θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· (Ματθ. 6, 20)
Αλλά θησαυρίζετε για σας θησαυρούς στον ουρανό, όπου
ούτε σκόρος ούτε σκουριά τους αφανίζουν και όπου κλέφτες δεν κάνουν
διάρρηξη ούτε τους κλέβουν.
Τι είναι θησαυρός; Σίγουρα όταν ακούμε αυτήν τη λέξη, στο μυαλό μας έρχονται εικόνες από πολλά λεφτά ή πολύτιμα αντικείμενα, όπως κοσμήματα, χρυσαφικά, διαμάντια κ.α. Τι άλλο θα σκεφτόμασταν, τη στιγμή που η κοινωνική καταξίωση και επιτυχία, είναι ανάλογες του υλικού πλούτου που κατέχει κανείς. Ποιός από εμάς θα προέτασσε, αντί πολύτιμων μετάλλων και αντικειμένων, πράγματα άυλα, πνευματικά και υπερβατικά; Γι' αυτό ο Κύριος μας ανοίγει τον ορίζοντα της σκέψης μας, απεγκλωβίζοντάς μας από τα υλικά αγαθά, που είναι εφήμερα, φθαρτά και στόχος για τους κλέφτες. Μας μιλά για θησαυρούς ουράνιους, που έχουν να κάνουν με τον πλούτο των αρετών μας, με τον πλούτο των χαρισμάτων που οφείλουμε να καλλιεργήσουμε τον χαρακτήρα μας. Αυτοί οι θησαυροί ούτε φθείρονται, ούτε χάνονται. Και το κυριότερο, δαπανώντας τους, αυξάνονται! Διότι αν οι αρετές κρατούνται κρυμμένες από το συνάνθρωπο, τότε είναι άχρηστες και ουσιαστικά ανύπαρκτες! Εκεί πρέπει να στραφούμε και όχι στο κυνήγι του γήινου πλούτου. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας, ειδικά τις περιόδους που ασκούμαστε σωματικώς και πνευματικώς, όπως τη νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που ξεκινά από σήμερα.
