Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον (Λουκ. 5, 9)
κατέλαβε τον Πέτρο και όσους ήταν μαζί του έκπληξη και δέος, για την αφθονία των ψαριών που έπιασαν
Ο Πέτρος εξέφρασε την αμαρτωλότητά του στον Κύριο (στχ. 8) διότι, όπως μας εξηγεί ο ευαγγελιστής, καταβλήθηκε από έκπληξη και δέος (θάμβος) από το θαύμα της αφθονίας της αλιείας. Αντιλήφθηκε ότι δεν ήταν ο Ιησούς ένας απλός διδάσκαλος αλλά κάτι περισσότερο: κάποιος που ενεργεί με θεία δύναμη. Αυτό δεν τον εντυπωσίασε μόνο εξωτερικά, αλλά τον άγγιξε εσωτερικά. Συγκλονίστηκε και συγκρίνοντας τον εαυτό του με τον Ιησού, ένιωσε το πόσο πολύ υπολείπονταν λόγῳ της αμαρτίας του. Αυτό το «θάμβος», το οποίο είναι επακόλουθο της εμπειρίας της θείας δύναμης, οδηγεί σε πλήρη μεταστροφή όταν υπάρχει ταπεινότητα στον άνθρωπο. Η αφθονία των ψαριών, δεν έγινε από τον Κύριο για να χορτάσουν τα πλήθη (όπως με τους άρτους) αλλά αφενός για να προετοιμάσει τον Πέτρο και τους υπόλοιπους μαθητές να τον ακολουθήσουν. Αφετέρου, για να λειτουργήσει ως γέφυρα για να περάσουν στην αλιεία ανθρώπων (στχ. 10). Όπου υπάρχει υπακοή στο λόγο του Κυρίου, υπάρχει μεγάλη καρποφορία, το ίδιο «θάμβος» προκαλεί η σύναξη εθνών στην Εκκλησία μέσα στη «θάλασσα» του κόσμου. Θα λέγαμε ότι εδώ προαναγγέλλεται το μελλοντικό έργο της Εκκλησίας.
Ωστόσο, η μεταστροφή του Πέτρου είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση για μας που εύκολα αμφισβητούμε τα πάντα και εγκλωβιζόμαστε στην ατομική μας ωφέλεια. Ο Πέτρος ένιωσε «θάμβος» χωρίς να επωφεληθεί από την αφθονία της αλιείας. Αντιθέτως άφησε το επάγγελμά του για να ακολουθήσει τον Κύριο. Θα πράτταμε ομοίως; Πριν απαντήσουμε, ας αναλογιστούμε τη δική μας αμαρτωλότητα αφενός και αφετέρου αν είμαστε άξιοι να δούμε ένα τέτοιο θαύμα...
