Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
22 Ἀναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων
23 καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται. καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα. (Ματθ. 17, 22-23)
Ενώ οι μαθητές περιέρχονταν τη Γαλιλαία, τους είπε ο Ιησούς: «Ο Υιός του Ανθρώπου πρόκειται να παραδοθεί σε χέρια ανθρώπων·
θα τον θανατώσουν, και την τρίτη μέρα θα αναστηθεί». Και λυπήθηκαν πάρα πολύ.
Ο Ιησούς προφητεύει στους μαθητές περί του πάθους και της αναστάσεώς του. Και μάλιστα δεν είναι η πρώτη φορά. Στο ευαγγέλιο του Ματθαίου προηγούνται άλλες δύο φορές (16, 21 και 17, 12). Μετά την αγανάκτησή του για την απιστία των μαθητών, που δεν μπόρεσαν να γιατρέψουν το δαιμονισμένο παιδί, τους ξαναλέει κάτι για το οποίο θα χρειάζονταν οι μαθητές γερή και μεγάλη πίστη ώστε να το αντιμετωπίσουν. Παρότι είχαν ξαναθεραπεύσει δαιμονισμένους, εντούτοις αυτή τη φορά δεν το κατόρθωσαν. Η πίστη τους ακόμη δεν ήταν σταθεροποιημένη και βαθιά ριζωμένη. Τους τονίζει λοιπόν, πόσο αναγκαίο είναι να προσπαθήσουν να ασκήσουν εαυτόν πνευματικώς, και κυρίως να μην επαναπαύονται επειδή κατάφεραν να κάνουν θεραπείες. Η πίστη χρειάζεται συνέχεια ενίσχυση. Θα έρθουν πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις να διαχειριστούν, στις οποίες θα είναι μόνοι τους, δίχως την φυσική παρουσία του Ιησού. Ο Κύριος θα αιχμαλωτιστεί, θα θανατωθεί και θα αναστηθεί. Και στις τρεις αυτές περιπτώσεις, όπως γνωρίζουμε, φοβήθηκαν και κρύφτηκαν. Στο άκουσμα αυτής της προφητείας οι μαθητές λυπήθηκαν πολύ. Δεν ήταν σε θέση καν να ακούσουν αυτήν την προφητεία. Ίσως δεν κατανόησαν ότι ο Κύριος θα αναστηθεί. Εντούτοις, ας θυμόμαστε αυτό το περιστατικό. Η καλλιέργεια της πίστη γίνεται για τις δύσκολες καταστάσεις του παρόντος αλλά και του μέλλοντος.
