Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διαρύσσουσι καὶ κλέπτουσι· (Ματθ. 6, 19)
Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στη γη, όπου τους αφανίζει ο σκόρος και η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν.
Ποιούς θησαυρούς μας προτρέπει ο Ιησούς να μην μαζεύουμε; Προφανώς μιλά για τον υλικό πλούτο, είτε είναι χρήματα, είτε είναι ακίνητα, είτε πολύτιμα μέταλλα και πέτρες, είτε οτιδήποτε κοστίζει και επενδύουμε σ' αυτό. Ήταν το ακροατήριό του, όλοι πλούσιοι και ευκατάστατοι ώστε να απευθύνεται κυριολεκτικώς σ' αυτούς; Προφανώς κάποιοι να ήταν, αλλά οι περισσότεροι ήταν φτωχοί χωρίς τη δυνατότητα να θησαυρίζουν. Θα μπορούσε ωστόσο να είναι μία σπόντα για τους Φαρισαίους, οι οποίοι πλούτιζαν από την τήρηση του νόμου. Απευθύνεται σε όλους, είτε φτωχοί είτε πλούσιοι, γιατί όλοι μας λαχταρούμε ν' αποκτήσουμε τον πλούτο. Βέβαια τότε, δεν υπήρχαν οι τράπεζες για να τον αποθηκεύουν και η αποθήκευση στο σπίτι έφερνε και κάποια φθορά. Όμως δεν αναφέρει τον σκόρο, τη σκουριά και τους κλέφτες ως φόβητρο για να μην θησαυρίζουν οι άνθρωποι, ούτε αντιπαρέβαλε την ακτημοσύνη ως το μοναδικό ιδανικό. Αλλά για να δείξει τη φθαρτότητα και την προσωρινότητα του. Είτε πλούσιοι, είτε φτωχοί, οι άνθρωποι βλέπουν ως τη μόνη λύση των προβλημάτων τους, ως τη μόνη πηγή ευτυχίας τους τον πλούτο. Τον υλικό πλούτο, που μπορεί να χαθεί αν κλαπεί ή αν δεν αξιοποιηθεί λελογισμένα. Αυτός ο πλούτος, αν δεν τον χάσουμε, διαρκεί όσο και η ζωή μας στη γη. Σύντομος και αυτός, όπως σύντομοι είμαστε εδώ κι εμείς. Γι' αυτόν τον εφήμερο όμως πλούτο, σκοτώνονται και αφανίζονται άνθρωποι και γι' αυτόν διαπράττουν το κακό! Ως ιδανικό, τα ολοένα και περισσότερα λεφτά, κονιορτοποιούν την ηθική, την ανθρωπιά, και οδηγούν στην κενοδοξία. Ανυψώνουν την ύλη, έναντι της ψυχής, που παραμένει όμως μετά το σωματικό θάνατο... Το κακό δεν βρίσκεται τόσο στα όσα απέκτησες διά κόπου ή κληρονόμησες αλλά όσο στο να θες περισσότερα., και ακόμη περισσότερα... Δηλαδή σε μια εμμονική προσκόλληση στην ύλη! (Στον παρακάτω στίχο (20) ο Κύριος μας λέει τους πραγματικούς θησαυρούς που πρέπει να μαζεύουμε, εκ διαμέτρου αντίθετοι από τον υλικό πλούτο.) Το ιδανικό στην ἐν Χριστῷ ζωή δεν είναι η συσσώρευση του υλικού πλούτου που οδηγεί στην εγωπαθή φιλαργυρία (και μετά στην αλαζονεία) αλλά να ικανοποιούμαστε στα όσα έχουμε ώστε να εστιάζουμε στην απόκτηση πνευματικού πλούτου που οδηγεί στην καλυτέρευση.
