ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΙ)

Ακούμε σήμερα το εξής απολυτίκιο σε ήχο β':

Ταῖς Μυροφόροις Γυναιξί, παρὰ τὸ μνῆμα ἐπιστάς, ὁ Ἄγγελος ἐβόα· Τὰ μύρα τοῖς θνητοῖς ὑπάρχει ἁρμόδια, Χριστὸς δὲ διαφθορᾶς ἐδείχθη ἀλλότριος.

Στις μυροφόρες γυναίκες έλεγε μεγαλοφώνως ο άγγελος, που παρουσιάστηκε κοντά στο μνήμα: Τα μύρα αρμόζουν στους θνητούς, ο Χριστός αποδείχτηκε ξένος της αποσύνθεσης (της διαφθοράς).

Οι μυροφόρες γυναίκες, η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη (Μαρκ. 16, 1) όχι απλώς γνώριζαν τον Ιησού, αλλά άνηκαν στον ευρύτερο κύκλο των ακολούθων του. Προσέφεραν τις διακονίες τους, και ήταν παρούσες σιωπηρά στη σταύρωση. Ενώ οι μαθητές βρίσκονταν κρυμμένοι και φοβισμένοι μετά τη σταύρωση και την ταφή, εκείνες τόλμησαν να πάνε στο μνήμα για να αλείψουν με αρώματα το σώμα του Κυρίου. Παρά το ότι φυλάσσονταν από τους Ρωμαίους και απαγορεύονταν να πλησιάσει κανείς. Ούτε τους έκαμψε την πρόθεσή τους το ότι δεν θα μπορούσαν μόνες τους να μετακινήσουν το λίθο με τον οποίο σφραγίστηκε το μνήμα. Δεν θα άφηναν απεριποίητο το σώμα Εκείνου που πίστευσαν και αγάπησαν. Όμως στο μνήμα συνάντησαν κάτι αναπάντεχο. Ο τάφος όχι μόνο ήταν ανοιχτός,  αλλά αντί των Ρωμαίων συνάντησαν ένα νεαρό ντυμένο με λευκή στολή να τους λέει δυνατά το χαρμόσυνο νέο: Τα αρώματα που έχετε μαζί σας προορίζονται για τα σώματα θνητών που έχουν πεθάνει. Ο Χριστός δεν είναι όμως νεκρός. Ἐκανε το μεγαλύτερο θαύμα Του, νικώντας την φθορά και το θάνατο. Είναι ξένος από τη φυσική φθορά του θανάτου. Αναστήθηκε διότι είναι η αιώνια ζωή και ο θάνατος δεν τον μπόρεσε να τον πειράξει καθόλου.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ (ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα μετά την γ' περικοπή του ευαγγελίου, το εξής αντίφωνο σε ήχο πλ. δ':

Τρίτον ἀρνησάμενος ὁ Πέτρος, εὐθέως τὸ ῥηθὲν αὐτῷ συνῆκεν· ἀλλὰ προσήγαγέ σοι δάκρυα μετανοίας. Ὁ Θεὸς ἱλάσθητί μοι καὶ σῶσόν με.

Αφού σε αρνήθηκε τρεις φορές ο Πέτρος, αμέσως κατάλαβε αυτό που του είπες (Χριστέ). Όμως σου πρόσφερε δάκρυα μετανοίας. Θεέ μου σπλαχνίσου με και σώσον με.

Ο ιερός υμνογράφος μας θυμίζει την παρόρμηση του Πέτρου, που είπε στον Ιησού ότι θα τον ακολουθήσει έτοιμος να θυσιάσει και τη ζωή του για Εκείνον. Για να λάβει την απάντηση του Κυρίου, ότι όχι μόνο δεν θα θυσιάσει τη ζωή του αλλά θα τον αρνηθεί τρεις φορές πριν ξημερώσει (Ιω. 13, 37-38). Παρορμητικός και ενθουσιώδης ο Πέτρος δεν είναι πρώτη φορά που δρα κατ' αυτόν τον τρόπο. Ας θυμηθούμε το περιστατικό στην φουρτουνιασμένη λίμνη που θέλησε κι εκείνος να περπατήσει στο νερό (Ματθ. 14, 28). Παρότι γνώριζε την προφητεία για τον εαυτό του ο Πέτρος δεν μπόρεσε να υπερβεί τον εαυτό του και να μη δειλιάσει. Πόσο λίγος ένιωσε όταν συνειδητοποίησε ότι ο ενθουσιασμός και τα μεγάλα λόγια που εύκολα ξεστομίζονται πρέπει να συνοδεύονται και από τα ανάλογα κότσια! Χρειάζεται πολύ πνευματική άσκηση για να συνάδουν οι πράξεις με το συναίσθημα και τα λόγια. Καλή είναι η αυτοπεποίθηση, αλλά ο Κύριος δεν χρειάζεται από εμάς προθέσεις, ενθουσιασμό και μεγαλοστομίες. Πράξεις θέλει να δει. Ο Πέτρος κατάλαβε τι του είχε πει προηγουμένως ο Κύριος και μετάνοιωσε. Αντιλήφθηκε το πόσο εγωιστικά είχε συμπεριφερθεί και ζήτησε συγχώρεση. Δεν άφησε την ενοχή του να τον κυριεύσει και να του σκοτεινιάσει το νου όπως τον Ιούδα που προτίμησε την αυτοκτονία. Στράφηκε ταπεινομένος στο Κύριο ζητώντας την ευσπλαχνία Του. Ένα καλό παράδειγμα για όλους μας που δεν καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολος είναι ο δρόμος της σωτηρίας που χάραξε ο Χριστός.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ (ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα στη θ' ωδή μετά τον ειρμό, το παρακάτω τροπάριο σε ήχο β':

Δημιουργὸν ὁ Πατήρ, πρὸ τῶν αἰώνων σοφίαν, γεννᾷ ἀρχὴν ὁδῶν με εἰς ἔργα ἔκτισε, τὰ νῦν μυστικῶς τελούμενα· Λόγος γὰρ ἄκτιστος ὢν φύσει, τὰς φωνὰς οἰκειοῦμαι, οὗ νῦν προσείληφα.

Ο Πατήρ γεννά προαιωνίως τη δημιουργό Σοφία· με κατέστησε αιτία και βάση των έργων που τελούνται τώρα μυστικώς, διότι αν και είμαι ο Λόγος κατά την φύση μου άκτιστος, οικειοποιούμαι τις φωνές της ανθρώπινης φύσης την οποία προσέλαβα.

Στο δογματικό αυτό τροπάριο, ο ιερός υμνογράφος μας παρουσιάζει τον Κύριο να μιλά σε πρώτο πρόσωπο, απευθυνόμενος προφανώς στους μαθητές του στο τελευταίο τους δείπνο, το λεγόμενο Μυστικό. Εδώ αναφέρεται στη θεία Του φύση. Ο άναρχος Πατήρ, προ της δημιουργίας του χρόνου, γεννά αϊδίως (=αιώνια, παντοτινά) τη Σοφία, δηλαδή το Λόγο του. Δημιουργός και ο Λόγος, τα πάντα έγιναν δι' αυτού και δίχως Εκείνον ούτε ένα δεν έγινε (Ιω. 1, 3). Παράλληλα είναι και ο συντελεστής του σχεδίου το οποίο προαιωνίως ετοίμασε ο Θεός, για τη σωτηρία του ανθρώπου που έπεσε στην αμαρτία με αποτέλεσμα την απομάκρυνσή του από τον Παράδεισο. Αυτά για τον άνθρωπο είναι μυστηριώδη διότι υπερβαίνουν τη διανοητική του δυνατότητα και δεν μπορεί να τα κατανοήσει με τη λογική του. Συνεχίζοντας ο Λόγος, μας ότι παρότι είναι άκτιστος λόγῳ της άκτιστης θεϊκής φύσης Του, οικειοποιήθηκε την προπτωτική κτιστή ανθρώπινη φύση, την ενδύθηκε, και έγινε τέλειος άνθρωπος δίχως την αμαρτία. Η θεϊκή φύση ενώθηκε με την ανθρώπινη ασυγχήτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως στο πρόσωπο Του. Οι δύο φύσεις αντιδίδουν φυσικά ιδιώματα η μία στην άλλη, αλλά ούτε διαχωρίζονται, ούτε συγχέονται, ούτε διαιρούνται, ούτε μετατρέπονται η μία στην άλλη. Επομένως ο ενσαρκωμένος Λόγος έχει δύο φύσεις και δύο θελήσεις ένεκα αυτών.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ (ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα τον ειρμό της γ' Ωδής, μετά την ανάγνωση του ευαγγελίου, σε ήχο β':

Τῆς Πίστεως ἐν πέτρᾳ με στερεώσας, ἐπλάτυνας τὸ στόμα μου ἐπ' ἐχθρούς μου· εὐφράνθη γὰρ τὸ πνεῦμά μου ἐν τῷ ψάλλειν, οὐκ ἔστιν ἅγιος, ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Αφού με στερέωσες στην πέτρα της πίστεως, άνοιξες πλατιά το στόμα μου (για να μιλήσει) κατά των εχθρών μουτο πνεύμα μου ένιωσε χαρά με το να ψάλλει, «δεν υπάρχει άγιος όπως ο Θεός μας και δεν υπάρχει δίκαιος εκτός από σένα Κύριε».

Ο ιερός υμνογράφος, μας παραπέμπει στην ωδή της προφήτισσας Άννας (Α' Βασ. 2, 1) η οποία παρότι στείρα, γέννησε τον προφήτη Σαμουήλ, διά θαύματος από το Θεό. Στον καιρό της Παλ. Διαθήκης η γυναικεία στειρότητα ήταν μεγάλη ντροπή και κατάρα, που προκαλούσε το όνειδος στους «φαινομενικώς θεοσεβούμενους» της εποχής. Η Άννα προσέφυγε στο Θεό προσευχόμενη και βλέποντας την πίστη της, της ικανοποίησε το αίτημα. Εδώ λοιπόν μας εξαίρει ο ι. υμνογράφος τη δυνατή πίστη της γυναίκας. Την εμπιστοσύνη της στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού. Την υπακοή της στο θέλημά του και την αταλάντευτη υπομονή της στη δύσκολη δοκιμασία. Δίχως να αμφισβητήσει Τον αμφισβητήσει, δίχως να τον αποδοκιμάσει νιώθοντας αδικημένη. Ο Θεός γνωρίζοντας τι έχουμε στο νου και στην καρδιά, την όπλιζε με θάρρος για να αντικρούει όσους την επέκριναν και την στιγμή που Εκείνος έκρινε κατάλληλη, της έδωσε αυτό που ζητούσε. Πως να μη νιώσει ευφροσύνη και χαρά και να μην ψάλλει για Τον ευχαριστήσει; Ευγνωμονούσα έψαλλε για την αγιότητα και την δικαιοσύνη του Θεού.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ (ΜΕΓ. ΤΡΙΤΗ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα στον α' Κανόνα, Ωδή η' το παρακάτω τροπάριο σε β' ήχο :

Ἱκανούσθω, τὸ κοινωνικόν, ψυχῆς ἡμῶν ἔλαιον ἐν ἀγγείοις, ὅπως ἐπάθλων μὴ θέντες καιρὸν ἐμπορίας, ψάλλωμεν· Εὐλογεῖτε τὰ ἔργα, Κυρίου τὸν Κύριον.

Να έχουμε σε ικανή ποσότητα το κοινωνικό λάδι στα αγγεία (της ψυχής μας), για να μην κάνουμε τον καρό των βραβείων σε καιρό εμπορικής συναλλαγής, ψάλλοντας· Ευλογείτε τα έργα του Κυρίου, τον Κύριο.

Στην παραβολή των δέκα παρθένων (Ματθ. 25, 8-9) μας παραπέμπει το τροπάριο, όπου οι οκνηρές αναγκάστηκαν να τρέξουν να αγοράσουν λάδι και έχασαν την έλευση του νυμφίου. Ο ιερός υμνογράφος μας προτρέπει να έχουμε αρκετό το κοινωνικό μας λάδι. Εννοώντας τις αρετές τις οποίες δεν τις κρατάμε για τον εαυτό μας αλλά τις δαπανούμε προς τους άλλους ανιδιοτελώς. Μην μοιάσουμε στις μωρές παρθένες που αμέλησαν λόγῳ ραθυμίας να προμηθευτούν λάδι. Τα καλά έργα και οι αρετές για να τις έχουμε χρειάζεται να δουλέψουμε με τον εαυτό μας ασκούμενοι καθημερινά στο καλό. Η ραθυμία και η αμαρτία ελλοχεύουν παντού και μας παρασέρνουν στο να παραμελούμε επικίνδυνα την ψυχή μας. Δυστυχώς όμως ο καιρός είναι λίγος. Και αν δεν βρισκόμαστε σε πνευματική εγρήγορση δεν θα προλάβουμε να είμαστε έτοιμοι για την στιγμή που η παρουσία μας στη γη θα τελειώσει. Κι όταν θα έρθει η ώρα της κρίσεως τότε θα είναι αργά για όσους προτίμησαν την ευκολία και την άνεση που παρέχει διά της οκνηρίας η αμαρτία. Δεν θα μπορέσουμε να πάρουμε τότε αρετές από όσους θα έχουν και σαν τις μωρές παρθένες θα μείνουμε στο σκοτάδι οριστικώς μακριά από τη χαρά του Νύμφιου.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ (ΜΕΓ. ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ)

Ακούμε σήμερα τον ειρμό της Α' Ωδής στον Κανόνα του Τριωδίου σε ήχο β':

Τῷ τὴν ἄβατον, κυμαινομένην θάλασσαν, θείῳ αὐτοῦ προστάγματι, ἀναξηράναντι, καὶ πεζεῦσαι δι' αὐτῆς, τὸν Ἰσραηλίτην λαὸν καθοδηγήσαντι, Κυρίῳ ᾄσωμεν· ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται.

Στον Κύριο που με το θείο του πρόσταγμα έκανε την αδιάβατη και ταρασσόμενη από τα κύματα (Ερυθρά) θάλασσα, ξηρά και καθοδήγησε τον Ισραηλίτικο λαό να διελεύσει δι' αυτής πεζός ας απευθύνουμε ύμνους διότι με αυτό το ένδοξο θαύμα δοξάστηκε.

Ο ιερός υμνογράφος μας αναφέρει ένα γεγονός από την Παλ. Διαθήκη που προτυπώνει το πέρασμα του εκπεσόντος ανθρώπου από την αμαρτία, στην σωτηρία. Κάτι που πολλές φορές συναντάται στην εκκλησιαστική υμνογραφία. Η διέλευση της Ερυθράς θάλασσας από τους, διωκόμενους από τον Φαραώ, Ισραηλίτες. Όλα τα θαύματα γίνονται επειδή το θέλει ο Θεός και εν προκειμένῳ ο Κύριος άνοιξε τη θάλασσα διά του Μωυσή. Μία θάλασσα φουρτουνιασμένη όπου ήταν αδύνατον οι Ισραηλίτες από μόνοι τους να περάσουν. Ανάμεσα σε αυτήν και στις ορδές του Φαραώ που τους κατεδίωκε, εγκλωβίστηκαν και ήταν καταδικασμένοι στον αφανισμό. Όπως ακριβώς ο άνθρωπος που είναι δέσμιος της αμαρτίας. Αδύναμος και εξασθενημένος δεν μπορούσε να βρει διέξοδο και τρόπο να αποφύγει την απώλεια και το θάνατο. Μόνο ο Θεός θα μπορούσε να τον βγάλει από το τέλμα, και όπως στην περίπτωση των Ισραηλιτών, ο Κύριος ήρθε και σήκωσε στο σταυρό το βάρος της αμαρτίας ανοίγοντας και πάλι το δρόμο της μόνιμης πλέον σωτηρίας. Και βέβαια δεν παραλείπει ο ι. υμνογράφος να μας παρακινήσει να Τον υμνήσουμε, όπως έκαναν οι Ισραηλίτες μετά τη διέλευση της Ερυθράς θάλασσας (Εξ. 15, 1). Διότι τον δοξάζουμε για το θαυμαστό και ένδοξο τρόπο που μας πρόσφερε τη σωτηρία.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (25/4/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ᾿ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ᾿ αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ. (Ιω. 12, 16)

Αυτά στην αρχή δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του· όταν όμως ο Ιησούς ανυψώθηκε στη θεία δόξα, τότε τα θυμήθηκαν. Ότι είχε γράψει για Εκείνον η Γραφή, και αυτά του έκαναν.
Οι μαθητές δεν είχαν καταλάβει ότι η θριαμβευτική είσοδος στην Ιερουσαλήμ του Ιησού, πάνω σε ένα γαϊδουράκι είχε προφητευτεί από τον Ζαχαρία (στχ. 12, 15) και γενικώς δεν είχαν επίγνωση ότι μετείχαν σε γεγονότα που ανέφεραν οι προφητείες για το Μεσσία. Ο Ιωάννης μας τονίζει εδώ την άγνοια που είχαν δίχως να την στηλιτεύσει ή να τους κακολογήσει. Εξάλλου εκείνος μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο είχαν δείξει όχι μόνο άγνοια, αλλά και έπαρση στην ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε την περασμένη εβδομάδα (εδώ). Μη λησμονούμε ότι οι μαθητές του Κυρίου ήταν (οι περισσότεροι) ψαράδες και ταπεινοί άνθρωποι και όχι ιδιαιτέρως γραμματισμένοι και νομομαθείς. Ακολούθησαν τον Ιησού διότι πίστευσαν σε Εκείνον και όχι επειδή είχαν προηγουμένως μελετήσει τις γραφές και είχαν σιγουρευτεί ότι στο πρόσωπό Του εκπληρώνονταν συγκεκριμένες Μεσσιανικές προφητείες. Το τι συνέβαινε λοιπόν, οι μαθητές το κατάλαβαν πολύ αργότερα, όταν ο Κύριος δοξάσθηκε με την ανάστασή και την ανάληψή Του και εκείνοι φωτίστηκαν από το Άγιο Πνεύμα. Τότε, δεν είχαν αντιληφθεί πλήρως ότι ο Ιησούς ως Μεσσίας θα ήταν βασιλιάς σε μια υπερβατική και ουράνια βασιλεία και περίμεναν κι εκείνοι να εμφανιστεί με πομπές και επίδειξη δύναμης, όπως έκαναν οι επί της γης βασιλείς. Συνεργούσαν στην πλήρωση των γραφών χωρίς να τις γνωρίζουν αλλά ούτε και θα μπορούσαν να τις ερμηνεύσουν αν τις γνώριζαν. Το ότι αργότερα κατάλαβαν το τι είχε συντελεστεί, δεν σημαίνει ότι ήσαν αφελείς, αλλά ότι ακολούθησαν την πίστη τους στο πρόσωπο του Κυρίου. Και πιστοί σε Εκείνον, ούτε που σκέφτηκαν κάποια αντίρρηση για την είσοδό του στην Ιερουσαλήμ.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ, Ή... ΧΩΡΙΟ ΣΤΟ ΠΑΣΧΑ;

 

- Τι βλέπω alter ego, μαδάς μαργαρίτα;
- Ω, ναι!
- Μπα; Ηράσθης ανοιξιάτικα;
- Όχι βέβαια! Αλλά για να δω αν θα γίνει το φετινό Πάσχα στο χωριό!
- Ποιό χωριό ρε alter ego; Έχουμε σπίτι σε κανά χωριό και δεν το θυμάμαι;
- Δεν μιλάω για μας, ανόητε! Αλλά για τον εν γένει πληθυσμό του λεκανοπεδίου Αττικής!
- Σώπα! Και από πότε σε πιάσανε τοιαύται ανησυχίαι; Μήπως σε πείραξε κάτι που έφαγες;
- Κρυάδες! Δεν βλέπεις ειδήσεις στην τηλεόραση;
- Τσου!
- Δεν έχεις πάρει χαμπάρι έστω από το ίντερνετ ότι το μέγα ερώτημα των ημερών είναι το αν θα επιτρέψει η κυβέρνηση τη δυνατότητα να πάνε στα χωριά τους οι Αθηναίοι να γιορτάσουν το Πάσχα;
- Κάτι πήρε το μάτι μου, αλλά απ' τη στιγμή που δεν έχω σπίτι στην επαρχία, δεν ασχολούμαι. Εσύ προς τι το ενδιαφέρον;
- Μα είναι απλό. Αν πάνε στα χωριά τους, θα αδειάσει ο τόπος και θα έχουμε την ησυχία μας.
- Αααα... Πες μου έτσι να μπω στο νόημα!
- Εμ, να μπορέσουμε να κυκλοφορήσουμε στο δρόμο ή να πάμε σε καμιά πλατεία, χωρίς να φοβόμαστε αν θα μας κολλήσει ο κάθε περαστικός!
- Μπράβο μυαλό, alter ego! Και πως πάει το μάδημα της μαργαρίτας; Ποιο θα κερδίσει;
- Αυτό που θέλω εγώ!
- Χάζεψες; Πως θα γίνει αυτό;
- Απλό είναι. Μέτρησα πρώτα τα αντινοειδή της στεφάνης ώστε να ξέρω από που να αρχίσω! Για κορόιδο με πέρασες;
- Όπατις ρε alter ego! Τύφλα να 'χει ο Αϊνστάιν!
- Εμ, άργησες να αντιληφθείς τις διανοητικές μου ικανότητες...
- Για στάκα ρε... Αϊνστάιν της συμφοράς! Άμα γυρίσουν από το χωριό τους, όσοι πάνε, δεν θα μας φέρουν πάλι τα μικρόβιά τους; Άσε που μπορεί να κολλήσουν εκεί στο χωριό...
- Αν και δεν το είχα σκεφτεί αυτό, ας έρθουν με όσα μικρόβια θέλουν! Τουλάχιστον θα λέμε πως κάναμε Πάσχα ήσυχο και ήρεμο... κάτι είναι κι αυτό! Εξάλλου κοντά είναι το καλοκαίρι, θα ξαναφύγουν για διακοπές και θα ξαναησυχάσουμε!
- Ανατρίχιασα! Κανονικά θα έπρεπε να μαδάς τη μαργαρίτα για το αντίστροφο.
- Ποιό αντίστροφο;
- Αντί για Πάσχα στο χωριό, να γίνει το χωριό στο Πάσχα!
- Τι είναι πάλι αυτό; Μήπως ζαλίστηκες από τη νηστεία; Να καλέσω κανένα γιατρό;
- Alter ego, κόψε τις σάχλες και δες το προφανές. Αντί να πάνε στο χωριό για Πάσχα, και ενδεχομένως να κολλήσουν τους εκεί συγγενείς και φίλους, ή να κολλήσουν από αυτούς, να κάτσουν σπίτι και να κάνουν ότι θα έκαναν στο χωριό!
- Τι δηλαδή; Που θα βρουν χώρο να σουβλήσουν το αρνί;
- Στην ταράτσα ή στην αυλή!
- Κι αν μένουν σε πολυκατοικία;
- Ας ψήσουν με βάρδιες. Άλλοι στην ταράτσα και άλλοι στην πιλοτή!
- Και τους συγγενείς από το χωριό;
- Θα τους βλέπουν μέσω skype!
- Δε μου λες, αν εγώ είμαι Αϊνστάιν της συμφοράς, εσύ ξέρεις τι είσαι;
- Ασφαλώς και ξέρω, alter ego! Αλλά είπα σήμερα να σε συναγωνιστώ!
- Σε τι να με συναγωνιστείς;
- Στις κοτσάνες! Εκεί που πραγματικά είσαι σαν τον Ολυμπιακό!
- Τι εννοείς σαν τον Ολυμπιακό;
- Πρωταθλητής! Και καλό σου Πάσχα!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΥΡΩΝΑ...

Σαν σήμερα στις 19/4/1924, Δευτέρα του Πάσχα εκείνης της χρονιάς, έφυγε από τη ζωή στο Μεσσολόγγι ένας σπουδαίος άγγλος φιλέλληνας που προσέφερε πολλά στην επανάσταση του 1821 και δεν πρόλαβε να τη δει την Ελλάδα ελεύθερη. Αναφέρομαι στον ποιητή λόδρο Βύρωνα, ή George Gordon, 6ο βαρώνο του Bayron. Αντί πολλών σχολίων, θα παραθέσω δύο αποσπάσματα που βρήκα από ποιήματά του, γιατί κακά τα ψέμματα, στο σχολείο τον μαθαίνουμε κυρίως για τη δράση του στην επανάσταση και όχι για την αξιόλογη ποιητική του προσφορά. Το πρώτο προέρχεται από την «Προφητεία του Δάντη» (1821) και το δεύτερο από έργο «Δον Ζουάν» (1819-1824 ημιτελές).

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (18/4/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου. (Μαρκ. 10, 41)

Όταν τ’ άκουσαν αυτά οι υπόλοιποι δέκα μαθητές, άρχισαν ν’ αγανακτούν με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη.
Ένα επεισόδιο που για μοναδική φορά, συνέβη μεταξύ των μαθητών ενώπιον του Ιησού, και δυστυχώς δεν έχει λάβει την προβολή που θα έπρεπε. Τι προηγήθηκε της αγανάκτησης των δέκα μαθητών εναντίον του Ιακώβου και του Ιωάννου; Προηγουμένως λοιπόν, οι υιοί του Ζεβεδαίου είχαν ζητήσει, προφανώς εγωιστικά, από τον Κύριο, να καθίσουν δεξιά και αριστερά Του όταν θα εγκαταστήσει την ένδοξη βασιλεία Του. Και παρότι ο Ιησούς τους αποθάρρυνε ρωτώντας τους αν μπορούν να πιουν το ποτήριο του μαρτυρίου και να βαπτισθούν το βάπτισμα του αίματος όπως θα έκανε Εκείνος, αυτοί με θράσος απάντησαν καταφατικά. Όπως είδαμε στις ευαγγελικές περικοπές των δύο προηγούμενων Κυριακών (εδώ και εδώ), οι μαθητές δεν ήταν ακόμη έτοιμοι για την μετά Χριστόν εποχή και βρίσκονταν υπό δοκιμή, κάνοντας και οι ίδιοι πνευματικό αγώνα. Δυστυχώς, δεν είχαν αποβάλλει τον κοσμικό τρόπο σκέψης και δύο εξ αυτών ζήτησαν τιμές και δόξες χωρίς ούτε να τις δικαιούντο, αλλά ούτε να είχαν καταλάβει ότι για να τις αποκτήσουν, έπρεπε να ασκηθούν πρώτα στην ταπεινότητα και στο μαρτύριο του αίματος.

Αν στην περικοπή προεξέχουν σε οίηση οι υιοί του Ζεβεδαίου, δυστυχώς και οι υπόλοιποι δέκα δεν υπολείπονταν στη ματαιοδοξία. Αντί να πλησιάσουν τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη για να τους συνετίσουν, αντί να παρακαλέσουν τον Κύριο να συγχωρέσει το ατόπημα των πλανεμένων μαθητών, αγανάκτησαν! Θίχτηκε ο εγωισμός τους διότι τέτοιες φιλοδοξίες είχαν και οι ίδιοι για τον εαυτό τους! Τόσο καιρό μαζί με τον Ιησού, αντί να πάρουν μαθήματα ταπεινοφροσύνης και αγάπης προς τους αδελφούς τους, σκέφτονταν τη θέση που θα είχαν στην βασιλεία του Κυρίου. Να λοιπόν γιατί ο Κύριος δεν τους επέτρεψε να κάνουν σημαντικά θαύματα όπως να εκβάλουν τα δαιμόνια και τους προέτρεπε σε προσευχή και νηστεία (Μαρκ. 9, 29). Έβλεπε πως στην καρδιά τους ελλόχευε η αλαζονεία και η εγωπάθεια. Και αυτό το γεγονός δεν το σιώπησε ο απόστολος Πέτρος στον ακόλουθό του, ευαγγελιστή Μάρκο (Κύρια πηγή του Μάρκου ήταν ο απόστολος Πέτρος). Ακόμη και οι μαθητές έδειξαν σημάδια αλαζονείας πριν δουν τον Κύριο ανεστημένο. Και εκείνοι ήταν άνθρωποι με αδυναμίες και δεν ήταν εύκολο το να αποβάλουν το κοσμικό φρόνημα. Γι' αυτό και η Εκκλησία μας το υπενθυμίζει αυτό το γεγονός στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Για να επιμείνουμε περισσότερο στην άσκηση. Για να μη νομίσουμε ότι μόνο με την αποχή των αρτύσιμων τροφών θα καταφέρουμε να γίνουμε καλύτεροι χριστιανοί. Τον εγωισμό που ακόμη και οι μαθητές έδειξαν, πρέπει να τιθασεύσουμε. Την αγανάκτηση για τιμές και αξιώματα ας αφήσουμε κατά μέρους, γιατί μόνο τους ταπεινούς θα επιβραβεύσει ο Κύριος...  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το εξής τροπάριο της δ' ωδής μετά τον ειρμό:

Νομοθέτην ἡ τεκοῦσα, ἀληθῶς χαῖρε Δέσποινα, τὸν τὰς ἀνομίας, πάντων δωρεὰν ἐξαλείφοντα, ἀκατανόητον βάθος, ὕψος ἄρρητον, ἀπειρόγαμε, δι' ἧς ἡμεῖς ἐθεώθημεν.

Χαίρε Δέσποινα που γεννησες αληθώς το Νομοθέτη, ο οποίος εξαλείφει χωρίς αντάλαγμα τις ανομίες (μας). Χαίρε απειρόγαμε που είσαι βάθος ακατανόητο και ύψος ανέκφραστο και που έγινες αιτία της δικής μας θέωσης.

Ο μέγας νομοθέτης είναι ο Θεός, του οποίου ο νόμος διέπει όλα τα δημιουργήματά του. Ο νόμος εκφράζει το άγιο θέλημά του, διέπει και κυβερνά την πλάση, ρυθμίζει και συνέχει τα όλα τα όντα. Η παρακοή του ανθρώπου τον έκανε παραβάτη του νόμου, και η αποβολή του από την παραδείσια κατάσταση ήταν η τιμωρία του. Αυτή όμως η τιμωρία δεν ήταν παντοτινή και ο ιερός υμνογράφος χαιρετίζει την Θεοτόκο που γέννησε τον Νομοθέτη, ο οποίος θα επαναφέρει τον άνθρωπο και πάλι στην εντός του θείου νόμου κατάσταση. Δίχως αντάλλαγμα, αλλά από αγάπη προς το δημιούργημά του. Βέβαια ο άνθρωπος αδύναμος και εξασθενημένος από την αμαρτία, όδευε προς αφανισμό, μη δυνάμενος από μόνος να επανέλθει. Ο Χριστός σήκωσε το βάρος της ανθρώπινης ενοχής με το σταυρικό του πάθος και έδωσε την άφεση στα αμαρτήματα που βάραιναν τα πλάσματά του. Πλέον ο άνθρωπος απέκτησε εκ νέου την ελευθερία να επιλέξει την ουράνια βασιλεία αντί της θανατηφόρας αμαρτίας. Αυτό το μυστήριο υπερβαίνει τα φυσικά μέτρα και γι' αυτό κατά τον ι. υμνογράφο, είναι βαθύ και υψηλό που δεν μπορεί να ειπωθεί με ανθρώπινα λόγια. Είναι ανεξιχνίαστο και ανερμήνευτο. Πίσω από το μυστήριο βρίσκεται με πλήρη ταπεινότητα η παρθένος Μαρία προσφέροντας στην ανθρωπότητα με την εκ Θεού γέννα της, τον ενανθρωπήσαντα Λόγο ως δωρεά της δόξας και του κλέους της.     

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΜΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΒΗΣΙΓΟΤΘΩΝ»

Κοιτώντας τον ιστότοπο Σαν σήμερα, είδα πως 12/4 εν έτει 1204 έγινε η πρώτη άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους σταυροφόρους. Κάτι που δεν το πολυθυμόμαστε από την ιστορία. Έτσι, η σημερινή ανάρτηση θα μας ταξιδέψει στους βυζαντινούς χρόνους μέσα από ένα άρθρο που βρήκα στο ΡΟΜΑΝΤΣΟ Νο 1307 (19/5/68) το οποίο αναφέρεται στην Ειρήνη, κόρη του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Μεγάλου και μετέπειτα γυναίκα του Ατόλφ βασιλιά των Βησιγότθων. Κάποτε τα περιοδικά έβαζαν ενδιαφέροντα θέματα και δεν ασχολούνταν πλήρως με σαχλαμάρες όπως τα σημερινά...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (11/4/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

...καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. (Μαρκ. 9, 18)

...και είπα στους μαθητές σου να διώξουν αυτό το πνεύμα, αλλά δεν μπόρεσαν.
Κάποιος από το πλήθος έφερε το παιδί του που είχε καταληφθεί από πονηρό πνεύμα στον Κύριο να το θεραπεύσει γιατί προηγουμένως το πήγε πρώτα στους μαθητές Του οι οποίοι δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα. Αυτονόητη η ερώτηση: Γιατί δεν το έφερνε κατ' ευθείαν στον Κύριο αλλά το πήγε πρώτα στους μαθητές; Ο Ιησούς δεν είχε φήμη ούτε κατακριτή, ούτε ήταν ακριβοθώρητος, συνεπώς τι φοβήθηκε; Ο φόβος προέρχονταν από την αδύναμη πίστη. Ξέροντας ο πατέρας του δαιμονισμένου ότι η αμαρτία είναι η πηγή του προβλήματος, δεν είχε τα κότσια να ομολογήσει την αδύναμη πίστη του και προτίμησε να ακολουθήσει μια πλάγια οδό για να ιαθεί το παιδί του. Ο Ιησούς όμως γνωρίζοντας το τι έχουμε στο νου και στην καρδιά μας, δεν επέτρεψε να ευοδωθεί αυτή η τακτική που κρύβει και λίγη πονηριά. Έτσι του έδωσε την ευκαιρία να παραμερίσει τον εγωισμό του και μετανιωμένος να Του ζητήσει ευθέως, ενίσχυση της πίστης του (στχ. 9, 24). Κάτι που το κάνει συνεχώς σε εμάς, που ενώ με ευκολία του ζητάμε πολλά, δυστυχώς δυσκόλως ομολογούμε την απιστία μας...

Όμως, και για έναν ακόμη λόγο, ο Κύριος δεν επέτρεψε τους μαθητές να διώξουν το πονηρό πνεύμα. Οι μαθητές, παρά το ζήλο και την πίστη που είχαν, ήταν ακόμη υπό δοκιμή για το αν θα συνέχιζαν το έργο του Ιησού. Όπως είδαμε στην περικοπή της περασμένης Κυριακής (εδώ), στην προφητεία Του για την εγκαθύδριση της Εκκλησίας, δεν τους υπέδειξε ονοματικά ότι θα παρίστατο εκεί. Έκαναν θαύματα κάποιες φορές, αλλά μόνο και μόνο γιατί το επέτρεπε ο Ιησούς. Με το να φανεί η αδυναμία τους, ήταν ένας τρόπος να ενισχυθεί η ταπεινοφροσύνη και ο πνευματικός τους αγώνας. Ήταν μία υπενθύμιση ότι εξαρτώνταν άμεσα από Εκείνον. Κάτι που δεν συνέβαινε μόνο τότε στους μαθητές, αλλά και στους αγίους της Εκκλησίας. Να θυμόμαστε ότι τα θαύματα τα κάνει ο Κύριος κατά το θέλημά του, διά των αγίων του, προϋποθέτοντας ασφαλώς την πίστη και την ταπεινότητα, βάσει όσων βλέπει στις καρδιές μας. Έτσι οι μαθητές, παρά την αδυναμία τους να κάνουν το θαύμα, δεν αναφέρεται να διαμαρτυρήθηκαν ούτε και να αποθάρρυναν τον πατέρα να προστρέξει στον Ιησού. Αυτή τη στάση ας την έχουμε υπ' όψιν μας, ειδικά αυτήν την περίοδο της νηστείας και της πνευματικής προπαρασκευής και μη λησμονούμε ότι ο Χριστός ξέρει πότε κάτι είναι καλό για εμάς για να το επιτρέψει και πότε όχι.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Δ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το εξής τροπάριο της δ' ωδής μετά τον ειρμό:

Οὐρανῶν ὑψηλοτέρα, χαῖρε γῆς τὸ θεμέλιον, ἐν τῇ σῇ νηδύϊ, Ἄχραντε ἀκόπως βαστάσασα, χαῖρε κογχύλη πορφύραν θείαν βάψασα, ἐξ αἱμάτων σου, τῷ Βασιλεῖ τῶν Δυνάμεων.

Εσύ που είσαι υψηλότερη απ' τους ουρανούς, χαίρε Άχραντε, που στην κοιλιά σου βάσταξες δίχως κόπο το θεμέλιο του κόσμου (τον Χριστό). Χαίρε κογχύλι που με το αίμα σου έβαψες τη θεία πορφύρα, που φόρεσε ο Βασιλιάς των δυνάμεων.

Πόσο μεγάλη είναι η δόξα της Παναγίας; Ο ι. υμνογράφος την παρουσιάζει υψηλοτέρα απ' τους ουρανούς, δηλαδή υψηλοτέρα του παραδείσου, θυμίζοντάς μας τον απ. Παύλο που έφτασε έως τρίτου ουρανού, τον παράδεισο (Β' Κορ. 12, 2-4). Εφόσον χώρεσε στη μήτρα της τον απέραντο ποιητή του σύμπαντος, άυλου και υλικού, πως να μην υπερβαίνει ακόμη και αυτόν τον παράδεισο; Χωρίς πόνο συντελέστηκε αυτό το μεγαλειώδες μυστήριο, κάτι που με την περιορισμένη μας λογική αδυνατούμε να κατανοήσουμε. 

Ο ι. υμνογράφος προχωρά σε μια πολύ εμπνευσμένη παρομοίωση. Σαν το κογχύλι που παράγει την πορφύρα, το βαθυκόκκινο χρώμα που η παραγωγή του ήταν επίπονη και κοστοβόρα και ήταν σύμβολο των θεών και των βασιλιάδων, η Παναγία με το αγνό αίμα της έβαψε την θεία πορφύρα του Χριστού. Το αίμα που έχυσε στο σταυρό ο Κύριος, ως Βασιλεύς των δυνάμεων, για την σωτηρία του ανθρώπινου γένους, το αίμα με το οποίο ποτίστηκε ο χιτώνας Του, ήταν η βασιλική πορφύρα που έλαβε κατά την ενσάρκωσή Του στην κοιλιά της Θεοτόκου. Αυτό είναι το ασύγκριτο μεγαλείο της Παναγίας και γι' αυτό την χαιρετίζουμε με ευλάβεια.     

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΤΑΞΙΔΑΚΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ... ΘΕΑΤΡΙΚΟ 5!

Η ταινία «Ξύπνα Βασίλη» (1969) σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη είναι γνωστή. «Βασίλης» ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ενώ πολύ χαρακτηριστική είναι η σκηνή που απαγγέλει ο ποιητής Τιμολέων Φαμφάρας το ποίημα «Σκοταδόψυχος». Το σενάριο του Γ. Δαλιανίδη είναι διασκευή του ομώνυμου θεατρικού έργου του Δ. Ψαθά. Από αυτήν τη θεατρική παράσταση που παίχτηκε το 1965 τα δύο παρακάτω αποκόμματα, το πρώτο από το θέατρο «Γκλόρια» στην Αθήνα, το δεύτερο από την παρουσίασή του στη Θεσσαλονίκη.

1. Βεντέτα Νο 31 (10/12/1965)

2. Ρομάντσο Νο 1223 (9/8/1966)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«Ο ΣΩΣΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΦΕΤΕ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΣΑΣ»

Αν ρωτήσεις μια γυναίκα, «Τα βάφεις;» αυτό που αμέσως θα σκεφτεί είναι ή τα μαλλιά ή τα νύχια. Το σημερινό απόκομμα από τη ΒΕΝΤΕΤΑ Νο 204 (3/4/1969) ασχολείται με το δεύτερο. Τα νύχια, που ενώ κανείς ανήρ δεν τους δίνει σημασία, και είναι εκ των αδιάφορων σημείων για να κρίνει κάποιος την γυναικεία εξωτερική εμφάνιση, εντούτοις οι γυναίκες πετάνε ένα σκασμό λεφτά για δαύτα! Βέβαια, το 1969 η ψωνάρα δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο σήμερα, ωστόσο δίνονται απλές συμβουλές για το σωστό βάψιμο, απλά πράγματα δηλαδή, για όποια δεν έχει σκοπό να τα ακουμπήσει αδρά τα λεφτά στη μανικιουρίστα (ή ελληνιστί, νυχού)!
Και μια συμβουλή διά τας νυχοψωνισμένας γυναίκας: Όχι μόνο αδιαφορούν οι άντρες για τα νύχια, αλλά αν δουν ζωγραφιές, στρας και τα τοιαύτα, την παίρνουν και για χαζογκόμενα...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (4/4/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει. (Μαρκ. 9, 1)

Και έλεγε σε αυτούς (ο Ιησούς), «Σας διαβεβαιώνω πως υπάρχουν μερικοί ανάμεσα σ’ αυτούς που βρίσκονται εδώ, οι οποίοι δε θα γευτούν το θάνατο, πριν δουν να έρχεται δυναμικά η βασιλεία του Θεού».
Ο Ιησούς προφητεύει ενώπιον των μαθητών και κόσμου που πήγε να τον ακούσει, πως από αυτούς που παρίστατο θα υπάρξουν κάποιοι που πριν πεθάνουν να δουν τη βασιλεία του Θεού να έρχεται δυναμικά. Τι ακριβώς εννοεί και σε ποιούς αναφέρεται; Η βασιλεία του Θεού μας εύκολα θα σκεφτεί κανείς ότι μας παραπέμπει στην ουράνια βασιλεία την οποία θα εισέλθουν οι πιστοί μετά την κρίση στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Οπότε πως γίνεται κάποιοι από τους παριστάμενους να προλάβουν να τη δουν, τόσο γρήγορα θα έρχονταν η Δ. Παρουσία; Εν προκειμένῳ ο Ιησούς αναφέρεται στην εγκαθίδρυση της Εκκλησίας, η οποία έγινε με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος το οποίο την ενίσχυσε και τη δυνάμωσε ώστε το ευαγγέλιο να ριζώσει σε πολλές δεκτικές καρδιές. Είναι λοιπόν η βασιλεία του Θεού στον κόσμο, που με κεφαλή τον Ιησού Χριστό, αποτελεί το σώμα του και μόνο σ' αυτήν υπάρχει η δυνατότητα της σωτηρίας. Είναι το σώμα Του που ψυχή της είναι το Άγιο Πνεύμα, το οποίο της δίνει ζωή και συνδέει τα μέλη της με την κεφαλή της, τον Κύριο. Και ήρθε «ἐν δυνάμει». Δηλαδή με δύναμη και ισχύ, όχι για να επιβάλλει τη διδασκαλία της, αλλά για να αντέξει σε όσους την πολέμησαν λυσσαλέα και συνεχίζουν ακόμη και σήμερα...

Ποιοί όμως θα προλάβουν να δουν την ίδρυση της Εκκλησίας κατά την ημέρα της Πεντηκοστής; Ο Ιησούς ούτε ονόματα είπε, ούτε υπέδειξε κάποιους. Είπε μόνον κάποιοι, όχι όλοι, πιθανώς ούτε οι περισσότεροι. Εννοούσε όσους ακούσουν τα λόγια του και πιστέψουν σ' Εκείνον. Όσους θα τον ακολουθήσουν και κυρίως δεν θα φοβηθούν από τα μαρτύρια και το σταυρικό Του πάθος. Όσοι θα πιστέψουν την ανάστασή Του. Και τέλος, όσοι δεν θα απογοητευτούν πως έμειναν μόνοι μετά την ανάληψή του στον ουρανό. Δυστυχώς δεν ήταν όλοι. Σε πολλούς δόθηκε ο σπόρος του καλού σπορέα, αλλά λίγοι τον καλλιέργησαν στην καρδιά τους. Είναι σημαντικό ότι ούτε τους μαθητές ξεχώρισε σε αυτήν την προφητεία. Ναι, και οι μαθητές ακόμη ήταν υπό δοκιμασία για το αν ήταν άξιοι να μετέχουν στην ίδρυση της Εκκλησίας. Ως γνωστόν, ένας εξ αυτών, ο Ιούδας, θα παρεκτρέπετο και θα αντικαθίστατο. Αν τότε ο Κύριος προφήτεψε ότι οι πιστοί θα έβλεπαν την βασιλεία του Θεού στον κόσμο, σε εμάς μας έδωσε πρόσκληση να δούμε τη βασιλεία του Θεού στον ουρανό. Με την ίδια προϋπόθεση: την πίστη. Περίοδος νηστείας και πνευματικής προπαρασκευής η Μεγ. Τεσσαρακοστή, ας καλλιεργήσουμε την πίστη για να μετέχουμε στην ουράνια βασιλεία.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Γ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το μεθεπόμενο τροπάριο της δ' ωδής μετά τον ειρμό:

Ἱλαστήριον τοῦ κόσμου, χαῖρε ἄχραντε Δέσποινα, χαῖρε κλῖμαξ γῆθεν, πάντας ἀνυψώσασα χάριτι, χαῖρε ἡ γέφυρα ὄντως, ἡ μετάγουσα, ἐκ θανάτου πάντας, πρὸς ζωήν τοὺς ὑμνοῦντάς σε.

Χαίρε άχραντε Δέσποινα, που δι' εσού εξιλεωθήκαμε (ἱλαστήριο). Χαίρε κλίμακα που με τη χάρη σου ανύψωσες όλους από τη γη στον ουρανό. Χαίρε η γέφυρα που πραγματικά περνάς από τον θάνατο στη ζωή όλους όσοι σε υμνούν.

Όπως διαβάζουμε στην Α' επιστολή του Ιωάννου, ο Χριστός είναι ο ιλασμός [καὶ αὐτὸς ἱλασμός ἐστι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν (2, 2), ἀπέστειλε τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν (4,10)] που με το λυτρωτικό του έργο μας εξιλέωσε από τα δεινά της αμαρτίας. Με το πάθος και την ανάστασή Του μας άνοιξε και πάλι το χαμένο δρόμο προς την ουράνια βασιλεία. Μέσο αυτής της εξιλέωσης λοιπόν, είναι η Θεοτόκος. Η δική της συμβολή μας ένωσε με τον ιλασμό μας. Γι' αυτό και ο ιερός υμνογράφος την παρομοιάζει με κλίμακα (σκάλα) και γέφυρα. Στο νου μας αμέσως έρχεται η εικόνα της κλίμακας που είδε στον ύπνο του ο Ιακώβ, η οποία ένωνε τον ουρανό και τη γη, την ανεβοκατέβαιναν άγγελοι και στην κορυφή της στηρίζονταν ο Θεός (Γεν. 28, 12-13). Σαν μια ανάλογη νοητή κλίμακα η Παναγία ανυψώνεται στον ουρανό και μεταφέρει το ανθρώπινο γένος προς τη σωτηρία. Γίνεται έτσι αυτή η σκάλα μια γέφυρα για να μπορέσει να ξεπεράσει ο άνθρωπος το χάσμα και την άβυσσο που έφερε η αμαρτία, και να μπορέσει να ξαναγυρίσει πίσω, στον χαμένο παράδεισο. Σ' αυτήν τη γέφυρα ο Χριστός γεφύρωσε την απομάκρυνση του ανθρώπου από το Θεό. Στο πρόσωπό του η ανθρωπότητα και η θεότητα συνήλθαν σε μια αδιάσπαστη ενότητα καταργώντας το φράγμα της εχθρότητας (ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας​ Εφ. 2, 14).

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...