τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; (Μαρκ. 8,36)
Ο κόσμος δηλώνει τα υλικά αγαθά που είναι πρόσκαιρα και εφήμερα. Η επίπονη προσπάθεια απόκτησης περισσότερων υλικών αγαθών δεν φέρνει καμία ωφέλεια στον άνθρωπο. Διότι το σώμα του είναι φθαρτό και υπόκεινται σε θάνατο. Αυτό που πρέπει ο άνθρωπος να προσέξει και να καλλιεργήσει είναι το αθάνατο μέρος της υπόστασής του: Την ψυχή.
Όταν κανείς βάζει ως αυτοσκοπό την απόκτηση υλικού πλούτου, παραμελεί την ψυχή του με αποτέλεσμα να τη ζημιώνει. Και εδώ δεικνύεται η αξία της αθάνατης ψυχής σε σχέση με το φθαρτό σώμα. Ακολουθώντας την παθογένεια του σώματος, η ψυχή υποτιμάται και ζημιώνεται από την αδιαφορία, Στόχος λοιπόν δεν είναι ο πολύς υλικός πλούτος αλλά η ψυχή. Η ψυχή που η αξία της βρίσκεται πιο πάνω από ολόκληρο τον κόσμο.
