Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της ζ' ωδής:
Ῥητορεύουσα, οὐ σθένει γλῶσσα Δέσποινα, ὑμνολογῆσαί σε· ὑπὲρ γὰρ τὰ Σεραφείμ, ὑψώθης κυήσασα, τὸν Βασιλέα Χριστόν, ὃν ἱκέτευε, πάσης νῦν βλάβης ῥύσασθαι, τοὺς πιστῶς σε προσκυνοῦντας.
Ῥητορεύουσα, οὐ σθένει γλῶσσα Δέσποινα, ὑμνολογῆσαί σε· ὑπὲρ γὰρ τὰ Σεραφείμ, ὑψώθης κυήσασα, τὸν Βασιλέα Χριστόν, ὃν ἱκέτευε, πάσης νῦν βλάβης ῥύσασθαι, τοὺς πιστῶς σε προσκυνοῦντας.
Και η πιο ρητορική γλώσσα δεν μπορεί να σε υμνολογήσει Δέσποινα, διότι με το να γεννήσεις τον βασιλέα Χριστό, υψώθηκες πιο πάνω κι από τα Σεραφείμ. Αυτόν ικέτευε να σώσει τώρα από κάθε βλάβη αυτούς που με πίστη σε προσκυνούν.
Το μυστήριο της γεννήσεως του Χριστού είναι μεγάλο και ακατάληπτο. Υπερβαίνει την ανθρώπινη φύση γιατί προέρχεται από το Θεό. Γι' αυτό και ο ι. υμνογράφος ομολογεί πως καμία γλώσσα, όσο κι αν έχει μεγάλο πλούτο λέξεων (όπως η ελληνική), κανένα ρητορικό σχήμα, όσο και μεγάλη να είναι η ρητορική δεινότητα, δεν μπορούν να υμνολογήσουν την Παναγία. Μέσα της δεν δέχτηκε μόνο θεία ενέργεια, αλλά τον ίδιο τον άπειρο Θεό, που υπερβαίνει την φτωχή ανθρώπινη λογική. Έτσι, η Θεοτόκος υψώθηκε κατά χάριν πιο πάνω κι από το τάγμα των αγγέλων που ονομάζονται Σεραφείμ και πλαισιώνουν το θρόνο του Θεού. Εφόσον δεν μπορεί να της προσφέρει ο ι. υμνογράφος ύμνο αντάξιο του μεγαλείου της, με το φτωχό του λεξιλόγιο την παρακαλεί να ικετεύσει στον Χριστό να σώσει από κάθε κακό όσους την προσκυνούν από βάθους καρδίας και εκδηλώνουν την πίστη τους.
