ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε
πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ
ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. (Μαρκ. 9, 19)
Εκείνος τους αποκρίθηκε και λέει: «Ω γενιά άπιστη, ως πότε θα είμαι μαζί σας; Ως πότε θα σας ανέχομαι; Φέρτε τον προς εμένα».
Οι μαθητές δεν κατάφεραν να βγάλουν το δαιμόνιο από το παιδί και οι γονείς του το πήγαν στον Κύριο. Σε ποιόν απευθύνεται το παράπονο του Ιησού, «έως πότε θα είμαι μαζί σας, άπιστη γενιά»; Στους μαθητές που δεν κατάφεραν να διώξουν το δαιμόνιο; Στους γονείς που δεν πήγαν κατευθείαν σ' Εκείνον; Στους παριστάμενους; Απευθύνεται σ' όλους εμάς που ενώ λέμε ότι τον πιστεύουμε και ότι είμαστε χριστιανοί, εντούτοις δεν πράττουμε αναλόγως... Οι μαθητές για να διώξουν το δαιμόνιο, χρειάζονταν την προσευχή και τη νηστεία. Οι γονείς και οι παριστάμενοι για να αποφύγουν την αμαρτία που είναι η γενεσιουργός αιτία των κακών, χρειάζονταν επίσης τη νηστεία και την προσευχή. Το ίδιο και εμείς. Μόνο που ούτε νηστεύουμε όπως πρέπει, ούτε προσευχόμαστε σωστά. Ψευτονηστεύουμε μόνο την Καθαρά Δευτέρα, και αντί προσευχής, ζητάμε θησαυρούς και πλούτη. Δεν θα αγανακτούσε ο Ιησούς αν βρισκόταν σήμερα ανάμεσά μας; Ας το σκεφτούμε, όχι σαν μια υπόθεση εργασίας, αλλά ως μια σοβαρή προειδοποίηση ότι δεν πράττουμε το θέλημά Του.
