τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι. (Λουκ. 8,14)
Τα αγκάθια, όπου σε αυτά έπεσε ο σπόρος (= ο Λόγος του Θεού), είναι αυτοί που άκουσαν το λόγο, αλλά πνίγονται από τις μέριμνες του πλούτου και τις ηδονές του βίου, και δεν προκόβουν .
Πολλοί ακούμε με προθυμία τα λόγια του Χριστού. Μας αρέσουν, προσπαθούμε να τα εφαρμόσουμε. Όμως, γρήγορα παρατάμε αυτήν την προσπάθεια. Διότι παράλληλα δεν ελέγχουμε τον εγωισμό μας. Αυτός είναι που μας παγιδεύει και μας εγκλωβίζει στο να ασχολούμαστε με την απόκτηση των υλικών αγαθών. Μας κάνει να βλέπουμε την ύπαρξή μας να αυτοπραγματώνεται μόνο μέσα στην απόκτηση πλούτου και υλικών απολαύσεων.
Όμως τα υλικά αγαθά είναι εφήμερα και φθείρουν την ανθρώπινη ψυχή. Απομακρύνουν από το Θεό και πνίγουν τον άνθρωπο. Αντί να εμπιστευτεί το Θεό ο άνθρωπος, λατρεύει τον υλικό πλούτο, και αυτό τον οδηγεί στο φόβο, στην αγωνία, στις ψυχικές διαταραχές. Διώχνοντας το Λόγο από μέσα του, χάνει την επαφή με τη ζωοποιό δύναμη του Θεού. Αυτά τα φθαρτά και ψυχοφθόρα αγκάθια πρέπει να αποβάλλουμε, για να δεχτούμε το Χριστό μέσα μας που χαρίζει την αιώνια ζωή.
