καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.
καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο.
ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.
(Μαρκ. 2, 3 - 5)
καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο.
ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.
(Μαρκ. 2, 3 - 5)
Βλέπουμε τέσσερις ανθρώπους να βοηθούν έναν παραλυτικό να πλησιάσει το Ιησού για να τον θεραπεύσει. Και ο Ιησούς βλέποντας την πίστη τους έδωσε άφεση αμαρτιών στον παραλυτικό. Αυτούς μας προτάσσει ως παράδειγμα η Εκκλησία στην περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής. Αυτούς που άφησαν τις δουλειές τους, το πρόγραμμά τους και τις υποχρεώσεις τους, και έτρεξαν να βοηθήσουν τον παραλυτικό. Χωρίς αμοιβή, αλλά με δυνατή πίστη. Δεν είναι μόνο η προσωπική μας προετοιμασία που προέχει, αλλά και η φροντίδα των άλλων. Να γίνουμε όσο μπορούμε κι εμείς βοηθοί σε αυτούς που το χρειάζονται. Με πίστη, και χωρίς φαρισαϊσμούς ας μεταμορφώσουμε το εαυτό μας σε «αχθοφόρο αγάπης». Ας μετατρέψουμε την πίστη μας, σε άφεση αμαρτιών.
