Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; (Μαρκ. 2, 6-7)
Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους:
Γιατί αυτός εκστομίζει τέτοιες βλασφημίες; Ποιός μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες, παρά μόνον ένας, ο Θεός;
Σίγουρα, το τι συλλογάται σιωπηρώς κανείς, παραμένει κρυφό. Εδώ όμως, γίνονται φανεροί σ' εμάς οι λογισμοί των γραμματέων καθόσον έβλεπαν τον Ιησού να δίνει άφεση αμαρτιών στον παραλυτικό πριν τον θεραπεύσει με θαυματουργικό τρόπο. Προφανώς θα ήταν έκδηλη η εχθρική στάση τους προς αυτά που έλεγε ο Κύριος. Με τα όσα είχαν διαβάσει στην Παλ. Διαθήκη, πράγματι μόνον ο Θεός είχε τη δυνατότητα να συγχωρεί αμαρτίες. [Στον βιβλίο του προφ. Ησαΐα (43, 25) αναφέρεται επί λέξει: ἐγώ εἰμι, ἐγώ εἰμι ὁ ἐξαλείφων τὰς ἀνομίας σου ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τὰς ἁμαρτίας σου καὶ οὐ μὴ μνησθήσομαι.εγώ είμαι, εγώ είμαι εκείνος που τις ανομίες σου εξαλείφω και δε φυλάω στη μνήμη μου τις αμαρτίες σου.] Συνεπώς λοιπόν, αφού ο Ιησούς συγχωρούσε κι αυτός, ή θα ήταν βλάσφημος ή θα ήταν Θεός οπότε και θα ήταν ο Μεσσίας! Αλλά στο μυαλό τους μόνο η πρώτη εκδοχή θα έπρεπε να ισχύει. Ο Ιησούς δεν έμοιαζε με το Μεσσία όπως τον περίμεναν, αν όντως τον περίμεναν!
Εκεί δεν βρίσκονταν για να διαπιστώσουν ή να ερευνήσουν τη μεσσιανική ιδιότητα του Κυρίου, αλλά για να του προσάψουν την οποιαδήποτε κατηγορία. Δεν τους πέρασε καθόλου απ' το μυαλό η υποψία μήπως έλεγε την αλήθεια ή έστω πριν να βγάλουν συμπεράσματα, να Τον αφήσουν να ολοκληρώσει την ομιλία και οτιδήποτε είχε προγραμματίσει να πράξει εκεί ο Ιησούς και μετά να του προσάψουν ότι κατηγορία θέλουν. Παραμόνευαν σε κάθε λέξη και πράξη για να βρουν ψεγάδια. Δεν πήγαν για ν' ακούσουν και να γνωρίσουν όπως οι άλλοι, αλλά για να εναντιωθούν μόλις θα έβρισκαν ευκαιρία. Αυτή τη στάση δυστυχώς δεν τη έχουν μόνο οι γραμματείς, αλλά και όλοι όσοι εχθρεύονται τον χριστιανισμό. Την έχουμε κι εμείς όταν δεν μας πηγαίνουν καλά τα πράγματα και κατηγορούμε τον Θεό γι' αυτό. Οι περίεργοι ή κακοί λογισμοί είναι κάτι που οφείλουμε να περιορίσουμε δραστικά, κατά την περίοδο της νηστείας που διανύουμε. Δεν μένουν δυστυχώς κρυφοί από τον Κύριο και σίγουρα δεν μας οδηγούν σε κανένα καλό. Μη λησμονούμε ότι δεν χρειάστηκε καν να μιλήσουν οι γραμματείς και ο Ιησούς έσπευσε να τους απαντήσει καταλλήλως (στχ. 8). Ας είναι για εμάς παράδειγμα προς αποφυγήν...
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; (Μαρκ. 2, 6-7)
Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους:
Γιατί αυτός εκστομίζει τέτοιες βλασφημίες; Ποιός μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες, παρά μόνον ένας, ο Θεός;
Σίγουρα, το τι συλλογάται σιωπηρώς κανείς, παραμένει κρυφό. Εδώ όμως, γίνονται φανεροί σ' εμάς οι λογισμοί των γραμματέων καθόσον έβλεπαν τον Ιησού να δίνει άφεση αμαρτιών στον παραλυτικό πριν τον θεραπεύσει με θαυματουργικό τρόπο. Προφανώς θα ήταν έκδηλη η εχθρική στάση τους προς αυτά που έλεγε ο Κύριος. Με τα όσα είχαν διαβάσει στην Παλ. Διαθήκη, πράγματι μόνον ο Θεός είχε τη δυνατότητα να συγχωρεί αμαρτίες. [Στον βιβλίο του προφ. Ησαΐα (43, 25) αναφέρεται επί λέξει: ἐγώ εἰμι, ἐγώ εἰμι ὁ ἐξαλείφων τὰς ἀνομίας σου ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τὰς ἁμαρτίας σου καὶ οὐ μὴ μνησθήσομαι.εγώ είμαι, εγώ είμαι εκείνος που τις ανομίες σου εξαλείφω και δε φυλάω στη μνήμη μου τις αμαρτίες σου.] Συνεπώς λοιπόν, αφού ο Ιησούς συγχωρούσε κι αυτός, ή θα ήταν βλάσφημος ή θα ήταν Θεός οπότε και θα ήταν ο Μεσσίας! Αλλά στο μυαλό τους μόνο η πρώτη εκδοχή θα έπρεπε να ισχύει. Ο Ιησούς δεν έμοιαζε με το Μεσσία όπως τον περίμεναν, αν όντως τον περίμεναν!
Εκεί δεν βρίσκονταν για να διαπιστώσουν ή να ερευνήσουν τη μεσσιανική ιδιότητα του Κυρίου, αλλά για να του προσάψουν την οποιαδήποτε κατηγορία. Δεν τους πέρασε καθόλου απ' το μυαλό η υποψία μήπως έλεγε την αλήθεια ή έστω πριν να βγάλουν συμπεράσματα, να Τον αφήσουν να ολοκληρώσει την ομιλία και οτιδήποτε είχε προγραμματίσει να πράξει εκεί ο Ιησούς και μετά να του προσάψουν ότι κατηγορία θέλουν. Παραμόνευαν σε κάθε λέξη και πράξη για να βρουν ψεγάδια. Δεν πήγαν για ν' ακούσουν και να γνωρίσουν όπως οι άλλοι, αλλά για να εναντιωθούν μόλις θα έβρισκαν ευκαιρία. Αυτή τη στάση δυστυχώς δεν τη έχουν μόνο οι γραμματείς, αλλά και όλοι όσοι εχθρεύονται τον χριστιανισμό. Την έχουμε κι εμείς όταν δεν μας πηγαίνουν καλά τα πράγματα και κατηγορούμε τον Θεό γι' αυτό. Οι περίεργοι ή κακοί λογισμοί είναι κάτι που οφείλουμε να περιορίσουμε δραστικά, κατά την περίοδο της νηστείας που διανύουμε. Δεν μένουν δυστυχώς κρυφοί από τον Κύριο και σίγουρα δεν μας οδηγούν σε κανένα καλό. Μη λησμονούμε ότι δεν χρειάστηκε καν να μιλήσουν οι γραμματείς και ο Ιησούς έσπευσε να τους απαντήσει καταλλήλως (στχ. 8). Ας είναι για εμάς παράδειγμα προς αποφυγήν...
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
