/10/1969)

8. Βεντέτα Νo 234 (30/10/1969)

9. Βεντέτα Νo 290 (26/11/1970)

10. Βεντέτα Νο 313 (6/5/1971)

11. Βεντέτα Νο 305 (11/3/1971)

12. Βεντέτα Νο 315 (20/5/1971)

13. Βεντέτα Νο 346 (23/12/1971)

14. Βεντέτα Νο 388 (12/10/1972)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (08/10/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ· μὴ κλαῖε· (Λουκ. 7, 13)

Όταν είδε τη χήρα ο Κύριος, τη σπλαχνίστηκε και της είπε, «μην κλαις».

Ο Ιησούς εισερχόμενος στην πόλη Ναΐν με μαθητές και πλήθος κόσμου, είδε μια νεκρική πομπή που ακολουθούσε πολύς κόσμος, όπου μία χήρα θα έθαβε το νεκρό μοναχογιό της. Ο Κύριος μπροστά σ' αυτό το θέαμα δεν έμεινε απαθής. Λυπήθηκε και συμπόνεσε τη δυστυχισμένη χήρα. Ως άνθρωπος ένιωσε το τι σημαίνει ο πόνος και ο θάνατος, όταν ο γονιός θάβει το τέκνο του. Συνήθως όσοι χρειάζονται τη θαυματουργική χάρη Του, έρχονται εκείνοι προς Εκείνον. Εδώ, σ' αυτήν την αρνητικά φορτισμένη ατμόσφαιρα πήγε ο ίδιος προς τη γυναίκα. Δεν της ζήτησε ούτε να του δώσει απόδειξη της πίστης της, ούτε κάποιος τρίτος τον παρακάλεσε για εκείνη. Αυθορμήτως πλησίασε, προφανώς γνωρίζοντας την αγαθή προαίρεση της χήρας, και αντί να της πει λόγια παρηγορητικά, ή να μάθει την αιτία του θανάτου, την προέτρεψε να μην κλαίει! Αυτή η προτροπή προϋπόθετε ασφαλώς το θαύμα που θα επακολουθούσε. Η στιγμή ήταν πολύ φορτισμένη για να ανοίξει τον οποιοδήποτε διάλογο. «Μην κλαις» της λέει, γιατί και μόνο η παρουσία Του διώχνει την αιτία της θλίψης. Αποφασιστικά ο Κύριος προετοιμάζει τη γυναίκα, αλλά και τους παραβρισκόμενους για την απόδειξη ότι δεν την εγκατέλειψε ο Θεός. Όμως, το ίδιο λέει και σε 'μας όταν βιώνουμε μία τέτοια απώλεια. Δίχως να είναι βέβαια η θλίψη αμαρτία ή αφύσικη, οφείλουμε να παίρνουμε κουράγιο γνωρίζοντας ότι ο θάνατος δεν είναι ο τελικός μας προορισμός, αλλά η μετάβαση σε μία άλλη ζωή.    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΑ... ΔΗΜΑΡΧΟΜΠΛΕΞΙΜΑΤΑ!

Έφτασαν οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές! Όπως και όλες τις φορές, έτσι και τώρα, σχεδόν οι μισοί Έλληνες είναι υποψήφιοι! Εμ, το ψώνιο για εξουσία (και κατ' επέκτασιν «μάσα») το έχει ανέκαθεν ο Έλλην. Και βέβαια οι υποψήφιοι αρκετό καιρό έτρεξαν, μοίρασαν φυλλάδια, εμφανίστηκαν σε όλες τις λαϊκές της περιοχής τους, στις εκκλησίες (αυτό είναι από τα καλά της προεκλογικής περιόδου, που κάμποσοι υποψήφιοι πατάνε το πόδι τους στην εκκλησία), σε πανηγύρια και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις. Άσε δε στα φέισμπουκ, στα τουΐτερ (νυν Χ) κλπ, κλπ, κλπ, όπου μοστράρουν την αφεντομουτσουνάρα τους συνοδευμένη με τα γνωστά συνθήματα. Δεν τα αναφέρω γιατί άμα εκλεγούν, τα ξεχνάνε αμέσως. Το μόνο που τους ενδιαφέρει από την επόμενη κιόλας μέρα, είναι η 'κονόμα! Τσάμπα ξοδεύτηκαν για τον προεκλογικό αγώνα; Έλα μου ντε! 

Το λοιπόν, αυτάς τας ημέρας τι ονειρεύονται όλοι τούτοι αλλά λόγῳ κλίματος ενδέχεται να ονειρευτούμε και ημείς που έχουμε (ακόμη) σώας τα φρένας; Τι άλλο παρά δημάρχους και δημαρχεία! Τι θα ονειρεύονταν δηλαδή; Ταξίδια στο διάστημα; Με ένα πρόχειρο ψάξιμο, έτρεξα να δω τι θα συμβεί αν κατά λάθος δείτε τίποτα σχετικό στον ύπνο σας (ενίοτε και στον... ξύπνιο σας) σε ονειροκρίτες του διαδικτύου. Περιέργως σε κάποιους δεν υπήρχε σχετικό λήμμα... Όπως και να 'χει ιδού τι αλίευσα και κάντε τα κουμάντα σας διότι δεν είναι καλά τα πράγματα! Μπρρρ....

Από τον oroskopos.gr:

Από τον oneirokritis.org:

Από το oneirokriths-orama:

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΤΟ ΝΟΙΚΟΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ: ΣΙΔΕΡΩΜΑ

Το φθινόπωρο σιγά σιγά έφτασε και φέτος, μαζί του και η ρουτινιάρικη καθημερινότητα. Με τι λοιπόν θα ασχοληθούν μέχρι τας επόμενας καλοκαιρινάς διακοπάς; Κυρίως με το νοικοκυριό. Και μιας και αυτό είναι τέχνη το παρακάτω απόσπασμα από την Βεντέτα Νο 178 (3/10/1968) δίνει χρήσιμες συμβουλές για μία ιδιαιτέρως δύσκολη δουλειά, το σιδέρωμα. Δύσκολο πράγμα το σιδέρωμα, ειδικά αν δεν έχεις υπομονή και βιάζεσαι κιόλας!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...