ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΟΡΕΣΤΗ ΜΑΚΡΗ...

Σαν σήμερα, 30/9, εν έτει 1898 γεννήθηκε ένας ηθοποιός που εμείς οι νεότεροι τον μάθαμε από τις ταινίες του παλιού κινηματογράφου, όπου τον είδαμε σε μεγάλη ηλικία. Ξεκίνησε από τενόρος αλλά διέπρεψε ως ηθοποιός κάνοντας τον γκρινιάρη και τον αυστηρό συνήθως αλλά εκεί που παραμένει και σήμερα αξεπέραστος ήταν στο ρόλο του μεθυσμένου. Αναφέρομαι στον Ορέστη Μακρή, όπου βάζω δύο αποκόμματα από τα παλιά περιοδικά μου τιμής ένεκεν.

1. Βεντέτα Νο 20 (24/9/1965)

2. Βεντέτα Νο 81 (25/11/1966)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΧΡΟΝΗ ΕΞΑΡΧΑΚΟ...

Σαν σήμερα το 1984, «έφυγε» από ζωή ο αγαπημένος ηθοποιός Χρόνης Εξαρχάκος. Ποτέ δεν θυμάμαι να έπαιξε τον κακό, και πραγματικά κέρδιζε με το μπρίο του και τις γκριμάτσες του. Μερικά αποκόμματα εις μνήμην αυτού του εξαίρετου ηθοποιού.

1. Βεντέτα Νο 115 (20/7/1967)

2. Βεντέτα Νο 124 (21/9/1967)

3. Βεντέτα Νο 302 (18/2/1971)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (26/9/2021) Η ΜΕΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓ. & ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. (Ιω. 19, 26)

Ο Ιησούς, όταν είδε τη μητέρα του και το μαθητή που αγαπούσε, να στέκεται πλάι της, λέει στη μητέρα του: «Γυναίκα, αυτός τώρα είναι ο γιος σου».
Ο Ιησούς ενώ βρίσκονταν ακόμη ζωντανός επάνω στο σταυρό, είδε τη μητέρα του. Στέκονταν μαζί με τον Ιωάννη, την αδελφή της Μαρία και τη Μαρία τη Μαγδαληνή ανίκανη να προσφέρει κάποια βοήθεια, έστω μια ανακούφιση στο παιδί της. Προφανώς δακρυσμένη αλλά δίχως να φωνάζει και να χτυπιέται, δίχως να βγάζει κραυγές πόνου και απελπισίας όπως κάθε μάνα θα έκανε στη θέση της. Σιωπηρά συμπαραστέκονταν σ' αυτό το μαρτύριο θανάτου του μοναχογιού της. Ο Ιωάννης δεν μας δίνει περισσότερες λεπτομέρειες σεβόμενος την κατάστασή της. Το δικό της μαρτύριο το περνούσε αν μη τι άλλο με μεγάλη αξιοπρέπεια. Ο Ιησούς παρότι βρίσκονταν στις τελευταίες του στιγμές, δίχως βοήθεια, είχε στραμμένη τη σκέψη του στους άλλους. Στους στρατιώτες που ζήτησε άφεση γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν και στο ληστή που μετανόησε. Εκείνη τη στιγμή βλέποντας τον πόνο στην καρδιά της μάνας του, λησμόνησε τη δική του οδύνη και της έδωσε μια ανακούφιση. Της μίλησε χωρίς να περιμένει απόκριση, προσφωνώντας την «Γύναι» (=γυναίκα) και όχι μητέρα. Ίσως για να μην την πονέσει περισσότερο αλλά και για δείξει ότι πλέον δεν θα βρίσκονταν στον κόσμο ζωντανός. Της έδειξε τον Ιωάννη, τον μικρότερο σε ηλικία μαθητή και τον πιο αγαπημένο, και της είπε, «αυτός είναι γιος σου από τώρα». Της πρόσφερε στήριγμα και δεν την άφησε μόνη στο πένθος της.  Και τι τιμή για τον μαθητή του! Να προσέχει την μητέρα του Κυρίου. Να της παρασταθεί και να την φροντίζει σαν να ήταν γιος της, δίνοντας μας έτσι ο Ιησούς, ένα μεγάλο παράδειγμα υιϊκής στοργής.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΤΑΞΙΔΑΚΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ... ΘΕΑΤΡΙΚΟ 6!

Μιας και σχετικά πρόσφατα (19/7/21) «έφυγε» από κοντά μας ο Τόλης Βοσκόπουλος, στο σημερινό θεατρικό ταξιδάκι, θυμήθηκα την παράσταση «Οι ερασταί του ονείρου» που παίχτηκε στο θέατρο Βέμπο το 1972. Μαζί με τον Τόλη, συμπρωταγωνιστούσε η Ζωή Λάσκαρη (που είχαν τότε δεσμό) αλλά στην ομώνυμη ταινία του 1974 τον ρόλο του Τόλη τον ερμήνευσε ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ επειδή είχαν χωρίσει Βοσκόπουλος και Λάσκαρη...

1. Βεντέτα Νο 353 (8/10/1972)

2. Βεντέτα Νο 363 (20/4/1972)

3. Βεντέτα Νο 370 (8/6/1972)

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΚΟΛΛΙΕ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ»

Όσα δεν φτάνει η αλεπού, τι τα κάνει; Κρεμαστάρια, κατά πως λέει η παροιμία, αλλά όχι από αυτά που κρέμονται στον γυναικείο κατά βάση λαιμό. Αν εξαιρέσουμε τα σταυρουδάκια, κρεμαστάρια είναι οτιδήποτε ονομάζουμε κολλιέ! Και δυστυχώς το να περνάς κάτι από το λαιμό σου σαν κίνηση είναι εύκολη. Το να ξέρεις τι κρεμαστάρι θα φορέσεις και πως θα πρέπει να το φορέσεις, αυτό δυστυχώς επαφίεται στο αν διαθέτεις καλό γούστο ή αν νομίζεις ότι διαθέτεις καν γούστο! Εν πάσῃ περιπτώσει, το παρακάτω αρθράκι από τη Βεντέτα Νο 224 (21/8/1969) αναφέρεται στον κολλιέ (ή στο κολλιέ) και όσα μυστικά κρύβει. Την περίπτωση να μη φορά τίποτα και να έχει απελευθερωμένο το λαιμό της η γυναίκα, δεν την εξετάζει όμως...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (19/9/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. (Μαρκ. 8, 38)

Όποιος, ζώντας μέσα σ’ αυτή τη γενιά την άπιστη κι αμαρτωλή, ντραπεί για μένα και για τη διδασκαλία μου, θα ντραπεί γι’ αυτόν και ο Υιός του Ανθρώπου, όταν έρθει με όλη τη λαμπρότητα του Πατέρα του, μαζί με τους αγίους αγγέλους.
Ο Ιησούς είναι ξεκάθαρος και λέει κάποια πράγματα όπως δυστυχώς είναι. Ονομάζει εκείνη την αμαρτωλή γενεά, μοιχαλίδα. Και ήταν μοιχαλίδα, γιατί απαρνήθηκε και περιφρόνησε τον αληθινό νύμφιο, τον Ιησού, και προσκολλήθηκε στο διάβολο. Όμως ας μην ξεχνάμε ότι δεν ήταν μόνο εκείνη η γενεά τότε, η μόνη αμαρτωλή. Συνεχώς οι γενεές πορεύονται στην αμαρτία περιφρονώντας τον Κύριο, με την απιστία να αποτελεί... πρότυπο και τρόπο ζωής για πολλούς δυστυχώς... Έτσι γι' αυτό το λόγο γίνονται μοιχαλίδες. Ποιός λοιπόν ζώντας μες στην αμαρτωλή και άπιστη γενεά, θα ντραπεί για τον Κύριο και το ευαγγέλιο του; Όποιος φοβηθεί να ακολουθήσει τη διδασκαλία Του. Όποιος δειλιάσει να ομολογήσει την πίστη στον Ιησού Χριστό. Όποιος προτιμήσει να ακολουθήσει την... μόδα της απιστίας και την πεπατημένη οδό της αμαρτίας. Όποιος προτιμήσει να συνάδει με τον κόσμο παρά να πηγαίνει αντίθετα απ' αυτόν. Όποιος φοβηθεί τον δύσκολο και ανηφορικό δρόμο της αρετής. Εκείνος που μέσα στην αμαρτία και την απιστία θα αποκηρύξει τον Χριστό και θα νιώσει ντροπή αν ήταν χριστιανός, θα λάβει αντιστοίχως από τον Κύριο αποκήρυξη και ντροπή. Ναι, ο Κύριος γι' αυτόν θα νιώσει ντροπή να τον έχει μαζί Του και θα τον αρνηθεί. Όχι τώρα, αλλά όταν θα έρθει στη δεύτερη παρουσία του. Μέχρι στιγμής τον γνωρίζουμε φτωχό και ταπεινό να τον ακολουθούν οι επίσης φτωχοί μαθητές και μετέπειτα απόστολοι. Στη δεύτερα παρουσία του όμως θα έρθει ἐν πλήρῃ δόξα, γεμάτος με τη θεϊκή του λαμπρότητα ως υιός του Πατρός, ακολουθούμενος από ουράνιες δυνάμεις, τους αγγέλους. Τότε θα έρθει να κρίνει εμάς τους ανθρώπους και να μας ανταποδώσει αναλόγως με ότι στον βίο μας του προσφέραμε.  

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΝΤΟΝΑΛΝΤ Ο... ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ!

Σαν σήμερα, εν έτει 1934 εμφανίζεται για πρώτη φορά σε κόμικ-στριπ εφημερίδας η πιο διάσημη πάπια στα κόμικ. Αναφέρομαι βέβαια στον Ντόναλντ Ντακ του Ντίσνεϊ. Σε ταινία είχε εμφανιστεί για πρώτη φορά στις 9/6 του ίδιου έτους, αλλά στέκομαι κυρίως στο έντυπο κόμικ, μιας και πιτσιρικάς είχα διαβάσει κάμποσες ιστορίες του, σε εποχές που δεν υπήρχε ούτε το DVD, ούτε τα κατ' οίκον ηλεκτρονικά παιχνίδια, ούτε καν η ιδιωτική τηλεόραση και η ανάγνωση των κόμικ περιοδικών ήταν από τις αγαπημένες ασχολίες της τότε πιτσιρικαρίας. Ωστόσο ο Ντόναλντ και η παρέα του, όσο διασκεδαστικός και να ήταν, δεν ήταν και τόσο... αθώος στο τι μας μετέδιδε. Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ δεν είχε και τόσο... αγνές προθέσεις για το παιδικό κοινό του. Πριν πολλά χρόνια είχε πέσει στα χέρια μου ένα βιβλίο - μελέτη των Αρμάν Ματλάρ και Αριέλ Ντορφμάν με τον περίεργο (για μένα τότε) τίτλο «Ντόναλντ ο Απατεώνας» (Εκδόσεις ὕψιλον 1982) όπου ανέλυαν διεξοδικά το τι παίζεται με την οικογένεια Ντακ και την εν γένει οικογένεια των κόμικ του Ντίσνεϊ. Μερικά πολύ μικρά αποσπασματάκια παραθέτω εδώ, ίσα ίσα για να προβληματίσω τον σκεπτόμενο αναγνώστη, που δεν καταπίνει εύκολα και αφελώς οτιδήποτε του πασάρουν για καλό προς τα παιδιά...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΣΙΛΟΥΕΤΑ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ»

Καλή η θάλασσα, καλά τα μπάνια, καλές οι διακοπές, αλλά δεν γεμίζουν μόνο τις «μπαταρίες» μας. Γεμίζουν και το σώμα μας από τα γνωστά περιττά λίπη... Διακοπές και άνοιγμα της ορέξεως πάνε μαζί δυστυχώς. Για όσους δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τα... γαστρονομικά κελεύσματα το παρακάτω απόκομμα από τη Βεντέτα Νο 170 (8/8/1968) λέει τι πρέπει να κάνουν καθημερινώς και αδιαλείπτως παράλληλα με κάποια δίαιτα. Ασκήσεις γυμναστικής! Τι πρωτότυπο, ε; Και μην ακούσω γκρίνιες. Με την ελπίδα ότι του χρόνου θα γίνει η σχετική εγκράτεια... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (12/9/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου (Ιω. 3, 14)

Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου
Ο Ιησούς προφητεύει την σταύρωσή του, κάνοντας μια προτύπωση. Θυμίζει το χάλκινο φίδι που ο Μωυσής ύψωσε στην έρημο σ' ένα ψηλό πάσσαλο για να το βλέπουν οι Ισραηλίτες όταν τους δάγκωνε κάποιο φίδι και να θεραπεύονταν (Αρ. 21, 9). Όπως λοιπόν υψώθηκε εκείνο το χάλκινο φίδι, έτσι θα υψωθεί ο υιός του ανθρώπου, δηλαδή ο θεάνθρωπος Ιησούς στο σταυρό. Το φίδι θύμιζε την αμαρτία και την ενοχή επειδή τη μορφή του πήρε ο διάβολος στο προπατορικό αμάρτημα. Ο σταυρός πάλι ήταν τότε ένας ατιμωτικός θάνατος που εφάρμοζαν οι Ρωμαίοι. Με το χάλκινο φίδι οι Ισραηλίτες απόφευγαν τον σωματικό θάνατο από τα δηλητηριώδη δαγκώματα των φιδιών. Με το σταυρικό πάθος, οι πιστοί έχουν την ευκαιρία να αποφύγουν τον αιώνιο θάνατο της ψυχής στην κόλαση. Η αμαρτία συμβολίζεται με το θανατηφόρο δηλητήριο των φιδιών. Είναι ύπουλη με ολέθρια αποτελέσματα. Για να εκτεθεί δημοσίως και να φανεί η ήττα της, δυστυχώς ο αδύναμος μεταπτωτικός άνθρωπος δεν επαρκούσε και χρειάζονταν ένα πρόσωπο άγιο, αναμάρτητο και συνάμα πολύ δυνατό. Ο Υιός του Θεού αυτοαποκαλούμενος και υιός του ανθρώπου για να τονίσει την κοινή ανθρώπινη φύση Του, ως αντιπρόσωπός μας, θυσιάστηκε αντί του ανήμπορου ανθρώπου. Υψώθηκε στο σταυρό ως θέαμα, υψώθηκε για να προσφέρει το αίμα του ως λύτρο για τη σωτηρία μας, υψώθηκε για να μας ανυψώσει από την πτώση μας και υψώθηκε με την ανάληψή του για να καθίσει δεξιά του Πατρός και να παράσχει άφεση αμαρτιών στους πιστούς.   

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΑΠΟΛΟΓΟΣ»

Συνήθως αρχές του Σεπτέμβρη, βλέποντας και πάλι τη ρουτίνα να ξανάρχεται, ένας απολογισμός του καλοκαιριού είναι χρήσιμος. Όχι μονάχα ως νοσταλγία, αλλά και σαν μια τακτοποίηση των αναμνήσεων, των συναισθημάτων, των προσδοκιών που ευοδώθηκαν ή όχι κλπ. Το παρακάτω ποίημα με τον τίτλο «Απόλογος» του Κ. Θ. Φωτεινού, δεν αναφέρεται μόνο στον απολογισμό που ανέφερα, ωστόσο μου άρεσε και μιας και σήμερα 9/9 το βρήκα στο ημερολόγιο και προτίμησα να το βάλω. Με ταξίδεψε σε έναν εσωτερικό επαναπατρισμό...    

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΧΗ»

Τέλος οι διακοπές; Επιτέλους να επανέλθουμε στην... πολυπόθητη ρουτίνα της καθημερινότητας! Όπως και να το κάνουμε οι διακοπές είναι κουραστικές. Μια καλοκαιρινή αγγαρεία κατάντησαν πλέον! Τι, όχι; Α, αν δεν σκέφτεστε έτσι τότε όταν τελειώνει ο Αύγουστος, δεν έρχεται ο Σεπτέμβρης αλλά η κατάθλιψη! Για την καλύτερη προετοιμασία προς την μετά διακοπών εποχή, το παρακάτω αρθράκι από τη Βεντέτα Νο 122 (7/9/1967) για τις κυρίες ειδικά, είναι κατατοπιστικότατο. Και μην ξεχνάτε πως ο καιρός παραμένει καλοκαιρινός...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (5/9/2021) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων· μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ ἀποδώσω σοι·
ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. (Ματθ. 18, 29-30)

Ο σύνδουλός του τότε έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε: «δείξε μου μακροθυμία, και θα σου τα ξεπληρώσω». Εκείνος όμως δε δεχόταν, αλλά πήγε και τον έβαλε στη φυλακή, ώσπου να ξεπληρώσει ό,τι του χρωστούσε.
Ποιά είναι η διαφορά ενός αφέντη από ένα δούλο; Ο μεν αφέντης μπόρεσε να ευσπλαχνιστεί το δούλο του που χρωστούσε ένα μεγάλο ποσόν και του διέγραψε το χρέος, ενώ ο εν λόγῳ δούλος δεν έπραξε ομοίως για έναν άλλο δούλο που του χρωστούσε ένα μηδαμινό ποσόν! Αδίστακτος και σκληρός ο δούλος έμεινε ασυγκίνητος από τα παρακάλια του άλλου δούλου. Μπορεί να ήταν μηδαμινό το χρέος, όμως ήθελε την εξόφληση εδώ και τώρα. Ειδάλλως θα επέβαλε το νόμο, όπως και έκανε. Έτσι είναι το σωστό. Αν δεν έχεις να πληρώσεις θα πας φυλακή. Τα παρακάλια και οι γονυκλισίες είναι... γαλυφιές και κόλπα του πονηρού οφειλέτη για να τουμπάρει και να κοροϊδέψει τον δανειστή του. Αυτό είχε κατά νου ο πονηρός δούλος της παραβολής. Και το εφάρμοσε μεν ενώπιον του αφέντη του για να γλιτώσει από το δικό του χρέος (στχ.26-27), αλλά στην περίπτωση του συνδούλου του όμως... θέλησε να μην πιαστεί ο ίδιος κορόιδο! Το γεγονός ότι καν δεν συζήτησε με τον οφειλέτη του έστω μια διευκόλυνση στην αποπληρωμή του χρέους, ούτε καν μια παράταση, δείχνει το πόσο σκληρός και άκαρδος ήταν και κυρίως το πόσο ανάξιος για την ευεργεσία που είχε λάβει για το δικό του χρέος. Δυστυχώς ο κακός χαρακτήρας μπορεί να κρύβεται ενώπιον του ισχυροτέρου, αλλά ενώπιον του ασθενέστερου γίνεται πολύ εμφανής. Όταν ο ευεργετόμενος δεν ευεργετεί, όταν αυτός που δέχεται χάρες δεν κάνει χάρες, τότε οδεύει αντίθετα από την ουράνια βασιλεία. Η σκληρότητα που έδειξε ο δούλος στον οφειλέτη του, και η πονηριά στον αφέντη του, δείχνουν τον χαρακτήρα του κάτι που όσο και να προσπαθήσει δεν μπορεί να τον κρατήσει κρυφό. Δεν είναι μόνο ένα παράδειγμα προς αποφυγήν για εμάς, αλλά μας λέει τι απεχθάνεται ο Κύριος. Ας μην είμαστε λοιπόν οπαδοί της αχαριστίας...

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΣΗΜΕΙΟ»

Μπορεί να μπήκε ο Σεπτέμβιος, αλλά οι διακοπές παρότι κοντεύουν να τελειώσουν, καλά κρατούν. Ένα ακόμη διηγηματάκι από τη Βεντέτα Νο 112 (29/6/1967) για την παραλία (και όχι μόνο) αυτή τη φορά... πικάντικο, κατά πως αυτοτιτλοφορείται, ονόματι «Το αδύνατο σημείο». Βέβαια εδώ αναφέρεται στο αδύνατο σημείο του πρωταγωνιστή, που θέλει γυναίκα... υπάκουη και στα μέτρα του! Το τι παθαίνει στο τέλος... το αφήνω να το διαβάσετε! Πάντως, μεταξύ μας, αν η γυναίκα λέει συνεχώς ναι και παραείναι πειθήνια τότε η βαρεμάρα πάει σύννεφο και πειράζεται επικινδύνως το νευρικό σύστημα! Άσε που τότε είναι που πρέπει να τη φοβάσαι...

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...