Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. (Ματθ. 6, 15)
Αν όμως δε συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε κι ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα δικά σας παραπτώματα.
Εδώ ο Κύριος μας λέει αντίστροφα αυτό που είπε στον στίχο 14 (εδώ). Όχι απλά για να δώσει ρητορικώς έμφαση, αλλά για να δείξει ότι ισχύει και αντίστροφα. Δηλαδή, θα συγχωρέσει ο Πατέρας τα αμαρτήματα μας αν συγχωρέσουμε τα αμαρτήματα των άλλων ανθρώπων, αλλά αν δεν συγχωρέσουμε τους άλλους, ούτε Εκείνος θα συγχωρέσει εμάς. Αυτή η διευκρίνηση είναι πολύ σημαντική διότι εύκολα κάποιος πονηρά σκεπτόμενος, θα μπορούσε να πει ότι αφού το αντίστροφο δεν ειπώθηκε, δεν ισχύει! Μην ξεχνάμε αφενός, ότι οι φαρισαίοι τότε ερμήνευαν το νόμο με τέτοιο «νομικίστικο» πνεύμα, και αφετέρου, όταν θέλουμε εμείς να δικαιολογήσουμε τις δικές μας πονηριές, κάπως έτσι «νομικίστικα» σκεφτόμαστε!
Αλλά η διευκρίνηση του Κυρίου μας λέει κάτι ακόμη περισσότερο, απευθυνόμενη κυρίως στον εγωισμό μας. Αρνούμαστε κάτι από το συνάνθρωπο και δεν του προσφέρουμε κάτι που το αξίζει; Δηλαδή, του αρνούμαστε τη συγχώρεση ενώ έδειξε εμπράκτως μεταμέλεια; Δεν θέλουμε να εξομοιωθούμε με τον αμαρτάνοντα θεωρώντας τον κατώτερό μας επειδή αδικώντας μας, αμάρτησε; Νομίζουμε ότι η εκδίκηση είναι η μοναδική τιμωρία; Με τι λοιπόν ικανοποιείται ο εγωισμός μας ενώπιον του μεταμεληθέντος; Ο Κύριος δεν λέει να τιμωρήσουμε εμείς αυτόν που μας αδίκησε. Γι' αυτό υπάρχουν οι νόμοι της πολιτείας. Μιλά για συγχώρεση. Λέει να διώξουμε το μίσος από την καρδιά μας. Ξέρει ότι αυτό θα μας φθείρει και θα μας κάνει κακό.
Αν μπροστά στην αμαρτία του άλλου γεμίσουμε με μίσος, τότε η αμαρτία εκείνου αντανακλάται σε 'μας. Μας τη μεταδίδει και πνευματικά μας εκτρέπει. Αντ' αυτού λοιπόν, η αντιπροσφορά στον αμαρτάνοντα είναι μια κίνηση αγάπης. Συγχώρεση και όχι κακία.
Ας το δούμε διαφορετικά. Γιατί να μας συγχωρέσει ο Θεός Πατέρας τις δικές μας αμαρτίες; Προφανώς γιατί αισθανόμαστε πως μετανοήσαμε. Αυτό που νιώθουμε εμείς όμως, το νιώθουν και αυτοί που μας αδίκησαν. Αν θέλουμε από τον Κύριο έλεος, τότε θα δείξουμε εμείς πρώτοι ότι μπορούμε να το παρέχουμε. Αν δείξουμε άρνηση και μίσος στους μεταμεληθέντες αδικούντας μας, τότε τι να περιμένουμε από το Θεό; Θα λάβουμε ότι προσφέραμε! Ο Θεός, είναι θεός αγάπης και δικαιοσύνης και όχι θεός μίσους και αδικίας. Αν δεν προσφέρουμε αγάπη, δεν θα τη λάβουμε. Και μιας ξεκινά η Μεγ. Τεσσαρακοστή ας θυμηθούμε ότι η νηστεία (διατροφική & πνευματική) αποσκοπεί στην πνευματική μας άσκηση προς το (κατά Χριστόν) καλό, γιατί όταν αυτό το δαπανούμε στο συνάνθρωπο, τότε με αυτό θα μας ανταμείψει ο Κύριος.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
