ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (30/03/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ᾿ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾿ ἡμᾶς. (9, 22)

Πολλές φορές μάλιστα και στη φωτιά τον έριξε και στα νερά για να τον εξολοθρέψει. Αλλά αν μπορείς να κάνεις κάτι, σπλαχνίσου μας και βοήθησέ μας».

Πολλές ήταν οι προσπάθειες του δαίμονα να σκοτώσει το σεληνιαζόμενο νέο, λέει ο πατέρας του στον Ιησού. Δεν μας εκπλήσσει βέβαια αυτό, διότι ο διάβολος το μόνο που θέλει για τον άνθρωπο είναι η εξόντωσή του, και πνευματική και σωματική. Γιατί όμως δεν τα κατάφερε; Τι στην φωτιά τον έριξε να καεί, τι σε νερά (πιθανότατα στη λίμνη Γεννησαρέτ) τον έριξε να πνιγεί, ο νέος παρέμενε ζωντανός. Προφανώς ο Θεός δεν άφηνε το διάβολο να ολοκληρώσει το έργο του, γιατί θα έρχονταν η ώρα της ίασης του νέου διά του Ιησού. Παρά την απιστία του πατέρα του, ο Θεός άφηνε ένα μικρό παραθυράκι της παρουσίας του περιμένοντας να μεταστραφεί ο πατέρας προς τον Κύριο. Ο πατέρας λοιπόν μεταστράφηκε και ζήτησε βοήθεια από τον Ιησού. Όμως με τα λόγια του δεν δείχνει να είναι πολύ βέβαιος το αποτέλεσμα. Η πίστη του δείχνει εξασθενημένη. «Αν μπορείς να βοηθήσεις...» Όποιος πιστεύει, είναι βέβαιος ότι μπορεί ο Ιησούς. Πτοήθηκε που προηγουμένως οι μαθητές δεν κατάφεραν να διώξουν το δαιμόνιο και άρχισε να αμφιβάλει. Άρχισε να φοβάται μήπως ούτε ο Ιησούς τα καταφέρει. Ο φόβος βρίσκει πρόσφορο έδαφος όταν η πίστη υποχωρεί. Ήταν ο Ιησούς ο κατάλληλος άνθρωπος για να βοηθήσει το παιδί του; Μήπως το παιδί του δεν έβρισκε ποτέ την ελευθερία του από τα δαιμόνια; Μήπως ο Κύριος τον επιτιμούσε δημοσίως για την μέχρι τώρα άπιστη ζωή του; Τέτοια ερωτήματα θα πέρασαν από το νου εκείνη τη στιγμή. Και εμείς να ήμαστε στη θέση του, αυτά δεν θα σκεφτόμαστε πριν δούμε το θαύμα; Η στερεή πίστη όμως δεν χρειάζεται το θαύμα για εκδηλωθεί. Φανερώνεται χωρίς αυτό. Παράδειγμα η πίστη του εκατόνταρχου (που δεν ήταν καν Ισραηλίτης) στο Ματθ. 8, 8,  που είπε «πες μόνο ένα λόγο και θα θεραπευτεί ο δούλος μου». Που θα ήταν δικαιολογημένος αν έλεγε του Ιησού, «αν μπορέσεις βοήθησε». Την αδύναμη πίστη βλέπουμε εδώ του πατέρα του δαιμονισμένου. Καλοπροαίρετη μεν, αλλά φθίνουσα. Τουλάχιστον το παραδέχτηκε και ζήτησε τη στερέωσή της (στχ. 24). Εμείς είμαστε σε θέση να παραδεχτούμε ότι η πίστη μας ακροβατεί και δεν πατάει γερά; Είμαστε σε θέση να κάνουμε λίγο στην άκρια τον εγωισμό μας, ώστε να ζητήσουμε βοήθεια για την πίστη μας; Κάνουμε κάποια προσπάθεια τώρα την περίοδο της νηστείας να βελτιώσουμε εαυτόν για τον Κύριο; Ή κρυβόμαστε πίσω από το εγωιστικό «να δω το θαύμα πρώτα και μετά θα πιστέψω»; Μη λησμονούμε ότι χωρίς πίστη, και το θαύμα να γίνει, εμείς δεν θα το δούμε...       

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Δ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' τον ειρμό της η' ωδής:

Παῖδας εὐαγεῖς ἐν τῇ καμίνῳ, ὁ τόκος τῆς Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μὲν τυπούμενος, νῦν δὲ ἐνεργούμενος, τὴν οἰκουμένην ἅπασαν, ἀγείρει ψάλλουσαν. Τὸν Κύριον ὑμνεῖτε τὰ ἔργα, καὶ ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Τους ευσεβείς παίδες στο καμίνι διέσωσε ο τόκος της Θεοτόκου (ο Χριστός), τότε μεν ως προτύπωση, τώρα δε ενεργώντας σώζει την οικουμένη, την οποία και συναθροίζει να ψάλλει: Τον Κύριο υμνείτε όλα τα δημιουργήματά του και υπερυψώνετε Τον σε όλους τους αιώνας.

Στη Βαβυλώνα μας πάει πάλι ο ι. υμνογράφος, όπου οι τρεις παίδες αρνήθηκαν να προσκυνήσουν την χρυσή εικόνα του Ναβουχοδονόσορα και αυτός διέταξε να τους θανατώσουν στο πυρακτωμένο καμίνι. Εκεί, οι φλόγες αντί να τους κάψουν τους δρόσιζαν. Αυτός ο θαυματουργικός τρόπος με τον οποίο διασώθηκαν προτυπώνει αφενός το μυστήριο της ενανθρώπησης του Κυρίου στη Θεοτόκο, όπου η θεία ενέργεια δεν έφερε καμία αλλοίωση στην Παναγία. Αφετέρου, προτυπώνει τη λυτρωτική ενέργεια του Λόγου, που εκπληρώθηκε όταν ενσαρκωμένος ων, ενέργησε για τη σωτηρία του κόσμου. Η δροσιά από τις φλόγες στο καμίνι, είναι η δροσιά του Αγ. Πνεύματος που κατέκλυσε τη μήτρα της Παρθένου και διά του Κυρίου, (που έγινε εκτός από Θεός και τέλειος άνθρωπος ταυτόχρονα) έσβησε το πυρακτωμένο καμίνι της φθοράς και του θανάτου. Η οικουμένη, λυτρωμένη από τη δροσιστική φλόγα του Θεού, απευθύνει ως ένα σώμα ψαλμούς κι ύμνους για τον Ευεργέτη της, σ' όλη την αιωνιότητα.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΠΑΖΟΚΕΦΑΛΙΕΣ & ΓΡΙΦΟΙ

Πότε προκαλείται βραχυκύκλωμα στο μυαλό; Όταν έχεις να βρεις την απάντηση σε μια σπαζοκεφαλιά που είναι έτσι διατυπωμένη ώστε να έχει κάποιο οξύμωρο σχήμα, είτε κάποια λεκτική αντίθεση. Αν δεν είχαν ιδιαίτερη διατύπωση οι σπαζοκεφαλιές, δεν θα ήταν σπαζοκεφαλιές! Σωστά; Οι παρακάτω προέρχονται από τον Καζαμία 2023 (εκδόσεις Ρουμελιώτη) και οι λύσεις τους είναι γραμμένες ανάποδα. Ένα αναποδογυρισματάκι στο κινητό ή το τάμπλετ (αν διαβάζεις από κινητό ή τάμπλετ) είναι εύκολο. Σε PC και το laptop καλύτερα να στρίψεις το κεφάλι! Εκτός κι μπορείς να διαβάζεις ανάποδα...! Πάντως άμα δεις τίποτα σπαζοκεφαλιές, μπαίνεις στον πειρασμό να τους ρίξεις μια ματιά, έτσι για να τσεκάρεις ότι παραμένεις σαΐνι. Μέχρι να κολλήσεις σε κάποια... Προσωπικά με δυσκόλεψε το Νο 6, αλλά το βρήκα, αφού κρυφοκοίταξα την απάντηση!  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

1822 (Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΛΗ)

Η καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια, δεν ήταν απλά μια νίκη των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων. Το μέγεθος του τουρκικού στρατού έναντι των ελληνικών δυνάμεων ήταν πολύ μεγάλο (γύρω στις 30.000 έναντι 2.500) και είχε μεγάλο αντίκτυπο στο εξωτερικό. Επόμενο ήταν, όπως σε οτιδήποτε συνταρακτικό συνέβαινε, να φτιαχτούν δημοτικά τραγούδια με βάση αυτή τη μεγάλη νίκη. Το παρακάτω, το αλίευσα από το Ρομάντσο Νο 1203 (22/3/1966), και μιλά για τη θλίψη στην τούρκικη πλευρά, και εξάρει το Νικηταρά (που ονομάστηκε τουρκοφάγος μετά τη μάχη) και τον Κολοκοτρώνη.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (23/03/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

...ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι (Μαρκ. 8, 34)

...ας σηκώσει το σταυρό του κι ας με ακολουθεί.

Εκτός να απαρνηθούμε τον αμαρτωλό εαυτό μας, ο Κύριος μας βάζει και μια ακόμη προϋπόθεση για να τον ακολουθήσουμε: Να σηκώσουμε το σταυρό μας, όπως οι μελλοθάνατοι σήκωναν οι ίδιοι το σταυρό τους τότε (το ίδιο έπραξε και ο ίδιος ο Ιησούς) και τον κουβαλούσαν μέχρι το σημείο που θα σταυρώνονταν. Δηλαδή να είμαστε έτοιμοι για να πεθάνουμε! Μήπως υπερβάλλει εδώ ο Ιησούς, ή κινδυνολογεί; Κατ' αρχάς, να θυμίσω ότι υπάρχουν δύο ειδών θάνατοι: ο πνευματικός και ο φυσικός. Ο μεν πρώτος προέρχεται από την αμαρτία και την καλλιέργεια της εγωπάθειας συνοδευόμενες από την αδιαφορία και τη μηδενική προσπάθεια για αλλαγή. Εδώ ο Κύριος, αναφέρεται στο δεύτερο, τον φυσικό θάνατο του σώματος. Και αυτό δεν το αναφέρει ως ένα βαρύγδουπο λεκτικό σχήμα, όπως τα χρησιμοποιούν συχνά οι ρήτορες για να δημιουργούν εντυπώσεις στο ακροατήριο. Ναι, υπήρξαν και υπάρχουν θάνατοι για τα θρησκευτικά πιστεύω. Να θυμηθούμε τους διωγμούς των πρώτων χριστιανών από τους Ρωμαίους, που τους σκότωναν αν δεν αποκήρυσσαν αν δεν απαρνούνταν την πίστη τους στο Χριστό. Να θυμηθούμε θανάτους χριστιανών από μουσουλμάνους στη σημερινή εποχή, παρότι αυτές οι ειδήσεις τις περνάνε σκοπίμως στα «ψιλά» τα Μ.Μ.Ε. Ο Κύριος μας λέει εδώ, ότι η πίστη προς Εκείνον δεν αναπτύσσεται μόνο σε... «κανονικές συνθήκες». Δυστυχώς ο ανθρώπινος πολιτισμός (ή ο κόσμος εν γένει) όσο προοδευτικός θέλει να δείχνει στη βιτρίνα του, τόσο παρηκμασμένος και σάπιος είναι εσωτερικώς. Και όσοι πάνε κόντρα στο πνεύμα το κοσμικό, τότε αντιμετωπίζονται ποικιλοτρόπως, ακόμα και με φυσική εξόντωση. Συνεπώς, ο Κύριος προετοιμάζει αυτούς που θέλουν να τον ακολουθήσουν για το τι ενδέχεται να συμβεί. Εξάλλου ποτέ δεν υποσχέθηκε ότι ο δρόμος για την ουράνια βασιλεία είναι κατηφορικός και στρωμένος με ροδοπέταλα. Ανηφορικός Γολγοθάς θα είναι και μάλιστα ζόρικος. Βέβαια, μην φτάσουμε από υπερβολικό ζήλο να επιζητούμε το φυσικό μας θάνατο για να «αγιάσουμε». Πολύ πιθανό στις μέρες μας, να μην χρειαστεί να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο, για να μαρτυρήσουμε για την πίστη μας. Σε άλλες εποχές όμως... ποτέ δεν ξέρεις. Αλλά καλό είναι να ξέρουμε το όριο της πίστης: αυταπάρνηση έως θανάτου. Εκείνος, αναμάρτητος ων, κουβάλησε τις αμαρτίες όλων μας στο σταυρό του, εμείς θα κουβαλήσουμε μόνο τις δικές μας...     

Υ.Γ. Θα μπορούσαμε να εντάξουμε στην έννοια του σταυρού, εκτός του φυσικού θανάτου, το σύνολο των θλίψεων και των βασάνων που μας βαραίνουν στη ζωή μας και ειδικά αυτά για τα οποία δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι. Όπως η σοβαρή ασθένεια (δική μας ή στο οικογενειακό περιβάλλον), αναπηρία, ανεργία, κ.α. Πράγματι, και αυτά είναι σταυρός και πολύ βαρύς μάλιστα. Κάποια οδηγούν σε απόγνωση και σε αυτοκτονία... Ένας τέτοιος σταυρός για να σηκωθεί, χρειάζεται ελπίδα και πίστη  στον Κύριο. Όσο δυνατός και να νιώθει κανείς, σε τέτοιες δυσκολίες δοκιμάζεται άγρια. Και δυστυχώς το βάρος παραείναι αβάσταχτο ενίοτε. Ο απελπισμένος νους ψάχνει άμεσες λύσεις με θαύματα εδώ και τώρα, ενώ ο Κύριος ζητάει πίστη. Γιατί το θαύμα θα λύσει πρόσκαιρα το νυν πρόβλημα, αλλά σε κάθε πρόβλημα θα ζητάμε θαύματα χωρίς όμως να έχουμε να (ανταπο)δώσουμε πίστη γιατί θα καλομάθουμε και θα βολευτούμε... Και αντί να ανέβουμε τον Γολγοθά μας, θα βαλτώσουμε πνευματικά.   

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Γ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της ζ' ωδής:

Ἱκετεύομεν οἱ δοῦλοί σου καὶ κλίνομεν, γόνυ καρδίας ἡμῶν. Κλῖνον τὸ οὖς σου Ἁγνή, καὶ σῶσον τοὺς θλίψεσι, βυθιζόμενους ἡμᾶς, καὶ συντήρησον, πάσης ἐχθρῶν ἁλώσεως, τὴν σὴν Πόλιν Θεοτόκε.

Σε ικετεύουμε οι δούλοι σου και κλίνουμε τα γόνατά μας μπροστά σου. Άνοιξε το αυτί σου (άκουσέ μας) Αγνή και σώσε εμάς που βυθιζόμαστε στις θλίψεις. Και προφύλαξε από κάθε εχθρική άλωση, τη δική σου πόλη Θεοτόκε.

Οι θλίψεις του βίου είναι ατελείωτες, τα καθημερινά προβλήματα δεν σταματούν ποτέ, συνεπώς ο ι. υμνογράφος παρακαλεί τη Θεοτόκο να σώσει, ως σανίδα σωτηρίας, όλους τους πιστούς που δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες και βυθίζονται σ' αυτές. Όμως δεν είναι μόνο οι θλίψεις και τα προβλήματα που προέρχονται από το βίο, είναι και οι εξωτερικοί εχθροί που κατά καιρούς είχαν εμφανιστεί απειλώντας να αλώσουν την Κωνσταντινούπολη. Σε μια τέτοια δύσκολη περίπτωση άλλωστε βρέθηκε η Πόλη πριν ψάλλουν για πρώτη τον Ακάθιστο Ύμνο οι κάτοικοί της. Γι' αυτό και στρέφονταν στην Παναγία για να τους προφυλάξει από κάθε άλωση. Η απόκρουση των Αβάρων και των Περσών αποδόθηκε στη σωτηριώδη επέμβαση της Θεοτόκου, οπότε προσφωνήθηκε υπέρμαχος στρατηγός και έψαλαν σ' αυτή τα νικητήρια. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

36 ΛΕΠΤΑ ΖΩΗΣ!

Με πόσα τσιγάρα ισούται ένα χοτ ντογκ (hot dog); Εσύ που τρως χοτ ντογκς, το γνωρίζεις; Μόνο με 3,27! Και δεν εννοώ στην τιμή κόστους, αλλά σε λεπτά ανθρώπινης ζωής! Ναι, το χοτ ντογκ μετριέται σε λεπτά ανθρώπινης ζωής που αφαιρεί από αυτόν που το τρώει! Για την ακρίβεια, 36 λεπτά βάσῃ μελέτης του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. Και αυτή η μελέτη ασφαλώς περνάει στα ψιλά, λες και δεν μας πολυαφορά... To δε τσιγάρο, μόνο 11 λεπτά, αλλά αυτό κι αν δεν ενδιαφέρει κανέναν. 

Την πληροφορία για το χοτ ντογκ την αλίευσα από το τηλεπαιχνίδι Chase (18/3/2025) και ομολογώ ότι εξεπλάγην. Αντί να είναι πρώτη είδηση στις εφημερίδες και τα ειδησεογραφικά saites, περνάει στα πολύ ψιλά ή δεν περνάει καθόλου! Τα ναρκωτικά είναι παράνομα επειδή σκοτώνουν, τα χοτ ντογκ όμως παραμένουν νόμιμα... Θα μου πεις, τα τσιγάρα δεν θα έπρεπε να είχαν απαγορευτεί προ πολλού; Γιατί να νοιαστεί το κράτος για την υγεία μας; Πιο πολλά κονομάει από τον καπνό, τα χοτ ντογκς και άλλα παρόμοια θανατηφόρα τρόφιμα... Θα μπορούσε να έχει μονοπώλιο τα ναρκωτικά και θα κονόμαγε πολλά περισσότερα!

Βέβαια, θα πει αντιτάξει κανείς το επιχείρημα, πως άμα το χοτ ντογκ είναι από αγνά υλικά, γιατί να σκοτώνει; Σωστό, αλλά χοτ ντογκ και αγνά υλικά, είναι σχήμα οξύμωρο! Εκτός κι αν είναι... σπιτικά! Αυτό κι αν είναι οξύμωρο, αλλά λέμε... Πιο βρώμικο ταχυέδεσμα δεν υφίσταται. Οπότε η λύση είναι μία, η αυτοπροστασία. Μακριά από καντίνες και αυτοσχέδιες ψησταριές με «βρώμικα»! Καλύτερα να μην φας τίποτα, παρά χοτ ντογκ! Η δίαιτα όχι μόνο δεν αφαιρεί λεπτά ζωής, αλλά προσθέτει! Και επιπλέον δεν πετάς λεφτά! Αυτό είναι ακόμα καλύτερο κι από τη δίαιτα! Σωστά;  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ: ΨΑΡΙ ΜΑΓΙΟΝΕΖΑ, ΜΕ ΣΑΛΑΤΑ ΡΩΣΙΚΗ

Ο Μάρτιος εκτός ότι δεν λείπει ποτέ από τη Σαρακοστή κατά την λαϊκή ρήση, είναι και ο μήνας όπου τρώνε ψάρι οι νηστεύοντες για το Πάσχα, την ημέρα του Ευαγγελισμού. Έτσι, η συνταγή για αυτόν το μήνα, είναι σχετική. Ψάρι μαγιονέζα με σαλάτα ρώσικη από το Ρομάντσο Νο 889 (15/3/1960). Όχι κατ' ανάγκη μπακαλιάρο αλλά με ότι δύναται το πορτοφόλι. Νόστιμη συνταγή για το έθιμο, αλλά τρώγεται και εκτός εθίμου. Και όποιος δεν του αρέσει το ψάρι, καιρός ν' αλλάξει γνώμη. Είναι υγιεινότερο από το κρέας, να τα λέμε κι αυτά! 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (16/03/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. (Μαρκ. 2, 4)

Κι επειδή δεν μπορούσαν να πλησιάσουν τον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από ’κει που ήταν ο Ιησούς, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος.

Οι τέσσερεις που κουβάλησαν τον παραλυτικό στο σπίτι που δίδασκε ο Ιησούς μη δυνάμενοι να Τον πλησιάσουν λόγῳ του πλήθους που είχε κατακλύσει το σπίτι, προέβησαν σε μια ασυνήθιστη πράξη. Αντί να φωνάξουν και να παρακαλέσουν να ανοιχτεί χώρος να περάσουν, ίσως και να το έκαναν χωρίς αποτέλεσμα, αντί να περιμένουν έξω ώστε όταν αποχωρήσει ο Ιησούς να τον δουν, ανέβασαν τον παραλυτικό στη στέγη και στο σημείο που βρισκόταν ο Κύριος, άνοιξαν ένα άνοιγμα για να περάσουν από εκεί τον ασθενή. Το κείμενο δεν αναφέρει αν ζήτησαν άδεια από τον ιδιοκτήτη για αυτήν την καταστροφή, αλλά σίγουρα παραήταν τολμηρό το εγχείρημά τους. Βέβαια, δεν είχαν να σπάσουν κάποια οροφή φτιαγμένη από μπετόν αρμέ όπως οι σημερινές, και ούτε προφανώς κουβαλούσαν μαζί τους εργαλεία για κατεδαφίσεις. Πιθανώς ήταν κάποιο χαμόσπιτο με μια προχειροκατασκευή. Εντούτοις εντυπωσιάζει αυτή τους η αυθόρμητη κίνηση, για τα κίνητρά που είχαν. Ήδη είχαν μεταφέρει τον παραλυτικό στο σπίτι που βρισκόταν ο Ιησούς. Όμως αυτό δεν αρκούσε. Έπρεπε να τον πάνε ενώπιόν Του. Να δει, κατά πως νόμιζαν, ἰδίοις ὄμμασι το πρόβλημα του ασθενούς και να τον θεραπεύσει. Έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους. Δεν πτοήθηκαν από εμπόδια και αναποδιές. Ούτε είχαν αναστολές, ούτε έκαναν δεύτερες σκέψεις για να σταματήσουν. 

Εκείνοι οι τέσσερεις, ένεκα της πίστης τους (την οποία επιβράβευσε ο Κύριος, στχ. 5) γκρέμισαν την οροφή που τους εμπόδιζε προς τον Κύριο. Αντιθέτως εμείς, με ευκολία χτίζουμε τοίχους για να τον απομακρύνουμε από κοντά μας. Δεν πάμε στην Εκκλησία επικαλούμενοι διάφορες φτηνές δικαιολογίες. Τον ξεχνάμε όταν όλα μας πηγαίνουν καλά και αδιαφορούμε για την πνευματική μας καλλιέργεια και προκοπή. Αντί να κάνουμε το παν για να τον πλησιάσουμε, γκρεμίζοντας την αμαρτωλή εγωπάθεια που μας έχει κυριεύσει (και δεν το αντιλαμβανόμαστε δυστυχώς), την χτίζουμε και την ενισχύουμε ακόμα περισσότερο... Οι τέσσερεις στο περιστατικό της σημερινής περικοπής, δεν πήγαν στον Ιησού για τον εαυτό τους, αλλά για κάποιον άλλον. Εμείς όμως ούτε για τον εαυτό μας δεν πάμε, πόσο μάλλον για άλλον... Στην περικοπή δεν αναφέρεται να τους συγχώρησε τις αμαρτίες ο Κύριος όπως έπραξε για τον παραλυτικό. Ο ευαγγελιστής Μάρκος στη σύντομη διήγησή του δεν έγραψε τα αυτονόητα. Την πίστη τους την είδε ο Ιησούς (στχ. 5) και αυτό αρκεί. Σε εμάς τι άραγε βλέπει ο Κύριος; Ας μην το ξεχνάμε αυτό, και την περίοδο (της Μ. Τεσσαρακοστής) που διανύουμε ας κάνουμε κάποια προσπάθεια για πνευματική άσκηση, μπας και καταφέρουμε ν' ανοίξουμε έστω μια γρίλια προς τον Κύριο!         

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Β' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της ζ' ωδής:

Εὐφημεῖ σε, μακαρίζοντα τὰ πέρατα, καὶ ἀνακράζει σοι· Χαῖρε ὁ τόμος ἐν ᾧ, δακτύλῳ ἐγγέγραπται, Πατρὸς ὁ Λόγος Ἁγνή, ὃν ἱκέτευε, βίβλῳ ζωῆς τους δούλους σου, καταγράψαι Θεοτόκε.

Σε ευφημεί και σε εγκωμιάζει όλος ο κόσμος αναφωνώντας σε, Χαίρε Αγνή εσύ είσαι το βιβλίο στο οποίο γράφτηκε με το δάκτυλο, ο Λόγος του Θεού Πατρός. Αυτόν ικέτευε Θεοτόκε, να καταγράψει στο βιβλίο της ζωής κι εμάς τους δούλους σου.

Ο εγκωμιασμός από όλο τον κόσμο είναι μεγάλος γιατί διά της αγνότητας της Παναγίας, γίνεται η ίδια το βιβλίο στο οποίο έχει γραφτεί με το δάχτυλο του Θεού Πατρός ο ίδιος ο Λόγος Του, δηλαδή ο Χριστός. Μας θυμίζει ο ι. υμνογράφος με την φράση «δακτύλῳ Θεοῦ», το ότι είχε γράψει ο Θεός με τον ίδιο τρόπο στις λίθινες πλάκες του Μωυσή το νόμο Του (Εξ. 31. 18). Αντιστοίχως γράφει, εννοώντας ως δάκτυλο τη θεία ενέργεια, το Λόγο Του, δηλαδή το Χριστό. Είναι ένας ποιητικός τρόπος να εκφραστεί το μυστήριο της Ενανθρώπησης, όπου η Παναγία γίνεται το ζωντανό Ευαγγέλιο, το ιερό «χειρόγραφο» της σωτηρίας του κόσμου. Και εφόσον τα όσα γράφει ο Θεός, έχουν αιώνια ισχύ, ο ι. υμνογράφος παρακαλεί την Παναγία να ικετεύσει να γράψει τους πιστούς στο βιβλίο της αιώνιας ζωής.    

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΣΠΗΛΑΙΟ ΚΆΨΙΑ

Καλλιτεχνία δεν κάνει μόνο ο άνθρωπος, κάνει και η φύση! Άθελά της, προφανώς, αλλά σίγουρα κάνει εντυπωσιακά πράγματα. Πιο εντυπωσιακά κι από τα ανθρώπινα έργα, πολλές φορές. Αρχές του Μάρτη 2025 βρέθηκα στο Σπήλαιο Κάψια κοντά στην Τρίπολη. Δεν θα αναλωθώ εδώ στο πόσο ωραίο ήταν, όσο στο ότι σου έδινε την εντύπωση ότι βρισκόσουν σε έναν άλλο κόσμο βγαλμένο από την φαντασία αν μη τι άλλο. Η αίσθηση του χρόνου σε τέτοια μέρη, εύκολα χάνεται, ειδικά αν δεν κοιτάς το ρολόι... Οι παρειδωλίες των σχημάτων που είχαν οι σταλαγμίτες και οι σταλακτίτες, έκαναν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την επίσκεψη. Ένα μικρό δείγμα από τις φωτογραφίες που τράβηξα βάζω σ΄ αυτήν την ανάρτηση, για να δώσω μια σταγόνα μέθεξης αυτής της ομορφιάς.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

100...

Όταν λέμε 100, τι εννοούμε; Εκτός από το περιπολικό της Αστυνομίας, στον Πειραιά αυτές τις μέρες εννοούμε τα 100 χρόνια του Ολυμπιακού. Σήμερα 10/3/2025 ο ιστορικός σύλλογος του Ολυμπιακού κλείνει τα πρώτα 100 χρόνια ζωής του. Κύπελα, διακρίσεις, τίτλοι κ.λ.π. εν αφθονία. Τι να πεις κανείς για την πιο αγαπημένη ομάδα στην Ελλάδα. Επεκτείνεται σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϋ, πόλο, στίβο κ.α. Δεν ξέρω αν έχει ομάδα και στο... τάβλι! Λόγῳ της ημέρας, βάζω το λήμμα περί του Ολυμπιακού από την παλιά εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα (2004-05) και δύο αφίσες, που βρίσκονται ακόμα κρεμασμένες στο σπίτι, μία από την ποδοσφαιρική ομάδα του 1973 και την μπασκετική ομάδα του 1997 η οποία κέρδισε την ευρωλίγκα. Ευχές για «χρόνια πολλά» στον Ολυμπιακό από το blog σήμερα, και ευχές για ακόμα περισσότερα κύπελα!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (09/03/2023) ΚΥΡΙΑΚΗ Α' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. (Ιω. 1, 48)

Ο Ιησούς είδε το Ναθαναήλ να πλησιάζει και λέει γι’ αυτόν: «Να ένας γνήσιος Ισραηλίτης, χωρίς δόλο μέσα του»

Ο Ιησούς βλέποντας το Ναθαναήλ που τον πλησίαζε, δεν τον κολάκευσε λέγοντάς του ότι είναι γνήσιος Ισραηλίτης, δίχως δόλο. Δεν τον είπε βέβαια αναμάρτητο ή άγιο, μα τον επαίνεσε διότι οι γνήσιοι απόγονοι του Αβραάμ είναι οι Ισραηλίτες που δεν ήταν πονηροί και είχαν ταπεινό φρόνημα. Δυστυχώς δεν ήταν μόνο οι Φαρισαίοι που ο νους τους είχε καταλειφθεί από τον δόλο αλλά και πάρα πολλοί άλλοι. Ο Ιησούς εξέφρασε τη χαρά του επειδή είδε κάποιον που είχε τα προσόντα να γίνει μαθητής του. Τι μεγάλη (πνευματική) τιμή, θα μπορούσε να λάβει κάποιος ἐν ζωῇ από τον ίδιο τον Κύριο! Μας είπε τι προσόν ζητούσε από κάποιον για να τον ακολουθήσει. Όχι την έξωθεν καλή μαρτυρία, αλλά την έσωθεν. Ο Κύριος μπορούσε ως Θεός, να δει ενδότερα στο Ναθαναήλ και δεν χρειάστηκε τίποτα περισσότερο για να τον κάνει μαθητή του. 

Θα μπορούσαμε εμείς να είμαστε στη θέση του Ναθαναήλ; Δύσκολο έως αδύνατο διότι τον δόλο και την πονηριά τα έχουμε «ενσωματώσει» σχεδόν στο χαρακτήρα μας. Και αν δούμε κάποιον απονήρευτο που δεν κρατάει κακία, τον περιφρονούμε... Μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στον Κύριο για να δείξουμε μετάνοια; Καθόλου εύκολο στην πράξη. Κι όμως, ο Κύριος μας δίνει το κίνητρο και τον τρόπο να πολεμήσουμε το κακό εντός του νου μας και να αποβάλλουμε την κακή νοοτροπία που μας οδηγεί μακριά Του. Δεν επαίνεσε το Ναθαναήλ για να απαξιώσει όλους όσους είμαστε δολεροί. Αλλά μας τον έκανε πρότυπο προς μίμηση. Η νηστεία στην περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής που εισήλθαμε, είναι ένας τρόπος άσκησης. Δίχως σοβαρή προσπάθεια, ούτε καν θα πλησιάσουμε τον έπαινο που έλαβε ο Ναθαναήλ.    

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ (Α' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ)

Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της ζ' ωδής:

Ῥητορεύουσα, οὐ σθένει γλῶσσα Δέσποινα, ὑμνολογῆσαί σε· ὑπὲρ γὰρ τὰ Σεραφείμ, ὑψώθης κυήσασα, τὸν Βασιλέα Χριστόν, ὃν ἱκέτευε, πάσης νῦν βλάβης ῥύσασθαι, τοὺς πιστῶς σε προσκυνοῦντας.

Και η πιο ρητορική γλώσσα δεν μπορεί να σε υμνολογήσει Δέσποινα, διότι με το να γεννήσεις τον βασιλέα Χριστό, υψώθηκες πιο πάνω κι από τα Σεραφείμ. Αυτόν ικέτευε να σώσει τώρα από κάθε βλάβη αυτούς που με πίστη σε προσκυνούν.

Το μυστήριο της γεννήσεως του Χριστού είναι μεγάλο και ακατάληπτο. Υπερβαίνει την ανθρώπινη φύση γιατί προέρχεται από το Θεό. Γι' αυτό και ο ι. υμνογράφος ομολογεί πως καμία γλώσσα, όσο κι αν έχει μεγάλο πλούτο λέξεων (όπως η ελληνική), κανένα ρητορικό σχήμα, όσο και μεγάλη να είναι η ρητορική δεινότητα, δεν μπορούν να υμνολογήσουν την Παναγία. Μέσα της δεν δέχτηκε μόνο θεία ενέργεια, αλλά τον ίδιο τον άπειρο Θεό, που υπερβαίνει την φτωχή ανθρώπινη λογική. Έτσι, η Θεοτόκος υψώθηκε κατά χάριν πιο πάνω κι από το τάγμα των αγγέλων που ονομάζονται Σεραφείμ και πλαισιώνουν το θρόνο του Θεού. Εφόσον δεν μπορεί να της προσφέρει ο ι. υμνογράφος ύμνο αντάξιο του μεγαλείου της, με το φτωχό του λεξιλόγιο την παρακαλεί να ικετεύσει στον Χριστό να σώσει από κάθε κακό όσους την προσκυνούν από βάθους καρδίας και εκδηλώνουν την πίστη τους.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΤΑ ΜΗΛΑ, ΒΟΗΘΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ!

Τελικά με τα όσα γράφει το παρακάτω άρθρο (το οποίο αλίευσα από τον Καζαμία 2025 εκδ. Λιναρδάτος) για τα μήλα, τότε θα έπρεπε να τα πωλούν είτε σε φαρμακεία, είτε σε... καλλυντικάδικα! Όπως και να 'χει, είναι πεντανόστιμα και προσωπικώς τα καταναλώνω αβέρτα! Μιας και διανύουμε περίοδο νηστείας, αντί για τα παχυντικά και αρτήσιμα γλυκά, τα φρούτα είναι η καλύτερη και υγιεινότερη εναλλακτική. Πάντως, όσον αφορά τη δίαιτα, μην τα περιμένουμε όλα από τα μήλα, χρειάζεται διατροφή και γυμναστική.  

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

«ΤΗΣ ΕΥΑΣ Η ΛΥΤΡΩΣΙΣ»

Εισήλθαμε στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όπου όποιος έχει τα κότσια νηστεύει κανονικά, και μετά από αυτήν έπεται η Μεγάλη Εβδομάδα. Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου, είναι οι Χαιρετισμοί προς στην Θεοτόκο. Με βάση ένα στίχο από την Α' στάση, που λέει επί λέξει, Χαῖρε τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις, το παρακάτω αρθράκι από την Βεντέτα Νο 306 (18/3/1971) κάνει εκτενή λόγο στην Εύα, τη γυναίκα του Αδάμ που του έδωσε το μήλο, ψηλαφίζοντας τρόπῳ τινά την προσωπικότητά και τον ψυχισμό της. Μιας και κάτι τέτοιο δεν έχω ξαναδεί, συνήθως η Εύα πάει πακέτο με τον Αδάμ στα σχετικά άρθρα, δεν έχω παρά να το δημοσιεύσω για μπαίνουμε στο κλίμα των ημερών... 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (2/03/2025) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

Ακούμε στην αυριανή περικοπή:

Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διαρύσσουσι καὶ κλέπτουσι· (Ματθ. 6, 19)

Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στη γη, όπου τους αφανίζει ο σκόρος και η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν.

Ποιούς θησαυρούς μας προτρέπει ο Ιησούς να μην μαζεύουμε; Προφανώς μιλά για τον υλικό πλούτο, είτε είναι χρήματα, είτε είναι ακίνητα, είτε πολύτιμα μέταλλα και πέτρες, είτε οτιδήποτε κοστίζει και επενδύουμε σ' αυτό. Ήταν το ακροατήριό του, όλοι πλούσιοι και ευκατάστατοι ώστε να απευθύνεται κυριολεκτικώς σ' αυτούς; Προφανώς κάποιοι να ήταν, αλλά οι περισσότεροι ήταν φτωχοί χωρίς τη δυνατότητα να θησαυρίζουν. Θα μπορούσε ωστόσο να είναι μία σπόντα για τους Φαρισαίους, οι οποίοι πλούτιζαν από την τήρηση του νόμου. Απευθύνεται σε όλους, είτε φτωχοί είτε πλούσιοι, γιατί όλοι μας λαχταρούμε ν' αποκτήσουμε τον πλούτο. Βέβαια τότε, δεν υπήρχαν οι τράπεζες για να τον αποθηκεύουν και η αποθήκευση στο σπίτι έφερνε και κάποια φθορά. Όμως δεν αναφέρει τον σκόρο, τη σκουριά και τους κλέφτες ως φόβητρο για να μην θησαυρίζουν οι άνθρωποι, ούτε αντιπαρέβαλε την ακτημοσύνη ως το μοναδικό ιδανικό. Αλλά για να δείξει τη φθαρτότητα και την προσωρινότητα του. Είτε πλούσιοι, είτε φτωχοί, οι άνθρωποι βλέπουν ως τη μόνη λύση των προβλημάτων τους, ως τη μόνη πηγή ευτυχίας τους τον πλούτο. Τον υλικό πλούτο, που μπορεί να χαθεί αν κλαπεί ή αν δεν αξιοποιηθεί λελογισμένα. Αυτός ο πλούτος, αν δεν τον χάσουμε, διαρκεί όσο και η ζωή μας στη γη. Σύντομος και αυτός, όπως σύντομοι είμαστε εδώ κι εμείς. Γι' αυτόν τον εφήμερο όμως πλούτο, σκοτώνονται και αφανίζονται άνθρωποι και γι' αυτόν διαπράττουν το κακό! Ως ιδανικό, τα ολοένα και περισσότερα λεφτά, κονιορτοποιούν την ηθική, την ανθρωπιά, και οδηγούν στην κενοδοξία. Ανυψώνουν την ύλη, έναντι της ψυχής, που παραμένει όμως μετά το σωματικό θάνατο... Το κακό δεν βρίσκεται τόσο στα όσα απέκτησες διά κόπου ή κληρονόμησες αλλά όσο στο να θες περισσότερα., και ακόμη περισσότερα... Δηλαδή σε μια εμμονική προσκόλληση στην ύλη! (Στον παρακάτω στίχο (20) ο Κύριος μας λέει τους πραγματικούς θησαυρούς που πρέπει να μαζεύουμε, εκ διαμέτρου αντίθετοι από τον υλικό πλούτο.) Το ιδανικό στην ἐν Χριστῷ ζωή δεν είναι η συσσώρευση του υλικού πλούτου που οδηγεί στην εγωπαθή φιλαργυρία (και μετά στην αλαζονεία) αλλά να ικανοποιούμαστε στα όσα έχουμε ώστε να εστιάζουμε στην απόκτηση πνευματικού πλούτου που οδηγεί στην καλυτέρευση.     

Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (=read more)...