ΑΓΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΕΡΙΚΛΗ...

...ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ' ἑκάστῳ τῆς γνώμης μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται. οὓς νῦν ὑμεῖς ζηλώσαντες καὶ τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ' ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον κρίναντες μὴ περιορᾶσθε τοὺς πολεμικοὺς κινδύνους. οὐ γὰρ οἱ κακοπραγοῦντες δικαιότερον ἀφειδοῖεν ἂν τοῦ βίου, οἷς ἐλπὶς οὐκ ἔστιν ἀγαθοῦ, ἀλλ' οἷς ἡ ἐναντία μεταβολὴ ἐν τῷ ζῆν ἔτι κινδυνεύεται καὶ ἐν οἷς μάλιστα μεγάλα τὰ διαφέροντα, ἤν τι πταίσωσιν. ἀλγεινοτέρα γὰρ ἀνδρί γε φρόνημα ἔχοντι ἡ μετὰ τοῦ [ἐν τῷ] μαλακισθῆναι κάκωσις ἢ ὁ μετὰ ῥώμης καὶ κοινῆς ἐλπίδος ἅμα γιγνόμενος ἀναίσθητος θάνατος. (Επιτάφιος 43)

...ἆθλα γὰρ οἷς κεῖται ἀρετῆς μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ ἄνδρες ἄριστοι πολιτεύουσιν. (Επιτάφιος 46)

Καὶ στὰ πιὸ μακρινὰ μέρη, ἡ μνήμη τους, ἄγραφη, μένει ζωηρότερη μέσα στὶς ψυχές, περισσότερο γιὰ τὴν ἀνδρεία τους παρὰ γιὰ τὸ ἔργο ποὺ ἔκαναν. Ἔχοντας αὐτοὺς γιὰ παράδειγμα καὶ ξέροντας πὼς εὐτυχία θὰ πῆ ἐλευθερία καὶ ὲλευθερία σημαίνει ἀνδρεία, δὲν πρέπει νὰ δειλιάζετε μπροστὰ στοὺς κινδύνους τοῦ πολέμου. Δὲν εἶναι ἀλήθεια πὼς ὅσοι δυστυχοῦν καὶ δὲν ἔχουν ἐλπίδα μιᾶς καλύτερης μοίρας θυσιάζουν πιὸ εὔκολα τὴ ζωὴ τους. Τὴν θυσιάζουν ἐκεῖνοι πού, ἄν θελήσουν νὰ τὴν σώσουν ἀποφεύγοντας τό μοιραῖο, κινδυνεύουν νὰ πάθουν τὸν μεγαλύτερο ἐξευτελισμό ἄν νικηθούν. Γιὰ τοὺς ἀνδρείους ὁ ἐξευτελισμὸς τῆς δειλίας εἶναι χειρότερος ἀπ' τὸν γενναῖο κι ἀναπάντεχο θάνατο.

Ἐκεὶ ὅπου ὁρίζονται σπουδαῖα ἔπαθλα γιὰ τὴν ἀνδρεία, ἐκεῖ καὶ ὑπάρχουν οἱ ἄριστοι πολίτες.

Είπα να μην ασχοληθώ με την ανάρμοστη συμπεριφορά των γυναικών (γιατί λόγῳ ηλικίας δεν τις λες μαθήτριες) στην παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου. Όμως διαβάζοντας το ιδεολογικοφανές κείμενό τους (εδώ) με το οποίο τάχα θέλησαν να δικαιολογήσουν τον χλευασμό τους προς εκείνους που πολέμησαν και έπεσαν για την πατρίδα, δεν μπορώ παρά να τους δώσω μια απάντηση στο βαρύγδουπο και παράλογο ερώτημά τους «Τι κοινό μπορεί να'χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να'χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά;» 

Η απάντηση είναι του Θουκυδίδη διά στόματος Περικλή, στο παραπάνω απόσπασμα από τον επιτάφιο λόγο του σπουδαίου δημοκράτη πολιτικού. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερης ανάλυσης για να καταλάβει κανείς τι λέει. Σε αντίθεση με τις τάχα «αγωνίστριες» και «προοδευτικές», που  προφανώς αγνοούν αυτό που μαθαίνουν τα παιδιά στο λύκειο. Βέβαια, τα πιστεύω του Περικλή και τα ιδεώδη της αρχαίας δημοκρατικής Αθήνας έμειναν ως σύμβολο και παρακαταθήκη σε όλους τους λαούς στο διηνεκές. Αλλά με τα κριτίρια των σύγχρονων προοδευτικάριων, που ότι θεωρούν πρόοδο μόνο ότι αντιλαμβάνεται το κούφιο και με παρωπίδες κεφάλι τους, ο Περικλής δεν θα ήταν για αυτούς παρά ένας φασίστας...

Το ευτύχημα είναι ότι ο κόσμος αντέδρασε αρνητικά σε αυτήν τους την... «καλλιτεχνική επέμβαση» όπως την αποκαλούν οι ίδιες. Άλλο ένα μελανό σημείο για την πολιτική παράταξη που προστατεύει ιδεολογικά τέτοιου είδους ανθελληνιστικά «δρώμενα»!   

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Εθνική επέτειος σήμερα, και αντί για πολλά λόγια, ένα απόκομμα το  PΟΜANTΣΟ Νο 1234 (25/10/1966). Είναι κάτι που έγραψε ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός για την έπος των Ελλήνων στον ελληνοιταλικό πόλεμο. Γεμάτο βέβαια από ενθουσιασμό.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (27/10/2019) ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός. (Λουκ. 8, 56)

Οι γονείς της έμειναν κατάπληκτοι. Εκείνος όμως τους είπε να μην πουν σε κανέναν τι είχε γίνει.

Ο Ιησούς μόλις είχε αναστήσει την νεκρή κόρη του αρχισυναγωγού Ιάειρου. Οι γονείς της ασφαλώς έμειναν κατάπληκτοι και εκστατικοί βλέποντας το θαύμα. Και ενώ περίμενε κανείς ότι ο Ιησούς θα εκμεταλευόνταν την ευκαιρία ώστε να κερδίσει περισσότερους οπαδούς/πιστούς, εντούτοις κάνει κάτι που σε εμάς, φαίνεται περίεργο: Δίνει εντολή να αποσιωπηθεί το γεγονός! Αντί το θαύμα να προσελκύσει κόσμο, αποκρύπτεται. Ας προσεγγίσουμε μια απάντηση στο εύλογο «γιατί;»:

Κατ' αρχάς, ας θυμηθούμε ότι ο Ιάειρος δεν πλησίασε τον Κύριο για να του αναστήσει τη  νεκρή κόρη του, αλλά να τη θεραπεύσει που ήταν ετοιμοθάνατη (στχ. 41-42). Βλέποντας την πίστη του Ιάειρου, έσπευσε αρχικώς να θεραπεύσει και όχι να αναστήσει. Στον δρόμο έμαθαν ότι η κόρη πέθανε. Εντούτοις ο Κύριος συνέχισε, δεν ζήτησε περισσότερη πίστη για να κάνει ένα... μεγαλύτερο θαύμα (!), ούτε όμως θεράπευσε την ετοιμοθάνατη κόρη όσο ήταν καθ' οδόν και το παιδί βρίσκονταν ἐν ζωῇ. Ήθελε να δει την πίστη του πατέρα της και όταν θα έρχονταν η μοιραία είδηση. Στο σπίτι άφησε να μπουν μόνο τους γονείς, τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο (στχ. 51). Δηλαδή 3 μάρτυρες που θα βεβαίωναν και τους υπόλοιπους. Ήδη λοιπόν κράτησε μία στάση απόκρυψης.  

Δεύτερον ας σκεφτούμε τη φύση του θαύματος. Ο Χριστός άλλα θαύματα τα έκανε δημόσια και άλλα «ἐν κρυπτῷ». Δεν τα έκανε για προσηλυτισμό, αλλά είτε να βοηθήσει τον άνθρωπο, είτε να επιβραβεύσει και ενισχύσει την πίστη, είτε να δοξαστεί ο Θεός. Είτε ομαδικά είτε ατομικά. Ενίοτε ένα δημόσιο θαύμα θα έφερνε περισσότερο φθόνο παρά καλό. Ως Θεός που είναι ο Κύριος, γνωρίζει πότε το θαύμα θα είναι ωφέλιμο και ἐν προκειμένῳ προτίμησε να μην το κάνει δημόσια. Εξάλλου θα μαθεύονταν κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον. 

Τρίτον, ο Ιησούς έκανε και κάνει θαύματα βάσει της πίστης. Αν έβλεπε το πλήθος ότι ανασταίνει νεκρούς, πιθανόν να ήθελε και άλλες αναστάσεις δίχως όμως να διαθέτουν οι αιτώμενοι την ανάλογη δυνατή πίστη και μια άρνηση να έφερνε δυσαρέσκεια και αποστροφή. Διότι ο ανώριμος άνθρωπος ξέρει μόνο να ζητά πολλά και όχι να βλέπει την πνευματική του ένδεια. 

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.  
ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΖΗΤΗΜΑ «ΙΔΙΟΣΥΣΤΑΣΙΑΣ»

Ενδιαφέρον ο διάλογος μεταξύ νεαρού ζευγαριού στο παρακάτω αισθηματικό διηγηματάκι από την ΒΕΝTETA Nο 76 (21/10/66). Πρέπει να ακολουθεί σώνει και καλά τη μόδα η γυναίκα σκεπτόμενη μόνο τον εαυτό της; Ή πρέπει να σκέφτεται και το συνοδό της; Για αυτό συζητούν τα δύο πρόσωπα και παρότι έχουν περάσει 53 χρόνια από τότε, εγώ συμφωνώ με την κεντρική ιδέα!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (20/10/2019) ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. (Λουκ. 8, 32)

Εκεί κοντά ήταν ένα κοπάδι από χοίρους που έβοσκαν στο βουνό, και τα δαιμόνια παρακαλούσαν τον Ιησού να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους, και τους το επέτρεψε. 

Τα δαιμόνια βλέποντας ότι ο Ιησούς θα τα έδιωχνε από τον άνθρωπο που είχαν κυριεύσει, έθεσαν ένα αίτημα προς Εκείνον. Δεν ζήτησαν συγχώρεση για αυτό που έκαναν στο δυστυχή άνθρωπο βέβαια. Ζήτησαν την άδεια να εισέλθουν στο κοπάδι με τους χοίρους. Προφανώς για να προκαλέσουν στο κοπάδι ζημιά, όπως και έκαναν έπειτα. Ήξεραν πως άδεια για να δαιμονίσουν άλλο άνθρωπο δεν θα έπαιρναν, οπότε στράφηκαν προς τα ζώα. Παρουσία όμως του Θεανθρώπου δεν πήγαν αυτοβούλως. Το αιτήθηκαν. Ας δούμε αυτήν τους τη στάση, και ας καταλάβουμε τι είναι οι δαίμονες. Μισούν τους ανθρώπους, προσπαθούν να τους προκαλέσουν ζημιές, και όταν βρουν στο δρόμο τους το Θεό, τους κόβεται ο βήχας! Ναι, αυτούς αφήνουμε να μας παρασύρουν! 

Περιέργως ο Κύριος ανταποκρίθηκε θετικά στο αίτημά τους. Ήθελε να ζημιωθούν οι ιδιοκτήτες των χοίρων; Με μια πρώτη ματιά, θα έλεγε κανείς ότι εφόσον απαγορεύονταν από το Νόμο η εκτροφή τους (ως ακάθαρτα ζώα) απέδωσε δικαιοσύνη κατ' αυτόν τον τρόπο. Ήθελε όμως να δούμε ότι οι δαίμονες αφενός δεν ενδιαφέρονται μόνο για το κακό των ανθρώπων, αλλά αφετέρου νοιάζονται μόνο να κάνουν κακό, οπουδήποτε και σε οτιδήποτε!    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΠΡΩΙΝΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ...

Ξυπνήσαμε; Κυριολεκτική η ερώτηση και όχι... ρητορική. Διότι κυριολεκτικώς, μπορούμε να δώσουμε καταφατική απάντηση! Το παραπάνω φιλοσοφικό απόσπασμα* θέτει κάποια ερωτήματα, για αρκετούς ανόητα, αλλά αν σκεφτούμε πόσο αληθινοί φαίνονται κάποιοι εφιάλτες στον ύπνο μας, καλό είναι να τα σκεφτόμαστε που και που. Μήπως εντέλει αυτό που ζούμε και νομίζουμε ως πραγματηκότητα είναι το όνειρο; Σκεφτήκαμε ότι όταν κοιμόμαστε πάμε απλά σε μια παράλληλη πραγματικότητα; Μήπως υπάρχουν παράλληλες «πραγματικότητες» και ο ύπνος είναι η πύλη εισόδου σε αυτές; Ο Ρενέ Ντεκάρτ διετύπωσε το «σκέπτομαι άρα υπάρχω» μεν, αλλά δεν μας καθόρισε το που. 

Για φαντάσου όμως κάθε πρωί όλος αυτός ο κόσμος που κατακλύζει αφενός τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ή τους αυτοκινητόδρομους για να πάει στη δουλειά του, αντί να σκέφτεται τα διάφορα προβλήματά του και να περιμένει το πότε θα σχολάσει, να ασχολούταν με τους παραπάνω προβληματισμούς! Πως θα αντιμετώπιζε την πραγματικότητα; Θα τον τρόμαζε περισσότερο; Και όσοι νιώθουν ευτυχισμένοι; Θα φοβόντουσαν τον ύπνο μήπως τους αναταράξει την ευτυχία; 

Δεν συνεχίζω περαιτέρω μιας κι όλο ερωτηματικά ξεπηδούν που δεν μπορεί να δοθεί μια ξεκάθαρη απάντηση. Καλύτερα όμως. Ο καθένας δίνει την απάντηση που τον βολεύει σε δεδομένο χρόνο. Απλά, αφού η πραγματικότητα δεν αρέσει σε πολλούς και δεν αλλάζει κατά πολύ έστω, ε, μια στροφή στο όνειρο δεν βλάπτει. Είτε λογίζεται ως «πραγματικότητα», είτε όχι, υπάρχει και αφού ονειρευόμαστε, υπάρχουμε! Κατά το δοκούν βέβαια...

*το απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο «Πρωινό με το Σωκράτη» του Ρόμπερτ Ρόουλαντ Σμιθ

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΠΕΡΙ ΑΡΩΜΑΤΟΣ...

Αν μη τι άλλο, το άρωμα είναι το αξεσουάρ που συνοδεύει τις γυναίκες αιώνες τώρα. Είτε μυρίζει ωραία, είτε είναι πατσουλιό και κρατάς τη μύτη σου! Συμβουλές για να αρωματίζονται οι γυναίκες βρίσκουμε στη ΒΕΝTETΑ No 23 (15/10/1965). Ενδιαφέρον έχει η τελευταία, που αναφέρεται σε ποιά αρώματα πρέπει να στραφούν οι ξανθιές και σε ποιά οι μελαχρινές. Πάντως πουθενά δεν λέει να μην βάζουν άρωμα. Έτσι, για να σεβαστούν τον ατυχή που θα κάτσει ή θα βρεθεί δίπλα τους... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (13/10/2019) ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΛΟΥΚΑ

 Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό·  (Λουκ. 8, 5)

Βγήκε ο σποριάς για να σπείρει το σπόρο του· καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο, όπου καταπατήθηκαν και τους έφαγαν τα πουλιά. 

Στην παραβολή του σπορέως, ο Ιησούς αναφέρεται σε αυτόν που σπέρνει, και μερικοί σπόροι του έπεσαν παράπλευρα του δρόμου όπου καταπατήθηκαν και τα έφαγαν τα πετεινά του ουρανού. Σπορέας βέβαια είναι ο εκπρόσωπος του Θεού ή ο ίδιος ο Κύριος. Στην Π.Δ. ήταν οι προφήτες, στην Κ.Δ. ο Χριστός, αργότερα οι απόστολοι και μετά οι διάδοχοί τους οι επίσκοποι και οι ιερείς. Σπόρος είναι το κήρυγμα του θελήματος του Θεού. Ένα μέρος του σπόρου όμως δεν πέφτει στο γόνιμο χωράφι. Εν προκειμένῳ πέφτει στην άκρια του αγρού, δίπλα στο δρόμο και καταπατάται από τους διερχόμενους και τον τρώνε τα πουλιά. Σπαταλά το σπόρο ο σπορέας ή είναι αδέξιος; Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Κηρύττει παντού και σε όλους. Έστω κι ας θεωρεί ότι κάποιοι θα ποδοπατήσουν τα λόγια του. Δίδεται και σε αυτούς το κάλεσμα της συμμετοχής στη θεία διδαχή. Είναι όμως οι άνθρωποι που δεν θα δώσουν σημασία και θα προσπεράσουν. Είναι οι αδιάφοροι με κάτι που θα καλυτερεύσει τη ζωή τους και θα ωφελήσει την ψυχή τους. Είναι αυτοί που οδεύουν πέραν από το γόνιμο αγρό, εκεί που δεν φυτρώνει τίποτα. Εκεί λοιπόν, ο λόγος του Θεού δεν θα βρει κατάλληλες συνθήκες να αναπτυχθεί. Παρόλα αυτά πρέπει να πέσει κι εκεί σπόρος. Διότι το κήρυγμα δεν απευθύνεται μόνο σε όσους νομίζουν οι κήρυκες ότι μπορεί να ωφεληθούν, αλλά σε όλους. Δεν γνωρίζει κανείς ποιός θα αποδειχθεί γόνιμος αγρός ή καταπατημένος δρόμος! Κι ο Κύριος παρόλο που γνώριζε, δεν απέκλεισε κανέναν από τη διδαχή του.

Άλλα σχόλια για τη σημερινή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ ΓΕΜΙΣΤΕΣ ΜΕ ΚΙΜΑ

Το καλοκαίρι σιγά σιγά δίνει τη σκυτάλη στο φθινόπωρο και μέχρι να τη δώσει εντελώς και να αποτελέσει παρελθόν, μπορούμε ακόμη να τρώμε τις μελιτζάνες οι οποίες στη λαϊκή παραμένουν σε κανονική τιμή! Λάτρης της μελιτζάνας, την παρακάτω συνταγή από τη ΒΕΝΤΕΤΑ Νo 179 (10/10/1968) την φτιάχνω συχνά, με μερικές δικές μου παραλλαγές βέβαια. Όσο είναι καιρός, προλάβετε!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (6/10/2019) ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΛΟΥΚΑ (ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΘΩΜΑ)

 Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ. (Λουκ. 7, 12)

Την ώρα που πλησίαζαν στην πύλη της πόλης, έβγαζαν ένα νεκρό, το μονάκριβο γιο μιας μάνας, που μάλιστα ήταν χήρα. Κόσμος πολύς από την πόλη τη συνόδευε. 

Πριν εισέλθει ο Ιησούς με τους μαθητές του στην πόλη Ναΐν, είδε να εξέρχεται μια νεκρική πομπή. Ο νεκρός ήταν ο μονάκριβος γιος μιας χήρας. Μιας γυναίκας που όχι μόνο έχασε το στήριγμά της τον άντρα της, έχασε και την ελπίδα της, το μοναχοπαίδι της. Μαζί της πολύς κόσμος της συμπαραστέκονταν σε αυτήν την πολύ δύσκολη στιγμή. Η μικρή πόλη Ναΐν πενθούσε. Θα έλεγε κανείς με κακεντρέχεια, ότι ο Κύριος περίμενε ή επιδίωκε μια τέτοια ευκαιρία για να κάνει θαύμα ώστε να γίνει πιστευτός και αγαπητός. Όμως δεν βρίσκονταν καν στην περιοχή για να ξέρει ότι το παιδί είχε πεθάνει και του ετοίμαζαν την κηδεία. Ούτε καν είχε γνωρίσει το παιδί. 

Σε μια τέτοια κατάσταση όχι μόνο έχουν βρεθεί και άλλοι συνάνθρωποί μας, αλλά βρισκόταν και όλη η ανθρωπότητα πριν την έλευση του Κυρίου. Ουσιαστικά σε ένα πένθος γιατί ούτε στήριγμα, ούτε ελπίδα είχε. Το ίδιο συμβαίνει και σε όσους βρίσκονται μακριά από το Θεό. Δίχως το Φως, απλά προχωρούν στο θάνατο. Και αφήνουν πίσω τους στενοχώρια και θλίψη. Αυτήν την κατάσταση έρχεται ο Κύριος να διώξει, να απομακρύνει το θάνατο και τη δυστυχία. Και αυτήν την κατάσταση έχουμε την επιλογή να αποφύγουμε, στρεφόμενοι προς Εκείνον.

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΜΑΣ ΜΑΡΑΝΑΝ!

 - Την άκουσες τη σειρήνα; 

- Πυροσβεστικό πέρασε; Κάπου θα άρπαξε φωτιά!

- Όχι βρε παιδί μου.

- Ασθενοφόρο θα ήταν. Μακάρι να τη γλυτώσει ο φουκαράς.

- Ούτε ασθενοφόρο!

- Ε, τότε κανένα περιπολικό που κάποιον θα κυνηγάει. Τελευταία συμβαίνουν πολλά. Πρέπει να έχουμε το νου μας!

- Ούτε περιπολικό ήταν.

- Και τι ήταν βρε alter ego; Μπας και σου σάλεψε; 

- Ήταν σειρήνα αεροπορικής επίθεσης.

- Αμάν! Έγινε πόλεμος και δεν το πήρα χαμπάρι; Εμ βέβαια, περίμεναν οι βρωμότουρκοι την απεργία των δημοσιογράφων για να μας επιτεθούν. Για να μας πιάσουν στον ύπνο! Εμπρός μην κάθεσαι καθόλου, πάμε να καταταγούμε!

- Στάσου βρε παιδάκι μου. Δεν είπα ότι έγινε πόλεμος!

- Δεν είπες ότι σήμανε σειρήνα για αεροπορική επίθεση, alter ego;

- Ναι, αλλά δεν εννοούσα ότι έγινε πόλεμος! Άσκηση ήταν.

- Άσκηση; 

- Ναι ντε. Σε περίπτωση βομβαρδισμού από αεροπλάνα να έχουμε ετοιμοπόλεμες τις σειρήνες!

- Σοβαρά; Μη μου το λες! Ανατρίχιασα!

- Γιατί αυτό το ειρωνικό υφάκι;  Αντί να πεις επιτέλους ένα μπράβο στο κράτος που από πριν φροντίζει για τους πολίτες.

- Alter ego, δεν πας στη γωνία να δεις αν έρχομαι; 

- Μπα; Γιατί;

- Άντε και οι τουρκαλάδες πες ότι στέλνουν καμιά 50αριά βομβαρδιστικά πάνω από τον Πειραιά. Και ούτε τα αντιαεροπορικά τα αναχαιτίζουν, ούτε τα μαχητικά μας. Εντάξει;

- Πες εντάξει να δω που το πας.

- Χτυπάνε που λες οι σειρήνες, και μετά τι; 

- Τι, τι; Θα πάμε να προφυλαχτούμε!

- Που; Ξέρεις εδώ κοντά στη γειτονιά κανένα καταφύγιο; Έστω κανένα ασφαλές υπόγειο; 

- Ε,εεεε τώρα που το λες...

- Βλέπεις; Στην κατοχή υπήρχαν υπόγεια. Τώρα όλα έχουν γίνει πολυκατοικίες. Αλλά και να υπάρξει κανένα υπόγειο, πόσοι θα χωράνε μέσα; Και νερό με τρόφιμα θα έχει; Έστω καμιά καρέκλα; 

- Χμ... τώρα με προβλημάτισες!

- Και να σου πω και το άλλο, alter ego; Εδώ ένα δρόμο της προκοπής δεν μπορούν να φτιάξουν, καταφύγια θα δημιουργήσουν; Και με τι λεφτά; Οπότε τσάμπα ήχησαν οι σειρήνες. Άσε που πόσοι να τις άκουσαν κιόλας...

- Ναι, αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε!

- Σωστά alter ego. Αλλά όχι από τις σειρήνες.

- Και από που; 

- Μήπως να βάλουν μυαλό και να κάνουν κάποιο σοβαρό σχεδιασμό σε περίπτωση πολέμου;

- Πολλά ζητάς.

- Όχι alter ego, απλώς τα αυτονόητα! Μόνο τα αυτονόητα. Ειδάλλως...

- Ειδάλλως τι;

- Οι σειρήνες μας μάραναν!

(Την είδηση για την άσκηση με τις σειρήνες, διαβάστε την εδώ: e-radio)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...