Λέει ο Ιησούς στην αυριανή περικοπή:
ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας... (Μαρκ. 2, 10)
Για να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί πάνω στη γη αμαρτίες...
Οι Φαρισαίοι βλέποντας να συγχωρεί ο Ιησούς τις αμαρτίες του παραλυτικού, έβαλαν στο μυαλό τους σκέψεις αντιδραστικές και καχύποπτες. Γνωρίζοντας το τι σκέφτονταν, ο Ιησούς τους μίλησε στη «γλώσσα τους». Το θαύμα που επακολούθησε ήταν απόρροια του ότι μπορούσε να συγχωρέσει τις αμαρτίες του ασθενούντος. Μιας και οι ασθένειες του σώματος θεωρούνταν τότε αποτέλεσμα της αμαρτίας και όχι δοκιμασίες. Βέβαια για τους Φαρισαίους μόνο ο Θεός μπορούσε να συγχωρεί τις αμαρτίες, οπότε αν τις συγχωρούσε και ο Κύριος, τότε θα ήταν ο Υιός του Θεού, δηλαδή και Εκείνος θεός. Να λοιπόν που πριν το θαύμα, τους υπενθύμισε το ποιός ήταν και τι θα αποδείκνυε ευθύς αμέσως. Όχι ότι οι Φαρισαίοι θα πείθονταν, αλλά ακόμη κι έτσι, ο Ιησούς τους κάλεσε προσφέροντάς τους αποδείξεις κατανοητές στον τρόπο σκέψης τους.
Μπορεί στα μάτια των περισσοτέρων μας να φαίνεται ως απόδειξη της ιδιότητάς Του το θαύμα, εντούτοις μεγαλύτερο θαύμα είναι η συγχώρεση των αμαρτημάτων. Μπορεί να μην είναι άμεσα ορατό, αλλά εκείνος που συγχωρείται, απαλλάσσεται από ένα πολύ μεγάλο βάρος, από ένα μεγάλο εμπόδιο. Μη λησμονούμε τι μπορεί να μας προσφέρει ο Κύριος (μια εξουσία που την έχουν μόνο οι ιερωμένοι που τελούν το μυστήριο της θείας εξομολογήσεως) ειδικά στην περίοδο της νηστείας και της πνευματικής άσκησης.
