Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της ζ' ωδής:
Ἱκετεύομεν οἱ δοῦλοί σου καὶ κλίνομεν,
γόνυ καρδίας ἡμῶν.
Κλῖνον τὸ οὖς σου Ἁγνή,
καὶ σῶσον τοὺς θλίψεσι,
βυθιζόμενους ἡμᾶς,
καὶ συντήρησον,
πάσης ἐχθρῶν ἁλώσεως,
τὴν σὴν Πόλιν Θεοτόκε.
Σε ικετεύουμε οι δούλοι σου και κλίνουμε τα γόνατά μας μπροστά σου. Άνοιξε το αυτί σου (άκουσέ μας) Αγνή και σώσε εμάς που βυθιζόμαστε στις θλίψεις. Και προφύλαξε από κάθε εχθρική άλωση, τη δική σου πόλη Θεοτόκε.
Οι θλίψεις του βίου είναι ατελείωτες, τα καθημερινά προβλήματα δεν σταματούν ποτέ, συνεπώς ο ι. υμνογράφος παρακαλεί τη Θεοτόκο να σώσει, ως σανίδα σωτηρίας, όλους τους πιστούς που δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες και βυθίζονται σ' αυτές. Όμως δεν είναι μόνο οι θλίψεις και τα προβλήματα που προέρχονται από το βίο, είναι και οι εξωτερικοί εχθροί που κατά καιρούς είχαν εμφανιστεί απειλώντας να αλώσουν την Κωνσταντινούπολη. Σε μια τέτοια δύσκολη περίπτωση άλλωστε βρέθηκε η Πόλη πριν ψάλλουν για πρώτη τον Ακάθιστο Ύμνο οι κάτοικοί της. Γι' αυτό και στρέφονταν στην Παναγία για να τους προφυλάξει από κάθε άλωση. Η απόκρουση των Αβάρων και των Περσών αποδόθηκε στη σωτηριώδη επέμβαση της Θεοτόκου, οπότε προσφωνήθηκε υπέρμαχος στρατηγός και έψαλαν σ' αυτή τα νικητήρια.
