καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν
ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας
ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν. (Μαρκ. 2, 12)
Και εκείνος σηκώθηκε και ευθύς πήρε το κρεβάτι του και
εξήλθε από την οικία μπροστά σε όλους, ώστε να μένουν εκστατικοί όλοι
και να δοξάζουν το Θεό λέγοντας ότι ποτέ δεν έχουν ξαναδεί κάτι τέτοιο.
Ο παραλυτικός υγιής, έφυγε από την οικία όπου τον θεράπευσε ο Ιησούς, παίρνοντας μαζί του το κρεβάτι του. Ο κόσμος που είδε το θαύμα, έμεινε εκστατικός. Δεν είχε ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Έζησαν μία μοναδική εμπειρία. Ήταν ένα θαύμα που έκανε ο Κύριος δημόσια, και δεν θα μπορούσαν να το αμφισβητήσουν αργότερα οι γραμματείς που παρίσταντο εκεί. Αν βρισκόμασταν κι εμείς εκεί, και βλέπαμε το θαύμα, τι θα κάναμε; Θα δοξάζαμε το Θεό, ή θα το αμφισβητούσαμε; Θα μπορούσαμε να δούμε με την καρδιά, ή θα ταλανιζόμασταν από την αδύναμη λογική μας; Η απάντηση ίσως στα λόγια να δείχνει εύκολη. Στην πράξη όμως δεν είναι. Οι παριστάμενοι, έχοντας ανάγκη να ακούσουν το λόγο του Θεού, πήγαν ν' ακούσουν έναν προφήτη, και άνευ προειδοποιήσεως, είδαν τον Κύριο να δίνει άφεση αμαρτιών στον παραλυτικό και να του χαρίζει την πολυπόθητη υγεία! Μετείχαν έτσι, στην έμπρακτη εφαρμογή του θείου κηρύγματος. Με πίστη και μετάνοια απομακρύνεται η αμαρτία που είναι πηγή για τα δεινά του σώματος. Αντίθετα, οι γραμματείς, εγκλωβίστηκαν στους καχύποπτους λογισμούς τους, και έχασαν τη μοναδική ευκαιρία να μπολιαστεί η ψυχή τους από τη χάρη του Ιησού. Με την περίοδο της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι ευκαιρία να μετάσχουμε του κηρύγματος του Κυρίου και ν' αφήσουμε ανοιχτή την καρδιά μας στον Χριστό διώχνοντας από τη ζωή μας τους κακούς λογισμούς και την αμαρτία.
